살아있는 라틴어 : 문장 검색

prooemium, narratio, probatio, refutatio, peroratio.

narravit accusator neque ita ut, quae essent acta, tantum indicaret, sed adiecit invidiam, rem verbis exasperavit, accesserunt probationes, peroratio incendit et plenos irae reliquit.

serum est enim advocare iis rebus in peroratione, quas securus narraveris;

ceterum res eadem et post quaestionem perorationis vice fungitur.

peroratio sequebatur, quam cumulum quidam, conclusionem alii vocant.

haec pars perorationis accusatori patronoque ex aequo communis est.

quaedam tamen, quae illic ostendere sat est, peroratione implenda sunt magis, si contra impotentem, invisum, perniciosum suscepta causa est, si iudicibus ipsis aut gloriae damnatio rei aut deformitati futura absolutio.

concitare quoque invidiam, odium, iram, liberius peroratione contingit;

Sed privatae quoque causae utrumque habent perorationis genus, et illud quod est ex probationum, et hoc quod ex lacrimis, si aut statu periclitari aut opinione litigator videtur.

sunt, qui hos μερικου`σ ἐπιλόγουσ vocent, quo partitam perorationem significant.

mihi non tam partes eius quam species videntur, siquidem et epilogi et perorationis nomina ipsa aperte satis ostendunt, hanc esse consummationem orationis.

An cum ille, qui plerisque perorationibus petitur, fletus erumpit, non palam dicta sententia est?

qua in causa praeponendae prooemiis quaestiones, qua praeparatione praemuniendae, quid iudicis animus accipere possit statim dictum, quo paulatim deducendus, singulis an universis opponenda refutatio, reservandi perorationi an per totam actionem diffundendi adfectus, de iure prius an de aequitate dicendum;

In omni porro causa iudiciali quinque esse partes, quarum exordio conciliari audientem, narratione doceri, probatione proposita confirmari, refutatione contra dicta dissolvi, peroratione aut memoriam refici aut animos moveri.

quam dignae Milonis in peroratione ipsa voces eo viro, qui pro re publica seditiosum civem totiens compescuisset quique insidias virtute superasset?