라틴어 문장 검색

Si suppuratio vicerit, neque per quae supra scripta sunt discuti potuerit, omnis mora vitanda erit, ne os infra vitietur:
(켈수스, 의학에 관하여, Liber VIII, 9장29)
Si suppuratio uicerit, neque per quae supra scripta sunt discuti potuerit, omnis mora uitanda erit, ne os infra uitietur:
(켈수스, 의학에 관하여, 8권, 9장 7:1)
Praeter haec necessarium est vitare solem, lassitudinem, . Si discussum his non est, utendum est cursu;
(켈수스, 의학에 관하여, 4권, III [2] . De morbo qui circa faciem nascitur. 2:3)
et execrandum erit; carnes eorum non comedetis et morticina vitabitis.
그것들은 너희에게 혐오스러운 것이다. 너희는 그 고기를 먹어서는 안 되고, 그 주검도 혐오스럽게 여겨야 한다. (불가타 성경, 레위기, 11장11)
Haec sunt, quae de avibus comedere non debetis, et vitanda sunt vobis: aquilam et grypem et haliaeetum,
새들 가운데 너희가 혐오스럽게 여길 것은 이런 것들이다. 그것들은 혐오스러운 것이니 먹어서는 안 된다. 곧 독수리와 참수리와 수염수리, (불가타 성경, 레위기, 11장13)
Peccator homo vitabit correptionem et secundum voluntatem suam inveniet comparationem.
가 보지 않은 길에서 방심하지 말고 (불가타 성경, 집회서, 32장21)
dum vitant stulti vitia, in contraria currunt.
어리석은 이들이 결점을 회피하는 동안, 그들은 반대편의 결점에 달려가고 있다. (호라티우스의 풍자, 1권, 02장14)
sed Hector hastam vītat.
그러나 Hector는 창을 피한다. (옥스포드 라틴 코스 1권, The death of Hector20)
sed ubi ad Siciliam accēdunt, magnum perīculum vix vitant,
하지만 시칠리아에 도달할때, 큰 위험을 가까스로 피한다, (옥스포드 라틴 코스 1권, Polyphemus4)
Aenēās patris verba audit et saxa vītat. sīc vix incolumēs ē perīculō ēvādunt.
Aeneas는 아버지의 말을 듣고 돌을 피한다. 그렇게 그들은 가까스로 다치지 않고 위험으로부터 도망친다. (옥스포드 라틴 코스 1권, Polyphemus8)
cēterī enim puerī eum vītābant nec cum eō lūdere volēbant;
다른 아이들이 그를 피하고 그와 함께 놀고 싶어하지 않았기 때문이다; (옥스포드 라틴 코스 2권, Marcus Quīntum domum suam invītat5)
dum vitant stulti vitia, in contraria currunt.
어리석은 이들이 결점을 회피하는 동안, 그들은 반대편의 결점에 달려가고 있다. (퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Satyrarum libri, 1권, Improbus, dum vitia quaedam declinant, in contraria incidere.14)
Pretendebat infamiam mei pariter et difficultates matrimonii, ad quas quidem vitandas nos exortans Apostolus ait:
(피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DEHORTATIO SUPRADICTE PUELLE A NUPTIIS 1:6)
Quod si etiam tam evangelica quam apostolica discutiamus dicta, intelligimus, juxta ipsius locutionis proprietatem, ea quae ad potentiam pertinent, Patri specialiter ascribi, ut hic quoque aperte colligi possit vocabulo Patris ipsam specialiter omnipotentiam designari.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 15:3)
Si enim supra positam ab Apostolo causam discutiamus, quia videlicet quosdam eorum post divinam quam assecuti sunt notitiam, in reprobum sensum tradi meminerit, cum in suis scilicet evanescerent cogitationibus, dicentes se esse sapientes (Rom. I, 19 et seq.), id est suam sapientiam proprio studio vel ingenio ascribentes, non divinae gratiae dono tribuentes, reperiemus eos qui praecipui habentur, omnem praecipue philosophiam divinae tribuere gratiae, veluti Socratem, sive Platonem.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 30:22)

SEARCH

MENU NAVIGATION