장음표시 사용
191쪽
poterit. Nunc ad alterum illud, de aliorum idiomatum admixtione, venio, praemisso exemplo rem illustraturus. Si verbi caussa diphthongi a et u in lineuis quihusdam, a Graeest vel Latina jam ante barbarorum incursiones derivatis, hodieque pronunciarentur per diphthongum au et eu non ver ut rapei nune faciunt per vocalem suam primam, cum littera , hoc pacto v eus at constaret simili , istos harbaros in suis linguis eadem sonare V, ev non sane inepta ore conclusio, qua quis antiquos Graecos vel Latinos pronunciasse per diphthongum auet ad severaret. Ad haec vero indaganda necessaria foreteognitio plurium linguarum, quam quis solus tenere possit. Ergia et hoc casu ad doctorum symbolas confugiendum. Ego huc refero primo linguas Orien tales nee fortasse Indicae spernendae, quanqu In narum minor fore usus videtur tum altero loco idiomata earum nationum, quae uentis et Oeeide iis imperium invasere , vel earundem progeniet; dein linguas gentium, quae Graeciae et Italiae maximε sunt finitimae, Stavonicae illas, et Celtieae originis; postremo earum, quae a Graeco et Latino sermone ortae sunt. Nam, ut O semel moneam, Latina lingua a Graeca non commode sep rari potest. Nec
distiteor, illum laborem operosum videri; sed ipsa res hoe exigit atque opus etsi Piris eruditis quales, ne plures nomi heri Germania A. u. L. Heerentum et F. Schlegetium, Gallia Graecum ora Ea habet. la
192쪽
isid honum quod, quamquam utilissima hae h beatur disquisitio, tamen non ejusmodi est, ut m tam non patiatur, aut ut in eadem opes Graeciae sinto sint.
III superiora habui, quae ad Georgladae regulo
generales in universum responderem. Singulis porro litteris tractandis symbolam meam qualemcumque conferre propositum quidem mihi fuerat, sed nimiis molis, e majoris disse ultatis , quam pro meis viri. hus, opus ore vidi. Quare ab uni tantum litu tul B tractanda hujus rei serieulum laetam reluqui , quantulumeumque est, quod ipse praestare possim, in aliud fortasse tempus servati&. ergo a craees h Iernis profertur ut nostrum Vr Pro qua pronunciatione haec fer sunt Georgiadae
193쪽
et sonus Hebraici Beth, quod plerumque viro sertur; a. Pronuntiatio Aegyptiorum ophtarum; 4. Derivatio oeum olo a mi λη i , is aestet.
Denique, quod ad Erasini et Erasmianonam argis mentum adtinet, qui dicunt, e Cieerone patere abini et a I, .i, et hine 3 et , ejusdem esse soni,
id ultimo loco sic solvere eonatur , ut dicat, ' isaismo/on multum sono disere vi et, ita, velliensiatis a Cicerone ambiguitas locum Mere possit tum, juxta quosdam , A Latinum etiam a Rom his ansiquis ni ratius , - nunc fiat, seisu prolatum deniquo se mentum nostrum n II pro nobis estere, cum etiar contra nos probare vide
iuri. Γjuxta Graecos hodiernos referendum ut a linum I. Horum ego argumentorum singula, quod jam diis dum ab aliis laetum est, non iterum discutiam sella alitum riuod mihi , ratiocinationes hine illine saetas diligen e pensitanti veros imi Iiter eolligi o se videtur, proponam.
prima Sis et citata argumentum Erasmianae Metae mo est: Utatu See. H. N. VII. θε eo s. a 3 --- , cognoscim . At egre pro Georgiade addam, hoe Plinii est iam nihil quidquam prohare. Plinius hoc tantamiliost vult, Graecas littera per Latinas exprimi potae non etiam singilla
194쪽
DE LINI. GR. PRON. Seet. V. Us Privel pio ego univera hodiernum Graecorum proo erendi modum jam antiquum esse , nunquam n gaverim plurimae sunt, quae ex Eustathii verbis patet jam ejus tempore prolata fuisse sicut mine fit. lia etiam ante illum. t ver ut neutiquam probabile, omnia uno tempore mutata esse, Prae. sertim si quis nobiseum credat duas, nisi plures. fuisse corruptelae eaussas usum pauVatina varicin.
tem et larbarorum sermonem admixtionem 4 ita
perquam dilucile est tempora statuere, qua ad Sin gula sive paullatim, sive uno quasi ictu, et an qtiam a gangraena vel incendio late serpente correpta, a pristino sono deflexerint. Ergo hine etiam pleta.
que argumenta uiti docti, tam de ittera β, quanteequentia de reliquis, existimanda. Tum sic puto. Antiquitus pronuntiatum sitit aut nobis Latinum . Hinc ab antiquis collocatur
mutuae 3 iure tenue, et aspiratum p. distic, in. quia poclus hoc contra ter nam v multo magi quam 3, ad adspiratam aecedit. 1mmo non puto. Nam me est haec sententia, Olim ortasse latius probanda aspiratam o anti et aitus non pronimciatam faisse ut L. sed vere ut madspiratum quasi scribas . eum spiritu. Is sonus Gallis, verbi gratia, qui sum. Vis tantum labris, non gutture gonos proferunt, aliis-
quifortasse popuIis, siqui spiritum non satis valles quam pio pellunt, paullo dissicilior erit nostratibus,
195쪽
Germanisque Aellic Iudaeis vero etiam solennis;
qui omnia dense protrudunt. Haec existims, eri illa diversitas litterae φ eis, et digammatis, quaesin veteribus notatam invenim iis, nec alioquin intellugimus. Eandem ver rationem in relicinius adspira
tis servandam censeo dieendum nempera Rigse re. vera V A, et E suis Quam rem cum totam nunc exeutere eonsilii mei inaes non patiantur. ego ad riseiani testimonium o et ad marmora anti qua, in quibus Graece pro . II, pro Φ, ΠΗ invenitur , provocati satis habeo. - Hae de littera prima mihi est argumentatio. Praetere voce βομβέω, βαμβαύγω, quorum ill apium, haec albutientium sonos apud Homerum
mprimit. Ad legat eas Paynius , ut probet, vi ut hostrum fuisse sto nune latum. Quamvis et mihi hoe casu satis validum esse argumentum videatur; nolo tamen date locum responsioni, qua quis dicat,
argumenta ab . ριι---οιημένοις plerumque esse infirmiora.
Sed Ierodoti certe tempore a ut is snnuisse, id, me judiee, manifesto apparet ex historia illa , quaesii, in h. et eum seculi alii veteres tradiderunt, de ra-.tione, qua Rex Psamae et latius in Aegyptiaea linguae
196쪽
D Li S. GR. Ros. Sin V. in liqilitatem inquirere tentavit. Rex se illeet duos hilantes in solo quodam loco reclusit, ad quos Gmo accederet, nisi pastor, qui capram iis, eujus
laete pascerentur, quotidii adduceret. At pastorem rex loqui vetuit. Infantes nihil pronunciare didiee. Tunt, nisi βίοιος. Quem sonum Phryges tunc pro Me linguae suae, quae panem significet, acceperunt. Verum multo credibilius est, ut ex Apolloniis pholiaste reet monet Larciterus i , infantes βὲκ βὲκ , protulisse ad initationem soni illius caprae. Terminationem, addiderunt Graeci, utpote Grae- eam, et in ii Ominibus Graecis familiarem quia no- men aliquod substantivum a puerulis pro serti falso crederent. Iam ego rationes sic colligo; aprae non
minus quam ove M. Ogem Suam inchoant aut certe non a aut eundem sonum reddideruntii insantes is sonus per antiquam traditionem expressus fuit. littera si nostra, ergo nisi aut Herodotus, aut alui quissimi, a quibus ille historiam accepit, τὸ β eodem modo pro im ne lassent, certi illud non rasurpavissent ad scribendum illud mκκος, sive 3ὲκ,
sed potius ut faeiunt Graeci hodierni quando nos trum scribere volunt a litteris.-us suissent, υ ας Atque hoc in Codicibu inveniri non eredo. Tum Cratini tempore etiam uulnis Sonuisse b, oste*di ipsius versiculus, ab Aglio Dionysio apud , stathium servatus multum ille ut dixi derisus, εω credo injuriar
197쪽
ut uis, inquit βῆ βῆ dicens. Quae de hoe a
gumerati genere iam praedixi, non repetam. Et hoe quoque loco addo, non quidem an ovibus distingui posse, utrum βη a proserant, quod quidam apud mereampium objecit, sed , nisi me fallane aures , plane percipi, illas non sonare Π, ε, multo minus in Graeci proserunt, vi vi. Me a
gumenta autem de Herodoti et Cratini tempore , aramnis δὲ, et βὴ oesumta ego proponere ideo non Sum
vetitus, quia in iis non agitur de verbis δυμ σαπιποιμέ e , sed de simplicibus sonis. Ax eronis illud bini et misi venio. Quod quam ad solvendum disseiIe visum fuerit viro docto, apparet vel e multitudine rationum quarum singulas simul ac proposuit, rejicere videtur, ut aliam arri. piat. Ego di eam quid mihi videatur. Ait Georgi
des, taeeronem non aptasse ταυ-ητα, Sed tantum ὁμωδτητα immota me judiee, vera est aliam, quata voluit Tullius , quippe ad quam aetera quoqiuexempla hi relata multo propius quam ad simpli. Gm μι-τα, spectant. Tum eo , quos erit
Georgiades, qui Latinum etiam B mvis adspiram dum censeant, in errorem inducit serioris aevi prava pronunciatio , de qua supra in his Collectaneis dixi et mox ' plura addam. Ne denique Erus gulani illud a Graeeis objectum, de similaudine sollit Mox
198쪽
m Lim. GR. Seet. V. I 9 re es et i, ut ait a uetor, e γῆ praetereunt. Nam Gratinus quidem hae in parte Graecis concedit . Meherchus autem recte respondet, omanorum quandoque sonuisse ut diphthongum M. De quo elemento cum jam sermo non sit, ego Lue
si e Iibro nono fragmenta erudito Geortiadae in me teri revocasse contentus ero. Ergo et de Cicerone Denique aequalis et tilii Caesaris temporibus Graecum B etiamnu sonuisse ut nos proserimus, ostendit illius numisma, quod idem efferehus Golixio profert , ubi legitur ΙΛΙΩ RI NE - ΚΟPnm, quod sane Latinum bis exprimit. actuc numisma Antonini Pii hic D n provoeo, quia non certum est, an ipsi Romani suum tunc temporis adhue, et per omnes dialectos suas, reet protulerint.
Haec sere sunt, quare vim eruditissimo vota sentiar. Quorum singula si ipsi levia videantur, at euncta sinia fortasse aliquid pondeses habebunt. Nunc de sono, a quibus populis eontaminari potuerit,
Puto nimirum, pronuneiationem rillvi per vati ex Orientali quodam fonte ortam. Cuius litteraturiscum, aliis studiis deditus, plane expers ranserim.
199쪽
cuinam ex illis linguis tribuendum hoc sit, non de
niverim. At auctor mihi Martinus both Hebraeorum Per se, et universe, Sonare , et tantum subinde, certo modora, . Ergo hine esse potest. Confirmat argumentuin re eum haec res, quod plerique quidem
Nispani et Galli is suum auoserunt ut nos , se e prioribus urgenses posterioribu Gascones qui Hispanis maxime sunt vicini pronunciationem per u servant. Confirmat hoe, inquam. Nam GaDeones ab Hispanis, Hi an autem illi a Mauris vi
Jam ab orientis imperio ad Occidentala propagata videtur haec proserendi ratio. Quo tempor nescio. Certe locum habuit Romano sermone jam in Galli 1 vulgato nam hinc est, quod Gallica lingua hodieriana in plerisque vocabulis Dretinuit. At Cassi odori
et Bedae iam tempore corruptum fuisse sonum, os intendunt loca, quae supra ex iis laudavi . Tamen non universum lioes talis fuisse vitium redibile est: quoniam et ofiternus illorum seruio pleraque per bservat, in qui biisdam tanti immutat, in aliis utrumque vel discreti , vel proiniscue usurpat, ut in verbosvere habere ni habriamo habemtis 1 nemo renerbo nemus. p. servara et serbare servare .
r Apud Bavea . . . p. 84 sq. De Copia i , quos adlegat Georg. S. 34. elaeo iudiea αε, Di eitata ab illo Postellus p. Q. T. H. P. a
200쪽
DE LING. GR. PRON. Seet. V. x IDelia e Graeeo sermone in Russicum transiit. Ita tamen ut Russi raeeumi figura et potestate simili, Scilicet atra si a sonans, nomine edi retinerent; Slavonici autem linguli insuper adsciscerent non dissimili forma litteram, sed cujus pars superlDrnon ut egrum semieirculum repraesentat, quaeque nunc biosum exprimat, et ισυλλη vocetur ambas autem ordine juxta se invieem in principio Alpha-heti loe 6 βου- collo earenta. Et videor mihi bServasse nam in rudimentis Mitum in exercui vocabula Russi ea, quae e Graeco vel Latino sonta sunt cluet , et veri id est au adsciscere, ut
contra quae e flavoni eo ut Celt leo, ea τὸ otili, id est ι nostrum habere ut brat , sive rateis, frater quod cum nostro bro Her Germanico Bruter, Anglie brother convenit. Atque illud notari velim, eum nostrae linguae hodiernae at aritum, et
gua , sive ut nostrum o Q ut ei manum , et Italicum my. Pluma eiusmod habet . Q iremis litteras , numero re
lagrara dupli eos, e Graeco. si is, quod illis titi. μα ἡ pro cliab an insuper aliud usitatius . sest si e Graee,
aeeodit ad 1aeeum , et dieit in Ruso si Graeci γOrtam et ipsum a cirrupto socio Graee is per Diaeis mam prolati. .