장음표시 사용
11쪽
potuerint, in quaestionibus grammaticis et etymologicis cum benignitate saepe cognatas linguas adhibere licet. Huc pertinent etiam, quae Mommsen Ausreelit, irehhoss, alii curis initalicis dialectis collocatis edocuerunt. Tertio autem Oe ponenda sunt Graecorum metricae artis Studia Romanos enim ut argumenta sabularum, ita VerSuum ordinandorum artem a Graecis mutuatos esse quis est qui nescit Neque tamen hoc consensu prohibitum St, quin controversia inter doctos viros graVis exardesceret, cum hi duce Ritsehelio sexti et septimi Saeculorum p0eta romano eodem, quo Graecos, hiatus fastidio, eadem constricta licentia versu Suo pepigisse e0ntenderent,
illi Spengelio, Brixio, Bergkio aliis auctoribus cum moderatione ut odi eum auctoritate ita probabili rati0ne certe circumscripta amplius licentiae ne producerent. Haec brevissime praemisimus, postea, Si pus erit, suSius explicaturi, ut, cum de qui ablativo usum a Plauto et Terentio Petitum Secuti, disserere proposuerimus, quibus adiumentis uti nobis liceat, ab initio statim SciamuS. Veteres grammatici docent alii particulam qui ablativum antiquum pro quo e8Se, alii eam unde alere neque tamen r-mam desinitionem ex usu collegerunt. Nostrae aetatis viri docti qui ablativum pronominum interrogativi et indefiniti et relativi esse, quem etiam in adverbium declinasse, probant adversario uechetero, qui in adumbr. deel lat. p. 63 locativum dativo leviter immutatum putat. Equidem ego, ut ad rem ipsam pr0Ρiu accedam, primum,
numquid certi e declinandi ratione pronominum illorum ad qui definiendum repeti possit, investigabo, tum, quidquid inveni,
Studiis linguarum scientiae comparativae constat et relativum pronomen et indefinitum in linguis indogermanicis ex interrogatiVo prosecta esse. Quod sormandi genus num ad rationem parem vel similem, quae inter tres illas notiones intercedat, reserendum sit Polt etym Forsch. . Auss. 1859. I, p. 361.), hoc loco non diseutiam, sormas tamen illarum notionum remota quadam aetate una fuisse justa c0ns dentia acceperim. Relatiri pronominis quis exempla complura asser Schoellius lex XV ab. p. b. est. p. 166, 173, 246. Cato d. r. r. c. 145, 148.
Gellius XVI, 10, 5. oab. Bant. v. 19. . ab Iguv. VI 6, 3.
Momms. U. I. D. p. 290. atque duo modo pronominis inter-r0gativi genera primaria fuisse Videntur quis, quid, τις, τι)cum legamuS: Truc. Ι 1, 76.
Mil. ΙΙ 5, 26. Epid. IV 1 8. Epid. IV 2, 4. Mil. IV 1, 22. Mil. III 3, 51. Aul. II 1, 50. Epid. V 2, 36. Stich. Ι 1, 3. Epid. V 1, 14.
Cist. I 1, 67. Rud. II 3, 5. Cist. Is 3, 66.
Sed hae quis mulier γQuis igitur vocare Ῥικαία nomen St. Quis illaec est mulier 2 Quis istaec est quam tu osculum mihi serre iubes γQuis ea est 2 Qui noverit me, quis sem. ego um 2Dic mihi, quae80, qui ea eSt, quam Vi . . . .
Sed quis ea est mulier aut gnati amica. Qui haec est, quae advorsum it mihi γSed quis haec est muliercula γScortum exoletum ne qui in proscaenio
Sedeat. Acidalius Seori. Xol. genetiVum Voluit. Ne nominativus quidem mihi alienus videtur.)Quod neque habeo neque quisquam alia mulier, ut perhibent viri.
Neque digniorem censeo VidisSe anum me quemquam. Tu tua oratione, mulier, quiSqui es.
Ubi quamque in urbem S ingressus, illico, Omnes meretrices, rubi quisque habitant, in
Ut nomine quemque sem. appellem suo. Qui ubi quemque nostrarum Videt quemque posuerim, libri quamque'.
Quid nomen tibi est γQuid est ei nomen γ
Quid erat nomen n0strae matri γQuid erat ei nomen, si Vera diciS, mem0radum mihi.
12쪽
Men. V 2 6 Quidquid tibi nomen est senex. Men. ΙΙ 2, 2. R0gatis, quoiatis sit, quid ei nomen siet. Haut IV 1, 49 Nomen mulieri cedo quid sit, ut quaeratur. Ρhor. V 9, 50 Tu tuum nomen dic, quid sit.
Fuit, ut SuSpicamur, tempus, cum e pronomine interrogatiVo quis, quid relatiVum qui, quae, quod, Xortum St, unde nescio an semininum quae interrogativo condonatum sit. Tum autem in usu excolendo et persona et libertas quaedam aut
indiligentia sententias conectendi tantum valuit, ut ne lauti et Terentii aetate quidem constans ratio plane dominaretur. Ac videamus iam, qualis declinandi ratio fuerit, quam ut per- Sequamur, quae pleriSque eaque pro meo iudicio recte visa
Quis quid themate quo et i demonstrativo gr. ντο τί τουτονί adiunctis , d litteris nominativi signis composita sunt. Eodem fonte nata sunt quoius, quoiei, tum abiectora demonstratiVO quot'um, quei n0m. l. qu03, qu0m, qu0, qui dat. abl. pl.). Hae formae Secundam, quam nos dicimus, declinationem sequuntur, illae tertiam. Namque etsi de quoius in diversas partes suffragia lata sunt, tamen Corssent amplect0rauctoritatem, qui i litteram genetivi et dativi demonstrativam, us et ei suffixa tertiae declinationis vel radicum in i litteram vocalem desinentium esse confirmat. Us enim idem est, quod is, ut legimus nominus latini S C. d. Bacch. ), Venerus, Cererus, aut os ut Senatuos alia CorSS. Voc. II. contra L. Meunier mem de a Soc. d. ling. I, 1. Crit Nachir p. 89,9 1, 4. Crit Bettr. 529, 543-45). raeter quom autem, qu0d mox et coniunctionis temporalis et praepositionis instrumentalis locum obtinuit, quem forma conStituta St, quae eum queS, quibus formis pari in gradu coll0cari potest. Namque SiVeiuxta quo aliud thema variatum qui Ah.: l. adiuncto A ponimus, sive nominativi quo-i-s litteram syllabae is acuto accentueVanuit, omni modo adducimur, ut e themate in i vocalem de-Sinente quem, ques, quissus prosecta putemus ques in C. d. B. nominatiVus pluralis quis pronominis indes est, que nominativus quei pronominis. Pacuvius etiam interrogatiVum que3habet et dicit nescio ques. Cato seripsit que8cumque Romae regnavissent et si ques populi9 Quium Drmam ex Charisio
p. 162, 2 cuium proferre voluerunt, cui non repugnant, quae Servius ad en I, 95 adnotat quibus modo formam usitatam suisse, licet antiqui omnibus usi essent casibus, Cato in Orig. ait si ques populi et declinavit que8, quium ut puppe8, puppium. Alii quoium genetivum antiquum e codicum auctoritatin sibi finxerunt, iusso ure, ut nunc iam firme demonstratum est. Namque quae legimus in lege agr. 8, 16) deque eo agro, ses, aedisci eum, quoium i ager etc. et 10 neve quis ferto, quo
qui eorum, quoium eum agrum 88 Oportet, eum agrum habeat ita explicauda sunt, quoium esse neutrum uotu pronominis
adiectivi, quod in Plauti et erentii 40moediis pluries invenimus Cist. III, 2. Baech IV, 9. 27. Rud. ΗΙ, 4 40. Merc. IV, 3, 21. Curc. ΙΙ, 1 14. Epid. ΙΙ, 1, 111), et qu0 a Bergilio in Poen. v. ΙΙΙ, 1, 31 jure restitutum est de quoio vivere, edere) itinterrogativum et relativum fuit Prisc. XII, 29 XVII, 143ὶ
et cum genetivo quoius aequo ordine usurpatum St. s. Cato d. r. r. c. 1399 Si deus es, si dea es, suoium illud acrum est lex agr. 9: eive qui8 facito, quo qu0iu eum agrum δεε oportet, eum agrum habeat te d. Term. C. I. L. I, 198 204. Lex rep. quoius nomen delatum erit aut quoium nomen aereii eaeemptum erit, uel quis eius nomen etc. Quod autem
quoium cum singuliari et plurali numero componitur, nihil est quod miremur. quia neutrum est absolutum ut meum, tuum, suum est), et ea, quae habet quis, ut totum quoddam suum esse dicere potest Si quis tamen illam sententiam agnoscere non Vult eum pro eorum dictum fuisse eeipiat. Apud Festienim epitomatorem p. 77 legimus: eum antiqui dicebant pro eorum, et in lege municip. b2 C. I. L. I. p. 206 exstant haec: Eum face ego sibilum r6ogat , ubi eum aut eorum X-plicandum est aut emendandum eius. Nos n0n possumus quin genetivum quoium repudiemus. Restat ut quoi formam Xplicemus, quam genetiVo Vindicare frustra adhuc tentatum est. Dativo autem et quote et quo propria fuerunt atque eisdem fere temporibus in inseriptionibus occurrunt qu0iei tit Sei p. 34 a. 600), ex rep. a. 6 31 32), lex agr. a. 643), in quibus legibus qu0que ut in aliis reipublieae inscriptionibus quoi In lege gr. Semper quoieique, in lege Iulia quoique Apud scaenicos poetas sexti
13쪽
saeculi quoi solum sere in usu suit, opponente Ritschelio Pro-legg. rin 171), qui pluribus locis, quo Plautinum unam modo syllabam explere ratus quoi formum recepit Op phil. II p. 421) Habemus igitur quoiei, quo ii, quoi et gradatim litterae
Vocales cumulatae, cum uniuScuiuSque Vis Servari n0n potuisset, coaluisse videntur. Namque cum i littera media ante alterum finale, vocali natura sensim amisSi in cotidiano sermone gutturalis litterae modo pronunciata evanuisset, quo dativus exortus est. Itaque prout littera illa ad spiritum paene redacta plus minusve sentiebatur, quo modo duas syllabas modo unam explere potuit, praesertim cum Verba qualia: rei, et huiu8, huic eius, iam duplicem mensuram Sequerentur es Capt. IV,
IV, 3, 12 lud. pr. 2 25. Irin. r. ). Ex manuscriptis Plauti et Terentii quo ii restitui non potest atque fortasse dubium sit, num, ubi quo bisyllabum metro postulatur, quoi Scribendum sit. Muamquam et quoi et quo e quo iei uxisse videntur vel dativo sngendo radici quo addit i dem ut supra tertiae declinationis dativi suffixum ei si adiunctum est lueehelerus tamen quo locativum probat ut illi isti, alii, neutri, uni X quibus et illi et isti pro locativo ponuntur Τrin. II, 4, 154;Mil. IV, 3 7), pro ceteris tamen locative aliubi neutrobi, utrobi formata sunt. Ita dativum quo iei a locativo quo propria voce
Seiunctum SSe enset, Septimo autem Saeculo, quo iam locativus in quei qui mutatus suisset, abiecto quoiei, quo in dativi loco colloeatum isse. Quae contra nos ita perSUaSum habemus, quamVis quo locatiVum SSe 0SSe concedamuS, BOS non prohiberi, quin qui formam, de qua quaerimus, alio modo taciliore et probabiliore explicemus. ablativus enim ea Sus pronominum singularis observandus nobis relictus est Cui etiani antiquis temporibus quo formam Vindicandam esse constat ex inseriptionibus. Quis autem miretur, cum qui et queδ, quom et quem, quia et quibu3, forsitan quorum et quium declinata esse
videat, si in ablativo quoque duplex sormandi ratio adhibitaeSt, unde quo e quo themate ut Servo e Serdo, qui e qui themate
ut puppi e puppi prosecta sunt Quid 2 si juxta quo alia forma etiam desiderata est Nam eum pronomina interr0gatiVum et
indefinitum substantive et adiective posita sint, num extra rationem est, si data facultate et substantivus ablativus quia adjectivo quo seiunctus est Huic tamen Sententiae X Sudocumento iam opus est. Nunc quidem satis habemus, Si qui ablativum ad normam aliarum sormarum c0nstitui potuisse probaVerimus. Procul dubio autem haec sententia esset, si alia quaestio nobis saVeret. Constat enim pristini sermonis italici ablativo d suffixum adhaesisse, in at anseriti eum revocandum, quod a Graecis quoque in adVerbiis, quae in finiunt, servatum est Bopp.
maria in nulla inscriptione latina invenitur contra σοτ ore. Momms. U. I. D. p. 265, 29w, d autem multi exemplis, quae praebent tituli Scipionum, edictum de Bacchanalibus, columna roStrata, quae Veteres forma imitatur, confrmatur et omnibus italicae linguae gentibus commune fuit iropter tamen Vocis
tenuitatem haec finalis littera mox interiit. imbri et Sabelli primi hanc viam ingressi videntur Κulin, . . . pr. . ,1 21 sq. 0rsse Voc. I. 196), insequentibus Latinis, cum
Osci, quantum ex inscriptionibus apparet, VetuStam Oeem UB-
quam amitterent atque latinis quidem exemplis collectis etc0mparatis hoc pro certo positum est,ra nate ablativi inde a medios saeeulo Vanescere coepisse et usque ad Syriaci belli
tempora nonnunquam SerVatum Gracchorum aetate prorsu abiectum isse. Formarum subd aut quid nullum exemplum exstat, cum quod ei re C. J. L. I. 198. 13 minime cum Bueehelero p. 48h ablativum sed ad analogiam idcirco vocabuli accusativum putem. Quid iam poetae, qui temporibus illis scripserunt Naevii et Livii fragmenta excepto Troiad B. . . Vahlen nihil dant de Ennii quodcum Ann. 239 iuxta quocum subinde sequens dubito Gell. XII, 4, 3), atque ex Plauti et Terentii comoediis nisi med et ted accusativi et ablativi nulla exemplia indubitata rade modicibus ratatui adhuc lotuerunt. Grammatici eadem produnt neque quid d signiscaret, recte perspexerunt Prisc. I. 45. Macrob. Sat. I, 9 8 IV, 9 6. Oeli. XVI, 6, 3 Quint. I, 7, 11). Quare saeile credamus in libris
manuscriptis Phautinis disparsis modo et paucis verbis Servatum fuisse, et tantum abest, ut liberum illum usum Plautinum,
14쪽
quem Ritschelius postulat, probemus, ut hiatu latiores fines concedere malimus. Namque hiatus est, quo viri eruditi, ut multis locis Gadderent, adducti sunt, neque prius res diiudicata erit, quam quibus finibus hiatus licentia a veteribus poetis
occupata sit, certis exemplis Statuerint. Concedimus optimo iure pluries d antiquum restituendum esse, eodem tamen jure a Spengelio, aliis stamus, qui, cum non 80lum auctoritatem librorum sed etiam certissima doctissimorum Romanorum iudicia aliasque res gravissimas respexissent, moderationem quandam restituendi et transponendi, hiandi maiorem licentiam amplexi sunt. Quantum potui diligentissime quaesivi, num ab hiatus parte mihi fas esset quid restituto opinioni meae firmissimum fundamentum supponere, neque tamen quid formae exempla codicibus servata ablativo adscribere ausus sum neque e qui sequente Vocabulo cum Vocali incipiente concludendum putavi d primarium paullatim deletum esse auendus est hiatus in versibus: Qui ego istuc, mi pater, caVere poSSum 2
Qui ego istuc redam tibi γSed qui ego istuc credam γSat est osculi mihi vostri Qui amabo, pater γ o, Ac Qui amabo Quia, Bacchis, Bacchas metuo . . et quae sunt alia permulta cf. Spengel: Plautus p. 17 sq. Benile de metr Τer. I. Flecheis in Jahnii ann. 1850 p. 49. cf. cum illis, quam ille, ne ipse, de istoc, nam illud, quo ego,
Quamquam itschelius antiquam illam Jormam nanctus esse sibi videtur, cum ad VerSuΠ1: Pseud. I 1, 136. Numquid alium me etiam voltis dicere 2 quaerat, quomodo per grammaticam defendi possit, quod numquid et alium componantur; nonne aut numquid aliud aut numquem alium veram lectionem esse aut numquid ablativum antiquum γSed alium me a Grutero positum est pro illo, quod utriusque
recensionis libri ABCD praebent numquid alium sine me BC nuncquid Disuque Frantiqua). Quod si non cum Bergkio Aust D m. Alliat. Pron. a librario nonnullis litteris neglectis Men. V 2, 36. Merc. III 3, 41. Merc. V 2, 2. Stich. 2, 34. Bacch. I 1, 19.
alium ex alius G 60 depravatum probamus, ne numquid alium me quidem a grammatica dissentit. Quis enim neget, num, numquid, ecquid saepissime idem valere et permutari atque quid abundanter num, si, nisi, ne particulis et Verbis intransitivis interdum apponi Conseras semperque accusati omprobes:
Amph. ΙΙ 2, 222 Numquid causam dicis, qui te h0 multem matrimonio γBacch. V 1, 24 Numquidnam ad filium haec aegritudo attinet Numquid tibi molestum est, mi gnata, Si haec
mecum accubat γEcquidnam meminit Mnesilochi γSed equid meministi, here, Qua de re ego tecum mentionem seceram 8 Numquid is quin abeam γNumquid circumspexti aut iumquid iro-Spexti tibi γEcquid locutus cum ista es, quam ob rem hanc ducimus 3 Numquid accusat 4rum2 Sed dic mihi, ecquid hic te Oneravit praeceptis 21. 191 Numquid nune es certi0rγNumquam edepol ego me Scio Vidisse unquam abiectas aedes nisi modo hasce aequi placent 2 Ecquid mei similis est 2 Ecquid amas me γNeuquid ei succenseat is ΙΙΙ 6, 4;IV 4 39. Ne quid mentiar. Ne quid mirer malum meum. Non metu ne quid mihi doleat, quod serias. Post si lucerna exstincta sit, ne quid ui Membri commoveat quidquam in tenebris. Ne quid titubet. I 2, 111. Ne quid accusandus sit. Haut I 2, 128. Ne quid imprudens ruas. Epid. V I. 51 Si quid saevibunt senes. Hee. II
Pers. IV 4, 70. Bacch. V 2, 54. Asin IV I, 40.
15쪽
Si quid titubatum est. nisi quid tua saeuitas nobis ivlat
Nisi quid tua secus sententia est gr. ει τι
Cic. p. ad lam 2, 15 7. nisi quid me Etesiae morabuntur, ut sper0, vos videbo. Cic. ad am 4, 1, 10. rebatioque mandavi, si quid tu eum velles ad me mittere, ne recuSaret. JΠ-nius p. Cic. Cat. ni. 1. Si quid ego adiuer0. .
Quae eum ita sint, numquid alium me saeile qui p0 8t
defendere, attamen hoc loco improbo. Nam ut rectam lectionem inveniamus, respiciendum maXime puto, quaenam raecedant Longa adest series ignominiosorum nominum, qu0rum copia acerrime et celerrime Xhausta atque GSa, IS, UI Π'dita sunt, apprime reSp0ndet: Numquid aliud etiam voltis dicere γ h e. Hab ili noch eiter etWas u sagen 2 Etenim I alterum alium me probas, offensioni est dicere Verbum, cui aptius substituendum fuit appellare vel nominare, ita ut librarium nominibus quasi propriis praecedentibus duetum 8Se appareat, ut pro aliud alium se homineu nefarium corrigeret. Idem de hoc loco iudicavit . . uellerus Nachir g. Plaut. Pr08 31 et admonuit non s0lum nomina propria antecedere Seu etiam verba verberarasti patrem atque mair , quae aliud X-eipere aptisSime Didit Item accusativum intellego in V. Bacch. V 2, d. Nihil sum. Istuc iam pridem scio. Sed quid nihil SiS, memora. R. qui . 1 v. oen. V 2 96. mitschelius exocodice scribere Vult:
Quid vis quid potuit fieri, ut Carthagini gnatus is ubi quid alterum in errorem, quid praecedente, refero, neque certi quidquam statui potest ex Stich. IV 2, 17 auet0re)Quid, malum, tibi lasso lubet
Trin. vers. II 4, 3 sic seribendus est: Hercle qui dicam tamen Fleelieis Misc. erit. p. 30. Aquin ceteri quid F quidem .
In universum eum perscrutamur Varia codicum lectiones, nullum est quin inveniamus vitium, non solum interpolationes et correctionnes critica arte salso adhibita saetas, sed etiam inscitiam et levitatem. Qui, quin, quid, quo, cui, quem Sae' pissime inter Se permista Sunt. Quis ergo omni modo codicum auctoritate nitatur, ut d antiquum qui formae restituat Sem per Opinor, alter aut accuSati Vum aut correctionem aut aliud
aliquid suo jure probabit es. . . uelleruS. N. . Plaut. Pros. p. 33). Neque tamen aliud obliviscamur, qu0d Bergkius i. c. p. 33 quid antiquum in quidem particula vult deprehendere. Qui cum aliud quam nos de suffixo d ablativi ratus, residuum esse censeret de syllabae suffixae gr. θε et θεν quae ortasse in Naevii Troiad Τροίηθεν appareret m additum
phoneticum duxit ut ν in γε et νιν suffixis. Atque hoc eo magis tenendum dicit, quia quidem cum metri legibus non bene Stare Videatur, unam enim modo breVem Syllabam Xpleri, qu0d intellegi non p0sse, nisi quidem in Vetere Sermone cotidiano a quid nihil fere afuerit es Spenge Plaut. p. ib). 0nsentimus quidem unius syllabae numeros habuisse, idcirco autemh0 putamus, quod ambae syllabae adeo leves fuerunt, ut metrica arte pro una brevi acet perentur. Offendimur et eo, quod ergkius de suffixo censet, et, honetiea littera, ita ut quidem in qui et dem dissolvere praeseramus. Qui est illud qui, de quo agimus, Sensu indefinitivio, dem accusativus ex dium Variatus, quo, ut dum Vocabulo, SumXo temporali restrictio significatur. Relicta igitur de quid statuendo quaestione iam Videamus, qualis usus qui vocabuli Sit, num cum eis, quae praemiSimuS, sine ulla dubitatione e0ngruat ac primum quidem inquiremus in interrogativum aegimus:
Bacch. II 3, 101. Sed qui praesente id aurum he0timo datum est 2 Populo praesente nullu's Ephesi, qui sciat. Cure V 3, 33. Qui praesente, quo in loco γAsin II 3, 17 Argenti viginti minas, si adesset, accepiSSet. Qui pro istuc Asin0s vendidit.
16쪽
His in exemplis, cum Λει codices tueantur corrigendi nulla causa data est. In primo Versu qui praesente accuratissime populo praesente Sequenti enuntiato respondet, et qui habet viis ablativi ironominis interrogativi substantivi masculini generis. Jdem est in secundo. In tertio qui neutrum est ubstantimi e pro praepositione pendens, de qua postposita nihil offensionis est Nobiscum, nobiscum etc. omnibus temporibus usitata suerunt, ut semper quatenu3, quapropter, qu0ad deSubinSuper cf. quam per Poen. pr. 13 quo ex Asin IV 1, 20 qua ex Epid. ΙΙ 1, 5 quo ab Asin. Ι 1, 106. quo in Curc. IVL 6. atque ex umbrica lingua: sa-ku cum ara destru-co cum dextro p0ptu per pro populo nonine -- per pro n0mine)Corss. Voc. II p. 38b). Lodis illis adiungi possunt: Haut PI, Quicum loquitur filius 3Εpid. III 2, 36 Quicum Epidice antecedit: cum M. Eun. IV 4, 31 Quicum Tum Parmenone. Cas. II b, Quicum litigas Olympio.
Merc. V 2 64 Quid tua refert, quicum istaec venerit γQuicum haec mulier loquitur γQuicum tu fabulare t Quicum, nisi tecum
. x Ix Quicum istaec loquere γMelius disseremus et iudicabimus, si instituto nostro relicto etiam indefiniti et relativi pronominum exempla addiderimus. Asin L 3, 23. ibi lena bene agat cum quiquam amante, quae frugi esse Volt. Dic, quid me aequom censes pro illa tibi dare, Annum hunc ne cum quiquam alio sit γΑsin IV I, 9 Neque cum quiquam alio quidem. Cist. L 1, 84 Stulte ecastor sedit Sed tu en unquam eum quiquam Viro Consuevisti γPers. Ι 3, Ut ego multis credidi Nec satis a quiquam h0mine aecepi. Stich. IV, 2, 46 Quicumvis depugno lacilius quam cum fame. Cist. 4 d. 78. Quia ego illum unum mi exoptaVi, quicum
Rud. V 3, 24. Stich. IV 1, 4 l. Stich. Ι 1, 42. Capt. V 4, 6.
Nam si posset ab ea sese derepente avellere, Qui eum tot consueSSet DBOS.
Amphitruo, natus Argi ex Argo patre Quicum Alcumena est nupta, lectri filia. Dum ille, quicum Volt, 0luptatem capit. Amphitruo, qui nunc profectu's Thebanis legionibus, Quieum Alcumena nupta St. Quicum ego bibo et edo et quieum amo. Ibi illarum altera Dixit illi, quieum ipsa ibat. Per omnes de0s et deas deiuravit Oecisurum eum hac nocte, quicum cubaret. Quieum res tibi est, peregrinus St. Et eum illa, quicum tum uno rem habebam,h0spite Abii huc. Offendi adveniens Quicum volebam atque ut volebam conciliatam
Qui quidem non novisse possim, qui eum aetatem Xegerim2 Ut melius e0nsulam tibi Quam illi, quicum uno puer aetatem eXe- geram γDedi ei meam gnatam, quicum aetatem Xigat. Quidum litigaS,Abcessit. Cedo quicum habeam iudicem. Tibi meam filiam bene, quieum cubitares, dedi. Nunc mihi reddi aequom esse abste, quicum
Nam ubi illo adveni, quasi patriciis pueris
aut monedulae Aut innates aut coturnices dantur quicum lusitent.
17쪽
Ille bonus vir n0bis psaltriam, Si dis placet, ParaVit, quicum, Vivat, illam deserat. Facturum credo, ut habeas quieum cantites. cs en XI 22.Τum sic exspirans Accam X aequalibus unam Αloquitur, da ante alias quae sola Camillae, Quicum partiri curaS.Cic. r. Quinet. . quicum tibi societas, affinitas fuit. Quibus allatis, cum inter masculinum genus et semininum nullum diserimen ponatur, qui aut neutrius generis Velut adverbium esse aut etiam aetativa forma qui ut masculina ita seminina aeque in usu fuisse videtur Neutrum tamen qui,
cum inliti de lausis minus probabile, quis illi sui, qu0d est in quiquam quivis homine repugnat, masculinum autem qui et femininum interr0gativo et indefinito pronominibus sane convenit. Quid clam Am etiani relativo qui ablativum promaSc. et sem parem debemus adscribere' atque nullum pos- Sumus reperire Xemplum, rubi qui relativum cum alia praepositione coniungitur, neque qui relativum excepto ablativo adverbiali, qui unde valet, certum constitui postea Videbimus; itaque sic censemus quicum interrogatiVum SubStantiVum, nam etiam in quiquam, quivis qui substantivum est es nemo quisquam Cas. V 4, 36 - praesertim cum relativo ad personas reVocando proprius Statu ut nomini non adiectivo concedi potuisset, in relativa enuntiata nullo generis discrimine transiisse. Haec transitio eo tacilior fuit, quia enuntiata quaedam et interrogativam et relativam rationem permittunt, ut del. IV8, 32 ut haheas, quicum cantiles, unde exempla mere relativi sensus non ita multum distant. Quicum quasi in unum coaluerat, ita ut etiamsi sententia relativa erat, quicum nihil mutatum usurparetur Quid autem Si codice qu0cum, quacum
tradiderunt Z Legimus: Cist. ΙΙ 2, 42 Sed illaec se quandam aiebat mulierem
Suam benevolentem convenire etiam prius Commune quacum id esset sibi negotium. Vir hic est illius mulieris, quacum accubat. Ridicule rogitas, quocum una cibum
Phor. II I, 9. Mu0d si tibi res sit cum eo lenone, quocum
mihi St. Eun. II 5, 26 Viderem, audirem, AESSem una, quacum cupiebam.
Cum in editionibus eritie apparatu illustratis his locis
Varia lectiones non invenerim, quocum et quacum codicibus servata mihi videntur, pro multis tamen illis exemplis, quibus
quicum eodem sensu, eadem ratione 90Situm St, non OSSum
quin quocum et quacum Plauto et Terenti abiudicem et librariis attribuam. Quoniam adhuc attulimus exempla, ubi qui aut instructura ablativi absoluti adhibitum est, aut cum praepositionibus, quae ablativum exigunt, e0niunctum, Venimus ad ea, quibus qui vulgari ablativi notione sive instrumentum sive causam significare demonstratur. Incipiamus ab ablativo pretii: Pers. IV 4. l. Indica, minimo daturus qui sis, qui duci queat. Quid maneam Chlamydem hanc commemora qui conducta sit γ Vulgo: 0mmemoras, quanti conducta est es Ed Becker, De synt interr obi in Studem. Stud in priSe Ser. Oll. p. 169.)Vaenibunt, quiqui licebunt, praesenti pecunia. Ut quantum p08Sit, quique liceat, aeneant. Tum tu pauca in verba conser, qui datur, tanti indiea. Pretii igitur qui habet vim, ut in verbis emendi et Vendendi ablativus pariter atque genetivus usitati fuerunt neque neglegendum est, ne hic quidem qui subStantiva notione carere, quia in v. Pers. IV 4, 1 minum qui non idem est, quod, quo minum ob Sed minum a qui secernendum, quippe qu0d per Se ipsum stet, ut e versu Epid. I 2, 11 3 liquet, ubi inunio et quadraginta minis coniunguntur. 0stra lingua idem serepOSSumus, eum dicimus: u elehem Preise Wostr Wenigstens γQuin etiam minum genetivo app0situm est in versu Epid. ΙΙ2, 12 quanti emi potest intimo In qui datur qui non relativum est, Sed interrogativum, etsi tanti et qui sibi respondere videntur, et indicativus datur sequitur. Indica p0tius graVisSimum Verbum e8t, unde qui datur pendet neglecta syntaxis
Men. V 9, 97. Men. II 3, 25. Pers. IV 4, 110.
18쪽
ratione de quo dicendi genere perusitato accuratissime disputatum est ab d Beckero in libro supra citato. InSequuntur nunc exempla, ubi modo causa, modo inStrumentum, modo ratio quaedam Significatur.
Curc. V 3, 27 Qui promisi Lingua. Merc. I 2, 74 Qui potuit videre oculis. Quo pacto Hiantibus.
Merc. I 2 76 Qui malum, ego nugor, Si tibi, qu0 me rogas, TeSpondebo PMerc. I 3, 60 Qui vero' Quia nostra sormam n0 habet dignam domo ses. F. . ueller, Plaut. ΡrOS. p. 15).Merc. II 3, 69. Qui vero' Quia illa sorma matrem lamilias Flagitium sit, Si Sequatur. Merc. II 3, 111 Qui scio, Quid sit ei animi, venirene eam Velit an non Velit 'Merc. II 4, 12 Sed qui scis, esse amicam illane meam PMere. III 1, 13. sui Quia illim unde huc advecta sum, malis
Mere. IIII, 27 Qui Quia aequalem et sodalem civem liberum
Cure. Ι 1, 40. Qui Quia scelestam servitutem Serviunt. Bacch. IV 3, 36 Qui malum, parum Immo ero nimio minus
Hee. I 2. 28 Sed qui istuc credam ita esse 2Ηec. I 1, 38 Qui scis, an ea causa, mi Vir me odiSS Simulaverit γΡhor. III 1, 16 Qui istuc 2 Quia non rete accipitri tenditur. Ρhor. V 4. i. abduci non potest Qui non potest γPhor. V 7, 16. Ita velim, sed qui istuc credam ita esse mihi diei velim. Ρhor. V, 9, 22 Satis superbe inluditis me. Qui R0gas 2 Cist. Di, 63. Indidem, unde oritur, tacito ut facias stultitiam sepelibilem. Qui faciam qui alii quid.)Ρoen. V 2, 19 Qui seis Viden homines sarcinatos consequi γΡoen. V 2, 26 Nihil edepol nam qui scire potui, dic mihi.
17 Cist. L 1. 64 Qui saeiam In latebras abscondas pectore
penitissumo. Qui tam inficetus Lemno adveniens, qui tuae
Non des amicae . . . . SURVium γQui Quia auderem tecum in naVem aScendere.
Qui, malum, intellegere quisquam p0tis est 2 Qui tibi istuc in mentem venit γSaerusco tibi viui 2 Quia enim te macto in
Qui scis ergo istuc, nisi periculum seceris γNeseis quid sit actum Qui sciam γQui mnia habet aliud magis ex sese et
Qui, quae80, istuc γNam qui ille poterit esse in tuto die mihi γQui istuc potis est seri 2 Qui istuc in mentem est tibi γQui ergo istuc, mi pater, caVere p0SSum 2 Qui istuc Rationem dicam. Quae80, qui possim, doce.
Quid vis Qui lubitum est, illi condormiscerest Qui λ Quia temeti nihil allatum intellego. Ibi illa interrogavit illam es Qui seis γQui seis dicio. Qui tibi lubet mihi male loqui γΤu homo putide, amator istac seri aetate audes Qui non γQui potuit scire PQuae80, qui lubet tam diu tenere collum γQui lubet spectare turpes, pulchram Spectandam dare γQui, malum, homini scutigerulo dare lubet γQui iam sui enim obsorbui. Qui noverit me, quis ego Sim2
19쪽
Merc. IV 5, 11. Rud P 3, 41. Rud. IV 3, 47. Quid Z Qui id facere potuit 2 Qui, amabo' Quia, Bacchis, Bacchas metuo. Perdidisti omnem operam. Nam qui perdidi γQui vero Rogitas 2 Qui in mentem venit tibi istu facinus sacere
Summane, salve. Qui Summanu's lac sciam. Qui credam istuc ego γQuidum sui malum si pr0mptet, in dies
Quidum' Quia enim mulierem alius illam adulescens deperit. Quidum Quia oculi sunt tibi lacrimantes,
Quidum Z Quia testis es. Quidum muta senecta aetate a me mendieas
Quidum' Quia ludo luto. Quidum' Sic quia i Foris ambulatis. Quidum Z Sic quia, Si ego emortu0s sim, Athenis te sit nemo
Quidum 3 g dicam tibi. Qui p0tui melius, qui h0die usque os praebui Egone ut baidi me dedam et laciam, quod iubeat Quid est, Qui minus huic quam Hercules servivit Omphalae γQuod si personis iisdem uti aliis licet:
Qui magis licet curantem Servum scribere 2 Nam uxor contenta eSt, quae bona St, uno Viro, Qui minus Vir una uxore contentus Siet 2 Nunc qui minus ego servio, quam Si sorem SerVa nata 2 Qui minus hunc communem quaeso mi esse
Amph. pr. 76. Cist. I 1, 4. Adel. II I, 5. Vos meministis quot calendis petere demensum cibum: Qui minus meministis, quod opus sit acto, sacere in aedibus γQui minus Eadem histrioni sit lex, quae summo viro γ
Qui magis p0tueritis mi h0norem ire habitum Nescio. Qui tibi magis licet meam habere, pro qua ego argentum dedi. Consistamus hie in congerendis exemplis, quae eis, quae supra posuimus, graVi satis documento Sint Tantum autem abest, ut qui solum in talibus quaestionibus usurpatum Sit, ut ne quid quidem insolitum fuerit, neque tamen ita, ut pro lubito qui et quid permutari potuerint. Accepta Sunt imprimis usu: Quid istud est Bacch. ΙΙΙ 6, 32; Ι 1, 11 Cas. pr. 68 Mere.
Secundaria, quae e Verbo pendetit, enuntiata hucusque reliqui, quia neScio an quis dubitet, utrum relativum qui an interrogativum intellegendum sit, atque ita singulari diligentia opus est. Namque manifestum est in exemplis postremo allatis ablativum substantivi quid in adverbium vel particulam vertisse, euius significationem quomodo, unde, quare noti0ne plane aequare atque p0Stulamus, ut idem usus quaestionibus e verbo quaerendi pendentibus usurpatus sit. Atqui constat interrogationes obliquas n0n ea modo haberi, quae cum interrogandi notionibus cohaerent, sed etiam eas, quae cum sentiendi et declarandi verbis c0pulatae sunt Iali autem modo artum
20쪽
sententiarum Verborumque conexum Deillime relaxari p0tuisse quis negabit Itaque nihil in hac re valent pronomina aliquid, nihiJ, aliud, quidquam, quibus ratio coneXUS non er- mutetur. Ut breVius dicam, quaeStiones, Si qua ratione cum alio enuntiato subiunctae sunt, Saepe non Verbis praecedentibus stricte, sed liberius sententiae modo annexae sunt. Atque instrumenti quidem auetoritatem habet etiam via, qua quis ad finem propositum venire studeat, neque l0gie errat, quisnem assequendum cum via ingredienda commutat. Ita qui notionem ut aequiperan et ea verba sequitur, quibus studium quoddam subest operam dare, curare, efficere), et pro finali ut communem in modum accipitur. Iam denique meminerimus supra unde et qui inter Se paria posita esse atque sciamus etiam unde cum utendi Verbo coniunctum pro casu ablativo
Tu tuum metum facies atque huic aliquid paullulum prae manu
Dederis unde utatur. Facile, opinor, patiemur qui et unde in quaestionibus obliqui promiscue usurpari atque etiam in relativis enuntiatis snalibus occurrere, ubi adeo periculum est, ne quis praecedente substantivo qui sequente, Severam grammaticam XpreSSam et qui pro quo et qua acceptum esse existimet. Qui relativum particula est unde valens et ex interrogativis enuntiatis in relativa transiit. Non in sinalibus solum enuntiatis invenitur, sed etiam in aliis, ubi indicativus positus est. Meri ablativi vis inesse videtur in: Adel. V 6, 74. Huic demus, qui fruatur. Deum virtute habemus et qui nosmet utamur,
pater. Nugae istaec sunt, non me cense Scire, qui
dignus siem 3 cf. Cic. ad Attio XΙ 11. videas ut sit, qui utamur. XIII 3, 3. habeo qui utar.)Particulae vi apparet: Epid. H 3, 3. mirum, hoc qui potuit seri. Haut III 2, Sed te miror, Chreme, Tam mane qui heri tantum biberis. Men. ΙΙ 2, 2. Sed miror, qui ille noverit nomen meum.
Haut II 2, 121. Amph. II 2, 144. At hoc demiror, qui tam facile potueris
Persuadere illi. Nimis demiror, Sosia, Qui illae illic me donatum esse aurea patera
Most. II 1, 41 Nullus sum Iaceas. Ego qui istaec sedem, meditabor tibi. Hoc habet ineperi, qui senem ducerem. Et reperi, haec te qui abscedat suspicio. Nec quei te adiutem, inVenio.
GH0 qui c0gam, re ipsa repperi. Qu0niam ei, qui me alat, nil video esse relicui. Nam qui vivamus nihil est, si illum amiserit.
Ut sit, qui vivat, dum aliud aliquid flagitium
Ut sit tibi, qui te corrigere OSSi S. Nec quidquam hic tibi est, qui Vitam colas. Quia tute ipse eges in patria nec tibi, qui
vivas, domi est. Da tu qui bene sit, ego, ubi sit, locum lepidum dabo. Aliud si seirem, qui si mare meam apud VOSp0ssim fidem.
Quom nihil est, illi qui homini diminuam caput. Ecquid das, qui bene sit γUt des, qui aurum comΡnret. Nemo p0test, qui haberet, qui pararet alium, hunc perpeti. Si quem reperire posset, qui mutet Suum. Editiones veteres et Camerarius: cum quo. s. I 1, 33: Homines captivos commercatur si queat Aliquem invenire, su0m qui mutet lium sui non est, curn quo, Sed unde et signiscat instrumentum vel fons, unde aliquid oriatur. Quod si cum personis coniungitur, nihil mirum est, cum legamus: Most. III 1, 15 Conveni illum unde has aede emeram. Epid. L 1, 83 Nunquam hominem quemquam c0nVeni, unde
abierim lubentius. Trin. IH 2, 27. Trin. V 2, 74. Capt. III, 4 49. Bacch. IV 5, 14. Hee. IV 4, 24. Men. II 3, 30. Curc. IV 2, 33. Haut 1 5 14. Eun. HI 2 35.