라틴어 문장 검색

Currunt instanter ad illam Visus et auditus, sed uoto dispare certant:
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER PRIMUS 32:8)
Euo concludit animus, dum dispare ritu Pugnant:
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEPTIMUS 4:17)
Illic ore thymus disparere disputans[0439B] Certabat, reliquis floribus invidens Narcissi sociis flore, jocantia Ridebant tacito murmure flumina.
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 3:3)
Ille in quo sitis incandescit habendi, perpetuatas [0482B] egestates incurrat.
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 97:6)
Arabes autem, quorum consilio Turci a Damasco illuc convenerant, vitae diffidentes, in cavernis montium et caecis latebris, subito ut mures absconditi a facie regis, disparuerunt cum armentis et supellectile, quae in auxilium aedificandi praesidii illuc congesserant.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER X 58:1)
Ferrum paganorum incanduit;
(ANNALES XANTENSES QUI DICUNTUR, ANNALES XANTENSES QUI DICUNTUR 70:2)
Haec ipse considerans attuli non ignava opum pondera, quibus ad facinus nihil instructius, cum habendi sitis incanduit, ad meritum nihil vilius, cum ea sibi victor animus calcata subiecit, sed ea, quae ex Graecarum opulentia litterarum in Romanae orationis thesaurum sumpta conveximus Ita enim mei quoque mihi operis ratio constabit, si, quae ex sapientiae doctrinis elicui, sapientissimi iudicio conprobentur.
(보이티우스, De Arithmetica, Prefationes, Praefatio Boetii 2:2)
Postremus aduersum fortunam dolor incanduit conquestusque non aequa meritis praemia pensari in extremo Musae saeuientis, uti quae caelum terras quoque pax regeret, uota posuisti.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, X 2:3)
quotiens incanduit ore confessus secreta rubor nomenque beatum iniussae scripsere manus!
(클라우디아누스, Epithalamium de Nuptiis Honorii Augusti 2:6)
incanduit aër;
(클라우디아누스, DE RAPTU PROSERPINAE, LIBER PRIMUS 2:135)
hic Hyperionio Solem de semine nasci fecerat et pariter, forma sed dispare, Lunam, aurorae noctisque duces;
(클라우디아누스, DE RAPTU PROSERPINAE, LIBER SECUNDUS 2:25)
Invidiae quondam stimulis incanduit atrox Allecto, placidas late cum cerneret urbes.
(클라우디아누스, In Rufinum, Liber Prior 2:9)
quae simul ac rostro ventosum proscidit aequor tortaque remigio spumis incanduit unda, emersere freti candenti e gurgite vultus aequoreae monstrum Nereides admirantes.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Long Poems , Poem 644)
Hic quondam morbo caeli miseranda coorta est Tempestas totoque auctumni incanduit aestu, Et genus omne neci pecudum dedit, omne ferarum.
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, II. 7:3)
nam prima eius pars fervet, ut totoque autumni incanduit aestu.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM SEXTVM COMMENTARIVS., commline 3092)

SEARCH

MENU NAVIGATION