라틴어 문장 검색

Vel cum idem sit id quod est album esse nigrum, et albedinem et nigredinem eidem simul inesse:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 17:15)
non tamen ut possibile est id quod est album esse nigrum, ita etiam possibile est albedinem et nigredinem simul eidem inesse.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 17:16)
Virtutum autem nullus posset ornamenta tenere, si minimi quoque vitii nigredine maculetur.
(안드레아스 카펠라누스, 궁정식 사랑기법, 3권, 사랑의 거절에 대하여 12:5)
Vestit eum color obscurus quem possidet ipsa Nigredo, nullum passura colorem, Nec plebeia uiget generis fortuna, sed Ethon Hunc genuit, qui Solis eqos se gaudet habere Fratres et fratrum sese deffendit honore.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER QUARTUS 14:5)
Quid cum capillis color gratus et nitor splendidus illucet et contra solis aciem vegetus fulgurat vel placidus renitet, aut in contrariam gratiam variat aspectum, et nunc aurum coruscans in lenem mellis deprimitur umbram, nunc corvina nigredine caeruleos columbarum collis flosculos aemulatur, vel cum guttis Arabicis obunctus et pectinis arguti dente tenui discriminatus et pone versum coactus amatoris oculis occurrens ad instar speculi reddit imaginem gratiorem?
(아풀레이우스, 변신, 2권 9:1)
Cuius in ede nigrum perhibent habitasse chelidrum, Indidit, ut credo, cui nomen et ipsa nigredo;
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XVII. De uiro et uase olei 18:21)
de quo quidam urbanorum non infacete, siquidem petenti, ut et in se aliquid diceret:
(가이우스 수에토니우스 트란퀼루스, 황제전, Divus Vespasianus, 20장 1:2)
Qui modo scurra aut si quid hac re tritius videbatur, idem infaceto est infacetior rure simul poemata attigit, neque idem unquam aeque est beatus ac poema cum scribit:
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Lyrics , Poem 227)
o saeclum insapiens et infacetum!
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Lyrics , Poem 434)
Sutorium hoc habetur instrumentum, quod non infacete in adulterii exprobrationem ambiguitate convertit.
(Macrobii Saturnalia, Liber II, II. 6:5)
Sed quod non grave sit nec infacetum, Parvi tibia condyli sonabit.
(마르티알리스, 에피그램집, 5권, LXXVIII10)
C. Canius, eques Romanus, nec infacetus et satis litteratus, cum se Syracusas otiandi, ut ipse dicere solebat, non negotiandi causa contulisset, dictitabat se hortulos aliquos emere velle, quo invitare amicos et ubi se oblectare sine interpellatoribus posset.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 73:2)
circa galli cantum, dehinc nigredine subsequente ad lucem propriam reuersa.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, [BAEDAE CONTINUATIO.]12)

SEARCH

MENU NAVIGATION