라틴어 문장 검색

Attamen praepositus pincernarum non est recordatus Ioseph, sed oblitus est interpretis sui.
그렇지만 헌작 시종장은 요셉을 기억하지 않았다. 그를 잊어버린 것이다. (불가타 성경, 창세기, 40장23)
Nesciebant autem quod intellegeret Ioseph, eo quod per interpretem loquebatur ad eos.
그들은 자기들과 요셉 사이에 통역이 서 있었기 때문에, 요셉이 알아듣는 줄을 알지 못하였다. (불가타 성경, 창세기, 42장23)
Interpretes mei sunt cogitationes meae: ad Deum stillat oculus meus.
내 친구들이 나를 빈정거리니 나는 하느님을 향하여 눈물짓는다네. (불가타 성경, 욥기, 16장20)
Si fuerit apud eum angelus, unus de milibus interpres, ut annuntiet homini aequitatem,
사람에게 바른 것을 알려 주려고 그 옆의 천사가, 천 명 가운데 한 중개자가 (불가타 성경, 욥기, 33장23)
Pater tuus primus peccavit, et interpretes tui praevaricati sunt in me;
너의 첫 조상부터 죄를 지었고 너의 대변자들도 나에게 반역하였다. (불가타 성경, 이사야서, 43장27)
si autem non fuerit interpres, taceat in ecclesia, sibi autem loquatur et Deo.
그러나 해석하는 이가 없으면, 그들은 교회 안에서 잠자코 혼자서 하느님께만 말해야 합니다. (불가타 성경, 코린토 신자들에게 보낸 첫째 서간, 14장28)
ut per ea locutionum et eloquentiae generibus, atque argumentationum modis, aut naturis rerum praecognitis, quidquid ad intelligentiam vel decorem sacrae Scripturae, sive ad defendendam vel astruendam veritatem ejus pertinet, assequi valeamus.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Prologus 1:7)
) exorbitavero intelligentia vel locutione, ignoscat ille mihi, qui ex intentione opera pensat, parato semper ad satisfactionem de male dictis vel corrigendis vel delendis, cum quis me fidelium vel virtute rationis, vel auctoritate Scripturae correxerit.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Prologus 2:2)
Quod si etiam tam evangelica quam apostolica discutiamus dicta, intelligimus, juxta ipsius locutionis proprietatem, ea quae ad potentiam pertinent, Patri specialiter ascribi, ut hic quoque aperte colligi possit vocabulo Patris ipsam specialiter omnipotentiam designari.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 15:3)
quae scilicet orationes ad solum Patrem locutionem dirigentes intendunt.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 15:12)
" Ex ipsa nostra locutione cognoscitis quia prius vox sonat ut Verbum postmodum possit audiri, Joannes ergo vocem se esse asserit, quia Verbum praecedit.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 17:12)
Hanc autem intellectualem Dei locutionem, id est aeternam suae sapientiae ordinationem Augustinus De Civitate Dei lib. XVI, cap. 6 describens:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 17:29)
Dei, inquit, ante factum suum, locutio sui ipsius facti est incommutabilis ratio, quae non habet sonum strepentem atque transeuntem, sed vim sempiterne manentem, et temporaliter operantem.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 17:30)
Non enim de corporali locutione hoc accipi potest.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 20:17)
Si autem hoc verbum locutionem aliquam Dei transitoriam appellant, sicut et verbum hominis, eo videlicet quo scriptum est:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 25:10)

SEARCH

MENU NAVIGATION