라틴어 문장 검색

Cum ergo dicimus eum aliquid facere, dicere est juxta ejus voluntatem aliquid contingere, ut in ipso nihil novi contingat, sed novum aliquid sicut in ejus voluntate fixum permanet, fiat.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 24:13)
Id quippe solum quod locale est, localiter moveri potest, vel localiter alicubi teneri, sicut est corpus.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 24:16)
Ipsa quippe ejus dispositio, quam in mente habuit ab aeterno, ejus actio dicitur, cum ad effectum perducitur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 25:4)
Id quippe solum quod locale est, localiter moveri potest, vel localiter alicubi teneri, sicut est corpus.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 25:7)
Sicut ergo sol, cum ex calore ejus aliqua calefieri contingit, nulla hinc in ipso vel in calore ejus mutatio fit, quamvis res inde calefacta sit mutata:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 25:9)
Id quippe solum quod locale est, localiter moveri potest, vel localiter alicubi teneri, sicut est corpus.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 25:12)
Id quippe solum quod locale est, localiter moveri potest, vel localiter alicubi teneri, sicut est corpus.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 25:14)
Moveri quippe localiter, id est de loco ad locum transire non potest, nisi unum deserendo locum migret ad alium.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 25:19)
Sicut ergo anima in corpore per substantiam suam magis quam per positionem localem dicitur esse, eo scilicet quod per propriae vigorem substantiae ipsum vivificet ac moveat, ac ne in putredinem dissolvatur custodiat;
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 26:11)
Anima quippe spiritualis quaedam et simplex essentia est, caro autem humana res, corporea et ex membris composita.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 27:5)
Sicut ergo anima et caro in unam ad invicem conjunctae personam, in propriis naturis sic discretae permanent, ut nequaquam haec in illam commutetur, alioquin duae res nequaquam dicerentur, ita et divinitas humanitati conjuncta, hoc est humanae animae simul et carni in unam personam sociata, nequaquam in ejus naturam convertitur, ut videlicet spiritualis illa substantia Dei, quae hominem assumpsit, in illam corpoream commutetur substantiam, cum hoc penitus ipsum permaneat ipsa quod prius erat.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 27:9)
Sic quippe assumpsit nostra, ut non dimitteret sua. Mutatio autem in aliud fieri non potest, nisi esse desinat quod prius fuerat.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 27:10)
Prius autem spiritualis substantia erat, quae corpore naturae conjuncta est, et nunc quoque ut spiritualis permanet non corporea facta est. Cum ergo et nunc sicut ante juxta ipsam veritatis assertionem spiritus sit Deus, nec unquam quod spiritus est corporeum fiat, aut partes recipiat, quomodo proprie vel Verbum dicitur fieri caro, vel Deus homo, cum Verbum ipsum nunc etiam sit spiritus quia est Deus, sicut et ante incarnationem fuerat?
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 27:11)
Homo quippe res corporea est, et membris composita ac dissolubilis.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 27:12)
Hoc quippe est Deum novum vel recentem confiteri.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 27:17)

SEARCH

MENU NAVIGATION