도구

도구

라틴어 문장 검색

Non offeretis super eo thymiama compositionis alterius nec holocaustum nec oblationem, nec libabitis libamina.
너희는 그 위에 속된 향이나 번제물이나 곡식 제물을 올려서도 안 되고, 그 위에 제주를 부어서도 안 된다. (불가타 성경, 탈출기, 30장9)
Caro hominis non ungetur ex eo, et iuxta compositionem eius non facietis aliud, quia sanctum est et sanctum erit vobis.
아무 사람의 몸에나 부어서는 안 되고, 그런 배합법으로 똑같이 만들어서도 안 된다. 그것은 거룩한 것이니, 너희에게도 거룩한 것이 되어야 한다. (불가타 성경, 탈출기, 30장32)
Talem compositionem non facietis in usus vestros, quia tibi sanctum erit pro Domino;
너희는 사사로이 쓰려고 같은 배합법으로 향을 만들어서는 안 된다. 너희는 그것을 주님을 위한 거룩한 것으로 삼아야 한다. (불가타 성경, 탈출기, 30장37)
Memoria Iosiae in compositionem odoris facta opere pigmentarii;
요시야에 대한 기억은 향 제조사의 솜씨로 배합된 향과 같다. 그것은 누구의 입에나 꿀처럼 달고 주연에서 연주되는 음악과 같다. (불가타 성경, 집회서, 49장1)
ut per ea locutionum et eloquentiae generibus, atque argumentationum modis, aut naturis rerum praecognitis, quidquid ad intelligentiam vel decorem sacrae Scripturae, sive ad defendendam vel astruendam veritatem ejus pertinet, assequi valeamus.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Prologus 1:7)
) exorbitavero intelligentia vel locutione, ignoscat ille mihi, qui ex intentione opera pensat, parato semper ad satisfactionem de male dictis vel corrigendis vel delendis, cum quis me fidelium vel virtute rationis, vel auctoritate Scripturae correxerit.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Prologus 2:2)
Quod si etiam tam evangelica quam apostolica discutiamus dicta, intelligimus, juxta ipsius locutionis proprietatem, ea quae ad potentiam pertinent, Patri specialiter ascribi, ut hic quoque aperte colligi possit vocabulo Patris ipsam specialiter omnipotentiam designari.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 15:3)
quae scilicet orationes ad solum Patrem locutionem dirigentes intendunt.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 15:12)
" Ex ipsa nostra locutione cognoscitis quia prius vox sonat ut Verbum postmodum possit audiri, Joannes ergo vocem se esse asserit, quia Verbum praecedit.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 17:12)
Hanc autem intellectualem Dei locutionem, id est aeternam suae sapientiae ordinationem Augustinus De Civitate Dei lib. XVI, cap. 6 describens:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 17:29)
Dei, inquit, ante factum suum, locutio sui ipsius facti est incommutabilis ratio, quae non habet sonum strepentem atque transeuntem, sed vim sempiterne manentem, et temporaliter operantem.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 17:30)
Non enim de corporali locutione hoc accipi potest.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 20:17)
Si autem hoc verbum locutionem aliquam Dei transitoriam appellant, sicut et verbum hominis, eo videlicet quo scriptum est:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 25:10)
Quod autem dictum est, locavit, congrue dictum est juxta metaphoram locutionis qua dictum est medium quasi inter aliqua circumstantia collocandum.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 41:10)
Cujus quoque potentiam atque sapientiam universus mundi ornatus annuntiare non cessat ac praedicare, et suo modo laudare, et commendare, ex ipsa sui mirabili compositione ac dispositione.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 3:12)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION