장음표시 사용
181쪽
horbarium Regium specimen hujiis generis glutinis pochartae quadratae adsiXuna, Optime Conservatum omnia antiquitatis signa prae se creta S, nomine nullo sed nunt ero
1 6 antiquo more scripto in Signe. Plures quum jam reperissemus Breynii plantas, istius auctoris conem P frace ac, ad Olubilcm Suam a Linnae Cilatam, comparare in mentena venit. ΝοStram Breynii originariam esse plantam, ex herbari MarcgraVi deSUIN plam, Summa pe- ciminis et conis aequalitas no docuit, licet pictor nil posuerit solium insimum rami, cujus cicatrix in specimine adest licet in paulo angustius patium ingesta sint solia, quae rectius Xlens in Specimine. Praeterea nullum dis crimen. Si conem rcynii porro cum cono lucho noti iniquo cum descriptione innaeana in Iorio Clitaritano comparamus, de diversis dispulari speciebus arum vide tur Linnaeus de sua plania haec profert Folia arboris alterna, ObVerse Vala, parum Claminata, petiolis brevissi- nais insidentia, margine parum errata erraturis ot quot norvi a costa longitudinali ad marginem X eunt, quique in serraturae lando terminatur; erxi lii alterni sunt non raro et oppositi circiter 2 simplices superno excavali, sublus levati. Superficie tam lapina quam prona, Sive digiti deorsum . Sursum ducantur, Spera S l. Folia X- siccatione glauca evadunt. Figura allegata tuli enoli bono exprimit solia, lice raro in Ostra emarginala Sint. Onidono Plutioneti soli tantum duo oblongo-Ob OVala marginata, venis utrinsecus 13 - 14 sunt dolineala. Siquidem similem habeant formam Breynianae rasiliensis plantae solia, monendum venas iis esse tantum S 10, hinc otdentium minorem numerum, quae diversitas specimine inspecto augetur 1 glabritie majori vi ullam enim langenii in digito sentimus asperitatem 2 desectu glauci
Linnaei igitur volt ilis e pluribus composita est
182쪽
speciebus dissicilius autem erit victu, cui nomen specill- cum adjudicandum, nunquam certo planiae Breynianae, quam in Candolli systemate haud repertam, inter novas igitur specios rasiliae proponin US. TETRAcER Broyniana, soliis sublaevibus, elliptico obovatis, in petiolum brevem usqtie ad basin sere altenualis, acumine brevisSimo obtuso terminatiS, apicem versus obsolele Serralis, Serraturi Venarum apicibus Xcurrentibus brevissime apiculatis. Folia celerum c. petiolo circ. 2 l. longo usque ad 4 pollices extensa, duobus pollicibus aliquantulum angUStiora, nervo medio percurSa veniSque alternis utrinsecus 8 10 sublus prominentibus, supra subimpressis nervo in primis in utraque pagina adpresse- pilosulo. In florescentia panicula terminalis e racemis irregularibus interdum compositis constans, pedunculis omnibus cum bracteis anguste ovalis lanceolalisve sussulcientibus adpresSe pilosulis Flores magnitudine norum iliae. Sepala inlus pilis adpressis Strictis subsericeO- villoSa, X-lus et margine utrinque glabra. Fructus non visus. Arbor
Brasiliana sagi solio flore racemos Breyn Exol. 20. l. 6.3 Hab in Brasilia Mar graV. ΤΕTR1cER Poc Pigiana in sylvis Cubae ad Limones grandes o br. lecta et T. Dolubilis habita, insignitur: soliis holeromorphis scaberrimis venis 15 16 utrinsecus
munitis, instores centiae panicula in ramis palentibus racemos cillernos serens ramis pedunculis scaberrime sub villosis, noribus quam in antecedente minoribus a copiosioribus sepalis intus sericeis Xtus scabris. Folia superiora in nostro Specimine rotundalO-Obovata oblusissima basi obtusa et simul lato margine in petiolo decurrentia, inferiora vero Oblongo - elliptica breviter acuminala, basi cuneat 3- altenuata, omnia Videnter aut Obsolet serrata. Fructus ignotUS.
183쪽
specimen no 2. Davilla est a Stobero comitis Hos manus eg in provincia Par collecta, ubi AraSsa a rasiliensi bus nominaturino praebetes soli late elliplico ovata, immo
subrotundo. Ovata, utrinqUE ObtuSa, apice acuminuto parvo obtuso interdum munita, a Si quandoque Sub cordata, lami nae vitta angusta petiolum e poll. longiana comitante, pri mumque canalem a peltum, mo Vero marginibus suis insupera pagina conniventibuM clausuna dormante. Folia praeterea nervo venisque Utrii Secui 10 12 percursa.
supra Hevilor impressis a sublu prominentibus; pagina super, laeviuscula, insera Scabriuscules ibidem quo donte inspecta dense punctulata. Lamina solii maximi poli. longa, 2 poli lata, minoris in inseriore panicula se poli longa. I poli. Jata. Panicula terminalis amplior, ramis alternis bis racemalim racemosiS lota ramificatione pilis fasciculatis minutis punctisque lenti ope tantum conspicion dis se bra Sepala more inaequalia Xlus scabra, margines breviter ilial intus glabra Flores magnitudino cum iis Poeppigianae conveniunt Petala I. glabraso palis longiora. lamina brevia more congenerum Piastilla non aderant nec si uetus vidimus. TETu1cgR1 Se 3Diana m. Sp. in Brasilia a Sollowio reperta caule volubili suscescenti- tomentoso; soliis brevi ter peliotalis ObOvalis cuneatis, Obtusis v. obluSiusculis, SurSum grosse erratis, serraturis obtuse mucronulalisi, supra Scabriusculis, Ilabriusculis sublus, praesertim cinnervo Venisque utrinsecus 6 prominentibus, ubi omen losis molliusculis elato scabriusculis, in florescentia derminali anguste paniculata, i accinis composita ramificatione omentosa, loribus horna apliroditis magnitudine illos .fGA Oliac sequantibus, malveis inopalis cinaequalibus imbricatis margine ciliolatis, utrinque sed extus magis
ibi omina iis reliquarum specierum similia. varia 5 in
184쪽
berrima laevia. Folia taxima c. petiolo 3 4 p. longa, 1 - 2 poli lata, usque ad 1 poli longa pollicemque lata
Ab hisce tori sciis, ex alio loco Brasiliae ab eodem collectore missum non credimus diversum specimen ructos maturos serens, quod solummodo distingui posset soliis brevioribus ObtusioribuS, Saepissime retusis, minus cunealis, minusque insigniter erratis in Supera pagina magis
scabridis. Folia taxima huic c. petiolo 2 4 longa, 14 p. lata usque ad pollicaria e p. ala decrescentia Capsu- aera tollatim disposita trigonae. Praeter has modo descriptas eiracerae species habemus in Herbari Willileno vi an veras: T. Lima ill d. b. n. 1034S. In provincia Para Brasiliae a Sistbero Homanseggii lectam; T. Difoliam illit IIb. n. 10353 ab Isorio in Gui
T. Tigar a D , . aspera ill d. b. n. 10346. ,
specimina lam n Richard accepta, cini a Siebcro ad Parci Brasilia loci ubi Cens sit ulcseca nominatur; T. Hi gQScari Sem ill d. b. o Madagascaria, specten ut videtur novam nec descriptam, possidet soli alale-sere rotundat O- elliptica, utrinque Obtusa, nerVO Veni S- quo utrinsecus 6 Sublus proni inentibus per urSa c. poliolo, 6 6 in longo, is longa, lata, utrinque valde scabra papulis albidis minutis ocul armato tantum visibilibus pilum brevissimum crassiusculum in medio gerentibus. Petiolus prosunde canaliculatus pilis minutis adpressis praesertim exlus obsitus. Insorescentia cyma dicholoma, composita, irregularis, terminalis, ramisicalione pilis adpressis vestita Caly 6-sepalus imbricatus Xlus scaber Capsulae ternae glaberrimae breves trigonae palen-leS. OStro C apice capsulae deorsum eXο.
185쪽
Τolracoris vero praeter an repulsos repelloidne sunt sequentes specieS:
T. Dilea prongoti DC. Prodr. l. P. O l .), quae Ochna arbor a nurch. DC prodi . i. p. 36. salse et Brasilia indigon o a Sellowio seporta dicitur. T. cancScens lib. IV. n. 10354 ad fluvium occani in in Prov. Parci Brasilino octo, lino 'Iyriacea. T. aurifolia b. . n. 10350, in Provincia circi Brasilino lecta, non minus o Myrtaceis. T. ulmi folia Ub. IV. D. 10349, ad Paris Brasilino collecta, ubi Qιci circina adpellant, Triti erit aut adlinis generis.
Speciem unicam a Vandellio acceptam radit Cando ius, praeter hane 5 numerantur ab Hilario, duasque ΤΟ - ira ceras addit mitti Dam Davilla multistor I d. et lutoo i mi Lili. Davilla linthii Aug. St. Hil. l. s. n. XXII. otracora plicatam b. . D. 10347.ὶ nos iterum duas adnectimus species, ita ut nune 10 Species iujus generis innotescant. accepimus vero a Sellowi sequentes: D1v1LL si DuoSa Aug. St. Hil. Fl. Bras. I. . . p. 17. - Brasilia tropica prope Rio Janeiro. DAVILLA Pugosa Poiret, Aug. St. Uil. l. S. I . 22.,Εjusd. l. Bras. 1. p. 18. - variis locis rasiliae. Folia Valde variabilia, magnitudine et pice, qui obtusu et acutu in eodem speciimine reperitur. Ad hanc speciena Perlinet specimen fructiferum sub Tetracora sagis otia in Ub. IV. D. 10352. o. . mili lanS.DΛvii L Hlistica Aug. St. Hil. l. s. n. 23. EjuSd. Fl. Bras. q. p. 17. - Fluribus docis in Brasilia declam j decepimUS. Ab hisco distinctam habemus plantam quasi interme diam, cujus specimen unicum fructus serens ante oculos bubonauS.
186쪽
DAvii L fintinniabulatia D. P., caule si illicoso erecto J, ramosissinio ramulis hirsutis loliis tale ollipticis ivnlilms vouuinque obtusis integentinis, igosis, Stapra labris laevi bus stic, Sublus libescenti- pilosis reliculni O-Veni Sis, rete
prominente, petioli hirsuto pedunculis edicellisque mol liter hirsutis sepolis pericorpicis emi globosis margine pro in inente sibi inviceni adpressis, pistillis geminis. In Brasilia tropica. - Hirsiali es lota navescens. Folia
maxima 2 p. longa, lata in petiolo semip illicori.
Sepalo peri carpica sere semipollicoria Pelata non aderant. Venno S es utrinque o nervo marginem petunt inter quas venulae copiosae levatae sed rei laXius quana in cili licia soliaque latiora et obtusiora quam in rigosa. butraque sicut ab omnibus cis finibus recedit septilis ructus includentibus, qua nota cauosa assinior. Species certe denuo ot in omni Sintii observanda. DAVILL Sellon icti a D. p. caule si illicoso volubili,' ramulis subhirsutis scabriusculis soliis oblongis utrinque acutis v. oblongo - lanceola lis supra labris sublacvibus Subtus subbii sui , pubescentibus mollibus integerrimis, reticulato. venosis, rele Sublus Prominulo, petiolis pedunculis edi cellisque subhirsutis, calycibus aureo - Sericeis; et alis
bilobis pistillis ominis. - in Brasilia tropica. Unicum habemus specimen florens cui olin magnitudine valde variant in alia 2 p. longa S in lata, alia ,- 6 p. longo. I p. ala petioliis plerumque semipodicari rarius
longior, more profunde canaliculatus subtus convexus ut subhirsutus Venae utrinque 12-14. Racomi subconi positi axillaros paniculam quasi formant in apicibus ramulorum soliis quidem interruptam. Sepala 5 valde inaequalia, quorum duo intima majora omnia Xtu aurei -SOriC a intus glabra Pelata cuneala, biloba Iobis obtusis reticu lato-Venosa. Genitalia more congenorum. Fructu Π0n
187쪽
Cura follia. i. C stirpi iambis ibi Aug. St. Ilil pl. iis. m. 24. Ejusd. l. Bras. l. p. 22. - Ιn Brasilin tropica. Vormis Rotib. Sub nomino Dioho Phari se . Dic ari' o Ceylona possido herbarium Regiunt ornatae specini in duo quae inter se simillima, magnitudine paulisper disserunt. In altero enim specimine soli , 6 p. longu p. lata venis primariis utrinsecus semper 10, petiolo insident 1 - 2 p. longo in altero autem 2 - 44. longa, 2 2
p. lata, venis primariis utrinsecus 6 8, petiolo scrutatur1 - 1 poli longo. - Celerum utrique adem soliorum figura Ovalis obtuso in grandi solio magis clusa immocinarginalain basi acutiuscula; dentes grossi culiusculi, vel oblusi, vel oblusissimi, apice in versus evidentiores, basi desidionios pagina superior in siccis scilicet obscura, inferior serrugineo-susca nervo Venisque rimariis pronai Dentibus et obscuris. Utrique eadem petioli strueturn, qui profunde canaliculatus, canale ubi solitana inseritur clauso. Juniori in statu utrique hujus canalis petiolaris margini adnata est per totum decursum stipula ' peliolaris, exteriore latore canaliculata, iniuriore ConveXa stipulae petioli quo conne u sormatur lubulus clausus cujus opicem superat soli lamina nondum rite voluta moX vero stipula illa porcularis decidit redditque petioli cannalem apertum. Stipula haec minuti l gitur seri reis p lis adpressis unde leviter cinerascens. Similis structura in Talaum videtur. Viri quo racemus ore oppositi solius paucissurus, foribus secundis Sepat 3 externa in alabastro
' Stipulam i pellemus interea. Utraim sint duae dorso conliguae, an uita e duabus connatis orta, dicere nequimuS.
188쪽
conspici in uir, quorum unium X linatim imarginem citiorum reliquorum tegit et horum alterum ab alterni margine iterum legitur ita ut dorsiim jus modo in conspectum
veniat. epala omnia ciliis aliquot brevissimis in plec unt instructa Pelata Anthera lineares oro duplici obliquo opicali perimitur. Stylii subulcili. Stigma vide-
, alii esse in apice sed nec distinctum nec margin Atum. Fructum non vidimuS.
Pol et ex hac observatione, Vormias Ceylonenses ab illa Nova Hollandicio gonoro haud osso diversas, dissi er ius aulom erit poetes coriis limitibus definire. In Iorb. xii ld. n. 10380 sub illonia donlias est specimen Viborgio coni municauim absque otibus, signatum: FLZoil. 12. Folia onis Molos et variabilis magnitudinis, quo arum L . dentia iam inter et D V/ι irmn Vi essedisserenticina nisi stamina brevissima et styli reflexi posteriori disserentiales praeberent Ot S. Icon hunborgii Transae l. sub Linia Soc. l. p. 20 l. c. e. ad minorem nostram formam spectat, convenit UO-que Ceylono sium nomen Dira Dra ibidem adpositum; sed dolendum Rohibocilii conem, triquetra nos non vidiSSe.
Clusia genus plurimas sine dubio continet specios, quaS, quantum ex hortis siccis concludere licent, solis flore seni in eo depromtis characteribus forma scilicet et numero laminum abortivorum, stigmalum numero et dispositione, optime inter se distinguere POSSUIMUS. Folia, licet mullas tam substantia quam venarum de curSu et copia accuratius observanti possi in suppeditore nutas disserontiales, 'an opstro sorma conveniunt, mi Q i
189쪽
possis addicere gelieri bovat cuneatii. Species ille cognitas eas lanitim tignOSCimu S, lini ulli li eminue lunt notae,
reliquas dubias et ultra inquirendas rei, an inius. Si respicimus in species rasilienses, respiciei ulu in erit in illus avarii auctoribus tum a celeberr. l. lilairo in Flora Brasiliae, tum ab oculatissimo Martio in Novis generibus propositas: a Clusia rosea St. Hil. Fl. Bras. I. 3 6. liaee innino dissertis planta Jacquiniana Amor. p. 270. novamque isti
Speciem, quani Hil Irtiarum Diin Cia pare mallem, iuui recedit violis illitis floris foeminei descriptio ab illa ac litini, ita ut facili negotio optimam prodere possis diagus Sin, Supervenit quod stirps irasiliensis si ut ex ri pedalis
quod labeat petula minora, infra medium rubra a medio ad apicem alba . . acquiniana oro est arbor 20 30 ed auci parasilica, cujuS elata rosea maX tua et c. ni ita lumbo lilliana uiathio missi Cl. ooscam ducta nocentii S. quum hasculos claritum Nore habuerit. in schodis ossulania suggianis de planti. Irasiliensibus h Stimi Doscia In iterum reportuitis, uia cum nota llat, ut videtur ad
ctus maturus Octobri. Nil se inuis de hac stirpo, 'sciam in Hepi, Willil ustra quaesivimus ubi sub Cl. a Drae titulo Clusi. Brasilici tili Iosi inania Soggio petita. de qua infra locuturi sumus Clusia ros a m Martio in Brasilia reperta mobis plane ignota nil profert celeberi in m. ille auctor ni Si noni uti cui fundatoris signum non adjicit. Melius autem deseriptioni leonique Cl. DOScac Iacquinianae respondet con Clusiac a Noberto Scitomburg k indefesso et rerum lia luralium observatori in insulis Antillanis minoribu b, rvatae quam cum verbis it cicon Tab. IV. Peregriniatori Adjungere haud ingratum iit botonicis En vero in latinam translata linguam Schomburg ii notas: CLUSIA: arbor aXa amans radicibus pie amplecten S,
190쪽
20 30 podes alia. Folia Opposita plerumque Obeordala coriacea, Stipra intense subtus diluto viridia. Flores dia motro 3 4 pollicari, albi interne suavi rosea rubedineas nati acidulum gustutii sierunt. Caly 4-Se palus, CorOssa 6-pelata Pistillum et concreta flamina obducit massa tulescens viscida, altitudine e linearunt, cui gustus acris et amarus. X arbore manat unam luteum, ab incolis turbis panish own usitatum quod Gummi guttae simile sed obilius e succo aeri atque amaro lutescenti, Omnes partes praeter elata implenti, oritur. Quibuscum verbis si leonem descriptionemque aequinianam, a warigi in Observationibus valde laudatam
Comparami S, negare nequimuS, Clusichin esse hanc rosesin
Jacquini, qui ligni ala , , 9 vidit, in cone nostram et Tiotidemque petata, quorum numerus ab illo senarius dicitur Calyci idem numerus, Sopalis per paria sibi Oppositis, sepulci 4 nuntiat auctor noster, Sed minora Xlima Sine
dubio praetervidit vel bracteolas habuit. b. Clusia Criuoa St. Hi l. l. c. p. 317. l. 65. Ad hanc ,
speciem ducimus cujus saepius a Selio io lecta plurima possidemus specimini tam ita scuta quam Meminea in quae auctoris verba bene quadrant, licet con graciliorem paulo sistat stirpem et paululum minori donatam more, quae Ver negligere possumus, quum oris o eminei structura plane conveniat nec ullus gravioris momenti character
repugnet ullo uius mos ter fruticem dicit 10 15 pedes nitum, quem ad S. Bernardo dies 26. Oct. S2 legerat.
Folia maxima quae vero rara cum petiolo is longa et superue lata, Sed quam plurimum hullo minora. Specimen masculum is Chamissone nostro in Stae Ca- ilicii in aes insula ira filiae uectum hanc specie Di credimuS.. Formam masculum angustioribus soliis instructam maxima c. et 4 p. longa. 11 p. lata ab hac Specie separare