라틴어 문장 검색

Qui frequenter illam beati Jheronimi querimoniam mecum volvens qua ad Asellam de fictis amicis scribens, ait:
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE INFAMATIONE TURPITUDINIS 1:3)
" Idem ad Asellam de fictis amicis:
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE INFAMATIONE TURPITUDINIS 8:14)
Palpitabat mortuae linguae plectrum infra meatus faucium, manifestans in se verbigenae magnalia, qui rudenti asellae compegit humana verba, ut increparet prophetae insipientiam.
(ABBO FLORIACENSIS, PASSIO SANCTI EDMUNDI REGIS ET MARTYRIS 15:10)
Tunc demum convertemus et utrimque siccatum coartabimus in strigam atque ita manipulos vinciemus.
(콜루멜라, 루키우스 유니우스 모데라투스, 농업론, 2권, 18장 2:1)
Haec, mi domina Asella, cum iam navem conscenderem, raptim flens dolensque conscripsi, et gratias ago Deo meo, quod dignus sum, quem mundus oderit.
(히에로니무스, 편지들, Ad Asellam 6:1)
incipit agnosci, atque illo lacte fovetur propter quod secum comites educit asellas exul Hyperboreum si dimittetur ad axem.
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI240)
Cum ergo illum mater misella plangeret et nos tum plures in tristimonio essemus, subito strigae stridere coepe runt;
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 63:6)
scilicet iam puerum strigae involaverant et supposuerant stramenticium vavatonem.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 63:15)
Illa dedit turpes raucis bubonibus umbras, Vulturis in ramis et strigis ova tulit.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 사랑, Liber primus, poem 1211)
ut rudit a scabra turpis asella mola.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber III 59:1)
inde focum observat pistor dominamque focorum, et quae pumiceas versat asella molas, praeteream referamne tuum, rubicunde Priape, dedecus?
(푸블리우스 오비디우스 나소, 행사력, 6권196)
Adicit extremo lapides oriente petitos et quas Oceani refluum mare lavit harenas, addit et exceptas luna pernocte pruinas et strigis infames ipsis cum carnibus alas inque virum soliti vultus mutare ferinos ambigui prosecta lupi;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 7권 16:11)
Canidia, brevibus illigata viperis crinis et incomptum caput, iubet sepulcris caprificos erutas, iubet cupressos funebris et uncta turpis ova ranae Sanguine plumamque nocturnae strigis herbasque, quas Iolcos atque Hiberia mittit venenorum ferax, et ossa ab ore rapta ieiunae canis flammis aduri Colchicis.
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Epodon, poem 54)
Ecce puella erat striga, et stabat cum aliis et dicebat:
(HISTORIA SEPTEM SAPIENTUM, 6. Reginae secunda historia: Striga + Fons 1:29)
Et striga reversa est in puellam et exiit et ascendit equum.
(HISTORIA SEPTEM SAPIENTUM, 6. Reginae secunda historia: Striga + Fons 1:34)

SEARCH

MENU NAVIGATION