Hieronymi Cardani ... De methodo medendi, sectiones quatuor. Quarum catalogum sequens pagina exhibebit

발행: 1565년

분량: 423페이지

출처: archive.org

분류: 생리 & 의학

3쪽

HIERONYMI

CARD ANI MEDIO

LANENSIS MED lCI, AC

Philo sephi celeberrimi,

Sectioius quatuor.

Quatu catalogii sequens pagina exhibebit PARISIIs, an AEdibus Rouill ij, via Iacobaea,

CVM PRIVILEGIO REGIS

4쪽

CATALOGUS EORUM,

quae his quatuor Sectionibus comprehendun ur. De Methodo medendi Sectione prima, recentiorum Medicorum et rores centum refelluntur. . stione iecunda , de simplicium Redicamentorum Nocumentis agitur , & eorum usus ad amussim i enucle ULSectio tertia,admirandas curationes, ta praedictione

morborum continet.

Sectio quaita, Consilia in diuersis morborum gen ribus complectitur.

5쪽

DICINAE STUDIOSIS.

se Lector vel clari morii viroruturicio habuerunt si,qui ciuilibus ne-rotiis praesecti, lues ciuiu coponere, rem et e g. populos compiscere, ia Cocordiam reducere asumma ingenii dexteritate ρο- tuerunprofecto non pauci imὸ plurimisunt, qui boc pari laude ut aliis in liue, ita tu medendi facultate quae est alterum Reip .columen HieronImo Cardano tribuendum putent,viro in omni silentiarum genere meritὸ celeberrimo: idi; cum ob multa ingeniimqnimenta, quae in p0sicam, prologiam,Geom triam, Arithmeticam doctisi a in lucem prodidit, tum vel hoc imprimis, quod in abstruis cor subiis Medicorum controuersiis siluendis, abditis morbo. rum causiis explicadis,remediis vel tu maxime δε- ploratis inueniendis,admirabilis Medendi Methori non silan admirabilimse omnibus hactenus e hibuerit,sied ea etiam, quae diuinitus excogitauerat, Reipublicae multὸ malis, qua n suae considens, conscribere, in hominu manus venire voluerit. Quod vel ex hoc vere persticere cuiuis in promptu est,mole quidem exiguo ed in quo,quae ad medicinae pra-rim,qua vocaret,in aliis videbantur desiderari,Omnia cum breui me, tumiitaui in comprebendit. Sed ut his scriptis ab sit adulatio, cuiuslibet etiam praeter eruditos mihi in hoc negotio conssentanea fa-

6쪽

ti se erit censuras cogitet, ciuilem alum non minus medicis,quam Iurasseritis opus habere. Vt enim sine horum ope leges retineri ,sic nec repentini, Cr incogniti morbi,qui in ciuium quamluvinis paces uentium corpora grassari,ac omni ferὸ tempores ire codiciuntur, ari medica manu arceri unquam possunt.Quo sit,ut tum demum Optime' paeonsilium fore putem, cum ut in iure ciuili factum est , sic in hac maxime necessaria facultate communi omnium

sumptu,s praestanti mi quis praeficietur, Cr qua ipsi per se inuenerint, humano generi salutaria, aut

m veteribus abaeta exposiverint, ad communem NIL titatem in lucem proferetur graui Omis alioqui poranis propositis in eos,qui studio contradicendi potius, quam veritatis inuenienda Lyncera voluntate Llium virorum conatum remorari nisutur. Atque

haec eastffuit, mi docti morum viroru suasu baee ex Cardano collegerim, quibus una cum aliis Neb meter cupiui Remp.rinari,quo tibi Lector)pro υirili aliqua in reprodessem, docti inum virum Cardanum excitarem,Ῥt eo,quo coepit lede progresus, catcra, quae multo plura habet, in hac arte recondita ludiosis id obnixὸ efflagitantibus communicare dirnar tur. Vale.

7쪽

EPisCOPO SANCTI SEPVLCHRI,

vicarioque Fontificis sumini Paldi tertis, viro eruditi mo, bc ruim literaru fautori erregio, H.Cardantu medicus Mediolanensis. s. P.D.

A E P E ego Antistes optime

mecum dixi, Nihil est quod

fatum effugere omni ex parte videatur. Et quanquam loicupletius de hac re sermone habuerim , in libro huic tractationi dedicato, nihilominus toties mihi illius se offert violentia, ut etiam praeter propositum, de illo sermonem frequentius habere cogar. Atque si unquam alias,nunc manifeste nobis illius memoria occurrit: quippe cum meminerim, quam audacter magis, ciconsilio, opus hoc de malo me dedi usu in publicum emiserim: cumq; ab initio multa scripsissem,no solum inornate, sed sine ullo ordine, vix audeo dicere,quibus modis animum addiderit, quaque demum necessitate ab eo impulsus ad edendum sim immaturum hunc foe

tum. Erubesco cum Vltra etiam trecentos eris

rores meos in hoc libro, praeter etiam admissos a librariis recognosco. Eratque animus illum iamdudum explodere e foetuum meoru numero: sed obstitit quaedam illi non vulgatis adiuncta utilitas, quae etiam eum sic venalem

8쪽

reddiderat, ut secundo anno librarius ipse de

nuo, ni obstitissem,in publicum emittere vellet. Dum vero maioribus essem intentus, aut

magis necessariis ad hanc usque diem sannus etenim ab hinc iam nonus agitur rem distuli. Pudebat me inter reliqua , nimia pietate, patris si quidem verbis persuasus, qui hoc pala, nescio quo ductus errore, affirmabat, Castilioneum nome addidisse: cum certum habea, reuolutis omnibus publicis tabulis, maiorum meorum , ad annum usque M. CCCx L. qui ab

hoc, cCvr.est,nihil mihi cum Castelioneis comune esse. Neque hoc refero quod vel pigeret, si essem,nteri,uel quod mallem non esse, quam esse,aut quod Cardanorum getem Ca- stelioneae coparare velim. Verum quanto pulchrius est ex nobilissima esse familia, lato etiaturpius falso semetipsum illi inserere. En familia illa antiquissima, ditissima, potetissima, Cardinales , Episcopos, viros etiam sanctitate& armis inclytos genuit: floruit eruditis hominibus : nihil illi defuit, quod ad ornandam illam,aut quod ad dignitatem pertineret. Nostra,& si sit antiquissima,omnibus in causis l5ge inferior est, ut quae neminem, praeter Milonem Episcopum, memoria insignem habeat. Is namq; cum Episcopi nutu, patria nostra Acircu uicinae urbes regeretur, anno communis salutis. II. C xl x. urbi nostra: Mediolanensi. x x v i. hic a restauratione annus erat,

9쪽

Episcopus preesse coepit: anni' octo, minus

quatuor mensibus,patriae consuluit.Itaque ut

non pudet me esse Cardanurn,ita Castello neu fuisse mihi gloriosum duxissem. Attamen longe turpius, ut dixi, falso alienae genti se ingerere. Satis nobis sit cum illis amicitia: hanc inconstantiam pietas, & fides parenti praestita excusabunt. Malo leuitatis accusari ob emedatum errorem, quam conniventibus oculis, dissimulare peccatum. Ergo ut ad rem redea, cum nec igni mandari liber ob utilitatem nec emitti ob errores honeste possct,curam suscepi non mediocrem emendandi. In posterum autem cavebo, ne quicquam adeo celeriter in publicum exeat, ut authori inurat labem. Fuerat nempe olim quindecim & hoc opus diersi labor: nunc plus in emendatione temporis, quam in structura consumptum est. Addidimus etiam alios viginti octo errores, ut sic incenturiam excresceret. Non quod plura longe non essent, quae censoria nota indigeant:

sed quonia hic numerus aliquid hebet apud

antiquos aut horitatis. Atque ubi non licet finem in rebus assequi, finis ipse aliqua ratione a nobis fingendus est. Non excusabo ego,in quam ,errores meos, qui indignus sim venia. cum in aliis accusem: verum eandem mihi legem praefinio,& ab aliis imponi volo, qua eos dicere possim errores, ac pro his in iudicium vocari, qui obesse possunt hominibus: no qui

. . . . .

10쪽

quasi a superstitiosis grammaticis nullius inciamenti res obseruantibus in pueris notantur. Optimum etenim homini esse puto,quandoquidem res verbis sunt praestantiores, dc vita breuis, modum scire in diligentia statuere, ne Protogenes sub Apellis censura fiat. Itaque hoc opus tibi denuo instauratum mitto ac

dedico. Exiguum illud quod subsequitur, debere tentassem, ni nomen eius, cui nuncupatur violare simul credidissem. Adeo ego in me seuerus sum, ut improbem, quae non pOD

sum probare,ut volo. Maneat tamen ut exemis

plum rudis animi mei, aut primae audacia: rvtvel sic intelligant quantum intersit etiam di C. criminis in aetatibus. Te vero, quem obsingularem virtutem admiror,ob tempestiua beneficia in me collata si quidem tu primus iacentem erigere coepisti l non parum diligo, florentem videre cupio. Tunc etenim, qui bonis literis operam dant, optimὸ sperare debent, chm fortuna eos evexerit, qui non solum sint eruditi, sed summum etiam bonum in eruditione ipsa collocant: frustraque, ut video, homines diligentiam, exercitationem ac fidem, in bonarum literarum ignaris quaerunt. Nempe optimc veteres Mercurium,que artibus ac scientiis praefecerant, omnium oporum,omniumque legationum ad mortales ad deos, ad infernaque autborem esse finxerat.

At non intelligunt quandoque homines,qua-

SEARCH

MENU NAVIGATION