라틴어 문장 검색

Minime, inquis.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, IX 4:17)
scis, inquam, ipsa minimum nobis ambitionem mortalium rerum fuisse dominatam;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XIII 1:2)
‘iam tandem’, inquit, ‘intellegis me esse philosophum?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XIII 2:12)
‘intellexeram’, inquit, ‘si tacuisses’.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XIII 2:14)
Quid autem est quod ad praecipuos uiros de his enim sermo est, qui uirtute gloriam petunt, quid, inquam, est quod ad hos de fama post resolutum morte suprema corpus attineat?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XIII 2:15)
o, inquam, summum lassorum solamen animorum, quam tu me uel sententiarum pondere uel canendi etiam iucunditate refouisti, adeo ut iam me posthac imparem fortunae ictibus esse non arbitrer!
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, I 1:3)
sensi, inquit, cum uerba nostra tacitus attentusque rapiebas, eumque tuae mentis habitum uel exspectaui uel, quod est uerius, ipsa perfeci;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, I 1:6)
Inquam.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, I 1:10)
— Ad ueram, inquit, felicitatem, quam tuus quoque somniat animus, sed occupato ad imagines uisu ipsam illam non potest intueri.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, I 1:11)
— Faciam, inquit illa, tui causa libenter;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, I 1:14)
— Atqui, inquam, libero me fuisse animo quin aliquid semper angerer reminisci non queo.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, V 1:7)
— Ita est, inquam.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, V 1:9)
— Confiteor, inquam.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, V 1:11)
— Eget uero, inquit, eo quod quisque desiderat?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, V 1:12)
— Eget, inquam.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, V 1:13)

SEARCH

MENU NAVIGATION