장음표시 사용
11쪽
demonstrare possit, Statim dicat, scribendum Videtur Ouid est Est frimum cissimile et q. s. Similis est usus formulae illius vel qui eryo est Vel quio ictim est qua oratio incidatur et quid rei sit interrogetur. Sed ut hoc loco post interrogationem per Mic est factam orator pSe exponit, quibus in rebus ea dissimilitudo quam intercedere contendit posita Sit, eamque ob causam affirmativum enuntiatum addit, ita ei formulae hi se locis interrogationem adiungit ouic est, tali instrantini tabis is c me infer infe cicere, Mod cim fust oris ficte ebcts mire e urbe iubet consit hostem in Cat. Ib, id et uic est, talitin i e qui reflendis, ecqtii sinimia ortis hortim siPerillam re niti: mcent ibid. 8, 2o . Seire enim vult, quid Catilina sentiat aut facere cogitet 2
De prov. consul. 5, 36 sm licte Senseri et B Ortim ClariSSimortim minime robrenitae Stiris, quoi timo ter tillariorem Gollicini 'eernit tim Syrici, iter citerior(m otii i teriorem, omni iliet, ile Mibus isserui astico rite fersti θαἰ, imi Stencit 6αm Critiae Z Cm, Ηαm CSSe lectem, et, ef συα φαr si si incla si cui non soSsit infereecli, estni e Cellere, qνα ensorem hαbecti non oncteret hic et litic ciei quo illi, vico situm sit, ic non iolet, tio Sericuti decerit, ic Serictior Fr Hret et erro Corruptum est sentire Codex optimus P praebet om Sensire ectem CSSe, unde a manu Seeunda factum est ectin sentire testem tium essρ, codd. E αm 6 Scire t 6m Mum HSSe. Qui igitur ulteriorem Galliam eum Syria decernat, eum Stendere diei orator e legem Vatiniam equi est enim Significatur , quam esse legem neget. Quare quamquam non est in obScuro, cuius notioni Vocabulum hoc loco requiratur, tamen mendoSae illius lectionis originem parum eae coniecturae expediunt, quae adhuc propoSitne Sunt. Suspicor Scribendum esse iniic St(ncit eum Se et Vare lectem, Mαm HSS Z Cm N CLTusculi diSp. I 8, 5 M. Ecqui ercto intellectis lictnmm mcci estim in eon ieione celeeeris' A. Otioncini modo M. Mim Si mori lictm mortilis miSerum Sset, insinistim quo sim et en vernum metium uberemus in iis nunc ideo Ccticem, c tiαm Crim Sit cecui Stim, nihil sit si stetere eaetimeScentam. o toto loco inde Cicero eorum opinionem refellere studet, qui mortem Sse putant malum non Solum vivis, sed etiam mortui S. Iam cum mortuiS, quia omnino non SSent . . quia nec morti Sensum habere possent nec vitae fortuna recordari, mortem non SSe malum demonStraSSe ibi Videatur, reliquum est, Ut probet ne vivi quidem mortem esse malum. Verba in im Unc omne conSentiunt delenda esse, quia sive coniungantur eum antecedenti enuntiato Sixe trahantur ad Sequentia nune i eo est ceni nullo modo intellegi possint. Sed quamquam defendi videtur poSSe haec ea de causa in prima enuntiati sede collocata esSe, ut maiore eum vi efferrentur, tamen ne licere quidem opinor ea Verba ad Seqtientia trahi, quia haec est quod sciam constans talium enuntiatorum collocatio, ut illud ritin Vel tinc tilem Vel Atinc Cero, quod Veram conditionem significat et quae sit cogitatae oppoSita, Semper primum Sententiae locum obtineat. Sed illud in Cim editores omnino non recte interpretantur et non convenienter ad usum linguae latinae. Quod si ita vulgo explicant, ut Cicero dicat, si mori etiam mortui mi Serum 3Set nos dum viveremit sive vivo infinitum quoddam et empiternum malum habituro PSSe, eerte haec Sententia non absurda non poteSi videri, quia Sempiternum malum etiam mortui haberemuS. Si haec omnium editorum communis interpretatio, quae ut de ea facilius iudicari po3sit, hac preSSa argumentatione docti cuiusdam brevissime deScribitur: quomodo fossit Semmiferntim multim in Vita HSSe, Si, i Ormis sit multim, non intellecto me soles in vitaci sequentiet in vita nunc video calcem restia. Si enim lanifcctretur, convici Ceseem, citistin tim Hsset inctii Stim, liqti Cifcte ctrcyemctrieret AHqti Cnim ita findiri in ita esse dici solest. Ergo iure credo omnium consensu haec verba ex orationi conteXtu exterminata Sunt. Nec tamen quid in causa esset, cur haec verba interpretandi caliga adscripta SSe putaremuS, utSquam Xplicare potuit. Parvi Sunt momenti, quae addere nunc volo, Sed tamen non inutilia ad notionem et usum eiu locutionis in illa aeeuratius cognoscenda Loeos quosdam prosero, in quibus est oecurrit pro Flacco is db Mibtilius honos in sti eisitote isthim est tingitαm res tilem et qucte lentiiSSimi Committebα,r, huic un in iis ominisset sol est ad Att. V o, in im me nici tinquαm Goli mi sunt Stim meeltis, quiarim metor'α inlectri te. is atque aliis locis illud in im Vel per Se Surpatum Vel coniunctum cum omni, me similibus addi-2
12쪽
tamentis eam Semper habet vim, ut vita contraria sit morti, non ut id quod hoc Tusculanarum disputationum loco fieri vulgo creditur, aetatis spatium mortis statui opponatur, contra ubi ii qui in vita sunt iis opponuntur, qui mortui sunt, ibi necesSe est vel adiectivo Biτtis uti vel alia aliqua locutione, quae pari sit notione, velut sim hinitis. Consociantur haec duo dicendi genera in epiStula ad Q. fratrem I 3, 2 se
comesticis serictilis solissimum occideret, licte ct e lienissimis syctesicio Misset. Ac Secundum has rationes iudieari debet de iis, quae in or in Cat. IV leguntur ubi Cicero CaeSaris sententiam, quae coniurationiSparticipes morti supplicio afficiendos non esse censeat, multo duriorem esse callide et festive demonstrat quam D. Silani, qui morte eos multandos Sse censuerit. Vitam, inquit, solum relinquit, striis hominibiis, qναm si risi isset, tillos tin colore coloreS nimios e Corsori et omnes cepertim Oenias, emisset. Qui sint isti dolore apparet ex eis, quae modo dixit, et iterum significat infra talo. Tum protinus haec adicit: Itoqtie trapiquet in vita formido in robis esset fotim, stic inferos eiusmodi quctetam illitantiqui si siletet in iis confluus esse ollierlint, Moc icelieet infeli ebant ii remoti non esse mortem isSαm sertimescentam. Non igitur vivi improbi et mortui inter se opponuntur, sed vita et mors ipsa haec enim est Sententia eam opinionem de mortuorum Suppliciis excogitatam 3Se, ne vita careret morti metu Caesar autem in morte nihil esse timendum dictitaverat, quia non Supplicii cauSa a dis immortalibus ea esset constituta et ultra
nec curae nec gaudio locu ESSet.
Sed redeamu ad Tusculanarum disputationum locum, in quo illud in illa eandem fere vim habet ac si ilam positum Sse nec tamen ipSum omnino par habendum est aecuSativo Praepositione enim in persaepe Scriptore latini utuntur, ut in Vel hominis vel rei nomen nolent, quocum coniunctum et conexum aliquid apparet vel cuius in ambitu aliquid aut vergatur aut fit. Ergo non ita multum referret, ut modo dixi, Si Cicero imm Scripsisset, quamquam illud in im cum potius id describat quod cum vita coniunctum est eique adhaereScit, quam rem pSam Stricte Xprimat, ipSi Sententiae magi con Venienter et congruenter diei sane fatendum est. inc etiam proficiscitur notio illa eius praepositionis, qua enuntiati concessivi saepe vices tenet. ac autem interpretatione eius loci eadem sententia efficitur, quam compluribus harum disputationum locis Cicero proponit, velut quidem, si tibi constare is si mor malum tibi videtur esse),
finest nec, mortuos. Adde ooo. I S. I sitissime patet is usus huius praepositionis, quem tetigerunt Reifigius in scholis grammat lat. p. T2 sq. andius insurgest. III p. 26 sqq. aegelsbachius in praeceptis stili lat. p. 2 6 33T. 3d edit. 2, sed cum compluribus loci parum explicatu Sit, pauca nunc addere mihi liceat. Ac primum quidem exempla profero Sallustiana haec: ticte apud alios irα tinci dieitur, e in imperio sti perbi olati erudelitas, bellαtur(Cat. bl la i. e. apud eos, qui in imperio Sunt', M talios autem idem est, quod in ciliis f. Iug. 166, neque apud illum lanium scelus inultum relinquensim Plura dedit Dietschius ad Cat. , 2. Atque in Ciceroni scriptis hanc dicendi rationem editionum popularium scriptores dudum adnotaverunt, velut O. Ηeinius ad Tusc. I 36 88. III 8 3s V s, d. 22, 3 quibus locis alios addere possis, ut I 36, o I g 12. Phil Iob, T. IDI, I. pro est. 3, T. 68 ld3, de alii huius orationis es. IIalmium ad 5, 118. Eadem ratio valet in or pro Mur. 3, 28 et 18, 3 ubi nihil suppleri debet. Adde pro Mil. 31, 8 relictiones
13쪽
hae in Phil. III 6 Ib Otiis enim hoe silescente Caesare cαstior quis modestior quod in iuventute hethemtis illustritis Memmium elaris strictimiis ubi quod codici Vaticani prima manus in omisit, nimius de ea lectione dubitavit. Ac de Iuliani exemplis es interpr. ad . c. I 2, 5 de Livianis eisSenbornium ad I 3, 3. 36, s. adde 2 3. XXI io, si XXVI 2 ld. Ad hanc autem locutionem restituenda sunt,
quae traduntur apud Livium XXIIII s, o lenistis e necessitas belli, QScrimen summet rerum fmeiebαnt, ne quis ut in eoeen lum aeqMireretistit Sti ectum usicilαlis in erit consissem hαberet. o enim minime vulgare fuit, cum Q. Fabius Maximus et M. Claudius Marcellus consules crearentur, Fabio consuli ipsi comitia habenti consulatum in proximum annum continuatum esse. Iam cum in Zemyltim aequir(re inauditum Sit, aliiquid intercidisse suspicari possis haec enim fere eius loci sententia fuisS Videtur, Romanos tum eius rei exemplum non quaesivi SSe. Scribendum igitur videtur: ne quis tit in eo ei instam aeqMireret. Tantam in Fabii virtute ac fide Romani fiduciam habebant, ut in eo . . Vel in ea re Vel in eo homine non quaererent, num quid simile antea factum esSet nec eum Suspectum cupiditatis imperii haberent Consimilis plane locus est in or de prov. cons is, 28 Aerum est, cedem muris, Mos ccii omnino non Obαnt, pii exempla quaerebant, lii . . . in ea quoque e Si Stim locustis, tit . . Verbum autem quaerendi eam Structuram Saepius habet velut pro . Rosc. m. 22, 2. ad lam II 6 3 mmiqtie in eo Milone me non mei solum fruerum, Sed et rem si mri lcitidem debere quaerere, de prov. cons is, d mihi concesint Immines sorte in rebus boni non Xquirere e tur να Si in perditi non exquirant. Leni3sima emendatione corrigi ogge puto, quae extant in TuSc. dis . 16 38, hae metri vinionem is statis eius Pherecydis Syrii Pyllic oret mαχime consi metuet rati Cum Superbo ae note in ItαZiαm enisset, tenuit mctynαm ZZαm Grαeelam cum acriore HS istinet, tum elium ueloritate, ubi in libris honore legitur, quod qui deleverunt, nullam cauSam attulerunt, cur inseri potuisse putaremuS. Qui scripserunt honore, scistincte contra ipsius Sententiae rationem valde peccaverunt. Tuscul disp. I 22, o bl in libris haec leguntur Sed spurimi onb niluniur nimosqtie uetsic ite omnαlos morte mictant, neqtie litii est qui(qtium duae in(reddi i ii ctriimortim idestitiae eternitas, nisi quo nequeunt Mettis,nimus sit ucstris origore intellectere et coctilatione com grehendere. O αSi Hro intellectunt Mettis it in viso Corfore, Met Conformettio, quet mctynitudo, qui Zocus, ut Si iam poSSent in homine Uno cerni omnia, quae nunc tecta Sunt, a Suru8ne in conspectum Videatur animus an tanta sit eius tenuitas, ut fugiat aciem. Παρ γ userit isti, qui nectunt ninitim sine eo ore Se inhil ere 6SSee icebunt, quem inviso cor pore inlepἰ αnt. o loco primum Benileius corruptum uno verissime emendaxit, cum ii o Seripsit; deinde ut haberet interrogatio disiunctiva, Si quidem libris confidere licet, unde penderet, plerisque Lambini coniectura placebat, qui ut pro Mi reponendum 8Se censuit, ut poStrati cogitatione iteraretur intelleycinteoque Verbo regeretur enuntiatum interrogativum. Quod ullo modo fieri poSse leges grammaticae vetant. Nec magis tolerabile existit ana coluthon, si quidam interpretes strueturam, cuius initium a particula tit factum est, continuari poSSe existimant et excipi interrogatione disiunctiva, quod idem videtur, Wicherto in institutionibus Stili lat. p. 3 q. Sed, ut omittamus alia coniecturas, quibu admodum nihil lucramur, de huius loci emendatione iudicari non poterit, nisi quae sententiae Subiecta sit, ante accuratius constitutum erit. Nam ex ea male intellecta omnis criticorum error manavit. A Si totius loci argumenta paucis complectimur, multi animo aeternos SSe negant, ea Sola de cauSa, quia quali Sit animu Vacuit eos pore non intellegunt nec tamen iidem magis exploratum habent, qualis sit animus in ipso corpore. Nam cum Cicero dicit cum ironia Bi obtinflatiem in viso coryore intelἰ αn hoc idem est ac si dixisset, eo ne eum quidem, qui in ipso corpore esset, intellegere. Iam Si duas illas sententias, quae etsi nunc nullo Vinculo grammatico inter Se coniunctae Sunt, tamen aliquo modo coniunctae cogitari debent, unam hanc: uetsi ero intelleραnfqναἰis Sit in vis corFore, Mue conformettio, guste, nisu o, Mi octis, alteram hanc: Si - ossent in
senti fui ut micti ciem, has inquam Sententia Si inter se comparamus neque illud novi egimus, iuxta coniunctivum temporis imperfecti ossent praeSentis coniunctivos Bidestiti et Si positos esse, hac collatione
14쪽
eo ore deducamur necesse est, ut Ciceronem tale aliquid VoluisS dieere putemus, quod Sententiae priore illo enuntiato vos sero intellectαnt lictZis Sit in viso Coi ore, quα conforniratio, 'α m nitrico, qui octis inclusae simile esset. Quid ergo est o modo, nisi omnia me fallunt, Cicero argumentatur ne si cerni quidem possent in homine vivo omnia, quae nune tecta Sunt, eo qlli animo aeterno PSSe Degent, unquam indicare posse casuruSD in conspectum videatur animia an tanta Sit eius tenuitas, ut fugiat aetem. Dubitat igitur, etiamsi interiores hominis Vixi partes in conSpectu Agent, num Sti omnino animum cernere posSint. Iam si hoc alterum enuntiatum particula tis cum priore coniunctum Videmus, haec certe est fruetur illa, qua negandi vis, quae in particuli quusi ero latet, simul ad rem conSequentem pertineat, velut Tu Scul. disp. I 26, d mihi ero ne ste notior et initistrior 6αrere ira Biri Cidentur, Vecto tis foeminyrατ flentimqtie strindri Sine stel(Sti liqtio Hrites inStincti stilem furi ere tis eloqtientistin sine motorequct sim er6 btin sintdm Son intibus Cerbis tiberibusqtie sententiis, cuius loci in adnotatione . einius affert alterum exemplum eius usus ex eodem libro II ls db Sumptum hoc ritimqΗαm ferminα nec, nim inis ne citimi nitαtis motam, tis cicini itic stin tim cieret in colore. Nec inutile est significare eandem dicendi rationem in pronomine relativo Surpatam 33 hoc loco TuSc. d. IV nos institutum tenebimus ni itisque nitis, Sebbincteri ibus, stricti, quibus in hi os hi ne(6SSαrio fureαmtis, Mic sit in quαque
tineret si oster erus feni et hunc Lixianum XXIII 5 5: Mic enim nobis i tannia reli stim est, ut quiααἰi hic lictbe initis, ic hoc laesi e Perii sodiis elinitis sedites obis in eremus, lamqtirem eqtiites hctbHcimus flseCuni- esse dicetnitis, tamquαm est mnium Osis nihil, ne tisil summieremti quidem, nobis reliqtiit fortunα. Alia ratio est eorum locorum, ubi particula consecutiva tit post enuntiatum negativum Significat id quod revera factum St, effici non potuisSe ea re, quae negatur, velut Philipp. II l,l: Tu ne Berbo Micem iolstitis, tis citi Ocior tiαm utilin furiosior quum Clodius icerere, tilbo me mole letis Zαeessisti et Philipp. I b, 2: Is ille obis licientibus cum imbris se conitim metim enti tim esse citait Nimis irαctinc hod titilem et Bul e inlimmerctrifer initis enim mutescit tanta isset yoen est, traicere in hoo orcine liceret se tibiicis eris cisturbet,rtim Publice e seriurus sententi Gedificcilam domum Sed hoc loco omnia ita rectissima fieri puto, Si scribatur OCri CSSCl. Redeo nunc ad eum Tusculanarum disputationum locum, quem Supra emendare coepi, in quo iam necessario concludendum est, id Verbum intercidisSe, quod et ipsum penderet a particula, et rurgus regeret enuntiatum interrogativum. Itaque sic scribo inserto eo Vocabulo, quod post easdem sere litteras omitti facile potuit ouusi ero infelἰ αnflati is it in os coryore, ticte conformαtio, Mod in nimio, Mi Pocultis, si istari fossent in homine two cerni omni licte nunc feci Suris, Sciant, CαSM SNe in convectam i 6α,rαninitis ri tanta libiti lentillas, Mi rectius,ciem. Tusc. disp. Irao, 3 in libris haec scripta sunt: Nec sero e hoe quisquαm tibilare osset, nisi idem nobis icciceret cilictente ce ninio Silanti tis, quo iis et e Sti enit, Mi tim sterile setilis, eiensem Solem inmererimi , si CCttim omninoimitterent, Sic mentis, te se Osct infueris nonnunqναm hebescit ob eαmqtie ceti Setinet q. S. Impedita est oratio et Vel illud tim, ut Manutius et Lambinus Statuerunt, vel retento cum, ut Benileius Voluit, eiciendum esse videbatur tis. Nihil delevitalolgius, sed SeripSit Mictimqtie, quod quidem nihilo magis mihi probabile videtur. LenisSima mendatione hunc locum corrigi posse puto, Si Scribatur lamiseriter. Quae ivera est, Cicero Similitudine libera et separata utitur, ut maiore aliqua distinctione duae illae verborum comprehenSionae Seiungi debeant hoc modo: eo ero de hoc tiisquαm cubitore fosset, nisi istem nobis cci ei et cilictenter nimo coctilantibus, quo iis et e tisti enis, qui tam crifer octilis, cientem Solem inmerentur,tit vectum omnino mitterente sic mentisicies se vis inruens nonnunqναm hebesei ob eαmqtie CαMSctm et q. S. Simili vitio laborant ea, quae Tusc. disp. V 2T, T in libri leguntur Sint enim frict perier bonorum, -
15쪽
tit uiri Netqueis lateorum, quibus Stim me sitiribMS uram o do intellecto, ree cetantis, in Sctne ill seri rα bonorum, tum Corsoris et 1ferri ictoectri humi et strittim octo, qui Stimen si in Pellentur bonα, αἰiααutem ill cisin lonρε α qtie se scin sint stelamqtie Ontiriqαrit tit et qui tu Sis, tir tim e summo ob non ostrassinatim eristin iliaeerim Quod hoc loco propoSuit, id Cicero ea quae subsequitur disputatione demonStrare studet contendit enim etiam Peripatetico etSi tria SSe bonorum genera dicant, concedere cogi Sapientis vitam semper atque etiam in maximis cruciatibus beatissimam esse. Iam cum illud tit, quod libri habent, nullo modo serri po8sit, quod vel ex eis cognoscere licet, quae breviter et argute in editione sua O. Ηeinius adnotavit, vulgo ea particula deleta Si qua remota aliud est, in quo ostendati iri Nulla est enim Ultimi enuntiati coniunctio et Superiorum, qua aegre caremus. Mihi quidem nihil aptius videtur huic loco particula l, qua id, quod Peripateticis concesSum St, aliquo modo compe Setur. DepraVatam codicum Seripturam, quae S in l. V T, lo6, ita correxit O. Ηeinius Conten lolaifur honore, eontemst elirem sectinici quic relinqtiistis ratioc ael PSeeri uni sit milium, r(co, quod in mαχtimis mulis ita itur. Ic si froster Pieri hin et 'ris gin s ubi Bollirit item mestim St, tim Sit c COR lamnenio Sapienti, paulo ni clietum est. Codices optimi habent sidus stulo G ad ein manu ex stetit ollo correctum, deteriores sicuti stulo. At huic coniecturae illud obstare mihi videtur, quod Cicero hoc loco universa disputandi ratione utitur sapienti nomine non nominato. Hoc enim demonStrant ea, quae infra diei io ideo nune lacunoso ' sic cere Sc iens in D Hrile nim licte omnis Orctfio est, mitur iccbCCicere non fossit num iure oesic intem conso stri non mortes. Sapientis igitur commemorationi, quam inSeruit O. Ηeinius, nullus ibi locus est, quamquam certe ad illum pertinent ea, quae Cicero diSSeruit. Video iam M. Seyssertum eadem contra eam opinionem monuisse cuius tamen rationi non paruit in editione SN O reeinius Restituitur ni fallor locus corruptu Scribendo quαm sit e contemneri et Sententia, paulo stris cierum est. Vitiosa enim scriptura inde orta Sse mihi videtur, quod sententiet primum corruptum Stin drilla, quod mox mutatum est in Sictim. Loquitur autem Cicero de his et similibus sententiis supra
l, quibus allatis deinde P si una virtute beatam vitam mei ostendit.
Sed utor nunc hae occasione, ut emendationes quasdam edam, qua in exemplo aliquo primae editioni Xuehnerianae, quae prodiit ense a. 82s, notata inVeni Cum enim nuper in scholis gymnasii nostri Tusculanas disputationes eum discipulis legerem, adhibebam lectioni parandae illuc exemplum bibliothecae noStrae, in quo compluribus locis libri primi inter Versus Scriptae hae extant emendationes 2d si nihil enim ille sum esse quoi orici, et interest qtie sollim HSSH, qtios S(mwer tale sit, qναἰe St, quam dεαν melicti ille, nos fediem. Idem Scripsit Ernestius. Codd. omittunt haec Verba est ναm. 2d sis moratilem metiore fictari ratio sim modo memorium cuniror o sic est enim illa , qtio meminimus, ii quom hiabet ini tis unde natum Codd. GR. nile rictruaestiri, mirice nα,γαm. 28 6s hominemque Ustim quαSi contems ctiorem octoli et agrorum cultorem Codd. Ridorum ortim,
16쪽
36, 8 Dicitur enim lio modo elictin ecti ero, cum Z qtii non hethere te sens iαs, fioni si id stellescitiare At ita carere in morte non ilici, illud bono ectyere, quod St,αἰum Codd. orere in morte.ds,DIT: Oucte tim it sint, nictyn tamen eloquenti est lanctim fqtie ista 6lut si eriore e loco consionetricum, tit homine mortem De omlare incimistris e certe timere cesistant A ni si si remus ille illos non aestinctionem, Hil commulasionρm, Hrt loci, Mid o sobilius Primum igitur enuntiatum interrogativum esse voluit vir doctus. Recte id quidem, quia ni Si hac interpunctione laeta non intellegitur, cuius rei causa altero enuntiato significetur. Jam cum has emendatione primo Suspicarer prosecta eSSe a Gernhardo, Viro elegantissimae doctrinae, qui quondam rector fuit gymna Sit VimarienSis, atque ab ipS in meditationibus interpretationis scholasticae, ut fit, in eo exemplari, quo uti Soleret, notatas, adii generum eius, nuper collegam meum humaniSSimum, C. E. Pulsellium, ut Si posset rem diiudicaret. Manu inspecta a Gerulisti do eas Scripta eSse negavit. Itaque aut ab eius discipulo aliquo, qui hoc exemplari utebatur, exceptae Sunt aut alii cuidam debentur. Sed harum emendationum nulla St, quae mea defensione egeat, Se enim pSae omne Sati commendant. de orat Vs, si in eam sententiam disputantem Cicero Q. Mucium Scaevolam facit, ut contendat et initio genus hominum in montibu ac silvis dissipatum saeticentitim consiliis compulsum potius Sse quam disertortim orcitione delenitum Se oppidi moenibuSque SaepSiSSe et vero reliquas utilitates aut in constituendis aut in conservandis civitatibus a s ientibus et forsibus iris, non Serris ornetleque cicentibus esSe constitutas Exempli causa nominat Romulum Numam Pompilium, Servium Tullium, reliquosque Romanorum reges, in quibus nullum eloquentiae Vestigium appareat, tum ita pergit qui ' χαetis resibus, flametsi sum eχαρtionem mente, non Zinctu fert'Clam L. Bruti SSe cerninitis, Se 'inc Comni nonne Flen consiliorum, instrii Cerborum idemus Apparet igitur maxime ex adversativa sententia Scaevolam exactionem regum ea de cauSa nomina SSe, ut liberam rem publicam temperatam sui3Se demonstraret consiliis. At huic rei minime contrarium est id, quod in concessiva enuntiati parte dictum St. Si enim reges exacti sunt mente, non linpti ut nunc ex libri editur , quomodo huic facto particulis sed celacus postera rei publicae condicio opponi potest, in qua pariter conSilia, non Verba dominata esse dicuntur ramo postulatur hic eadem oppositio mentis et linguae si V consiliorum et Verborum, quae prudentium et disertorum est, qui paullo supra commemorati Sunt, quae ut efficiatur, Verba mente et Zinpti Sede Sua inter Se commutare neceSSeest. Quid exactio regum nonne L. Bruti lingua facta est Cum enim Brutus, ut ulcisceretur magnum illud scelus in Lucretia commissum, a Collatia Romam cum multi armatis in sortii profectus SSet Frct co ut est apud Livium I s, tribunum Celertim, in quo rem in istrum forte Bruttis ercti s ultimet oeαυil ibi rettio sthim neqtietq=ιαm eius sectoris nydniiqtie, Mod simuletltim, ocim ciem vero ce irae tibicine eae TD, quinii, de Sti ro infranco uerelicte et miserobili ecte e de aliis rebus, tum pergit Livius: his trocioribuSque Credo Zi S, ναρ γα Sens rerum in lynim hανἀρναρναm eZαtu scr foribus et ili stibici memoretris incens in multifricinem Hrytilit, ut immerium mirabae stret 6χsulesqtie esse iuberet L. Torqtiinitimctim coniticte, liberis. Sed finis sit huius libelli cui nunc quasi aliquod corollarium adiungo exemplum epistulae adhuc ineditae, quam Carolii Belsigius Thuringus, hoc enim cognomine libenter eum Sum Sse Dotum est quondam ad C. F. IIoinrichium dedit de loco quodam orationi pro Scauro Emta est Elberseidae mihique ab amico quodam abhinc complures anno transmissa. Quamquam ea quidem coniectura, quam in hac epi Stula cum amico suo eodemque editore eiu orationis communicavit, nunc nihil novi affert neque ab omni parte Vera St, tamen pSius epiStulae cognitionem non ingratam fore spero eis, qui quali hic vir fuerit quantaque eiu in philologiam merita, etiamnunc grata tenent memoria Scripta egi a. 182s, si fidem habere licet ei, qui hunc annum in aversa parte notavit Epistula igitur haec St tar. Heisipitis Neinrichio suli feni. 33 ἐν παροδω. Lubet enim rimis tribus orbis se certiorem fucere de meri Orione me Orctf. Frosccturo il lucte: siquet si erunt, me rubio et emitettio fert, ostest et constituistin illαm ccusettionissαrtem sertimescum. in utim hoci inter cohos Ase ius hins rotissimαm itieundissimαmque mi me-