라틴어 문장 검색

Vergilius poeticis floribus illuminavit:
(콜루멜라, 루키우스 유니우스 모데라투스, 농업론, 9권, 2장 1:3)
multa bella impetu valida per taedia et moras evanuisse.
(코르넬리우스 타키투스, 역사, LIBER II, 32장9)
quem Clemens, nunc Petri successor luce Apostolice benedictionis illuminat;
(단테 알리기에리, Epistolae 34:6)
Per hoc quoque quod illustre dicimus, intelligimus quid illuminans et illuminatum prefulgens:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 160:2)
Nunc mihi evanescentibus terris
(히에로니무스, 편지들, Ad Innocentium Presbyterum De Septies Percussa 2:4)
"Dominus solvit conpeditos, dominus inluminat caecos;"
(히에로니무스, 편지들, Ad Chromatium, Iovinum, Eusebium 3:14)
"Surge, qui dormis, et elevare et inluminabit te Christus."
(히에로니무스, 편지들, Ad Heliodorum Epitaphium Nepotiani 3:19)
Tertia Tigurinorum manus, quae quasi in subsidio Noricos insederat Alpium tumulos, in diversa elapsa fuga ignobili et latrociniis evanuit.
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 1권, BELLUM CIMBRICUM TEVTONICUM TIGURINUM 18:2)
ac sub oculis mirantis evanuit.
(루키우스 안나이우스 플로루스, Epitome Rerum Romanorum, 2권, BELLUM CASSI ET BRUTI 8:5)
Quin etiam quanto in partes res quaeque minutas distrahitur magis, hoc magis est ut cernere possis evanescere paulatim stinguique colorem;
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Secundus 18:3)
quod genus est, Bacchi cum flos evanuit aut cum spiritus unguenti suavis diffugit in auras aut aliquo cum iam sucus de corpore cessit;
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Tertius 5:15)
Terraque ut in media mundi regione quiescat, evanescere paulatim et decrescere pondus convenit atque aliam naturam supter habere ex ineunte aevo coniunctam atque uniter aptam partibus aëriis mundi, quibus insita vivit.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quintus 21:1)
evanescere enim rapidas illius et acris imminui supter viris, ideoque relinqui paulatim solem cum posterioribus signis, inferior multo quod sit quam fervida signa.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quintus 24:4)
Delius cognominatur ἀπὸ τοῦ δῆλα καὶ φανερὰ πάντα ποιεῖν τῷ φωτὶ, quod inluminando omnia clara demonstret.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XVII. 32:1)
ἀπόλλωνα Διδυμαῖον vocant, quod geminam speciem sui numinis praefert ipse inluminando formandoque lunam:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XVII. 64:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION