도구

도구

라틴어 문장 검색

unde intellegitur frigidum esse quod effluit, et ideo in vivo corpore non manere quasi inopia caloris extinctum.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, VII. 9:4)
Omne quod dulce est cito satiat, nec diuturnam desiderii sui fidem tenet, sed in locum satietatis succedit horror.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, VII. 15:2)
Sed et hoc de idonea ratione descendit, quod mustum grave est, et flatus et aquae permixtione et pondere suo cito in intestina delabitur ac profluit, nec manet in locis obnoxiis ebrietati:
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, VII. 18:1)
tum sanguis etiam, qui, quamdiu fuit compos caloris, dabat membris vigorem, calore discedente versus in saniem non manet intra venas, sed foras exprimitur:
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XII. 4:2)
Et hoc a Disario meo quaesitum volo, cur defaecatum vinum validius sit viribus, sed infirmius ad permanendum, et tam bibentem cito permovet quam ipsum, si manserit, facile mutatur?
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XII. 6:1)
Successit Horus et:
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XIII. 1:1)
Divinus enim vates, qui in omni re naturam secutus est, expressit quod fieri solet, ut qui ascendunt de mari, si in sole steterint, aqua quidem celeriter sole siccetur, maneat autem in corporis superficie veluti flos quidam qui et in detergendo sentitur:
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XIII. 27:1)
Aut si manere dederimus, quemadmodum aliquem retinebunt colorem, cuius natura cum sit incorporea, tamen numquam potest esse sine corpore?
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XIV. 10:2)
7. Vidua post mortem mariti sui statim et sine difficultate habeat maritagium et hereditatem suam, nec aliquid det pro dote sua, vel pro maritagio suo, vel hereditate sua, quam hereditatem maritus suus et ipsa tenuerint dit obitus ipsius mariti, et maneat in domo mariti sui per quadraginta dies post mortem ipsius, infra quos assignetur ei dos sua.
(Magna Carta 9:1)
44. Homines qui manent extra forestam non veniant decetero coram justiciariis nostris de foresta per communes summoniciones, nisi sint in placito, vel plegii alicujus vel aliquorum, qui attachiati sint pro foresta.
(Magna Carta 46:1)
Temporis augusti mansit concordia discors;
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 1권 2:42)
Haec rursus patienda manent:
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 2권 2:103)
Phoenices primi, famae si creditur, ausi Mansuram rudibus vocem signasse figuris.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 3권 3:26)
Tum vulnere multo Effugientem animam lassos collegit in artus, Membraque contendit toto, quicumque manebat, Sanguine, et hostilem, defectis robore membris, Insiluit, solo nociturus pondere, puppim.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 3권 6:62)
Sed, se per vacuos credit dum surgere fluctus, Puppibus occurrit, tandemque sub aequore mansit.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 3권 7:45)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION