라틴어 문장 검색

Filii vero Belial dixerunt: " Num salvare nos poterit iste? ". Et despexerunt eum et non attulerunt ei munera; ille vero dissimulabat se audire.
그런데 몇몇 불량한 자들은 “이 친구가 어떻게 우리를 구할 수 있으랴?” 하면서, 사울을 업신여기고 그에게 예물도 바치지 않았다. 그러나 사울은 아무 말도 하지 않았다. (불가타 성경, 사무엘기 상권, 10장27)
Non dissimulavi, non silui, non quievi, et venit super me indignatio ".
나는 편치 않고 쉬지도 못하며 안식을 누리지도 못하고 혼란하기만 하구나. 엘리파즈의 첫째 담론 (불가타 성경, 욥기, 3장26)
Fatuus statim indicat iram suam, dissimulat autem iniuriam callidus.
미련한 자는 불쾌함을 바로 드러내지만 영리한 이는 모욕을 덮어 둔다. (불가타 성경, 잠언, 12장16)
Labiis suis se dissimulabit inimicus, cum in corde tractaverit dolos:
앙심을 품은 자는 입술로는 시치미를 떼면서 속으로는 속임수를 품는다. (불가타 성경, 잠언, 26장24)
Sed misereris omnium, quia omnia potes; et dissimulas peccata hominum propter paenitentiam.
그러나 당신께서는 모든 것을 하실 수 있기에 모든 사람에게 자비하시고 사람들이 회개하도록 그들의 죄를 보아 넘겨 주십니다. (불가타 성경, 지혜서, 11장23)
Et, si frustraverit, delictum illius super ipsum erit; et, si dissimulaverit, delinquet dupliciter.
무식하고 상스러움에 네 입을 길들이지 마라. 죄스러운 말이 거기에 담긴다. (불가타 성경, 집회서, 23장13)
Qui bene dissimulat, citius inimico nocet.
잘 속이는 이는 금방 적들을 다치게 한다. (푸블릴리우스 시루스, 격언집, 590)
dissimulant dissimulamus nota, simulamus ignota, ut Sallustius simulator ac dissimulator.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM PRIMVM COMMENTARIVS., commline 5161)
moxque occulte divisim abscessimus, nec nos ulterius nisi raro latenterque vidimus, dissimulantes plurimum quod egeramus.
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DEHORTATIO SUPRADICTE PUELLE A NUPTIIS 4:3)
Hii predicando per mundum discurrentes et me impudenter quantum poterant corrodentes, non modice tam ecclesiasticis quibusdam quam secularibus potestatibus contemptibilem ad tempus effecerunt, et de mea tam fide quam vita adeo sinistra disseminaverunt, ut ipsos quoque amicorum nostrorum precipuos a me averterent, et si qui adhuc pristini amoris erga me aliquid retinerent, hoc ipsi modis omnibus metu illorum dissimularent.
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE PERSECUTIONE QUORUMDAM QUASI NOVORUM APOSTOLORUM IN EUM 1:3)
Verum his in quibus omnem virtutis sensum oblitteravit impietas, ratio quae in eis exstingui non potuit, ipsum amicitiae et societatis affectum non reliquit;
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:1)
Neque enim ideo pudicitia coniugalis virtus non est, quia praecellit continentia vidualis, quibus licet sancta praeferatur virginitas, earum tamen gratiam non oblitterat.
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:28)
Cuius amorem, cuius gratiam, cuius amicitiam non corrumperent, non minuerent, non obliterarent?
(DE AMICITIA, CAPUT XXIV. De cultu amicitiae. 2:27)
Nam et Deus dissimulare dicitur peccata delinquentium, nolens mortem peccatoris, sed ut convertatur et vivat.
(DE AMICITIA, CAPUT XXVII. Correptio amici. 2:6)
sed dissimulandum pro loco, immo et quantum salva veritate fieri potest, excusandum quod fecit, et ad debitam correptionem inferendam expectandum familiare secretum.
(DE AMICITIA, CAPUT XXVII. Correptio amici. 2:21)

SEARCH

MENU NAVIGATION