라틴어 문장 검색

Omnis astutus agit cum consilio; qui autem fatuus est, aperit stultitiam.
영리한 이는 누구나 지식으로 행동하지만 우둔한 자는 어리석음을 퍼뜨린다. (불가타 성경, 잠언, 13장16)
Simplex credit omni verbo, astutus considerat gressus suos.
어수룩한 자는 아무 말이나 믿지만 영리한 이는 제 발걸음을 살핀다. (불가타 성경, 잠언, 14장15)
Possidebunt simplices stultitiam, et astuti coronabuntur scientia.
어리석은 자들은 미련함을 제 몫으로 삼지만 영리한 이들은 지식으로 꾸며진다. (불가타 성경, 잠언, 14장18)
Stultus irridet disciplinam patris sui; qui autem custodit increpationes, astutior fiet.
미련한 자는 아버지의 교훈을 업신여기지만 그 훈계를 지키는 이는 영리해진다. (불가타 성경, 잠언, 15장5)
Astutus videns malum absconditus est; simplices transeuntes multati sunt.
영리한 이는 재앙을 보면 몸을 숨기지만 어리석은 자는 그대로 가다가 화를 입는다. (불가타 성경, 잠언, 27장12)
Omnis astutus agnoscit sapientiam et invenienti eam dabit confessionem.
지각 있는 이는 누구나 지혜를 알고 그것을 찾은 이에게 찬사를 보낸다. (불가타 성경, 집회서, 18장28)
Esto quidem, ego vos non gravavi; sed cum essem astutus, dolo vos cepi.
아무튼 나는 여러분에게 짐이 되지 않았습니다. 그런데도 내가 교활하여 여러분을 속임수로 사로잡았다고 합니다. (불가타 성경, 코린토 신자들에게 보낸 둘째 서간, 12장16)
/f.15rc/ Cum autem omnes earum vicini vehementer me culparent quod earum inopie minus quam possem et deberem consulerem, et facile id nostra saltem predicatione valerem, cepi sepius ad eas reverti, ut eis quoquomodo subvenirem.
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE INFAMATIONE TURPITUDINIS 1:1)
Qui custodit increpationes, astutior fiet;
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Prologus 2:12)
culpamur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 6:5)
culpamur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 6:17)
sin autem genitum, duos filios affirmare [al. credere] culpamur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 6:20)
Quippe cum nulla sit in doctrina falsitas, nulla in verbis turpitudo, nonnulla de scientia utilitas, quis hoc dicendo aut docendo culpari mereatur, nisi causa venerit supradicta, potiori videlicet bono neglecto aut dimisso?
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 11:7)
Non enim teste Tullio mediocriter errant, qui ex vitio hominis scientiam culpant.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 12:5)
Unde et Lucifer ille qui mane oriebatur, tanto ad superbiendum pronior exstitit, quanto caeteris Angelicis spiritibus per sapientiae vel scientiae claritatem superior fuit, nec tamen ideo sapientiam ejus vel scientiam de naturis rerum cognoscendis quam a Deo acceperat, malam dici convenit, sed ille superbiendo illa male usus sit. Sic et cum quilibet de philosophia sua vel doctrina superbit, non ipsam scientiam culpare debemus propter adjunctum vitium, sed unumquodque secundum seipsum pensari convenit, ne forte indiscrete agentes, propheticam illam maledictionem incurramus.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 12:17)

SEARCH

MENU NAVIGATION