도구

도구

라틴어 문장 검색

Deinde statim hujus tertiae personae, quam animam mundi collocat, diligentem adhibet descriptionem, cum animam ipsam ex individua, et immutabili substantia consistere perhibet, ac rursum ex dividua, secundum quod scilicet seipsam anima scindere putatur per corpora.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 40:11)
Tale quippe est quod dicit animam ex hoc et illo constare, tanquam si diceret ipsam sic tam hoc quam illud in se habere, ut ipsa animae substantia et individua et quodammodo dividua sit. Nam et Spiritus sanctus et in seipso simplex omnino substantia est, et ex natura divinitatis omnis invariabilis atque incommutabilis in seipso perseverat.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 40:12)
Dicit itaque quia Deus hoc tertium substantiae genus, ita ut dictum est, mistum, locavit medium inter utramque substantiam, individuam scilicet atque dividuam, quia cum sit ipse spiritus ex Deo, tanquam ab ipso procedens, utrumque eorum ab ipso habet agi a quo esse habet.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 41:7)
hoc est mistum ex eis, ac si diceret quod ab ipso Deo a quo est ipsa anima tam hoc quam illud habet, ut videlicet et individua sit ut substantia sua et dividua secundum effecta.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 41:9)
Postquam autem assignavit misturam animae ex individuo et dividuo, transit ad misturam ex eodem et diverso, dicens animam eamdem eodem modo ex eodem et diverso consistere;
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 42:1)
sicut ex individuo et dividuo consistit.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 42:2)
secundum quod superius dictum est ex dividua constare substantia, verum etiam ea per temporum successionem mutat, et narrat prout opportunum esse indicat, juxta illud Boetii:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 42:5)
Bene itaque dicit animam ipsam quoddam medium esse, id est mistum ex individua in se substantia, et dividua per conjunctionem corpoream, id est conjunctionem ipsius ad corpora, quando scilicet ipsa ad rem quamlibet creandam vel regendam atque disponendam se applicat, sicut animalis anima corpori suo sua impertiens beneficia, cui etiam philosophus totam vim et concordiam proportionalem numerorum tribuit, ut divinae gratiae bonitate universarum rerum concordiam consistere doceat.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 43:4)
Hujus occasione quaedam attexuntur de patribus, sed praesertim de sepultura Isaac per quem Christi incarnatio, et Moysis per quem ejusdem doctoratus exprimitur.
(성 암브로시우스, 카인과 아벨에 대하여, 1권, 2장 1:2)
ut coelestibus se attexeret, et a terrenis separaret.
(성 암브로시우스, 카인과 아벨에 대하여, 1권, 2장 2:8)
XXXV, 29), quod requirens corporis istius speciem quae animae suae attexebatur, appositus sit ad genus suum;
(성 암브로시우스, 카인과 아벨에 대하여, 1권, 2장 3:2)
totum tamen corpus attextum ex singulis membris quadratum videtur.
(성 암브로시우스, 노아와 방주에 대하여, 6장 2:16)
Naturaliter enim dictum arbitror, eo quod omne corpus nostrum attextum est sicut nidus;
(성 암브로시우스, 노아와 방주에 대하여, 6장 3:4)
alius interior tamquam lateribus attextus;
(성 암브로시우스, 노아와 방주에 대하여, 9장 4:7)
Altior autem et profundior interpretatio illud attexit, quod ubi anima mole passionum curvatur gravi, et quasi diversarum cupiditatum mergitur aestu, terrenae omnes cogitationes et concupiscentiae in praeceps ruunt;
(성 암브로시우스, 노아와 방주에 대하여, 10장 5:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION