Nova acta physico-medica Academiae Caesareae Leopoldino-Carolinae Naturae Curiosorum

335쪽

LUDOVICI BOIΑΝΙ. Da. . A C. N. C. S.

ADVERSARIA,

Cum tabulis duabus aeri incisis.

337쪽

De dentibus caninis caducis, sis lacteis, in equino

Ue dentium equinorum historia, post celeberr viros Ru nium ), Tenonem Pessinam atque C erium ', disserentem novaque addere cupientem, actum agere facile dicas. a tamen est rerum in dentitione animalium ubertas, adeo abscondita vel fugacia sunt formationum, per annorum spatia succedentium, Vestigia, tam operosa demum longae Phaenomenorum seriei indagatio, ut vel oculatissimos viros singula passim effugiant. Ita enon et, qui eum secuti sunt, Veterinarii auctores

Giror ' , Schwab is, aliique, ultimi sive sexti dentis laris equini eruptionem sexto vel quinto 'f' aetatis anno perperam addicunt quae potius, recte pridem docente Η Nemann 'f''J, quarto pertinet anno.

338쪽

6s L. io I No , Ita uverius i. c. pag. Io3. dentem molarem anteriorem septimum illum atque exiguum, quem complementarium e- non salutavit, a maxilla inseriore abesse scribit; cum minor solummodo superiore, brevioreque temporis intervalIo caducus dicendus sit. Omnes demum , quotquot adduximus auctores, dentibus caninis, sive , ut cum Varrone' dicam, columellaribus quianis persistentibus praevios esse caducos suos, seu lacteos, ignorasse videntur. Quod quidem et exilitati horum dentium t ci eorum , tu viventi animali sub gingivis plurimum latentium,

maceratis vero erantis iacillime deciduorum, et praecoci eorum, tenerrima iam primi anni aetate subeunti iacturae, et

insolito , vel potius inexspectato , in inferiore saltem maxilla, eruptionis loco tribui poterit.

Quae neglectarum hucusque observationum causae quomodocunque se habeant, illud certissimum est, praeter serotinos et per omnem adultam Vitam durantes, etiam lacteos seu caducos caninos dentes in equino genere certa et constante

quadam lege generari. Atque quidem, ut totius rei summam paucis complecta , in ipso pullo, nonnullarum hebdomadum post partum intervallo, lacteorum iam horum dentium caninorum vestigia comparent. Scilicet, in inferiore maxilla, iuxta marginem posteriorem dentium lacteorum incisivorum mediorum sunt vero medii dentes incisivorum ei, qui primores inter et laterales medium occupant locum positi, summae

eorum coronae, ab egressu ex alveolo parum remotae, aliquantum incumbunt et supra gingivas paullo eminent. ox uero , mediis illis dentibus lacteis, primo, vel ad summum

secundo, aetatis mense, sursum et aliquantum antrorsum emer-

Hallo, de re rustica si n

339쪽

de dentibus eaninis ea ei in equin genera. 69s gentibus, retro horum coronam retinentur, ita ut supra late-ralium dentium coronam , paullo introrsum , sedem figant. Quodsi latorales dentes lacte incisivi suo tempore, post Sex- in scilicet aetatis mensem, egrediuntur, incumbentes sibi caninos lacteos expellunt rarius etro se locum illis concedunt, quo aliquam insuper, nec Vero unquam si qua paucioribus nostris observationibus fides est habenda ad anni aetatem usque protractam moram iaciant. Ab hisee nonnihil disserunt superioris maxillae canini lactei ut qui, mox ab eruptionis, primo aetatis mense subeuntis, initio, retro ipsa dentium lateralium, altius etiamnunc in alveolis abscondita germina compareant; sedem iam trum ab incisivorum serie paullo remotiorem in extrema osse supramaxillari, nec in intermaxillaribus, gentes. Accidit igitur, ut canini lacte superiores, ab egressu dentium laterulium superiorum minus turbati, etiam absoluta demum horum eruptione , securam retro habeant Sedem et superstites sint, elapsis pridem inserioribus. Neque tamen ideo multum in secundum annum durare videntur, ut cuius aetatis crania caninis lacteis orba esse soleant. Quam demum omnem de dentibus equorum caninis caducis, e capitum equinorum non numerosissima serie a stam , observationem atque brevem historiam , ut aliorum auctoritate confirmarem, omnia quae mihi patebant opera

sedulo consului, neque vero, nisi apud cel. Ca er documentorum de hac re aliquid inveni. Qui gravissimus a cior, qui Zebrae dentitionem ab XXVI. Fig. . exponens, denti canino caduco no iam . inscripsit. Et si figurae, properante manu detineatae. sortes dissideas, cuius cli-

340쪽

7m L. AEDIANUS, neae, punctim ductae , ire dentium serotinorum , in alveolis latentium, germina aliquid dubii relinquunt, Verba auctoris, Vol. II pag. 72. expressa: L comte de uino sem, bis υOD DOM, que les crochet - - se renouvellent dans

te chmauxc, aperussim testantur, a ero sententiam stetisse, caninos caducos dentes equino generi esse addicendos.

Quodsi vero Zebrae hanc, quam addueit Camper, maxillam

equinae conseras, e denitium molarium apparatu quinto scilicet molari iam ex alveolo egresso, primis tamen tribus molaribus lactei residuis etiam nunc duorum annorum aetatem illi adiudicabis; si modo, quae de equo explorata sunt praecipua dentitionis momenta, etiam de Zebra valent. Iam vero nobis in equino genere dentes canini lactei

non ad hanc aetatem usque durasse, sed ex anniculorum maxillis decidisse visi sunt. Quae utrum in ebra constanter ita discrepent, vel in utroque genere arietates agnoscant, in medio relinquimus. Interim maxillarum pulli equini semestris levi adumbrationi, e natura nobis exscriptae, omnem de qua diximus rem explicandam tradimus, cuius sigia huiusce significationis sunt. ΤΑ a. LVIII Fic. a. Pars maxillarum equuli sex mensium.

I. I. III. A. B. Dentes maxillae superioris; ι a b. respondentes maxillae inserioris dentes. I. a. Incisivi primores lactei in utraque maxilla. II Incisivi lacte medii, prorsus ex alveolis egressi. III. Incisivus lateralis lacteus inax sup. supra marginem alVeOlR-

rem modo emergens, a canino caduco A notabili spatio

remotus.