도구

도구

라틴어 문장 검색

Necesse est, inquit, omnia quae sunt vel infinita esse vel finita, demonstrare scilicet volens, omnia, quaecunque sunt, ex his duobus consistere, aut ex finita scilicet esse aut ex infinita, ad numeri sine dubio similitudinem.
(보이티우스, De Arithmetica, Liber secundus, Quod omnia ex eiusdem natura et alterius natura consistant idque in numeris primum videri 1:12)
quis, inquit, has scenicas meretriculas ad hunc aegrum permisit accedere, quae dolores eius non modo nullis remediis fouerent, uerum dulcibus insuper alerent uenenis?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, II 2:2)
Sed medicinae, inquit, tempus est quam querelae.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, IV 1:1)
nihil, inquit, pericli est, lethargum patitur, communem illusarum mentium morbum.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, IV 1:10)
Et quid, inquam, tu in has exsilii nostri solitudines, o omnium magistra uirtutum, supero cardine delapsa uenisti?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, VI 1:3)
— An, inquit illa, te, alumne, desererem nec sarcinam quam mei nominis inuidia sustulisti communicato te cum labore partirer?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, VI 1:5)
Sentisne, inquit, haec atque animo illabuntur tuo an onos luras?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, VIII 1:1)
‘si ego’, inquit, ‘scissem, tu nescisses’.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, VIII 3:20)
‘si quidem deus’, inquit, ‘est, unde mala?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, VIII 3:23)
Meministi, ut opinor, quoniam me dicturum quid facturumue praesens semper ipsa dirigebas, meministi, inquam, Veronae cum rex auidus exitii communis maiestatis crimen in Albinum delatae ad cunctum senatus ordinem transferre moliretur, uniuersi innocentiam senatus quanta mei periculi securitate defenderim.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, VIII 3:27)
cum te, inquit, maestum lacrimantemque uidissem ilico miserum exsulemque cognoui;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, X 1:2)
— Tu uero arbitratu, inquam, tuo quae uoles ut responsurum rogato.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, XII 1:2)
huncine, inquit, mundum temerariis agi fortuitisque casibus putas an ullum credis ei regimen inesse rationis?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, XII 1:4)
— Atqui, inquam, nullo existimauerim modo ut fortuita temeritate tam certa moueantur, uerum operi suo conditorem praesidere deum scio nec umquam fuerit dies qui me ab hac sententiae ueritate depellat.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, XII 1:5)
— Ita est, inquit nam id etiam paulo ante cecinisti hominesque tantum diuinae exsortes curae esse deplorasti;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, XII 1:6)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION