-
Tutemet a nobis iam quovis tempore vatum terriloquis victus dictis desciscere quaeres.
- (루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Primus 5:1)
-
tu mihi da tenuis auris animumque sagacem, ne fieri negites quae dicam posse retroque vera repulsanti discedas pectore dicta, tutemet in culpa cum sis neque cernere possis.
- (루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quartus 30:2)
-
nam cum 'te' et 'met' longae sint, 'tutemet' dactylus invenitur, nec possumus harum partium naturam discutere, quia sub regulis non sunt.
- (마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM PRIMVM COMMENTARIVS., commline 20710)
-
Lucretius utrumque simul tutemet a nobis iam quovis tempore vatum.
- (마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM QUARTVM COMMENTARIVS, commline 6065)
-
nam Terentius dicit tutemet mirabere, id est tu.
- (마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM QUARTVM COMMENTARIVS, commline 6068)
-
Sed lo/nge a leto nu/mine aspello/r Iovis, Atque hae/c vetusta, sae/clis glomerata ho/rridis, Lucti/fica clades no/stro infixa est co/rpori;
- (마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 2권 25:2)
-
Tutemet mirabere.
- (푸블리우스 테렌티우스 아페르, 고행자, act 2, scene 3285)
-
inde optume aspellam virum de supero, cum huc accesserit;
- (티투스 마키우스 플라우투스, Amphitruo, act 3, scene 417)
-
hic illest dies, cum nulla vitae meae salus sperabilest, neque exilium exitio est neque adeo spes, quae mi hunc aspellat metum, nec subdolis mendaciis mihi usquam mantellum est meis, [nec sycophantiis nec fucis ullum mantellum obviam est] neque deprecatio perfidiis meis nec male factis fuga est, nec confidentiae usquam hospitium est nec deverticulum dolis:
- (티투스 마키우스 플라우투스, Captivi, act 3, scene 33)
-
aspellito, detrude, deturba in viam.
- (티투스 마키우스 플라우투스, Mercator, act 1, scene 24)
-
[ille qui aspellit is compellit, ille qui consuadet vetat.
- (티투스 마키우스 플라우투스, Trinummus, act 3, scene 263)
-
usque abegi, aspuli, iussi abi
- (티투스 마키우스 플라우투스, Truculentus, act 2, scene 762)
