도구

도구

라틴어 문장 검색

alterum, quod appellant omnes fere scriptores, explicat nemo, infinitam generis sine tempore et sine persona quaestionem.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 65:3)
omnes adhuc quaestiones ex persona petitoris ipsius duximus;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber VII 60:4)
quare capiendae sunt illae, de dixi, rerum imagines, quas vocari φαντασίασ indicavimus, omniaque, de quibus dicturi erimus, personae, quaestiones, spes, metus habenda in oculis, in adfectus recipienda.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber X 248:1)
latius enim de genere quam de parte disceptare licet, ut quod in universo sit probatum id in parte sit probari necesse;- haec igitur quaestio a propriis personis et temporibus ad universi generis rationem traducta appellatur θέσισ. In hac Aristoteles adulescentis non ad philosophorum morem tenuiter disserendi, sed ad copiam rhetorum in utramque partem, ut ornatius et uberius dici posset, exercuit;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, ORATOR AD M. BRVTVM, 14장 3:6)
GALLIO et illam quaestionem fecit et prius sumendam quaestionem putauit ex persona quam ex re:
(세네카, Controversiae, Sententiae divisiones colores controversiarum., De ui sit actio. Quidam duos filios sub nouerca amisit: dubia cruditatis et ueneni signa insecuta sunt. Tertium filium eius maternus auus rapuit, qui ad uisendos aegros non fuerat admissus. quaerenti per praeconem dixit apud se esse. accusatur de ui. 7:1)
in his omnis quaestio videtur circa res personasque consistere.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber III 71:3)
latiorque et re et personis quaestio fieri abnuente dictatore sine fine ulla quaestionis suae ius esse.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber IX 370:2)
nec aliae species erunt, etiamsi unus a duobus dumtaxat eandem rem atque ex eadem causa petet aut duo ab uno aut plures a pluribus, quod accidere in hereditariis litibus interim scimus, quia quamvis in multis personis causa tamen una est, nisi si condicio personarum quaestiones variaverit.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber III 300:1)
deinde esse omnem orationem aut de infinitae rei quaestione sine designatione personarum et temporum aut de re certis in personis ac temporibus locata;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 138:1)
Isocrates autem causam esse ait quaestionem finitam civilem aut controversam in personarum finitarum complexu;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber III 82:2)
quaestiones alias infinitas, alias finitas quae personis, temporibus, locis continerentur.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber VIII 10:1)
argumenta vero reperiuntur aut in quaestionibus, quae etiam separatae a complexu rerum personarumque spectari per se possint, aut in ipsa causa, cum invenitur aliquid in ea non ex communi ratione ductum, sed eius iudicii, de quo cognoscitur, proprium.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber V 75:1)
P. Duo sunt ut in initio dixi quaestionum genera, quorum alterum finitum temporibus et personis causam appello, alterum infinitum nullis neque personis neque temporibus notatum propositum voco.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 18장 1:2)
quin etiam in iis, quae ad personam referuntur, ut non est satis generalem tractasse quaestionem, ita perveniri ad speciem nisi illa prius excussa non potest.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber III 77:1)
illic quoque, ubi de facto tantum controversia est, quod si probetur non possit de auctore dubitari, similiter argumenta et ex persona et ex re ducuntur, sed in unam facti quaestionem, sicut in illa controversia:
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber VII 87:3)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION