라틴어 문장 검색

exilit amens effusisque genas lacrimis rigat.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 아르고나우티카, C. Valeri Flacci Argonauticon Liber Quartus. 53:2)
Sed invito et repugnanti per genas lacrimae fluunt et inter praecepta virtutum resurrectionisque spem credulam mentem desiderii frangit affectus.
(히에로니무스, 편지들, Ad Heliodorum Epitaphium Nepotiani 2:11)
Suspirat ab imis pectoribus, lacrimaeque genis labuntur obortae, atque ita "praevertunt" inquit "me fata, vetorque plura loqui, vocisque meae praecluditur usus.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 2권 52:8)
cui protinus intima frigus ossa receperunt, buxoque simillimus ora pallor obit, lacrimisque genae maduere profusis.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 11권 51:2)
Isque ubi tendentem adversum per gramina videt Aenean, alacris palmas utrasque tetendit, effusaeque genis lacrimae, et vox excidit ore:
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 6권 26:2)
Quidnam ora maesta avertis et lacrimas genis subito coortas veste praetenta optegis?
(세네카, 파이드라 12:40)
"Lugubres voces desinite, et diutinis lacrimis madentes genas siccate tandem, quippe cum iam possitis quam plangebatis amplecti."
(아풀레이우스, 변신, 5권55)
"At illa, ut primum maesta quieverat toro faciem impressa, etiam nunc dormiens lacrimis emanantibus genas cohumidat et velut quodam tormento inquieta quieti excussa, luctu redintegrato prolixum eiulat,discissaque interula decora brachia saevientibus palmulis converberat."
(아풀레이우스, 변신, 8권 1:61)
Non lacrimae cecidere genis, non pectora tundit, Distentis toto riguit sed corpore palmis.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 3권 7:62)
nec lacrimis carvere genae nimis irascentum est:
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM QUINTVM COMMENTARIVS., commline 1731)
diū in terrā sedēbat, lacrimīs per genās cadentibus.
(옥스포드 라틴 코스 3권, Quīntus Venusiam revīsit28)
iamque volaturus parvo dedit oscula nato, nec patriae lacrimas continuere genae.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber II 1:57)
Euryali Nisique fide tibi, fume, relata credibile est lacrimis inmaduisse genas est etiam miseris pietas, et in hoste probatur, ei mihi, quam paucos haec mea dicta movent!
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 1권, poem 917)
Tum vero exarsit iuveni dolor ossibus ingens, nec lacrimis caruere genae, segnemque Menoeten, oblitus decorisque sui sociumque salutis, in mare praecipitem puppi deturbat ab alta;
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 5권 8:17)
sed cur heu, Ligurine, cur manat rara meas lacrima per genas?
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Carmina, Book 4권, Poem 111)

SEARCH

MENU NAVIGATION