라틴어 문장 검색

Quae minas ponti sepelis, et auges, Syncopans cursum pelagi furori Ne soli tractum tumulare possit Aequoris aestus.
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 12:10)
dumque tot animalium genera uno ventris ergastulantur in carcere, aquatile animal secum terrestre, aeriumque genus in eodem sepulcro tumulari miratur.
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 50:9)
Hunc beat, hunc mulcet ramose gloria frontis.
(ANONYMUS NEVELETI, De ceruo tibiis 51:3)
Preside nuda suo sic tumulatur ouis.
(ANONYMUS NEVELETI, De lupis et ouibus 56:8)
Hunc tumulat fenum.
(ANONYMUS NEVELETI, De ceruo 62:9)
frons discolor auro germinat et spatio summas aequantia fagos cornua ramoso surgunt procera metallo.
(클라우디아누스, De Consulatu Stilichonis, Liber Tertius 2:149)
pro quo dilaceranda feris dabor alitibusque praeda neque iniecta tumulabor mortua terra.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Long Poems , Poem 64 4:11)
Denique quae nobis durata ac spissa videntur, haec magis hamatis inter sese esse necessest et quasi ramosis alte compacta teneri.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Secundus 11:15)
et ramosa tamen cum ventis pulsa vacillans aestuat in ramos incumbens arboris arbor, exprimitur validis extritus viribus ignis, emicat inter dum flammai fervidus ardor, mutua dum inter se rami stirpesque teruntur.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quintus 37:3)
etenim ramosa videmus nubila saepe modis multis atque aspera ferri;
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Sextus 4:4)
Haud procul a muris tumulas surgentis in altum Telluris parvum diffuso vertice campum Explicat:
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 3권 4:44)
unde ait Persius traducit trepidas ramosa in compita mentes.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM SEXTVM COMMENTARIVS., commline 13617)
ramosa cornva ut "cornibus arboreis". micon vel eius filius, vel patronus.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, In Vergilii Bucolicon Librum, ECLOGA SEPTIMA., commline 301)
Cum primum pavido custos mihi purpura cessit bullaque subcinctis Laribus donata pependit, cum blandi comites totaque impune Subura permisit sparsisse oculos iam candidus umbo, cumque iter ambiguum est et vitae nescius error diducit trepidas ramosa in compita mentes, me tibi supposui.
(페르시우스, 풍자, satire 511)
Ibi dum ramosa mirans laudat cornua Crurumque nimiam tenuitatem vituperat, Venantum subito vocibus conterritus Per campum fugere coepit et cursu levi Canes elusit.
(파이드루스, 이솝 우화, Liber Primus, Cervus ad fontem.3)

SEARCH

MENU NAVIGATION