라틴어 문장 검색

"quod montium cingunt dorsa pascuis latera vinetis, terrena villis saxosa castellis, opaca lustris aperta culturis, concava fontibus abrupta fluminibus;"
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 4권, Sidonius Apro suo salutem 3:12)
ad hoc agris aquisque, vinetis atque olivetis, vestibulo campo colle amoenissimus;
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 8권, Sidonius Consentio suo salutem. 1:4)
Sis felix, tellus, dominis ambobus in annos Mygdonii Pyliique senis nec nobile mutes servitium, nec te cultu Tirynthia vincat aula Dicarcheique sinus, nec saepius isti blanda Therapnaei placent vineta Galaesi.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 2권, Villa Surrentina Pollii Felicis44)
sive vaporiferas blandissima litora, Baias, enthea fatidicae seu visere tecta Sibyllae dulce sit Iliacoque iugum memorabile remo, seu tibi Bacchei vineta madentia Gauri Teleboumque domos, trepidis ubi dulcia nautis lumina noctivagae tollit Pharus aemula lunae, caraque non molli iuga Surrentina Lyaeo, quae meus ante alios habitator Pollius auget, Aenarumque lacus medicos Stabiasque renatas:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 3권, ecloga ad uxorem 37)
invenere viam liventia Fata, piumque intravit vis saeva larem, sic plena maligno adflantur vineta noto.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 5권, epicedion in Priscillam55)
frondosa longum deus audit ab Oeta dat Nemea comites, et quas in proelia vires sacra Cleonaei cogunt vineta Molorchi.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 4권64)
sparsis subito correpta canistris silvestris regina chori decurrit in aequum vertice ab Ogygio trifidamque huc tristis et illuc lumine sanguineo pinum disiectat et ardens erectam attonitis implet clamoribus urbem:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 4권169)
"scilicet angustum iamdudum urgentibus annis Maenalium tibi, parve, nemus, perque antra ferarum vix tutae sine matre viae, silvestria cuius nondum tela procax arcumque implere valebas."
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 9권315)
lacte madens illic suberat Pan ilicis umbrae et facta agresti lignea falce Pales, pendebatque uagi pastoris in arbore uotum, garrula siluestri fistula sacra deo, fistula cui semper decrescit harundinis ordo:
(티불루스, Elegiae, 2권, poem 515)
lacetanos, deviam et silvestrem gentem, cum insita feritas continebat in armis, tum conscientia, dum consul exercitusque Turdulo bello esset occupatus, depopulatorum subitis incursionibus sociorum.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXIV 227:1)
nolite existimare beluas tantum recens captas feritatem illam silvestrem primo servare, dein, cum diu manibus humanis aluntur, mitescere, in hominum feritate mulcenda non eandem naturam esse.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXVIII 216:2)
sed, quia nihil silvestre circa est, ne latebras quidem ad insidiandum praebent.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXVIII 507:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION