라틴어 문장 검색

Notas mihi facies vias vitae plenitudinem laetitiae cum vultu tuo delectationes in dextera tua usque in finem.
당신께서 저에게 생명의 길을 가르치시니 당신 면전에서 넘치는 기쁨을, 당신 오른쪽에서 길이 평안을 누리리이다. (불가타 성경, 시편, 16장11)
Nam et testimonia tua delectatio mea et consilium meum iustificationes tuae.
당신 법이 저의 즐거움이며 저의 조언자입니다. (불가타 성경, 시편, 119장24)
Veniant mihi miserationes tuae, et vivam quia lex tua delectatio mea est.
당신의 자비가 제게 다다르게 하소서. 그러면 제가 살리니 당신의 가르침이 저의 즐거움이기 때문입니다. (불가타 성경, 시편, 119장77)
Nisi quod lex tua delectatio mea est tunc forte periissem in humilia tione mea.
당신의 가르침이 제 즐거움이 아니었던들 저는 고통 속에서 사라졌으리이다. (불가타 성경, 시편, 119장92)
Tribulatio et angustia invenerunt me praecepta tua delectatio mea est.
곤경과 역경이 제게 닥쳤어도 당신 계명이 제 기쁨입니다. (불가타 성경, 시편, 119장143)
Concupivi salutare tuum, Domine et lex tua delectatio mea est.
주님, 당신의 구원을 애타게 그리는 이 몸 당신의 가르침이 제 즐거움입니다. (불가타 성경, 시편, 119장174)
cum eo eram ut artifex: delectatio eius per singulos dies, ludens coram eo omni tempore,
나는 그분 곁에서 사랑받는 아이였다. 나는 날마다 그분께 즐거움이었고 언제나 그분 앞에서 뛰놀았다. (불가타 성경, 잠언, 8장30)
DALETH. Quaesivit lanam et linum et operata est delectatione manuum suarum.
양모와 아마를 구해다가 제 손으로 즐거이 일하고 (불가타 성경, 잠언, 31장13)
et in amicitia illius delectatio bona, et in laboribus manuum illius divitiae sine defectione, et in certamine loquelae illius sapientia, et praeclaritas in communicatione sermonum ipsius, circuibam quaerens, ut mihi illam assumerem.
그와 맺는 우정에 온전한 환희가, 그가 손수 하는 일에 한량없이 많은 재산이, 그와 함께 쌓는 정분에 예지가, 그와 나누는 대화에 명성이 있음을 알고 어떻게 하면 지혜를 집으로 맞아들일 수 있을까 하고 돌아다녔다. (불가타 성경, 지혜서, 8장18)
Tantam quippe divinae unitatem substantiae ac simplicitatem seu identitatem profitemur, ut sicut a partibus ita ab accidentibus immunis omnino perseveret, nec in nullo penitus variari queat, nec in ipsa quidquam esse possit, quod ipsa non sit. Eadem itaque substantia simplex omnino atque individua quae Pater est tam Filius quam Spiritus sanctus;
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 30:2)
Cum sit itaque tanta divinae substantiae unitas, simplicitas, puritas atque identitas, ut in ea videlicet nulla sit partium aut accidentium seu quarumlibet formarum diversitas, nulla unquam variatio, quomodo tres personae in ea assignari, sive intelligi queant?
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 33:1)
Quam quidem maximam identitatem juxta proprium et expressum esse rei Boetius attendens in primo Topicorum, ait:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 41:6)
Si quis forte id quod de rerum identitate, vel proprietatum diversitate monstramus, non satis ad rem quam proposuimus pertinere dicat, nisi etiam in aliquibus rebus una permanente essentia, plures quoquo modo personas inesse demonstremus, agnoscat nullam ex toto similitudinem, sed ex parte aliquam induci.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 43:4)
Alioquin identitas potius quam similitudo diceretur;
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 43:5)
Sed haec quoque similitudo ad identitatem substantiae trium personarum in hoc minus sufficere videtur, quod eadem aqua non est simul fontis, et rivi, et stagni, sed per temporis, ut dictum est, successionem, sicut est eadem simul essentia Patris et Filii et Spiritus sancti.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 48:10)

SEARCH

MENU NAVIGATION