Specimen historico-literarium inaugurale exhibens ad Thucydideam Belli Peloponnesii epocham annotationem scripsit W.C.L. Clarisse

7쪽

MDCCCXXXVIII.

8쪽

ornari res ipsa negat contenta doceri.

9쪽

S. D. P.

1 on dubitavi, vir dilectissimo, quo carius in his terris nihil mihi esse potest, quin, uti pro mea in te pietale privatim soleo, ita et hodie, solemni haec Opportunitate, qua Octoralem gradum CapeSSO. Paterno illo potissimum nomine publice oo compellarem. Est sane mihi ho Patris nomen longe Carissimum prae quovis alio, quod ibi tribuit Regis benevolentia, confirmavit civium amor, out ipse superasti insigni uuin Ecclesiam omnemque publicam salutem meritorum laude. Sed eum semper mihi e praebuisti, qui non natura tantum Pater, Verum Onsiliis praecipue haberi velles ou, ut auctor mihi fueras o ζῆν, illud in primis officere studuisti, ut ibi τ ευ ζῆν ratus reserrem Coeptum. Itaque optimis me puerum praeceptis informare non destitisti magistris in Suo quibusque genere praestantissimis in disciplinam mature dedisti; neque ulli curae neque operae De sumtibus pepercisti, id tantum ο-gitans, id agens, qui aliquando rei publicae et civibus commendatissimus esse OSSem. MOX Vero adolescentem me liberalissime habuisti, vitam moresque ProVide regens studia omni subsidio ornasti; Collegis auis,

10쪽

Viris Clarissimis, ruditissiluis me commendasti, eorumque beneVOlentiam et amorem mihi Onoiliasti. Quorum Virorum, de me meisque studiis eximie meritorum, nomina quo minus ad grati animi testificationem publice hic commemorem, ipsorum Voluntati Obsecutus, aegre prohiberi me

passus sum. Neque tamen eo magis illorum memoria ex animo me umquam

evanescet quibus, dum ita spatium in egetam Senectutem producant, quoniam Verbi nunc quidem non licet, saetis, quantopere devinctum sibi atque obstrictum me habeant, probare usque Studebo. Sin Vero pro humanae Vitae nostraeque naturae ratione, maturior quaedam vis iuniori discipulo seniore amicos ae praeceptores eripuerit, etsi exstincti mihi tamen Vivent, ut Vivunt 1MΛKERO et RELVENSIUS, desideratissimi praeceptores, clarissima huius cademiae nuper lumina, quorum Virtus exstinctu non est, ne nobis solis versatur ante oculos, qui illam tamquam in manibus habuimus, sed etiam posteris erit clara et insignis.

Quidquid ,er, laudatissimis illis iris debeam, quod quantum sit,

intime senti in et gratus profiteor, ad Te tamen, auorumque, quae iu