장음표시 사용
12쪽
Nter celebriores admirandae valleanae Bibliothecae Codices praecipuum serme locum sibi vindicant membranacei duo, qui P. Virgilii carmini continent; alter quidem serme integer Bueoliea, Georgica, & Aeneidem , alter vero miserrime detruncatus quaedam tantum horum operum fragmenta, quum barbarorum hominum incuria, vel avaritia maximo bonarum litera
rum detrimento cetera interciderint. Hic tamen man
cus , multisque Mis partibus diminutus Codex si hoc nomine prae illo priore postputandus et , alia tamen de causa praeserri eidem debet, quod variis platuris ad rem pertinentibus, de qua in
illis paginis agitur, ornatur, quae quum tantae antiquitatis sint, ac tanta diligentia illius temporis cultum, arma, vel es, amictus, sacros ritus, moresque varios exprimant, ejusdem merito auctoritatis habitae fuerunt, quod ad eruditionem spectat, ac si anaglyphi, lapidesque serent ab antiquis artificibus incisi, aut exculpti. Hinc eth quod aliquoties earum exemplo docti viri suas confirmcnt confecturas, veluti Sena tor ille in antiquorum artificum mente internoscenda vaserrimus Bonarrothius in suis operibus saepe ac multum fecisse videtur. Ias igitur picturas aere incidendas curavit Camillus Cardinalis Maximus literarum bono natus, atque adeam rem usus est Petro Sancte Bartholo Lucensi, quo nemo fortasse umquam gentium suit ini gnior, vehementerque dubito suturus ne alicuando siit, qui majore ac perse eitone Graecorum, Romanorumque operum, quae supersunt, vestigia aere excudat.
Verum etsi prior ille Virgilii Codex minoris hoc posteriore putari debeat; suis tamen & ille picturis non caret, quas idem Bai tholus iis adjecit, quas ad Fragmenta alterius eodicis apposuit, quaeque in hoc libro videri possunt pagg. as. i. 3 Quum autem has Tabulas in praesentia vulgare statuerimus spauca enim exemplaria usque adhuc prodierant' operae pretium nos facturos putavimus, s illis adderemus Virgilii, quotquot in eo Codice invenirentur,carmina, eadem prorsus scriptionis fodima, & oriographia, & cum Ipsismet librarii erioribus, aut correctionibus.Hinc enim j eruditi prolib to quique suo suas poterunt eonjecturas sacere,verumque summi poetae sensum , aut scriptionem aucupari, quae quamvis nonnullis aliquando absona ivideri possit, eam tamen cum antiquioribus libris, vel cum ipsis autographis con
13쪽
venire saepe reperient. Sexcentis aliis praetermissis, hoc uno tantum contenti exis exemplo rem planam faciemus. Pag. ac .v. 8. AENA, sicut in codice legitur, absque aspiratione vulgavimus; nam quamvis male sortasse nonnullis seriptum id videatur, tamen memoriae proditum et , Fidum Optatum magni nominis grammaticum A.
GAI. i. i. Gellio secundi Aeneidos libri mirandae vetustatis codicem ostendisse emptum ine. s. sigillariis xx. aureis. quem ipsius Virgilii suisse credebat, in quo hi duo versus ita scripti erant, ut in nostro Codice i
v ESTIBULUM ANTE IPSUM PRIMOQUE IN LIMlNE PIRRHUs EXULTAT TELis ET LUCE CORUSCUS AENA
Quum autem casu, vel potius necessitate quadam acciderit, ut semper operibus dis graphicis adesse nequiverim, sectum idcirco est, ut in hanc editionem nonnulla irrepserint sphalmata. Quare ne cum illis, quae librarius in antiquo codice sparserat, confunderentur, brevibus quibusdam notis, in fine libri appositis, cautum est. Quod autem ad hunc eximium Vaticanae Bibliothecae Codicem spectat, set, plus videtur, ut e serma characterum apparet, eodem seculo ac codex ille Mediis ceus ejusdem Virgilii opera continens, quem tam prolixe, & luculenter illustravit Eminentissimus Norisius in Cenotaph. Pisan. p. 3 o. Ac cujus specimen dedit et tissimus Mabillonius de Re Diplomatica libr. pag. 3y .n. . lecundae editionis. Hic autem Mediceus codex sententia quidem Lucae Holstenti viri eruditissimi seriptus apparet circa Valentis, aut Theodosii tempora, idest circa finem xv. seculi; quamvis ille, ut vera fatear, antiquioris aevi esse videatur. Emendatus quidem fuit a Tudicio Rufio Aproniano, qui Consul exiit ann. sq. ut in Fastis Consularibus reperitur apud Theodorum ab Almelo ren , qui tamen hunc confundit cum Turcio Secundo Asterio, qui Consul fuit sub initium quarti seculi; sed accuratius idem demonstrant Norisius Cenotaph. Pisan. p. G. & Hadrianus Relandus. At scriptura ipsius Aproniani manu adposita ad calcem Bucolicorum , qua se librum illum emendaue testatur, recentior est, ut totus Codex multis annis vetustior Theodosio existimandus videatur . Quapropter etiam hunc nostrum, qui illi coaevus est, primis Christianae aerae temporibus scriptum fuisse censeo, qua de re judicium hic asserimus Emanuelis a Scheles rate V. C. & Bibliothecae vaticanae praefecti, inter ipsius et adversaria repertum: Anno x 8s. die xv r. Ain
ptembris in Bibliotheca isticana coram T. P. Joanne Mabillonio orae T. Benedi-Ri , D. D. Petro Bectorio , O me infrascripto, misis est Codra manufripto sabnum. 3ras. in eadem Bibliotheca servatus. M in quarto quadratus, litteriae mmi culis, nulla distinaeone verborum conscriptus, praeterquam in inter naeon sis, quarum quae insuperiori, puinum no um: quae in medio, vel infimo loco sint, commata noma designant. Littera A a que lineola transversa A. littera P. femiclausa: littera V semper rotunda et littera I. lineam superiorem perbrevem i littera G. s virgulam immersam: litterae E O F etias puncta pro lineis tran versis habente Continet tibique imagines coloribus et as, quae feculo Constantini superiores m,
dentur, o forte ad tempora SEPTIMI SEVERI sectam . quum in iis non solum conspiciantur templa, o imae, aedificia, biremes, pilei PDdigii, habitus aliaque ad Trojanorum, o Romanorum sacrificia pertinentia, sed etiam line menta perfnra, quae melioris, et superioris aevi aetatem indicant. 2uinimo p, Aor harum imaginum Didetur secutas fuisse ideam nobilioris, et antiquioris pictaris , ni bitque in iis exhibetur, quod primam Romani Imperii maiestatem non redoleat. Emanuele a Scheles rate.
14쪽
Haee autem de aetate hujus Codicis dicta sint et quod vero sub Sept. Severo
scriptus fuerit, potest: praecipue etiam ex litera G conjectura quadam probari, eodem plane modo efformata, ac in horologio solari ejusdem aetatis, quod brevi V.C. Baldinius T. 3. differt. Academiae Cortonensis illustrabit. Hic vero Codex vario tempore varios nactus est dominos, eosque eruditissimos. Fuit enim, ut in fronte libri notatur, Joviani Pontani, dein Petri Bembi, postremo Fulvii Ursini Bibliotheeae vaticanae Praesecti, quem una cum aliis quamplurimis exquisitissimis Codicibus ei. dem Bibliothecae dono dedit. Hunc autem seu non viderunt, seu uti mantum neglexerunt Aldus, & Pierius Valerianus, qui ambo Vaticanos Virgilii Codices exiscusserunt. Etenim Aldus in sua Orthographia testimonia ex Codice Carpensi adducit , qui tunc in Vaticana adservabatur, nunc in Medicaeo-Laurentiana Bibliotheca, de quo superius verba secimus. Pierius duos potissimum Codices Vaticanos laudat,
terum quorum oblongum nominat, ac ad U. I 3. libr. s.Aen. Pomponii Laeti delibeias fuisse dicit , quemque in praesentia nullo pacto reperire datum fuit r althrum 386 . qui Romanui ab ipso appellatur, quem summis laudibus effert Ma-hillonius eodem libro De re diplom. lib. s. pag. 3 2. ejusque caracterum specimen praebet, adfirmatque eos accedere ad primam aetatem scripturae si manae . Neque vero hos Codices vidisse arbitror Achillem Statium, nam in notis ad Catullum cam. rv. utrum ptasellus scribendum sit, an vero phaselus cum unico L, disputans, ait, auctoribus libris duobus antiquissimis ergilii, Vaticano, o illo altero Rod
phi Pii Caraenalis Carpensis, scribendum esse phasellum. Verum in his Codd. UMti c. libr. q. Georg. v. 28 p. phaselus legitur, non phasecus. Pierius autem quamvis cum hoc Cod. 38 p. contulerat, quam ornabat, Virgilii editioncm , ipsum tamen iterum contulimus cum editione Leidensi anni lcgo. , quod
multae variantes lectiones a Pierio omissae fuerint, & multat ipsius effugerint diligentiam . Nos vero hunc potissimum Codicem selegimus , quod in ipso nonnullae sint picturae , quarum hic ectypa damus, ut supra animadvertim mus, & soricle quis optasset, ut totum Codicem exhiberemus, ut factum
est de Codice setas. Verum ne liber nimis excresceret , solas in fine variantes lectiones exhibemus, quae idem praestant, ac si totus transcriptus esset Codex, qui & ex charactere, di ex picturis elim non tantae antiquitatis esse videtur, quantae sunt, quae hic praecipue in lucem prodeunt Fragmenta. Quam.
plurimi praeterea alii in Vaticana Bibliotheca extant Virgiliani Codices; inter
quos nonnulli spectatissimae antiquitatis, ac unus non inferioris notae, quam sit hie Codex 3 Sc . scilicet Palatinus ii. iis 3 i. cujus characterum specimen adserimus; quos omnes siquis exscribere, vel saltem conferre cum editis libris vellet, nae ille improbum imprimis laborem, maximamque pecuniae vim copiamque impenderet. Verumtamen omnium supra nominatorum Codicum indiculum texere ,
non abs re esse putavimus; immo vero rem gratissimam nos tibi esse iacturos, humanissime Lector, credidimus. Indiculus autem sic se habet italae Vaticauus ylla s. membraIaceus. Hie ille est Codex, cujus Fragmenta ad verbum exscripta huc transserenda esse censuimus, & de quo praecipue nobis est institutus sermo. Hoc praeclarum antiquitatis monumentum non sine admiratione vidit celeberrimus Mabillonius, &de eo sic ait in suo Itinere Italico p.D. Tom. i. Ex Latinis Virgilius, quanti Gr
15쪽
pretii cum figuris, antiquasacrificia, b alia id genus retoiadae Gentilium eruditiovit
tam perite , o eleganter exprimentibus, ut Constantini M. tempus superare videan-irer . Has figuras Curaenatu de Maximis in aere incidi cura Derat, totum metitium
itidem genuine expres rus, nisi mors ipsius consita praevertiset. Littera o quadrinta passim illo in Codice occurrit. Quod autem in mentem venit amplissimo huic Car inali, nec executioni mandare potuit, nos essecisse gaudemus. Codex naticanus 3 86 . membranaceus. De hoc Codice pariter satis superque loquuti sumus. Ipsius specimen publici juris secit idem Mabillonius Tab. VI. num. r. in re diplomatica, ubi lib. s. pag.'3sa. sic hae te Romanam scripturam prima aetatis exhibuimus in t bella prima : hie damus secundariam, in qua primum locum obtinet Virgiliis Uaticanus, uncia ibas litteris exaratus L e. Hae margilio Aldus Iunior in libro suo de Orthographia usus est, uti apparet ex pag. 3s. AMOENUS , inquit cum libri veteres. Virgilius Carpensis , & Vaticanus, & lapides, o pag. a S. SOLLERS duplici I L. Martianus lib. 3. , libri veteres, Virgilius Carpensis,& Vaticanus, & lapides. VOLCANUS etiam ex ei dem probat pag. 8s. Adde FORMONSUM pro FORMOSUM. &e. Vaticanus hie accedit ad primam aetatem scripturae Romanae. Verum fortasse illi scripturae propior est alter ille Codex fetas. Hunc ipsum Codicem meritis laudibus celebravit eruditissimus P.Monisa
conius, hujus nostrae aetatis insigne decus, qui summo reipublicae literariae detrimento non ita pridem deccssit, in Diario Italico p. a .his verbis: Missant ibidem Virgihi Codicem remotissimae metustatis, unciali charactere, cum figuris miniatiI non peritae manus. Dum evinerem, comperi olim fui se B. Dionysi, nam in quarto folio
I gitari Iste liber est B. Dionvsii, quae manui XIII. saeculam praeferra, et ne dinbium suboriatur, ad quem s. Dionysium pertinuerit, 3aedam sol. yci . consert pia, B. Dion um in Francia indicant; ubi enim a Virgilio tempestate jact res Aeneas de iribitur, haec vervaculo idio te, eodem circiter quo superiora saeculo conseripta, leguntur: Vechi comme les gens ira quiex estojent en ta mer esto jent tourmentes mur te pechie d une seule chest a sevoirJuno: alio quoque locoo ,tur: Courtois. In equitum figuris, ubi via flammam non habent. Ubi autemsp. 6. Cl. V. legit Courtois, revera scriptum est: Iean urnis. In fine autem hujus voluminis scriptum erat: Ille liber est Silesiae s. Sionis, vel S. Simnis, nam character pene evanuit.
Odex Vaticanus Is O. membrauaccus. Quadrata serma, & minusculis literis scriptus x. vel x r. seculo, cui ad margines adpositae sunt Servii grammatici Expositiones . Prima pagella periit,
atque a versu: Ante leves ergo pascentur in aethere tertii, incipit. Expositiones Servii videntur eadem forma characteris scriptae, nigriore tamen atramentos ut quamvis antiqua, non ejusdem temporis scriptura appareat: quod etiam confidi matur , quia passim interruptae sunt nonnullis parvis adnotationibus, quae, ante quam Expositiones Servii scriberentur, in margine Codicis exstabant, quae etiam eadem manu ac textus scriptae censentur. In fine Eclogarum librarius adposuit: 'bli, Virgilii Maronis carmen Bucoseon explicit, in quo Teocritum iacit. Ultra vero tertium librum Georgicorum Expositiones Servii non procedunt, quemadmodum quxdam breves notulae interlineares, quae incipiunt a primo Georg. usque ad
16쪽
sextum Aen. sne interruptione, postea sparsim apparent. In principio uniuscuis jusque libri adest argumentum. In fine autem hujus Codicis ea, quae sequuntur. I . Carmeis Octaviani Caesarii de Virgilio. Incip. Ergone supremis potuit e. II. Confictui ruris o b emis. Incip. Conveniunt subito cuncti de montibus aliis. Explic. Salme dulce decus cuculus per secula saloe . III. Testimonium Rahingi Monachi Flaviniacensis, quod hic apponam coraruptum, ut in Cod. inenarrabili alacritate perrentur, ego Rabimus Monachus ex Flaviniaco monasterio, levitaque simul, exigente omnium utilitate fratrum publicae rei, dum fingerer officio, malui colligendorum librorum studio mancipari, quam otio desipiscens, torpere ignavia, simulque aliis meam prodere insitiam , utque enim
forinsecus actio carnalium sive labilium augebatur curarum , multo magis intrinis flectis spiritualium semperque mansurarum augmentaretur protadentia rerum . Et quoniam inopiam quorundam absentium Voluminiam proDidebam adfuturam , pe-ve deficientibus scriptoribus, qui se huic operi cum sedulitate interm sere incent, tum ego adhibita omni celeritate mearum virium percontatus sum memet his, odi intersere incio, ne quando studium peritiae , pondere pergraviaretur insiit e . Huquoque intuitus raracteri praesentis libri cunctis ostentat aspicientibus. Eiem ego demotira Domino , o Sancto Petro perpetualiter permansurum per multa curracula temporum propter exercitium degentium puerorum, laudemque Domiui, o Aps Ireum Principis Petri. Desinitius autem visum est mihi hune codicem carminum
Virgilii poetae hoc in loco servari, iugiterque in eo , quae necessaria sunt meditari, quam a quoquam fraudulenter alienari, qui s fecerit, in die magni juduit Eam. nationem sui reatur sumet aeternam. Tu Mro, studiose lictor, quicunque hoc persi dixeris, memento mei, o dice A porta Inferi erue Domine animam famuli tu, Rabisti. IU. Deinde quaedam Elegia, quae eadem sensa continet, sed carmine almodum infelici. Incip. Omnipotens aeterne Deus, qui lumina Phoebi. Od. Eat. Is I. membranaceus secul. XIIII. Continet Bucolica, Georgica, & Aeneiden Virgilii. Nonnullis notis maris ginalibus, atque interlinearibus ornatur. Unicuique Georgicorum, atque Aeneidos libro praefixa sunt argumenta eadem, quae in Cod. 38 p. Od. Vat. Is a. membratet. sec. Xv. Habet Bucolica. Georgica, & Aeneiden sine ullis notis. In principio Ibbrorum tam Georgic. quam Aen. exstant argumenta uniuscujusque libri, ut in Cod. 38is . ac in fine Georg. argumenta totius Aeneidos duodecim versibus comprehensa , quae incipiunt et Primus habet Libram veniant ut Troes in urbem',
quae etiam edita sunt a Scaligero sub Basilii nomine post Catalecta Virgilii. In fine Codicis: Distichon quod de se fecit:
Mantua me genuit: Calabri rapuerer tenet nunc Parthenope et cecini pascua, rura, duces .
Dein vero testimonium Propertii: Cedite Romam scriptores etc. ac tandem, Sulpitii quoque Carthaginensis extant huju nudi versus et Jusserat haec rapidis aboleri carmina flammis Virgilius: Phrygium quae cecinere ducem.
17쪽
Tucca vetat, Varusque simul, tu, maxime Caeser, Non sinis, di Latiae consulis ii istoriae Infelix gemino cecidit prope Pergamon igni, Et pene est alio Troja cremata rogo.Cod. GL IS I J . membranaceus sic. X. In hujus Codicis scriptura nonnullae literae Longobardicae intermixtae
sunt, nempe a, e , r,t. Adsunt in margine , atque inter utrumque versam nintae neque ejusdem characteris, neque ejusdem aetatis. Adsunt etiam argumenta,
ut in Cod. antecedente; sed non ultra libr. v. Aeneid. procedunt. Hic Codex mancus est in fine, sed suppletus est recentiore manu sec. xiv. a v. 3pa. lib.Z. In libro I. Aen. deest versus sc . Iamque adeo super tivus eram oc. usque ad versium s88. Talia jactabam e. Duo haee, & viginti carmina, omissa fuisse in omnibus veteribus Codicibus, quos viderat Pierius, jam ipse notarat. ide quoque, quae super his versibus habet Dubmannus, di quae sui. Caes. Sca- Iiger Poetices l. 3. cap. xi I. Leguntur tamen in Cod. is a. utpote non admodum antiquo, ac in nonnullis aliis. Od. Uat. Is g. membranaceus sic. XII. Totus scatet notulis qua marginalibus, qua interlinearibus non unius mPnus, cum argumentis ad singulos Georgicorum, & Aeneidos libros, iisdem, quae in Cod. 3 8 . & quae habentur in Catalectis Virgilianis primo loco. In fine legitur, sed, ut videtur, alia manu I. Moretum. II. Copam. III. Est, & Non. Incipit: G cI Non rarum monog llaba nota frequentant. Definit: Murmure con cluso rabiosa silentia rodunt. Quod Epigrammation legitur in nonnullis O erum
virgilii editionibus, veluti in editione Basileae per Henricum Petri I ,σ t in L& Romae per Udatricum Gallum, & Simonem de Luca i 33. s. IV. ir bonus Adest in superioribus editionibus. v. RAD. Haec quoque Elegia edita in supra memoratis editionibus. VI. Epigramma illod in Priapum, quod incipit: Euid hoc notii est 3 quid ira Deum nunciat P A criticis jam notatum fuerat, hoc in antiquis libris seorsim reperiri ab aliis in Priapum lusibus, sub Virgilii tamen nomine, . VII. Incipiunt e m. abant C. de Virgilio qui dixit opus suum igni comburendum: Ergone supremis potuit vox improba verbis,& reliqua, ut habentur post Catalec a Virgiliana aJ Scaligero collecta. VIII. sis Ovidii Nasonis. Incipiunt: metitas magno e. Impressi sunt eodem loco,& non Ovidii, sed cujusdam Seholastici videntur. IX. Incipit carmen tetrasticon O. Nasonis. Euam Bucolicis etc. Post hos quatuor versus, argumenta Georgicorum, quae in fine Catalectorum leguntur, hic in ms. desiderantur. X. LMquutio V. poetae contra Capellanum A. C. Nocte pluit tota redeunt cm. Post cele-hre disticon appositi hic sunt hi duo tantum versus:
Sic vos non vobis vellera seras aves. Sic vos non vobis mellificatis apes.
XI. Versus enii super x II. libros. Primus habet pelagique minas, terraeque secundus,
18쪽
IX Tertius errores, & Emores quartus Elissae , Quintus habet ludos, sextus deducit ad umbras,
Septimus Ausonios Aeneam, octavus & arma Nonus Hirtaciden, decimus Pallanta peremit Undecimus Tarchon damnat, pars ultima Turnum. Quae argumenta desunt inter tota Josepho Scaligero collecta.
Od. Par. Is s. membrauaceus in sine sic. XII. scriptus. I. Codex hic suit Angeli Calotii. In principio haec habentur:
Incipiunt versus diversorum poetarum: in primis x ir. Sapientum bae est Basilli.
Umenii, Vomani, Euforbii, Iuliani, H larii, Palladii, inclepiadis, Eussenii, Pompeiani, Maximiani, Vitalis L .Pall. Speme lucrum versat mentes vesana cupido &c. Ac postea sequuntur undecim alii versus, in quorum margine, ut in hoc videre est, notatur nomen poetae. Impressi sunt in edit. BasiIeae xsσr. p. a 3 s. cum hoc titulo: Ue ludo.
II. Distichon Virgilii et Mantua me genuit L c. ac praeterea duodecim alia quodem argumenti, quae exstant post Catalecta Scaligeri p. o. III. Incipit Virgilii Dita edita a Donato. Incip. Publius metitas Maro Mammanus parentibus modicis L e. Sed revera nil aliud continet, quam breve compendium vitae a Donato scriptae. IV. Versus, qui habentur post Catalecta a Scaligero edita Antuemiae r s s. in s. p. 3 c. Incip. Temporibus hetis e e.
v. Alii versus, qui ibidem p. 3 . Ieguntur Augusto adscripti, & incip. Ergone supremis potuit Oe. VI. Celeberrima illa carmina et Niali pluit tota vc. sed cum duobus tantum
pentametris, idest: Sic vos non vobis mellificatis aves: Sic vos non vobis vellera fertis oves. At in margine additi sunt recenti manu alii duo versus similes. II. Argumenta uniusemini scio eclogae soluta oratione . Incip. Virgilius pristin m bonorem L CNIII. Grammatici cujusdam de Virgilianorum carminum genere, ac ratione explanatio , quae incipit: Tres poetas secutus est Virgilius. IX. Servii in Bucolica argumentum . Incip. Bucolica ut ferunt f e. X. Incipit earmen tetrasticon in idii Nasonit in libri Bucolicon . Incip. alis bucolicis M. Impressum post Catalecta Scaligeri p. 3 s. sub incerti poetae nomine, sed
unum tretum tetrastichon hic habetur; quatuor sequentibus, quae ex tant in editione, praetermissis.
XI. Initium Commentariorum Servii absque ullo titulo. Incip. In exponendit, etc. sed ultra prooemium non procedit. Deinde sequuntur carmina Virgilii, scilicet Bucolica , sine ullis explicationibus et Georgica , quae interlinearibus notis scatent: Aeneidos libri, qui nonnullis locis, at non ubique notis ornantur . veteris autem c scriptu-
19쪽
seripturae finis est ad v. cst. libr. IX. Verum recentiore manu reliqua suppleta sunt usque ad initium libri xo. cujus primi quinque verius tantum hie habentur . Unicuique libro tam Georgicorum, quam Aeneidos praeposita sunt argumenta eadem, quae in cod. 38 p.
Od. Is 6. membranaceus sicut XIIII.
I. In principio extat argumentum omnium operum Virgilianorum, quod incip. Pastorum Musam vario certamine promit &c
quale impressum legitur p. 38. post Catalecta Maligeri . II. x. versus Otitali Nasonis de Virgilio. Incip. milius magno e c. Extant impressi ibidem p. 3T. III. Carmen tetrastichon. siualis bucolicis Ov.Vide ipsum impressum ibidem p. 3s. IV. Versae Virgilii ad Augustum . Nocte pluit tota L . U. Epitaphium culicis . Paris culex L e. Est in vita Maronis a Donato scripta. I. Uersus de latrone . Scilicet disticon illud de Balista , quod habetur apud
Servium in proemio, & apud Donatum ibidem . Sequuntur EcIogae X. de dein Georgicorum libri, quibus praefixa sunt eadem argumenta, quae Modestino J. C. tribuuntur in editione Basileensi. Postea vero Aeneidos libri, primo quorum praeponuntur monosticha,
quae Basilio scholastico tribuuntur, impressa post Catalecta pag. 3s. Incip. Primus habet Oe. Deinde vero uniuscujusque libri argumenta ex . stantia in Cod. 38isb. impressa ibidem p. 3 . & in editione Basileae isci. In fine Codicis exstant I. Omolavi Caesaris Augusti versus de laudanda, o
irma a arte P. V. M. post mortem illius. Incip. Ergo ne supremis c c. II. Incipiunt monostica scripta a xi r .Fapientibus obis de a mersis causis. In primis simuli versus senis verbis, O literis de ratione tabulae. sperne lucrum c CIII. Nomina, & munera Musarum. Incip. Clio historias invenit, Melpomenetragoedias cte. IV. Moretum . Incip. Iam nox ocod. Vat. Is et . membra reus sic. XII. Continet hic codex Bucolica, Georgica, & Aeneiden cum notis marginalibus , ac interlinearibus qua linium ad calcem. In principio sunt quatuor pagellae recentiore manu scriptae, in quibus exstat:I. Distichon illud: Tarpe, quondam oe. impressum in editione Basileae peto 8 a. II. Celebres illi versus: Nom pluit tota C VIII. Disticon illud: Littera rem gestam c et impressum ibid. p. ao8 a. & a Scaligero p. c. qui hoc poetae Christiano tribuit
IV. Versus inarum. N ades sontis sunt, Ereades tibi montis. Sunt Driades nemoris, Nereidesque maris. Napeae florumque . Amadriades arbore gaudent, Et cum qua vivunt, & sine qua pereunt.
V. Compendiaria Virgilii vita . I. Carmina Omidii et Incip. Virgiliat magno cte. Exstant post Catalecta p. 3 p.
VII. Carmen Octaviani et Incip. Ergo ne supremis &c.
VIII. Versus quidam de Cupidine satis inelegantes:
20쪽
XICaecus & alitus, nudus puer , & pharetratus, Istis quinque modis signatur numen Amoris. Est puer hic nudus, quia cunctis nudat amantes(Hoc mihi credatur) ipse Cupido bonis.
Est caecus, quia caecat eos, audivimus atque,
Quod fratri coitum jam dedit ipsa soror .
Quodque suit pejus , natus cum matre coivit, Et secit semper hic puer omne netis. Hic alas gestat, quia quisque superbit amando , Munere pro modico jam super astra volat.
Saepe dedit vilem dilecta puella capillum, Qui susceptori gloria magna fuit. Est puer , & puer est quisquis famuIatur eidem,
Nam pueri mores tangitur omnis amans. Saepe super cano portantur vertice serta
Florea, sic homines decipit ille puer . Sie sedet in canis florum textura capillis, Sie in hircinis aurea sella pilis. Vibrat & hie arcum pharetra stipante sagittas, Sic graviter famulos sauciat ille suos. Femina turbatam faciem quum gestat amico, Non gravius vulnus ulla sagitta vehit . IX. Tetrastichon de Amorer Nobilibus metris elegos ratione subegi, Non aliter nossem quid sit amoris iter. Carmina sie laeta , sic tristia dentur amori, Sicut tristitiae gaudia miscet amor.
X. Nota de filiis Emeris. Aeneas & Amor pariter. Deus . atque Cupido
Sunt Veneris nati diversis partibus orti. Anchises genuit primum, Mavorsque secundum, Vulcanus quartum, Jove natus tertius, extat Eloquio primus dat eis, datque arma secundus, Tertius illecebras, servorem dat quoque quartus. XI. Argumenta librorum xx. & xt r. Aeneidos, ut in Cod. 38 p. Cetera
desunt; sicut etiam desunt in principio uniuscujusque libri praeterquam in principio sex priorum librorum Aeneidos . In fine vero hujus codicis exstat I. Copa praetuli. II. Versus de fluminibus laserni.
Tartareis oris nominantur flumina quinque Stix, Acheron, Leles, Coeitus cum Phlegetonte odit, tristatur .... luget, & ardet.
citus Iuctus, Acheron est absque silute , Stix est tristitia , Superis est ista timenda . Nomina sunt ipso pene timenda sono . III. Distichon: De capris pastis, de rure sato, hosteq. subacto, Nec lac, nec segetes, nec spolia ulla tuli. Per.