장음표시 사용
241쪽
1od praeter caput nomen nihil ad-odum in censu profiterentur, id nomen epti sunt. Dion Halic Ani Rom. IV. . et L Noct. Attic. XVI, io. Car. Sigon. ant/q. iure civ. Rom. I, Quemadmo-im ergo capite cens dicebantur, qui sallii iure libertatisin ciuitati gauderent, eoque incensuales tabulas referri pos- it ita serui, peregrint,impubereS, mus res capite destitui dicebantur,quod noni sient m censum referri. me seruis cer-l reliqua est in iure nostro phrasis eos ut non haberes. . . Inst. h. t. Sed Meaetos poena Romani dicebatur , non fecisse illa, quae ultimum irrogabat sup- l lium, sed quae censu Ximebat, adeo- vel libertatem, vel ciuitatem perime-Barn Brittan de Verb signis c voceitatis Quoties ergo quis quacunquacaussae tabulis censualibus delebatur; ales caput de civitate dicebatur eximi, loquitur ICtus L. a. D. de pubi tu in eiusmodi status mutatio capitis δε- tutio adpellabatur. Minc reete Clau
omnibus tribubus, nihil aliud se, quam
rtatem ciuitatemque eripere. I. Hanc ergo capitis deminutionem m. Earconsulti in maximam, mediam ist-qMQxu
aam diuidunt, pro triplici hominis stata '
242쪽
A. m. Si quis non ciuitati tantum, salie ' ipsius libertatis fecisset iacturam demota ea tionem capitis maXimam dicebatur si sus I. i. Insi. h. t. Et hoc quidem tingebat I ineensis id est iis, qui ceve militiam iubterfugerant, qUOS Ser. Tullius vinctos laesos trans Trim venumdari iusserat sa) Dionysp. 2L Cic. pro A. Caecina XXXIV Vis
quamdam contigisse, quum alias tib adina nemini posset, egregie docet Nood Profab. III, M. p. F. IV. II IV. Deinde maximam istam capiti iasubu, minutionem patiebantur u capti alsibus. Nam hi, quum essent in se tutem detrusi, otianiain libertatis talis ipsaque agnationis iura amitteb a Quando itaque Liu. ait
perfecto quem maturauerat Mesu legi incensis latae, cum vinculorum minis iisque edixit, ut omnes ciues Romah
quites peditesque in suis quisque riis in campo Martio adessent procu bio intelligit mortem istam cis Non enim credibile est, acrioris suppinetia lustrum, quam ipsum ςnsum, turasse Soratum,
243쪽
t B. I. et tri ut lit terant tamen ab his pristina iura recu- ari iure postliminii, si inciuitatem reuer-
lenti Cic. in Top. VII Fingebatur
in tunc, eos, qui Capti fuerant, semper ciuitate fuisse C. F. tqq. quib. Od. ius ,.pot. Iola. Postliminium vero id ius ad labatur, non ideo, quod Captiuus ex ico ad limina vol fines imperii rouer- t, ut ait Tribonianus d. g. In l. sed a li- te aedium parte. Reversi enim ex riuitate, non per limen admittebantur edes, si iam diem eo obiisse nuncia
fuerat, quia id mali ominis putaba- sed per tegulasin impluvium intro ses demittebant, teste Plutarch, Euas. . V Cons Aegid Menag. Amoenit. ciuit XXXIX. . Eiusdem conditionis habebantur V m
erui poenae. Quicunque enim atroci ςyVientia ad extremum lupplicium veluti nem,ad metalla, aut bestias depugnari-
fuerant damnati, libertatis simul ac citis iura amittebant. Hinc Tertullia Apolog. XXVII. Vice Meltantium stulorum seu carcerum vel ergastulo- , vel metallorum, vel hoc genus Pota L S SERVIt IS erumpunt aduersus Et Plinius Epist. X, o refert, ico-u ae ct Nicaeae quosdam, qui vel in o-
damnati, vel in ludum miliaque his ira poenarum, PVBLICORUM SER.
244쪽
Cons. Cuiaci, Obstru XV, 22. Goth Arnold si Chris damnat ad metes VII apud Thomes . s. p. Stult. T III IDJ.ρ. rio. Id quoque per ficton factum docet Ger Nood. Probab. III, p. S Capitali enim supplicio veteri nemo plem poterat. Commisso ergo gitio, quod morte expiandum videbat Quaesitores non ciuem capitis dambant, nec enim fas erat, sed ciuem
negabant, seruumque Vocabant poerVt Vitam non tamquam ciuis amitte
sed tamquam seruus , L. s. D. de Zoeno. g. 6. D. de iniusto rupto,irrito facto test Attamen hi quoque pristina iura ac perabant, si per omnia in integrum pcipali indulgentia restituerentur PRecepi Sent. IV, S a Postea vero hseruitutem poenae prorsus sustulit Iu Ianus. Nou. XXll, 8. vi iv VL Porro etiam hanc miseram cor Libexx tioinem subibant IV tiberti inerati, Claudius Imp. reuocabat in seruitutqua de redietum supra ad Lib. I. I.
g. - Nec minus libertatem amittetivenun V)maiores T. annis, qui se pretii pat:*yiP--'cipandi caussa venumdari passi fueride quibus itidem dictum. Lib. I. D. ID
245쪽
Ulli Nec melioris, conditionis erant, ingenuae mulieres, quae in serui alieni liis.,' plexus ruerent. b Quod si enim Do sexuitiano multo, hoc Vel Upllli Utore, baechanini procuratore domini ter denuntiante,in φερ, em contubernio perseuera sient a1rcillae;
illo consentiente, libertae efficieban- , decreto adiudicatione praetoris. n. Paul Sent. Rec LI, I A. I. p. m. N. tuli ad xora G. Auctor huius le- Claudius Imperator fuit, ut patet X zito Ann. Misy ex quo simul discimus, antis liberti id esse inuentum. Ve- a Senatus consultum illud confirma Vespasian9,drita forsan intelligendilo Suet V p. XL c,Ast hanc quoque poeta sustulit lustinianλL. . Cis C . parum Certe prudenter, siquidem in-
b Tales mulieres notat Petron Sat r. pM7. uaedam feminae ordibus calent, nec libidinem concitant, nisi aut feruos viderint, aut satores altius cinctos. Harena aliquas accendis, aut perfusus pulue re mulis aut hiprio scenae ostentatione traductus. Ex hac mota domina est mea. c Nisi forte dicere malis, Vespasianum ea de re ad senatum retulisse, non tamquam Imperatorem,sed tamquam consulem, aut, si mauis, senatorem laticlauium Con'
246쪽
genuis mulieribus viam eo ipso ad imires impudicas maxime coniunctior laxauit. Mutac. Ob XX usi. IX. e IX. Minore sue media capitis den
hai ἡ ut One ciuitatis tantum iura, 1aluabanxur bertate, perimebantur: adeoque ii, quirant in hanc conditionem delapsi,M'grinitatem reaigebamur. d f. a. Inst hEt huius quidem conditionis habebanti essu I exsules, quibus aqua igne fuerat ἔς terdichim Magna scilicet Romae ei inter exsilium belegationem disterent Illa iura ciuitatis perimebat, quum relestus ea salua haberet. Minc Ouid. r.
dico in illo, Parcaque fortunae uni tisi eri
sulatum sane gessit sub Claudio. h. facile conciliari poterunt Tacitus dii tonius, quorum ille Claudio, hie Vessiano hoc SC. tribuit. Ingeniosa haest obseruatio Petriastra Semestr. I. a r o sequ. Aliud eiusmodi exempluvidebimus infra Lib. IV. Tit. UIL n. 7. d Vnde nec toga amplius iis licebat Plin. Epp. IV. Ita et Claud. V. Iipsa peregrinitatis conditione cons Bri
247쪽
gam differentiam alibi ita describit:
Nervitam, nec ope ius ne mihi ciuis ademit,
Mi nisi mepatriis iussit abesse ocis. I, RELEGATI Mn EXSULIS GO
Nomine. nsa r. D. de Pubc iudie XAd exsilium d attinet, ciues ad illud adigebantura a V ignis inter actione, qui ritus paul 'astius videtur repetendus. X. Antiquissimum hoc erat iuris Ro-X
principium, neminem posse VI ignis a iura ciuitatis amittere. Cicero prσ2'xsi mo XXIX: Hoc iuris a maioribus pro Im es, Ut nemo ciuis Romanus aut liber-
m aut ciuitatem po sit amittere, is ipse ICTO factus sit. Attamen ciuitas
tim amittebatur, simul ac quis in aliam ciuitatem adscribi passus esset, quum eX teri iure duaruni ciuitatum nemo essesset Idem pro Dom. LXX EZech. anhem. Orb. Rom. I, I, C. p. II. Vndo tum est ex Nepot Attii III noluisse atticum Athenis ciuitatis iura suscipere, M Romanam ciuitatem amitteret. Quod ergo quemquam e ciuitate eiectum vel in Romani eum non vi expellebant, uod ex principio supra adlato fieri non terat, sed tecto, aqua igne interdiceant. Quibus necessariis vitae subsidiis ad Ο emtiS,
248쪽
emtis, ultro exsilium eligere cogebat damnatus Quum itaque a nemine reci posset necessario in aliquam ciuitatem eteram se conferebat, eoq; demum facto uitatis iura amittebat. Hinc denuo Cicei proDomo XXX, qui erant rea um capitallucondemnati, non prius hanc ciuitatem amitebant, quam erant in cum recepti, quo e
tendi, hoc est, mutandi soli cauisa venera/Id autem vi esset faciundum, non ademtrine ciuitatis fed recti s aquae se lenis Dierdictione faciebant. Ergo si accurate liqui velis, non aquae rignis interdicti ne eximebatur caput de ciuitate, ut a Paulu L. a. D. de iudic pubL sed adscript one in alienam ciuitatem, in quam esul discesserat. Con Baria Bristi,n. Rom. III, 1. . y Quod ne cui sola γοριαχ Videatur: tanti profecto mome
ti est haec obseruatio, ut Cicero oratio allegata neget, se aquae & ignis interdices ne ciuitatis iura amisisse, quia nulli sel cpulo adiunxisset, sed delituisset apud amicos 'Cons. Vir. Hub Digress I, 3,δ. p. I, Aua
249쪽
A quoque iura ciuitatis amittebantur. uctor illius instituti Augustus, s cui, tum ab exsulibus hinc inde dispersis perulum imperio suo metueret Liuia sua-i , ut illos patria extorres insulis inclu- ret Ita enim apud Dionem V p. D. Liuia
ICt aiunt, L. a. f. r. D. de pom L. S. D. aeg. Iu pecul. Mansit potius illa antiqua quaeis ignis interdictio etiam post inuentam deportationem. Tacit. Ann. VI, io Adiecere tantum ImperatOres, ut exsules isti non, ubi liberet, sed incerta quadam insula, viverent. Huber. Digress M. I, p. . f. f Non Iulius Caesar, ceu ex uet. Iuc LXV probare satagit isti ad Caii Ins. I, p. m. 7, Supplicium enim, quod militibus minatur Caesar, non fuit deportatio, non enim eos in certam insu lam missum iei ait sed poena quaedam
extraordinaria. Haec enim sunt Caesaris verba Desinant quidam quaerere vltra, aut opinari, mihique , qui compertum habeo, credant aut quidem vetustissimae naui impositos, quocumque vento n quascunque terras iubebo auehi.
250쪽
enim mali fecerit is qui in insulam concosus, aut in agro vel in urbe aliqua non ηπια sine copia feruorum, O pecuniarum setiamsub custodia, hoc res exigeret, hab retur Ex eo tempore inualuit deportitio. Quam denuo constitutione quadas firmauit Augustus apud eumdem Dior Cassi LVI, p. sI7. Et hinc postea nihil fiit ista in insillas deportatione frequentus. φ Vid. Tac. n. III, G. VI, 3'. I au IV, 9. Fiebat vero deportatio ita,' rei compedibus vincti impositique naubu
g Distinguenda tamen haec deportatio relegatione in infusam, qualis fuit illquam passus est Ovidius, in Pontum legatos. Conset. 7. I .s quis cautioni iudicio sisendirca se factis non obtem
Suet Tiber. I. Huic opponitur Diai ga, cuius mentio fit L. F. D. de interae legatis re depori Ammian Marcellona Ia vel, ut Iulio pitol. it. Marci Anto