Ad virum clarissimum Samuelem Formejum, Regiae Scientiarum ac Literarum Academiae Borussicae secretarium perpetuum, epistola

11쪽

Formet an absint fallaciae , novitates, commenta , ipse me judices, velim , an Vero tota quanta sunt ex divinorum eloquiorum sententiis coaluisse comperiantur in quoniam potius quam ad argu mentum concertationi nos irae propositum , placuit Tibi in Epistola tua sermonem convertere ad exaggerandam Reformationis , cujus Romana Ecclesia indiga eo praesertim tempore foret, necessitatem, scias velim , vestris hujuscemodi querimoniis responsum a me fuisse adeo crebro, adeo valide in pluribus lucubrationibus meis, ut pudere debeat Heterodoxo eandem naeniam recantare . Accipetantum quas de hac re recitavi in calce ad evertinum data die XX.Febr. 17 8. Cura yeri sententias in Praefat. ad suam Versionem Gallicam Conc Trid.

p. XXIX. Hic ibi ita loquitur, A l' egurd de Ia Discipline i es certriin quonia fuit uir nombre 'excellens si egomens conformes a 'ancien e pri deI 'Eglise, or quonya remedi a quantite 'abus per nicteum, qui regnolent impunemen au paruzant. Et paulo post, Totis ces de orises noni pascites redrei se par te Conciis Mais si I'o en juge fans preτω- tion on eui dire Tec erite, quil son in iniment

moin tres, qu au paravant. Hanc ipsam Reformationem Primates Romanae Ecclesiae, de quibus loquor,vehementissim studio, antequana Concilium Tridentinum con Vocaretur, promovisse, idque ut

Pauli III. jussibus parerent, innumeris testimoniis

12쪽

depromptis ex muttiis ipsorum literis manifestissime demonstravi. Si Tu autem regeras, multo uberiorem Reformationem curandam sibi proposuisse Lutherum, Calvinum Quinglium S c. regeram ego, hisce adaptari poste, ut alibi facere non omisi, fabulam ab A. Gellio narratam L XIX. c. XII. de Thracio homine , qui ruris colendi insolens , vites suas sibi omnes, desoleas detruncavit, comasiaque arborum laetissimas, uberrimosque vitium palmites decidit, fruteta, atque virgulta simul omnia , pomis frugibusque gignendis felicia, cum sentibus, rubis purificandi agri gratia exstirpavit. Quid autem Deum immortalem l)prae Con. tareno, Polo,ac Sadoleto c. nisi Thracius homo Lutherus, Calvinus, Zuinglius, M. ZAtque haec sunt, quorum memoriam Tibi refricandam censui, ut disceptatio, quam Te suscepturum minaris, recta ad destinatum signum collimet. De Graecae . Hebraica linguae imperitia , qualm complures ut heri opera evolventes sugillari merito posse existimarunt, nihil vides me dixisse, nihil de perditis ejusdem hominis moribus, nihil de impotentis animi flarnatione, cui obnoxium ipsum. fuisse nemo negaverit , nihil de tyrannica dominatione , quam in suo sibi arrogaVerat, quamque

iidem refringere subinde conati sunt nihil, inquam, dixi de omnibus hisce Lutheri intemperiis,. etsi quisvis intelligat, easdem parum idoneum hominem illum effecisse divinis eloquiis seu percipien

13쪽

dis, seu explanandis. Abstinui pariter ab extollendis Catholicorum Procerum , de quibus inter nos agitur , Christianis virtutibus , etsi nulla ex ipsis

eosdem caruisse, ita clarum, Sese viden meae quamplurimae lucubrationes reddiderint, ut de ea re dubitare idem prorsus sit ac in meridie coecutire Temperantiam hanc omnem adhibitam a me in proposito disputationi nostrae argumento pertra

stando ut summa Tibi lex sit aemulari flagrantissime exopto.

Illustri Academiae nos rae Praesidi Maupertuisio, cujus nomine salutem mihi plurimam dixisti, ut ossicia mea deferas, etiam, atque etiam peto , ipsique una simul gratuleris gratiam singularem, qua eundem florere apud Regem significasti, si te nini

Principibus placuisse Viris non ultima laus est, Esse putes primam tanto placuisse Monarchae.

Vale. Brixia die VIII. Septemb. au. MDCCXLIX. P. S. Proelotatim jamjam consignaturus forem extremam istam Epistolae hujusce paginam, meas ad manus repente advolarunt ex Balthici Oceani oris Perardi Academiae Bero linensis Socii literae datae die a a. Augusti proxime elapsi. Crederes ne & ipsum, pro benevolentia, qua me Sodalem suum complectitur, tecum quodammodo certasse in commendando meos illos Commentariolos δυ les a deυoro haec ejus sunt iis, ni fait oullier ocioire , is auge , cile sommeil. Tribuit deinde eidem libello laudes , quas certe non promeretur, hisque propterea suppressis, tantum referam , quas ingenue honestus homo vindicare sibi potest incolumi verecundia , videlicet almalle fouement,

14쪽

lon coeur humanites, senstitit caracterietent e Γυre D. Verba ista Perardi, tuis adjuncta, essiciunt, Formet, tit jure dici a me possit, quod appellatis bon coeur, humanit/, sensibi- Iit sedem suam una cum eximia reconditarum literarum scientia in Berotinensi Academia obtinere. Iterum vale.

fure de Dissegno ia spedito in Bertino , ove ii detio Gruno deυ' esse. re tras messo, per esse pol ripost in uno degit Altari laterat dique nuου Templo Cattolico e sinalmente che Γ Opera alta, tanto ne principali, quanto negli accessor verra alP Artoice condolia a tutia quella perferione di avoro,cbecia diligenta ceci Arte sua sapra, e potra ri.

duria. AT incontio pol promettono detti Monsi . Diedo, e o. Asta rottit, per nome di Sua minen Ta, che ii Marmo tutio occorrente a deti' opera vera a pro tamente soddi alto a sopradetto Sig. Merobiori, cheaυ, Pr incombent di farne la sciet ara suo iacimento, e che per Mercede della Icoltura gli erranno pagati eccbini Cinquecento, oro, ne Tempi, cloe una Teret a parte pronia mente, caltra Terra parte da σ-

tiolabile secut ione.

Vince ligo Maria Diedo Vescovo di Tot cello assermo. Bon homo Algarotti a firmo. Iomio Merchiori affersno.