도구

도구

라틴어 문장 검색

Erat autem in ea sententia de communitate universalium, ut eamdem essentialiter rem totam simul singulis suis inesse astrueret individuis, quorum quidem nulla esset in essentia diversitas sed sola multitudine accidentium varietas.
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE PERSECUTIONE MAGISTRI SUI GUILLHELMI IN EUM 3:5)
Sic autem istam tunc suam correxit sententiam, ut deinceps rem eamdem non essentialiter sed indifferenter diceret.
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE PERSECUTIONE MAGISTRI SUI GUILLHELMI IN EUM 3:6)
Idem namque similitudine, idem essentialiter sine numero, idem proprietate dicimus:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 41:2)
Tam numero autem quam essentialiter idem sunt, cum sit eadem essentia tam hoc est quam illud, ut numerum in se rerum non habeant, nec res plures numero dici queant, ut in Socrate homo, et animal, vel homo et risibile.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 41:4)
Tribus etiam modis solet diversum sumi essentialiter, scilicet numero, proprietate, seu diffinitione.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 41:10)
Diversa namque essentialiter dicimus, si eadem essentia quae est hoc, non sit illud, et si homo est nullius essentia tanquam pars includatur, ut manus et homo.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 41:11)
Proprietate vero seu diffinitione diversa sunt, quae licet habeant de se praedicari, cum essentialiter idem sunt, secundum proprios tamen status, aliud est hujus proprium, et aliud illius, et singula propriis diffinitionibus et in sensu diversis sunt terminanda.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 41:13)
Hoc autem modo facile in singulis rebus assignari potest, et unam numero atque essentialiter rem permanere, et ipsi plures inesse proprietates, secundum quas aliqua diversa sunt diffinitione, non numero, et eaedem res diversa in sensu vocabula sortiantur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 42:16)
Et fortassis albus et crispus, et aliis accidentibus subjectus quae recipit, et cum ipso idem sit numero, vel essentialiter substantia, quod corpus vel animatum, etc. Nihilominus tamen haec ab invicem proprietatibus suis diversa sunt, secundum quas scilicet ipsa diversis terminanda sint diffinitionibus:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 42:19)
Imo eodem tempore alia est essentialiter aqua fontis quam rivi seu stagni, unde fortassis haec similitudo illi potius suffragatur haeresi, quae ita per tempora proprietates personarum commiscet, ut eamdem personam dicat quando vult esse Patrem, quando vult esse Filium vel Spiritum sanctum.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 48:11)
Quamvis enim idem essentialiter sit aes, quod aereum sigillum, non tamen ideo quia aereum sigillum ex aere est, aes ex seipso esse dicitur, vel quia ipsum posterius est ex aere, ideo posterius seipso dicitur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 51:3)
Maxime vero Deus, qui ubique per substantiam esse conceditur, non habet quo moveatur localiter, cum ubique sit essentialiter.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 25:18)
(3) Ad aliud dicendum, quod via syllogistica sciri non potest conclusio coniecturalis;
(알베르투스 마그누스, De Fato, Art. 4. An fatum sit scibile 13:1)
et sic est in omnibus existimationibus coniecturalibus.
(알베르투스 마그누스, De Fato, Art. 4. An fatum sit scibile 13:4)
(3) Hoc etiam videtur per rationem, quia quorum est unus essentialis actus, illorum videtur esse una natura;
(알베르투스 마그누스, De Fato, Art. 5. In quo genere causae fatum incidat 4:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION