장음표시 사용
551쪽
A nequa est quia ego bonus tam Hie ille si dicat ei in non .
m s. d: mihi tmerito audiet Ohomo tu quis es cliti respondeas deo Q in certe in uno vestrum benignissimum largitorem, in te vero exactorem iustis imum in nullo tamen cernis iniustum. Cum enim iustus esset .etia in si utrunque puniret: qui liberatur habet unde gratias
agat: sui damnatur, non habet quod reprehendat. Sed si iam, inquit, hoc oportebat, ut damnatis non omnibus, quid omnibus deberetur ostenderet, atque ita gratius suam gratiam in valis misericordix eo mire laret: eur in eadem causa me potius quam illum puniet , aut illum quam me potius liberabit Hoe nodico: si qucris quare, quia fateor me non inuenire quid dicam. Si &noequaris quare, quia in hac re sciat iusta est ira eius, sile & magna est miserieordia ei'. ita inserutabilia iudicia eius. Adhuc pergat &dicat,cur quibusdam qui mincoluerunt bona fide, perseuerare, sque in finem non x na. dedit ur putas niti quia no mentitur qui dicit. Ex nobis exierunt, sed non eram ex nobis: nam si fuissent ex nobis,mansissent utique nobiscum Nunquid ergo himinum naturae duae fiunt Abiit. Si duae naturae essent, gratia vlla non esset: nulli enim daretur gratuita liberatio, si naturae debita redderetiar. Hominibus autem videtur, omnes qui boni apparent fideles, perseuerantiam usque in finem aecipere debuisse. Deus autem melius ei se iudicauit, miscere quosda non perseueraturos certo numero sanctorum suorum, ut quibus non expedit in huius vitae tesatione se citritas. no possint esse securi: multos enim a perniciosa elatione reprimit, linodrae Vio. ait Apostolus, mapropter qui videtur stare videat ne cadat . voluntate autem sua cadit,qui cadit: S: voluntate dei stat , qui stat. Potens est enim deus statuere illum: non ergo ipse seipsum .sed deus. verunt inen bo-Aem,ii. num est non altum sapere . sed timere . in cogitatione autem sua vel eadit quisque vel stat. Sicut autem Apostolus ait, quod S in libro superiori memoraui, Non x.cens. sumus idonei cogitare aliquid quas ex nobis nitii piis, sed si, cientia nostra ex deo est. Quem secutus beatus Ambrosius audet S dicit, Non enim in potestate no- . I, stra est cor nostrum,& nostrae cogitationes: quod om-DEUU. i. nis qui humiliterct veraciter pius est, et severissimum semit. Hoc autem Ambrosus ut diceret in eo libro imquebatur quem de fugi seculi seripsit, doces hoe seeu.lum non corpore,sed corde esse iugiendum, quod nisic auxilio dei fieri non polse disseruit Ait enim Frequens
nobis de fugiendo seeulo isto est ternao. atque utinam quam facilis sermo tam cautus & solicitus affectus: sed quod peius est seequenter irre pit terrenarum illecebra cupiditatum. & vanitatu monuito mentem occupat,vi quod studeas euitare, hoc cogites a nimoq; volita laea uere disti ei te est homini, exuere autem impossibile. Denique voti magis eam este rem quam essectus testari a )- iur Propheta dicendo, Declina cor meum in testimonia tua.& non in auaritiam non enim in potestate nostra est eor nostru S cogitationes nostrae. litae improuisu ostiis. mentem animum , coniundunt, atque alia
trahunt quam tu proposueris: ad secularia reuocant, mundana inserunt, voluptuaria ingerunt, illecebrosia intexunt, ipso i in tempore quo eleuare mentem par a. mus inserti inanibus eogitationibus ad terrena plerianque delicii nur. Non itaque in hominum. sed in dei Dini potestate, ut habeant homines potestatem filii deio . sera. Ab ipso quippe accipi ut eam qui lateordi huma- ' ano eogitationes pias, per quas habeat fidem, quae opei retur per dilectionem: ad quod bonum suinendum S i
tenendum,& in eo perseueranter usque in finem profi- Dcien .lum, non sumus idonei cogitare aliquid quasi ex nobismei ipsi . sed sui cientia nostra ex deo est: in cuius est potestate cor nostrum, S eogitationes nostrae. Ex dilobus ita sparuulis originali peccato pariter obstrictis, cur iste assumatur, ille relinqua iuri S ex duobus
aetate iam grandibus impiis cur iste ita vocetur, ut vocantem sequatur,ille autem aut non vocetur, aut non ita vocetur, ut voeantem sequitur an scrutabilia sunt iu 'diei a dei. Ex duobus autem piis,cur huie donetur peta iterantia usque in finem illi autem non donetur: inscrutabiliora sunt iudiei a dei. Illud tamen fidelibus debet esse eertissimum. hune esse ex praedestinat iis, illum non esse. Nam si fuissent ex nobis, ait vinis praedestina- , , torum . qui de pectore domini bibebat hoc seeretum,manilisent utique nobiscum. id est quaeso no erant ex nobis . nam ii fuissent mansiit ent utique nobiscum Nonne Arique a deo creati utrique ex Ada nati, viri que de terra facti erant.& ab eo qui dixit; omnem fla- .sntum ego feci: viii iis eiusdemque natur anima acceperant Nonne postremo utrique vocati saerant, ct vocantem secuti viri ille ex impiis iustificati S per lauacrum regenerationis utrique renouali Sed si hoc au- Adiret ille qui sciebat proculdubio quod dieebat: respou Edere posset & dicere, vera sunt haec, secudum haec omnia ex nobis erant veruntamen secundum aliam quandam discretionem non erant ex nobis: nam si filia ent
ex nobis inaniissent viis nobiscum. Qisae nati est tandem ista diseretio 3 patent libri dei no a uertamus aspractum. Clamat scriptura diuina, adhibeamus auditum. Non erant ex eis, quia no erant secundum propositimi vocat imon erat in Christo electi ante constitutioncm mundi no erant in eo Artem eosecuti: non erant praedestinati secundum propositum eius,qui varii tersa operatur . Nam ii hoc ei sent,ex illis essent S eum illis ii ne dubitatione mansissent. Vt enim non dicam quam si
possibile deo auersas ct aduersas in fidem suam hominum conuertere volutates, S in eorum cordibus ope
rari vi nullis aduersitatibus cedam, nec ab ipso aliqua' superati tentatione discedant: cum possit ae quod ait Apostolus facere, ut non eos permittat tem arisii per id i or ro. quod post uiri: ut ergo id non dicam certe poterat Co ix illos deus praesciens esse lapsuros. ante qua id fieret auferre de hae vita. An ea redituri sumus, ut adhue disputemus, quanta absurditate dicatur iudicare homines Emortuos etiam de his peccatis. quae praesciuit eos deus
perpetraturos fuisse si viveret inod ita abhorret a sensibus Christianis, aut prorsus humanis ut id etiar: 'lere pudeat. Cur enim no dicatur & is stan Eua e iunicum tanto labore, passionibus, sanctorum seu stram praedicatum vel adhuc etiam praedi eari s iudieari poterant homines etiam no audito Euangelio se nisum contumaciam vel obedientiam qui praesciuit deus eo habituros fuisse s audissent Nee damnaretur Tyrus di taceio.
Sidon, luanuis remissius quam illae ciuitates in quisu non ei edentibus a domino Christo mi ab ilia e ligni
sunt facta: quoniam si apud illas ficta essent iii emerect cilleio ponitentiam egissem: sicut se habent hi quia veritatis in quibus verbis suis dominus Iesus altius no bis ita sterium praedestinationis ostendit. Si enini duae
ratura nobis, cur aDud eos tanta miracula facti sint,
Uui videtes ea non Herant eredituri: & apud eo s.ctino sint qui erederent si viderem: quid respodcbimus
Nun sit id dicturi sumi x quod in libro alio dixi, se quibus ain quaestionibus Pasanor i. si tertinui
552쪽
G tamen aliarum causariam, quas prudentes potant in-Delix PD uesti are.respondi. Hoc quippe viscitis, eum Christussi Musui c. quare post tam longa tempora venerit. su rereturi dixi
trapetoet quod his temporibus & his locis, quibus Euangelium
eius non est praediratum, tales omnes in eius praedic tione turos esse eraesciebat, quales multi in eius eorporali praesentia tuerunt, qui in eum nec suscitatis ab eo mortuis credere voluerit t. Item paulopost in eodem libro, ali in eadem quaestione, id mirum .inquam si tam infidelibus plenum orbe terrarum Christus pri ribus seculis nouerat, ut eis praedicari merito nollet, quos nee verbis nee miraculis suis credituros esse praesciebat laee eerte de Tyro & Sidone non possumus dicere, ct in eis cognoscimus ad eas causas praedestin i ionis hae diuina iudicia pertineresine quarum ea iis rum latentium pr iudieio tunc ista respodere me dixi.Facile est quippe ut infidelitatem accusemus ludaeorude libera voluntate veniente qui factis apud si tam magnis virtutibus credere noluerunt. Quod & dominus increpis arguit didicit, vae tibi Coro linae Dei huida quia si in Tyro S Sidone factciuissent virtutes quae H facta sum in vobis, olim in cinere S cilicio poenitentiam egissem. Sed nunquid possumus dicere,etiam T rios S Sidonios talibus apud se virtutibus factis credere tuo luisse, aut credituros non fuisse ii fierent: cum eis ipse dominus alit stetur quod acturi es ent magna hu- litatis poenitentiam, si in eis facta essent diuinatum illa signa iiivium. Et tamen: n die iudicii punientur. uanuis minore supplicio quam ilic ciuitates quae apud
se v irtutibus factis credere noluerul.Secutus enim dori nus ait vertintanun dieci vobis, ro , Sidoni remis, ius erit in die iudieii. quam vobis. Seuerius ergo punientur issi .illi remissius. sed tame punietur. Porro ii etiam secundum facta quae facturi .eisent si viverent. mortui iudieantur. profecto quia fideles futuri erat isti. si eis cum tantis miraculis fuisset Euangelium pra dicat uni non sunt utique puniendi: punientur autem.
Filium est igitur re secundum ea mortuos iudicati, quae facturi esseni si ad viuentes Euangelium perueniret et si hoe falsum, non est cur dicatur de infantibus qui pereunt sine baptismale moriri es. hoc in eis eo me rilo fieri.quia prisciuit eos deus ii viveret, pr dicatumque illis fuisset Euangelium, infideliter audituros. Rei stat igitur ut solo peccato originali teneatur obsti icti,s ct propter hoc solum eant in damnationem: quoniam videmus aliis eandem habentibus causam, non nisi per dei gratuitam gratiam regenerationem donari: ct eius occulto iusto tamen iudicio, quoniam no est iniquitas
apud deum,quosdam etiam post baptismu pessime vivendo perituros, in hac tamen vita quousq; pereat det ineri: iui non perirent si eis eorporis mors lapsum e rum praeueniens subueniret: quonia nullus mortuus ii dieatur ex bonis seu malis quq fuerat ii non moreretur
actitrus: alioquin Tyrii de Sidonii non secundo ea quae diesserunt poenas luerent,sed potius secundu ea quae gesturi fuerat, si m eis illae v tristes Euangelicae factae filis sent per grandem ponitentia S pci Christi s dem co- sequeretur salutem. Quidam disputator eat holicus no ignobilis hue Euangelii locum sic exposuit, ut diceret,
praescisse dominu Tyrios & Sidoniosa fide fuisse post
ea recessuros .cu factis apud se miraculis credidissent. misericordia potius non eum illic ista fecit te: quoni grauiori poenae obnoxii fierent si fidem qua tenuerant reliquissent, quini si eam nullo tempore tenuissent. lnnuatientelia docti homi amst admodum acuuc X. adhue merito requireda, quid me nune attinet dicere, Reu Sipsa nobis ad id quod agimus sostragetur Si enim miseratione dominus no fecit in istis virtutes, per quas fieri imitam fideles. ne graui iis punirentur cum postea fieres infideles quod eos ii eiuna infideles futuro, suisse pracsciuit: satis aperteqtie demonstratur de his peecatis nemine iudicari mortuoru quae praestiuit sui e facturi, si aliquo modo ei ne illa faciat subuenituri sicut Tyriis S Sidoniis si sententia illa vera est subuenisse dicitur Christus quos maluit no accedere ad fidem, quam scelere multo grauiore discedete a fide quod eos ii a cessissent praeuiderat fuisse facturos. Quauis si dicatur, cur non factum est ut crederem potius, ct hoc eis prat,
staretur,ut antequa fidem relinquerem, ex hac vita migrarent:quid responderi positi ignoro. i enim dicit relicturis fidem beneficium fuisse concessum,ne habere ineipercnt quod grauiore impietate desererent satis indieat non iudiear i homine ex eo quod praenosci tur male fuisse facturus si ei quocunque beneficio ut id non faciat consulatur Consultu est igitur & illi qui raptus est ne malitia mutaret intellectu eius. Sed cur non ita consultum tuerit Tyriis, Sidoniis ut erederent aera perentur ne malitia mutaret i melltctum eorum sor, Liit an respoderet ille, cui placuit isto modo hae soluere ii aestione. Ego x ero qitantia ad hoc quod ago attinet, tutacere , ideo, i secundum istam sum: sentemia d monstremur homines non iudicari de his quae non fracerunt ei iam ii fictuti fuisse praeuis fiunt. Quaquam,ut dixi,hanc opinionem . qua putamur in morietibus vel mortuis vindicari peccata quae prasci risum secturi es se ii viuerem etia refellere pudeat,ne videamur & nox existimasse alicuius esse momenii, iii maluimus disputatione cohibet e quam silentio praeterire. Proinde cis m. seut Apostolus ait, Non volemis neque curreni is sed misereniis est deii qui S paruulis quibus vult,ei iam novo lentibus neque currentibus subuenit, uos ante coni stitutionem mundi elegit in Christo, daturus etiam eiss gratiam gratis hoc est nullis eorum vel fidei vel operui meruis praecedentibus: & maioribus etia his quos prP iuidit ii apud eos facta eisent suis miraculis credituros: quibus no vult subuenire no subuenit:de quibus in sua pridcstinatione occulte quidem, sed iuste aliud iudica-hii: no enim est iniquitas apud deum , sed inscrutabilis sunt iudicia eius Sinuestigabiles viae eius: uniuersca item via domini misericordia det veritas. In uestigabiliis ergo est misericordia, qua cuius vult miseretur , nullis eius praecedri ibus meritis :& inuestigabilis veritas,qua suem vult obdurat, eius quidem praecedetibus meritis:
ed cum eo cuius miseretur, plerunq; communibus :scut duorum geminorum, suorum unus assumitur,alius relinquitur, dispar est exitus, merita communia. in quibus tame se alter magna dei bonitate liberatur,ut alter
nulla eius iniquitate damnetur. Nunquid enim iniquis tas est apud deum Absit. Sed in uestigabiles sum vici p. sus. itaq; misericordiam eius in his qui liberatur,ct v xii atem in his qui puniuntur , sine dubitatione creda-imus: nes inserinabilia scrutari, neque in uestigabilia vestigare conemur. Ex ore quippe in tantium Stactseium A. t. suam perseeii laudem: ut quod in his , idemus, orum liberationem bona eorum merita nulla praecedui: ct in his quorum damnationem viri . communia originalia sola prccedui: hoc S in maioribus fieri nequaquam omnino cunctemur, id est, non putiles vel secundum sua merita gratia cuiqua dari, vel nisi suis ineritisque
553쪽
reiecto. A siue dispares habeant causis malas ut qui videtur stare. mma. videat necadat: ct qui gloriatur, non in seipio, sed in
domino glorietur. Cur autem causam paruulorum ad exemplum maiorum, sicut scribitis, non patiuntur a ferri nomines. qui cotra Pelagianos non dubitant esse peccatum originale, quod per v num homine intrauit in mundum, de ex uno omnes isse in eodemnationem
mod , Manichaei non accipiunt, qui no soluin omnes veteris instrumenti scripturas in nulla aut horitate non habent veru metiam easquc ad nouum pertinent testamentum, sie accipiunt, ut suo quodam priuilegio,
i inino sacrilegio quod volunt sumit, quod nolui reiiciant. Contra quos agebam in libris de libero arbitrio, unde isti nobis praeseribe sum putant. ideo quaestiones
opero iis imas incid&es enucleate soluere nolui, ne nimiis longi, opus esset, ubi me aduersus tam peruersos testimoniorum diuinorum non ad rimabat authoritas. Et poteram . sicut feci, quodlibet horu veru esset, quae non definite interponebam, certa tam eue ratione concludere, in omnibus deum esse laudadum sine ulla necessitate credendi duas, levi illi volunt,coaeternas boni mali permixtas esse substantias Denique in primo
B Retractationum libro, quod opus meum nondum legistis, eum ad eosdem libros retractandos venissem, hoe est de libero arbitrio. ita locutus fiam. In his,inqui, libris ita multa disserta sunt. vi incidentes nonnullae quaestiones quas vel enodate non poteram . vel loga ini sermocinationein in praesenti requirebant: ita diis' re.
tur ut ex utraque parte, vel ex omnibus earudem quo
stionum partibus,in quibus non apparebat quid potiust congrueret veritati, ad hoc tamen ratiocinatio nostra cocluderetii r ut quodlibet eorum verum ei set audant diis crederetur vel etiam ostenderetur deus. Propteri eos quippe disputatio illa suscepta est. qui negant ex li-
bero voluntatis arbitrio mali originem duci: S deum, si ita est creatorem omnium naturarum culpidum tale contendunt. eo modo volentes secudum suae impietatis errorem Manichaei enim sunt immutabilem quandam S deo coaeternam introducere natura mali. llam
ei post aliquitum alio loco. Deinde dictum est, inquam,
Et di I s. c. ex qua miseria peccitibus iustissime inflicta liberet dei gratia quia homo sponte id est, libero arbitrio eadere potuit, non etia surgere:ad quam miseriam iustae dati Tradit. C nationis pertinet ignorantia S dificultas quam patitur omnis homo ab exordio natiuitatis suae, nec ab
isto malo liberatur quisquam nisi dei gratia . Quam mica. o. seriam nolunt Pelagiani ex iusta damnatione descen- Etli s.c. is dere.negantes originale peccatum. uanuis ignorans. Hi,. ita S difficultas. etiamsi essent hominis primordia nae. Sed Prae. turalia. nec ite culpandus, sed laudandus esset deus, li-Li euti in eodem libro tertio disputauimus. Quae dispi ita tio eontra Manichaeos habenda est, qui non accipiunt scripturas sanctas veteris instrumenti, in quibus peccatum originale narratur. Et quicquid inde in literis apostolicis legitur, detestabili impudentia immissum suisse contendunt a corruptoribus scripturarum , tamquam non fuerit ab Apostolis dictum Contra Pelagia nos autem hoc defende lum est, quod viraque scriptu ra commendat, quam se accipere profitemur Hac dixi in primo libro Retractationu . cum retractarem libros T. Reir. '--libero arbitrio. Nee sola fiane ista ibi a me dicta sunt de his libris verum Salia multa quae huic ad vos operi inserere longum putaui & no necessarium quod &vos existimo esse iudicaturos, cum omnia legeritis. Quan-
in Frreri in libro tertio de libeio arbitrio ita de ramum Tomus septimus.lis disputauerim', ut etia is veris esset quod dicunt Pe. Dngiani, ignorantiam & disticultate ni sine quibus nullus homo nascitur, primordia,non suppliciaece naturae: vincerentur tamen Manichaei. qui volunt duas boni scilicet S mali co ternas esse naturas: nunquid ideo fides in dubium voeanda vel deserenda est,qtiam contra ipsos Pelagianos ea tholica defendit Ecclesia, quae
assierit originale esse peccatum, cuius reatus generatione contractus regneratione soluendus cli 3 Quod si &isti sat esur nobiscum, ut simul in hac causa Pelagianorum destruamus errorem, cur putat ei se dubitandum,
quod etiam paruulos deus quibus dat sui gratiam per
baptismatis sacramentum, eruat de potestate tenebrarum, & transferat in regnum filii charitatis suae in eo ergo quod aliis eam dat, aliis non dat, cur nolunt eantare domino misericordiam & iudicium Cur autem
illis potius quam illis detur, qui eo gnouit sensum domini E Qisis inscrutabilia serutari valeat 3 Quis inuestigabilia vestigare 3 Conficitur itaqsratiam dei non
secundum merita accipientium dari sed secundum placitum voluntatis eius in laudem & gloriam ipsius gratiae ei', vim gloriatur, nullo modo in seipso sed in do , oci. mino glorietur,qui hominibus dat quibus vult,quonia Emisericors est: quod re si non det, tu tus est: & non dat quibus non vult ut notas faciat diuitias gloriae suae in 'ma ,. vasa misericordiae. Dando enim quibusdam quod non merentur. profecto gratuitam,& per hoc veram suam gratiam esse voluit. Non omnibus dando quid omnes
mererentur ostendit. Bonus in beneficio ceriorum .iustus in supplicio exterorum:& bonus in omnibus, quoniam bonum est eum debitum redditur: & iustus in omnibus, quoniam iustum est cum debitum sine cuiu quam fraude donatur. Defenditur autesne meritis dei grata, id est vera, gratia etiam si paruuli bapti rati sicut
Pelagia iii sentiunt, non eruuntur de potestate tenebra- ruin,quia nullo peccato sicut putant, tenetur obnoxii, sed tantum in regnum domini transferuntur. etiam se enim ii ne ullis bonis meritis datur eis regnum quibus datur S sine ullis malis meritis non datur eis quei- bus non datur. Quod aduersus eosdem Pelagianos dicere solemus . quando nobis obiiciunt. quod fato tribi iam dei gratiam dicendo eam no secundum merita nostra dari. Ipii enim potius dei gratiam fato in parauulis tribuunt, qui dicunt fatum esse ubi meritum non pest. Nulla quippe inertia etiam se dii in ipsos Pelagianos possum in paruulis inueniri, cur alii eorum mittatur in regnum alii alien Mur i regno Sicut autem nune ut ostenderem gratiam dei non secundum merita nostra dari,secundum virundi senti im hoc defendere malui ct secundum nostriam scilicet, qui obstrictos origia nati peccato paruulos dicimus: S secudum Pelagiano rum sensum, qui originale negant esse peccatum ec tame ideo mihi est ambigendum, habere paruulos quod eis dimittat . qui saluum tacit populum suum i peeeatis eorum: ita , in tertio libro de libero arbitrio secudum t j lii. utrunque sensum restiti Manichaeis, siue supplicia, siue primordia naturq iint ignoratia & di cultarum, sine quibus nullus hominum nascitur. S tamen unum horum
teneo ibi quoq; a me satis euiderer expressum est quod istum . non iit ista natura instituti hominis, ted pona damna- t. Si f. te. ii. Frustia ita. 3 mihi de illi si bri mei vetustate pr scri-i. Retrae.
bitur, ne agam causam sicut debeo agere paruulorum S inde gratiam dei non secundum merita hominum dari perspicuae veritatis luce covincam. Si enim quan i. m. s.
i do libro de libero arbitrio taleus Romae eoepi, ct i i
554쪽
, Africa presbyter explicata, adhue de damnatione imfantium non renascentium.& de renascentium liberatione dubitarem: nemo ut opinor tam iniustus at pinuidus, qui me proficere prohiberet .atque in hae dubitatione remanendum mihi esse iudiearet. Cum vero rectius pos it intelligi non me propterea de hac re di bitasse credi oportere quia contra quos mea dirigeb tur interio, ite mihi visi sunt refelledi, ut siue poma esset peccati origitvlis in paruulis, quod veritas habet: siue
non esset,quod nonnulli errantes opinatur: nullo modo tamen quam Manichwrum error inducit, duaruminaturarum boni scilicet & mali permixtio crederetur: abiit v t causam paruulorum sic relinquamus, ut esse nobis dicamus incertum, utrum in Christo regenerati, si
moriantur paruuli, transeant in aeternam salutem: non regenerata autem transeant in mortem secudam, quoniam quidem scriptum est,per unum hominem pece tum intrauit in mundum , ct per peccatum mors,ct ita in omnes homines transiit. Aliter recte intelligi no potest: nec a morte perpetua, quae iustissime est retributa peccato, liberat quenquam pusilloriam atq; magnorit,
nisi ille qui propter remittenda Soriginalia di propriari nostra peccata mortuus est sine suo ullo originali propriove peccato. Sed quare illos potius quanti illos te- atque iteriam dicimus, nec nos piget, o homo tu quis es, qui respondeas deo Mn serutabilia sunt iudicia
Vis s. eius,ct inuestigabiles vis eius. Et hoc adiiciamus Alti ra te ne quaesieris, & fortiora te ne scrutatus fueris. vi
detisne charis imi quam sit absurdum,de a fidei sanita
te atque synceritate veritatis alienum, ut dicamus paruulos mortuos secundum ea iudicari, qui praesciti sunt facturi esse si viverent in hanc autem semetiam , quam certe omnis sensus humanus quantulacunque ratione subnixus, maximeque Christianus exhorret, ire com pulli sunt, qui se a Pelagianorum errore alieni esse vota luerunt,ut tamen gratiam dei per Iesum Christum diminum nostrum,qua nobis una post lapsum primi h minis, in quo omnes cecidimus, subuenitur, secundum, merita nostra dari sibi adhuc existiment esse ereden
dum & disputatione insuper proferendum. quod ipse
Pela gius ante orientales Episcopos iudices damnatio nis suae timore damnauit. Hoc autem si non dicatur demortuorum scilicet operibus,quae facturi erant si vitae rent, bonis aut malis, ae per hoc nullis, ct in ipsa dei praescientia non futuris: hoe ergo si non dieatur,quod cernitis quanto errore dicatur,quid restabit,nisi ut gratiam dei non secundum merita nostra dari,quod cotrahcresim pelagiana catholi ea defendit Eccles a remota
coimonis caligine fateamur: atque id maxime in paruulis euidentiore veritate cernamus, Neque enim fato
git ut deus illis infantibus subuenire: illis autem noni subuenire,cum sit utrisque causa communis: aut res humanas in paruulis non diuina prouid ita, sed sortuitis agi casibus opinabimur,cum rationales vel damnanda vel liberandae sint animae, adoquidem nec passer ea-dit in terra sine voluntate patris nostri qui in coelis est: aut partam negligenti sic tribuendum est,quod parauuli fine baptismo moriuntur,ut nihil ibi agant super na iudieia:tanquam ipsi qui hoc modo male mori utur, parentes sibi negligentes voluntate propria de quibus nascerentur,elegerint . id dicam,quod paritulus aliquando antequa illi per ministratu bapti ratis succurri possit,expirati Plerunque enim festinantibus paretibus ei paratis ministris ut baptismus pariaulo detur deo tamen nolente non datur, qui eum paruulum in hac vita
non tenuit ut daretur. id etiam, iubd aliquado para Luuli, in s delium filiis potuit. ne irent in perditionem, ct si iis fidelium non potuit baptismate subueniri ubi
certe ostenditur . quia personarum apud deum no stacceptio, alioquin cultorum suorum potius quam inibmicorum filios liberaret. lam vero quoniam det, no perseuerantiae nunc agimus, quid est quod mortii ro non baptitato subuenitur, ne sine baptismate moriatur & baptietato casuro non subuenitur ut ante moriatur Nisi forte illi adhue absurditati auscultabimus,
ua dicitur nihil prodesse cuiquam mori antequam chat quia secundum eos actus iudicabitur, quos eis prae- siluit deus actutum fuisse si viveret. Hanc peruersitate sanitati fidei tam vehementer aduersam,quis patienter audiat, quis ferat Et tame hoc dicere urgentur, sui nonsatentur gratiam dei non secundum merita nostra da ri. Qui autem volunt dicere unum quenm mortuorum se dum ea iudicari, qua deus illum praesciuit actumni fuisses viveret, intuentes quam manifesta falsitate, requanta absurditate dicatur, no eis remanet cur dicat
quod in Pelagianis damnauit, ct ab ipta Pelagio dam
nati fecit Ecclesia , gratiam dei secundum merita no-
stra dari: cum videant alios paruulos non regeneratos Lad aeternam mortem, alios autem regeneratos ad a te nam vitam tolli de hac vita. ipsos quoque regeneratos,
alios perseuerantes usque in finem hinc ire: alios quo usque decidant hie teneri qui utique no decidissent, si antequam laberemur hine issent:& rursus quosdam lapsos quousque redeant no exire de hac vita, qui utique perirent si antequam redirent, exirent. unde satis dili ei de ostenditur, de inchoandi & usque in finem perseuerandi gratiam dei no secundum merita nostra dari, sed donari seeundum ipsius sectetissimam eandemque rustissimam, beneficentissimam, sapientissimam volutatem: quonia quos praedestinauit, ipsos ct vocavit v
ratione illa de qua dictu est, Sine poenitrita sunt dona
de vocatio dei: ad quam vocatione teri intre nullus est homo ab hominibus eerta asseveratione dicendus, nisi euhi de hoe seculo exierit: in hac aute vita humana,quc
tentatio est super terram qui videtur stare,videat ne ea nomio
dat .ideo quippe sicut iam supra diximus, non perseueraturi per eueraturis prouidentissima dei volutate miscentur,ut esse discamus non alta sapientes,sed humiliai
bus consentientes,&cum timore Stremore nostram hi ipsorum salutem operemur. Deus est enim qui opera- tur in nobis & velle ct operara pro bona volutate. Nos ergo volumus, sed deus in nobis operatur & vellet nos ergo operamur, sed deus in nobis operatur & operari pro bona volutate. Hoc nobis expedit S credere S dicere, hoc est pium, hoc veru . t si humilis & submissa
fessio ct detur totum deo. Cogitantes credimus,c
gitates loquimur, cogitates agimus quicquid agimus: quod autem attinet ad pietatis viam ct verum dei eultum,non sumus idonei cogitare aliquid tanqua ex nobismetipsis. sed suffcientia nostra ex deo est. No enim est in potestate nostra cor nostrum & nostri cogitatio nes: unde idem qui hoc ait, ite dicit Ambrosius. Quis autem tam beatus, qui in corde suo semper ascendat Sed hoe sine diuino auxilio qui fieri potest nullo profecto modo. Denique inquit supra eadescriptura dicit, Beatus vir cuius est auxilium eius abs te domine ascen es.sus in corde eius. Hoc ut is ut diceret, non solum in literis sacris legebat sed sicut de illo viro sine dubitati ne credendia est, etiam in corde suo sentiebat Ambrosius. hod ergo in s tamentis fidelium dicitur,ut sura sum corda
555쪽
A sum corda habeamus ad dominum munus est domini: de cilio munere ipsi domino deo nostro gratias agere a sacerdote post hane vocem quibus hoc dicitur, admonentur,ct dignu S iustum ese respondent. Cum enimno sit in nostra potestate cor nostrum, sed diuino subleuetur auxilio ut accedat,&qua sursum sunt sapiat, bice. .h Christus est in dextera dei sedens non quc super terra: cui de hae tanta re agenti sunt gratiae niti hoc facienti domino deo nostro , qui nos per tale benefici si liberando de profundo huius nitidi elegit, ct praedestinauit ante constitutionem mundi Sed aiunt praedestinationis definitionem utilitati praedicationis aduerasam quasi vero aduersata sit Apostolo praedicati. N.nne ille doctor gentiu in fide & veritate trae destinationem totiens comendauit, & verbum dei praedicare norbiva.
destitit Nu quid quia dixit, Deus est qui operatiar in nobis & velle de operari pro bona volinitate sita: ideo noipse & ut velimus 'uq deo placeat & ut operemur hi quia dixit, si in vobis bonii opus coepit,s perficiet usque in diem Christit esu:ideo ut inciperent homines & perseuerarent usi in finem, ipse no suasi
Nempe ipse dominus hominibus prccepit ut crederet atque ait Credite in deum & in me credite: nec tamen ideo eius falsi sententia est, nee vana definitio, ubi ait, Nemo venit ad me, id est, nemo credit in me, nisi fuerit ei datum a patre meo. Nee rursus quia vera est haec definitio,ideo vana est illa praeceptio. Cur ergo pr dicationi praeceptioni ,exhortationi, correptionique,quq omnia frequentat scriptura diuina . existimamus inutilem definitionem pr destinationis,quam commendat eadem scriptura divi in a 3 An quiquam dicere audebit deum non praescisse quibus dii et daturus ut crederem Aut quos daturus esset filio suo. ut ex eis non perderet quenqua in Quae utique si praesciuit,profecto benescia
ua quibus nos dignatur liberare praesciuit .H c pr de stinatio sine ori, nihil aliud est quam prcscientia scili,cet de praeparatio beneficiorum ciet, quibus certissime liberantur quicunque liberatur. Caeteri autem vid nisi
in massa perditionis iusto diuino iudicio relinquutur ubi Tyrii relicti sunt & Sidonii qui etiam credere po-iuer ut ii mira illa Christi signa vidissent. Sed quoniam
ut crederent. non erat eis datum, etiam unde erederet
est negatu Ex quo apparet habere quosdam in ipso in-Cgenio diuinum naturaliter munus intelligentiae, quo moueantur ad fidem, ii congrua suis mentibus vel audiant verba vel signa conspiciant:& tame si dei altiore iudicio a perditionis massa no sunt gratiae pridestinatione discreti, nec ipsa eis adhibemur vel dicta diuina vel facta per quae possem credere, si audirent ut is talia vel videret. in eadem perditionis massa relicti sunt etialudaei, qui non poterunt credere factis in eospectu suo
tam magnis claris, virtutibus. Cur enim non poterat credere,non tacuit Euangelium dicens,Cum aut e tan ta signa secti set coram eis, non crediderunt in eum, ut
sermo Enix Prophetae impleretur, quem dixit, Domine quis credidit auditui nostro,& brachiu domini cui reuelatum est Et ideo non poterant credere, quia it
rum dixit Esaias Exeaeauit oculos eorum Sinduravit cor illorum,ne videat oculis nee intelligant corde, &conuertamur.& sanem illos. Non erant ergo se exemeati oculi, nee se induratu cor Tyriorum & Sidoni rum,quoniam credidissent. si qualia viderunt isti signa vidi sient: sed nec illis profisit quod poterant credere, quia praedestinati non erant ab eo, cuius inserviabilia
sunt udaeis, Sinuestigabiles viae: nee istis obfuisset
quod non poterant credere si ita pridestina: Hient .vt Deos caecos aeus illuminaret, S induratis eor Lapideum
vellet auferre. Verrem quod dixit dominus de Titiis&Sidoniis aliquo alio modo potes labrias, is intelligi neminem tamen venire ad Christum, nis eui fuerit datum, & eis dari qui in illo electi sunt ante constitutionem mundi, proculdubio constetur, a quo non surdis auribus eordis eloquium diuinum auribus carnis auditur: Si tamen haec praedestinatio quae satis aperte etiam verbis Euangelicis explicatur . non prohibuit dominum & propter incipiendum dicere, quod pauloante commemoratii, Creditis in deum S in me credite: de
propter perseuerandum oportere semper orare,ct non
de re. Audiunt enim haec Se faelut quibus datum est, non autem faciunt siue audiant siue non audiant, quibus non datum est. Quia vobis inquit, daturirest noisse pro iij. mysterium regni coelorum, illis autem non est datum. quorum alterum ad misericordiam, alterum ad iudicium pertinet illius cui dicit anima nostra, Miserico diam ct iudicium eantabo tibi domine. Nec praedesti- nationis igitur praedicatione impedienda est praedic
tio fidei perseuerantis & proficientis, ut quod oportet Eaudiant & quibus datum est ut obediant. omodo e- initio. nim audient sine praedicante Nec rursus praedicatione
fidei proficientis,ct usq; ad ultimum permanentis, impedienda est praedicatio pridestinationis ut qui fidelia
ter & obedienter vivit, no de ipsa obedientia tanquam de suo no aceepto bono extollatur, sed qui gloriatur, Nitre.,. in domino glorietur. In nullo enim gloriandu quido
nostrum nihil fit. 'od vidit fidelissime C prianus &sd issime definiuit per quod uti s praedestinationem
certissimam pro nuciauit. Nam si in nullo gloriandum est,quando nostru nihil est, profecto nec de obedietia perseuerantis ima gloriandum est. Nec ita nostra, tanquam non si nobis desister donata, di da est. Et ipsa igitur dei donii est. quod se daturum deus vocatis suis ista vocatione de qua dictum est. Sine poenitentia si intdona de voeatio dei tomni Christiano confitendit praestiuit. Haec est igitur praedestinatio quam fideliterat shumiliter praedicamus. Nec tamen idem doctor de factor qui de in Christum eredidit, ct in sancta obedientia usq: ad rassionem pro Christo perseueranter vivit. ideo cessauit praedicare fulgetium,exhortari ad fidem piosq; mores, at' ad ipsam usque in finem perseueran- Atiam, suoniam dixit in nullo gloriandum. luando nostrum nihil sit: ubi veram dei gratia, id est quae non secundum merita nostra datur,sine ulla ambiguitate declarauit, quam se daturum yrci ciuit deiis. His Cypriani verbis proculdubio praedestinatio praedieata est quae si . Cyprianum a praedicatione obedientiae no prohibuit,
nec nos uti licebet prohibere. manuis ergo dicamus dei donum esse obedientiam: tame homines exhortamur ad eam Sed illis qui veritatis exhortationem obe.dienter audiui, ipsum donum dei datu est. hoe est ob dienter audire: illiis autem sui non se audiunt, no est datum. No enim quicunq; sd Christus Nemo inquit,
venit ad me, nis fuerit ei datum a patre meo. Et vobis datum est nosse mysterium regni calorum illi. autem non est datum Et de continentia, Non omnes, inquit, Matth iv.
eapiunt verbum hoc, sed quibus datum est.Et cum Apostolus ad pudieitiam coniugale coniuges hortaretur, vellem inquit,omnes homines esse sicut in eipsum sed i .cornu nusquis 3 proprium donii habet a deo, alius ite, alius
autem se. ubi satis ostendit non tantum continem iam donum dei esse, sed coniuratorum etiam castitatem.
556쪽
G me eum vera sint hortamur ad hoe quantrum ramue nostri, datum est ut possit hortari, quia ' hoe eius do
num est in cuius manu sunt & nos & sermones nostri.
Vnde de Aposti, lus Secudum gratiam, inquit, quae data est mihi . ut sapiens archite s fundamentum posui.&alio lora uni euique inquit,sicut dominus dedit, Ego plantavi. Apollo rigauit , sed deus incrementum dedit itaque neque qui plantat aliquid est, neque quirigit, sed qui incrementum dat deus. Ae per hoe sicut exhortatur S praedicat recte, sed ille qui accepit hoc
donum: ita exhortantem atque praedicantem prosecto ille obedienter audit qui accepit hoc donum. Hinc est quod dominus cum eis loqueretur qui earnales aures apertas haberent, dicebat tamen , i habet aures au- cliendi audiat: tuas non omnes habere Proculdubio nouerat. A quo autem habeant quietique habent ipse dominus ostendit ubi ait Dabo eis cor cognoscedi me de aures audientes.Aures ergo audiendi,ipsum est donum obediendi ut qui id haberet veniret ad eum, ad quem nemo venit niti fuerit ei datum a patre ipsius . Exhortamur ergo atque praedicamus: sed qui habent aures auri diendi, obedirier nos audiunt: qui vero eas non habet, in scriptum est, ut audientes non audiant: audientes videlicet eorporis sensu non audiant cordis
assensi.Cur autem illi habeant aures audiendi, illi non habeant: hoe est,cur illis datum sit a patre ut veniant ad filium illis autem non sit datum quis cognouit senium domini. aut quis eius costiarius fuit 3 Aut tu quis es homo qui respondeas deo Nunquid ideo negandum est quod apertum est quia comprehendi non potest quod occultu est Nunc uid,in quain,propterea dicturi sumus quod ita esse perspicimus,non ita esse,quoniam cur ii aut non possumus inuenire Sed aiunt ut scribitis, neminem posse correptionis stimulis excitari. Si dira tur in conuentu Ecclesiae audientibus multis, ita se habet deprcdestinatione definita sentctia voluntatis dei, ut alii ex vobis de in is delitate, accepta obediendi v
luntate veneritis ad fide,vel accepta perseuerantia maneatis in fide: exteri u ero qui in peccatorum delectatione remoramini, ideo nondum surrexistis, quia necdum vos adiutorium gratiae miseram is erexit. Verian- tamen si qui estis necuum vocati, riuos gratia sua praedestinauerit eligendos accipietis eandem gratiam qua
I velitis S ii iis electi Et si qui ob editis, si praedestinati estis reiiciendi, subtrahemur obediendi vires ut obedire cessetis.lsta cum dictit ita nos a eo fitenda dei gratia, id
est, quae non secundum merita nostra datur.& i confitenda seeudum eam praedestinationem sanaorum deterrere non debent: licui non deterremur a confitenda
prascientia dei ii quis de illa populo sic loquatur, ut dicat,Siue nunc recte vivatis liue non recte,tales vos eritis postea quales vos deus futuros esse praesciuit vel boni si bonos vel mali si malos. Nunquid enim si hoc a dito nonnulli in torporem segnitiem, vertantur, Se a labore procliues ad libidinem post coeupiscentias suas eant,propterea de prcsciensia dei falsum putandum est esse quod dictum est Nonne si de' illos bonos futuros esse prcsciuit boni erunt, in quantalibet nunc malignitate versentur: si autem malos mali erunt,in quatalibet nune bonitate cernamur Fuit quidam in nostroni
nasterio, qui eorripientibus fratribus cur quaedam non iacienda Laceret, ct facienda non ieret,respondebat, qualiscunque nune sim, talis ero qualem me deus sui
rum esse praesciuit. Qui prosecto de veru dicebat,&hoe vero no 'oficiebat in bonumsed usqueadeo proficit
in malum, ut deserta monasterii societate, set et canis Rreuersus ad suum vomitum, ct tamen adhuc qualis si et meracsuturus incertum est Nuquid ergo propter huiusmodi ea uos ea quae de praescientia dei vera dicuntur vel neganda sunt vel tacenda , tune scilicet quando si non dicantur,in alios itur errores e Sunt etiam qui propte TVLea vel no orant vel frigide oram quoniam domino dicente didicet ut, scire deum quid nobis necessarium stpriusquam petamus ab eo. Num propter tales hui' sei tentiae veritas deserenda, aut ex Euangelio delenda pii tabitur imo diam constet,deum, alia danda etiam non orantibus,seut initiis fidei alia non nisi orantibus prae parasse, sicut v sane in finem perseuerantiam:erosio iqui ex ipso hane te habere putat, no orat ut habeat. uendum est igitur ne dum timemus,tepescat hortatio,
extinguatur oratio,acc datur elatio. Dicatur ergo verum, maxime ubi aliqua quaestio ut dicatur impellit, cite piant qui possunt: ne serie eum tacetur propter eos qui capere non possunt,non solum veritate fraudisr, verumetiam fallitate capiantur, qui verum capere quo caueatur falsitas postitit .Facile est enim imo de utile ut taceatur aliquod verum propter incapaces.Nam unde
est illud domini,Adhuc multa habeo vobis dicere, sed is nondum enim poteratis, sed nec adhue quidem pol istis E manuis modo quodam dicendi Heri Possit, ut id quod dicitur,a parmulis lae, de gradibus eri a st, sciat, lin principio erat verbum,& verbii erat apud deum, de deus erat verbum. Q iis Christianus tacere potest quis
ea perea Aut quid in doctrina sana potest inueniri granidius Quod tamen & paruulis no tacetur, de nec grandibus nec paruulis occultatur. Sed alia est ratio veru taeendi alia verum dicendi necessitas. Causas verum theendi longum est omnes quirere vel inserere, quarum tamen est haec una, ne peiores faciamus eos qui non
intelligunt,dum volumus eos qui intelligui facere doctiores: qui nobis aliquid tale tacetibus doctiores qui
dem no fiunt sed nee peiores fiunt. Cum autem res vera ita se habet, ut fiat peior nobis eam dicentibus, ille qui capere non potest, nobis autem tacentibus ille qui potest, quid putamus esse faciendum Nonne potius est dicendum verum . t qui tot est capere capiat,quam th
cendum, ut non solum id ambo non capiant, verum- e
etiam qui est intelligentior, ipse si detor Qui si audiret M& caperet, per illum etiam plures discer M. ino enim est capacior ut discat: eo magis est idoneus ut alios d
eeat . instat inimicus gratiae atque urget modis omni bus,ut credatur secudum ni erit a nostra dari ac ii e gratia iam non sit gratia. Et nos nolumus dicere quod teste scriptura possumns dicere: timemus enim videlicet ne loquentibus nobis offendatur,qui veritatem no p test capere,&non timemus ne tacentibus nobis qui veritate potest capere, falsitate capiatur Autet,im serraedestinatio praedicanda est, quemadmodu eam sancta scriptura elii deter loquitur, ut in pradestinatis sne poenitentia snt dona de vocatio dei: aut gratiam dei secudum nostra dari merita confitendum, quod sapiui P lagiani, an uis ista sententia quod saepe iam diximus, llegatur in gestis Episcoporum ori Malium etiam ipsius Pelagii ore damnata. A Pelagianorum porro hareti ea peruerstate tantum isti remoti sunt, propter quos lixe agimus, ut licet nondu velint fateri praedestinatos esse qui per dei gratiam fiant obedientea ais permaneant, a
557쪽
A iam tamen fiteantur,quod eortim praeueniat voluntatem quibus datur 'gratia. ideo uti,de ne gratis dari credatur gratia sicut veritas loquitur, ed potius secundum praecedentis merita voluntatis sicut contra veritatem Pelagianus error obloquitur. Praevenit ergo de
fide gratia alioquin si fides eam prcuenit proculdubio
praeuenit ae voluntas, quoniam rides sine voluntate no potest esse. Si autem gratia praeuenit fidem, quoniam praeuenit voluntatem profecto praeuenit omnem obedientiam,traeuenit etiam charitatem, qua una deo voraciter 'iuauiter obeditur: ct haec omnia gratia in eo eui datur, S euius haec omnia praeuenit, operatur.
O.xs in Restat in his bonis usq; in finem perseuerantia, quae ibistra quotidie a domino poscitur, si non eam dominus per gratiam suam in illo cuius orationem exaudit, operatur. Videte iam a veritate quam si alienu. negare donum dei esse perseuerantia visue in finem huius vitae cum vitae huic quado voluerit ipse det finem, quem si dat ante imminentem lapsum ficit homine perseu
rare usque in finem. Sed mirabilior & fidelibus euide tior largitas bonitatis dei est, qudd etiam paruulis qui bus obedientia non est illius aetatis ut detur datur haen gratia. Isti igitur sua dona quibuscunque deus donat proculdubio donaturum se esse praesciuit S in sua proficientia praeparauit. Quos ergo prx destinauit iptas ct
voravit vocatione illa, quam me saepe commemorare
non piget:de qua dictum est, Sine poenitentia sunt do na ct vocatio dei. Na in sua quae selli mutari s non potest praescientia opera sua futura disponere id omnino nee aliud quicquam est nisi praedestinare. Sicut autem
ille quem camam futurum esse praesciuit, qua nuis id incertum habeat agit ut castus sit: ita ille quem castu futurum pra destinauit quan uis id incertum habeat non ideo non agit ut castiis si, quoniam dei dono se audit futurum esse quod erit imo etiam gaudet eius charitas. nee instatur tanqua id non acceperit. Non solum ergo praedicatione praedestinationis ab hoc opere no impeditur, veru ad n adiuuatur, vicu gloriatur, in domino glorietur. Quod aute dixi de eastitate, hoe de fide hoc de pietate, de charitate, de perseuerantia.& ne te a m per singula, hoe de omni obedietia qua obeditur
eo, veracissime dici potest. Sed ii qui solum initium
fidei,& usque in fine terseuerantiam se in nostra constituunt potestate,ut dei dona esse non putent, neq: ad j lixe habenda at s contineta deum operari nostras co sitationes & voluntates, catera vero ipsum dare concediit cum ab illo impetratur creditis fide: eur ad ipsa
catera exhortationem eorum caeterorumque praedicationem , definitione praedestinationis non metuut in pediti An forte nee ipsa dicunt pridestinata Ergo nee dantur 1 deo, aut ea se daturum esse nesciuit. Quod sici dantur,ct ea se daturum esse praesciuit,profecto praedestinauit. Sicut ergo ipsi hortantur Suoq; ad eastitate, charitatem,pietatem, ct caetera quae dei dona esse confitentur,eat ab illo esse praecognita ac per hoc praed
stinata negare non possunt, nec dicunt exhortationes
suas impediri praedicatione praedestinationis dei, hoe est, praedicatione de his donis eius futuris orae seientiae dei: se videant nee ad fidem, nec ad perseuerantiam impediri exhortationes suas, si & ipsa opera. quod verum est, esse dei dona, eaque praecognita, id est ad donandum praedestinata est e dicantur : sed impediri potius atq; subuerit hae pr(destinationis praedicatione ii
tanto modo perniciosissimi, errore, quo dicitur gra-
tu dei secundu mutis nostra dari, ut qui floriatur,no
in domino sed in seipso glorieriar. Quod vi apertius o
propter tardiusculos explicemus rememoratione mea
ferant quibus ingenio eraeuolare donatum est. didit A. ostolus Iacobus,Si quis vestria indiget sapietia, postii et a deo qui dat omnibus a Suenter. & non improprarat,& dabitur ei. scriptum est S in Prouerbiis talomoni Qisonis donii nus dat sapientiam. Et de continet lalegitur in libro Sapietiae, ius authoritate usi sunt in pni & docti viri qui loge ante nos eloquia diuina tractarunt ibi ergo legitur, Cis scirem quia nemo esset est continens nisi deus det:& hoc ipsum erat sapientiae scire, ius esset hoc donu . Hae erco dei dona sunt. id est ut de aliis tacea ,sapientia S continetia . AequiescutS isti: ne s enim Pelagiani sunt,ut ad uerius istam per spicuam veritate dura di haeretica peruerit ate contendant.Sed hae,inqui ut ut 1 deo dentur nobis fides impetrat quae incipit a nobis: quam fidem S incipere habere,ct in ea usque in finem permanete tanqua id nona domino accipiamus nostru esse contendis t. Hic proculdubio contradicitur Apostolo dicenti, Quid enim habes quod no aecepisti Cotra dieitur & mari ri Cypriano dicenti in nullo gloriandum quando nostrum nihil sit. Cu hae ct alia multa qua piget repetere, lixe- Erimus,atque ostenderimus S initii, Dei, ct usque in finem perseuerantia dei dona esse nee vlla mi ira esse sua dona S: quae da da essent,& quibus danda essent, deum non praescire potuisse,ac per hoe praedestinatos ab illo
esse. suos liberat S coronat: respodendum putat pra- destinitionis definitione utilitati praedicationis adue sam, eo quod hac audita, nemo possit eorreptionis stimulis excitari .Hac dicetes nolunt hominib' praedicari dona dei esse ut veniatur ad fide, S permaneatur in fide ne pl' desperatio q exhortatio videatur afferri, ducogitant qui audiunt incertu esse humanae ignorantiae eui largiatur deus cui no larniatur b c dona. Cur ergo
ct ipsi nobiscum praedicit . dona dei esse sapientiam de
continentia i sod si hae cu dei dona esse praedicatur,no impeditur hortatio qua homines hortamur esse sarientes S continentes: quae tande causa est ut existim impediri exhortationem qua exhortamur homines v
nire ad fide. ct in ea permanere usque in finis Et si hxedona dei esse dicantur. quod seripturis eius testibus e robatur ecce ut de eo tinentia taceamus, ct de sola inoe loco sapientia disputemiis,Nempe supra memor Fius Apostolus lacobus dicit, i desursum est sapietia, primum quidem pudica est,deinde pacifica, modesta, suadibilis plena misericordiae & ictib' bonis, inaestimabilis. sine simulatione Cernitisne obsecro, a patre luminum sapietia quam multis & magnis bonis reserta 'descendat inane quippe datum optinas, sicut idem di- IMO.cit,& omne donu perisectum desursum est descendens
a patre luminum. Cur ergo ut omitta caetera, eorripimus impudi eos S contitiosos, quibus tamen praedic mus donum dei esse sapientia pudieam atq: pacificam: nec timemus ne permoti diuinae volutatis incerto, et in hae praedicatione desperationis i exhortationis inueniant,nce correptionis stimulis aduersus seipsos sed
potius aduersus nos excitetur,quia eos corripimus haec non habetes quae ipsi diei mus non humana voluntate
proferri sed diuina la imitate donari cur deniq; ipsum
Apostolum lambu huius gratiae pr(dieatio non deterruit corripere inquietos, ct dicere . Si velum amarum , t. s. habetis, ct contilio es sunt in cordibus vestris. nolites gloriari & mendaces esse aduersus veritate. non est ista
uarientia effuttan descendem, sed terrem , inalis.
558쪽
G diaboli ea ubi enim relus&contentio,ibi inconstatis, ct omne opus prauum. Sicut ergo eorripiendi sunt in-
quieti & diuinis eloquiis testibus.& ipiis quos nobisea sisti commimes habent actibus nostris i neque hane im- pedit coireptionem, quod sapientiam pacificam quai contentios corriguntur atque sanatur,donum dei esse praedicamus: ita corripiendi sunt infideles, vel in fide
noli permanentes non impedies e istam correptionem
yrqdicatione gratiae dei Huc fidem quoque i sana ct in
ea permansionem donum dei esse commendat: quia &si ex fide impetratur sapi Aia sicut ipse lacobus eum dixti set. Si quis vestrum indiget sapientia postulet a deo, qui dat omnibus atlluenter,ct no i myroperat, ct dabitur ei mo addidit, Postulet aute in nde nihil haesitans: non tamen quoniam fides datur priusquam postilletur ab illo cui datur, ideo dicenda est non esse donum dei, sed esse a nobis quia data est nobis, non petetibus no- se . . bis. Apostolus enim apertissime dicit, Pax fiat tibiit Sccharitas eum fide adeo patre dc domino lesu Christo. A quo ergo pax & charitas, ab illo est & fides: propter quod ab illo eam non solum augeri habetibus, verum. H etiam non habentibus poscimus dari. Neque isti propter quos haec dicimus, qui praedicatione praedestina tionis S gratiae exhortationem clamitant impediri,ad sola illa exhortantur dona quae no a deo dari,sed i nibis esse cotendunt: sicut sunt initium fidei, ct in ea usq; in finem perseuerantia: quod utique facere deberet,ut
tantummodo infideles hortarentur ut crederent:& fideles, ut credentes permaneret. Ea vero quae nobiscum dei dona esse non negat, ut nobiscum Pelagianum de moliantur errorem, sicut est pudicitia, continentia, patientia , ct extera quibus recte vivitur, ct ex fide imp trantur . a domino oranda monstrare S orare sol univel sibi vel aliis debuerunt,non autem quenquam ut ea capesseret S retineret hortari. Cum vero S ad haec ex . hortamur ut possunt, atque exhortando se esse homi nes confitentur, satis utique ostedunt, nee ea praedi ea
tione impediri exhortationes, siue ad fide, siue ad per seuerantiam usque in finem: quia S ista dei dona esse nee iseipso euiquam,sed ab illo tribui praedicamus. At enim quod vitio suo quisque deserat fidem, cum cedit
tentationi atque consentit qua cum illo agitur ut des
rat fidem quis negat Sed non ideo dicenda est in fidei perseuerantia non esse donum dei. Hanc enim quoti die poscit qui dicit. Ne nos inieras in triationem.& ii exauditur hanc accipit:ae per hoc quotidie ut perseu ret petens, profecto perseuerantiae sua spem non in se ipso, sed in deo ponit. Ego aute nolo exaggerare meis verbis sed illis cogitandum potius relinquo, ut videat
quale sit quod sibi persuaserunt,praedicatione pr destinationis audietibus plus desperationis quam ex hori tionis aflerri. hoc est enim dicere, tuc de sua salute hominem desperare, qua do spem suam non in seipso. sed iram, i iiii didicerit ponere: eu Propheta clamet, Maledictus omnis qui spem ponit in homine. Hae viis dona dei quae datur electis seeundum dei tropositum vocatis in quit,' donis est S incipere credere.& in fide visi
ad vitae huius terminum perseuerare: sicut tanta ratio- nu atque aut horitatum cotestatione probauimus, haec,
inquam, dei dona ii nulla est reaede inatio, quam defendimus. no praesciuntur a deo praesciuntur aute haecc x I L est igitur prae destinatio tuam defendimus. Vnde aliqua loeadem praedestinatio significatur etiam n m m. v. mine praescietiae, licut ait Apostolus, Non repulit deus plebem suam,quam praesciuit. Hoc quod ait, praesciuit, non recte intelligitur nisi raedestinauit quod cireum- Κstantia ipsus locutionis ostendit. loquebatur enim dereliquiis ludaeorum , quae saluae tacta sunt pereuntibus exieris. Nam superius dixerat ad lsrael dixisse Proph ltam Tota die exphndi manus meas ad populum non ei edentem & contradicentem. S tanquam responde-
retur, ubi sunt ergo factae promissiones dei ad uiaeli cotinuo subiunxit,Dico ergo, ni,quid repulit deus ple ' bem suam, Absit . nam ct ego Israelita lium ex semine Abraham de tribu Beniamin tanquam diceret. nam Seego ex ipsa plebe sum. Deinde addidit unde nunc agimus, No repulit deus plebem suam qua praesciuit. At sut ostenderet dei gratia suis se relictas reliquias, nsi meritis operum eorum, secutus adluxit,An nescitis in Helia quid dicat scriptura utadmodum interpellat deuaduersus Israel Sextera. Sed quid dicit illi inquit, re- spolium diuinum Reliqui mihi septem milia virorum,
qui non curuauerimi genu ante Baal Non enim ait res licta sunt mihi:aut reliquerunt se mihi: sed reliqui mihi. Et se ergo inquit,&in hoc tempore reliquiae per in
lectionem gratiae saluae factae sunt. Si autem gratia, iam non ex operibus alioquin gratia iam non est pratia Et heu nectens illa quae iam supra interposui, id ergo Schule interrogationi retrodes od quaerebat, inquit,lsrael, hoe non est congeratus electio autem consecuta est caeteri vero excaecati sunt. In hac ergo electione
S in his reliquiis, quae per electione gratiae nctae sunt, voluit intelligi plebem, quam propterea deus non repulit, quia praesciuit. Haec est illa electio qua eos quos voluit, elegit in Christo ante constitutionem mundi, ut essent sancti & immaculati in conspectu eius in charitate, praedestinans eos in adoptionem filiorum. Nullus igitur qui hae itelligit negare vel dubitare per mittitur,ubi ait Apostoliis: Non repulit deus plebem suamquam praesciuit, praedestinationem significare voluisse. Praesciuit enim reliquias, quas secundum electionem gratiae fuerat ipse facturus: hoe est ergo praedestinauit.
ii ne dubio enim praesciuit. si prae testinauit:sed praedestinasse , est hoe praescisse quod fuerat ipse facturus. Quid ergo nos prohibet, quando apud aliquos verbi dei tractatores legimus dei praescientiam, S agitur devocatione electorum, eandem praedestinationem intelligere Magis autem fortasse voluit ut hoc verbo in
ea re uti quod ct facilius intelligitur, ct non repugnat Mimg ct congruit veritati quae de praedestinatione gratiaepraedicatur. Hoc scio neminem contra istam praedestinationem quam secundum scripturas sanctu defendimus, nisi errando disputare potuisse. I utota ominen eis qui de hac re sententias tractatorum re lilii ut
sanctos S in fide atque doctrina Christiana laudabili
ter usquequaque dissanratos viros, Cyprianum S Ambrosium,quorum ta clara testimonia posuimus debere sui Ecere S debere ad virus, id est, ut gratiam dei gratuitam sietat credenda atque praedi eida est, per omnia credentes per omnia praedicent:& eIdem praedieati ne praedicationi qua hortamur pigros, vel corripimus malos non opinetur aduersam: quia & isti viri eum se praedicarent dei gratia ut unus eorum diceret in nullo
gloriandia quado nostrum nihil st: alter aute, non esse ui potestate nostra cor nostro, re nostras cogitationes: non tamen hortari & corripere destiterunt, , t fierentprccepta diuina . Nec timuerunt ne diceretur eis: Quid
nos hortamini Q sid corripitis, si nihil boni habeamus quod sit nostrum,S: si non est in potestate nostra cor nostrum Haec ne dicerentur eis, nequaquam illi sancti
559쪽
A ea mente timere potuerunt qua intelligebant paucissimis esse donatuini, ut nullo sibi homine pr dicante, peris fiam dominum vel per angelos coelorum doctrinambliuis accipiant: multis vero id esse donatum, ut deo per homines eredat.Quolibet tame modo dicatur homini verbum dei proculdubio sie audit ut illi obediat donum dei est. Vnde supradicti tractatores excellentisii mi diuinorum eloquiorum. S gratiam dei veram sicut praedicanda est, praedicariit, id est etiam nulla merita humana praecedunt: & adncienda diuina praecepta instater hortati sunt,ut cui haberent donum obedientiae,quibus iussis obediencum esset audirent si enim gratiam merita nostra ulla praecedunt, profecto aut secti alicuius, aut dicti aut cogitationis en meritu; ubi&ipsa intelligitur voluntas bona. Sed breuissime complexus est omnium genera meritorum,sui dicit in nullo gloriandum, quando nostrum nihil sit. Qui v ro ait, Non est in nostratotestate cor nostrum, ct nostrae cogitationesmeeipie facta & dicta praeteriit. non enim est dictum factumve hominis, quod non ex co
dis cogitatione procedat. Qis id autem amplius de hae B re agere Cyprianus martyr gloriosissimus & doctor lucidi simus potuit, quam ubi nos in oratione dominicarium pro inimicis lidei Christianae orare oportere co- monuit: ubi de initio fidei qu8d etiam hoe donum dei sit, id sentiret ostendit,& pro perseuerantia usque in finem, quia & ipsam non nisi dras eis qui perseuerauerunt donat,Eeelesam Christi quotidie orare monstra A CP- uit. Beatus quoque Ambrosus cum exponeret quod ait Hr IMM'. Luras Euangelista, visum est S mihi . Potest inquit notis em de soli visum ei se, quod sibi visum esse declarat: non enim voluntate tantum humana visum est, sed sicut placuit
ei qui in me loquitur Christus: qui ut id quod bonum
est,nobis quoque videri bonum possit operatur: quem enim miseratur,& vocat. Et ideo qui Claristum sequi tur, potest interrogatus cur esse voluerit Christianus, respondere visum est S mihi quod cum dicit,non negat deo visum: a deo enim praeparatur voluntas hominum. Vt enim deus honorificetur a sancto, dei gratia est.ltem s in eodem opere, hoc est in expositione eiu dem Euagelii cum ad illum venisset locum ubi dominum ad Hierusalerer gentem Samaritani recipere noluerunt et Simul disce, inquit, quia recipere noluit non simplici mente conuersos. Nam si voluisset, ex in deumcti reeisset deuotos. Cur autem non receperunt eum,
Euangelista ipse demonstrat dicens: ia facies eius erat euntis in Hierusalem discipuli aute recipi intra Samariam gestiebant. Sed deus cruos dignatur vocat. &que vult religiosum facit.Quid euidelius, quid iustius a verbi dei tractatoribus quaerimus, si & ab ipsis quod
in scripturis clarum est audire delectat Sed his duobus me, qui sumcere debueriit, sanctum Gregotium addamus& tertium, qui ct credere in deum. N qibia credimus confiteri,dei donum esse testatur dicens: Vnius deitatista quaesumus vos, confitemini trinitatem. Si vero aliter lii, diei te unius esse naturae,&deus vocem dari vo-V bi, 1 sancto spiritu deplerabitur : id est roubitur deus
ut permittat vobis dari vocem, qua quod creditis eo steri possitis. Dabit enim, certus sum. qui dedit ouod primum est dabit de quod seeudum:qui dedit et edere, bit de eonfiteri. Isti tales tanti in doctores dicetes noesse aliquid, de quo tanqua de nostro,quod nobis deus
non dederit, gloriemur nec ipsum eor nostrum & cogitationes nostras in potestate nostra esse & totum dites deostque ab iris nos accipere confitentes, ut re
mansuri conuertamuriaeum, ut id quod bonum est, D nobis quos videatur bonum & quad velimus illud ut honoremus deum de recipiamus Christum ut ex indouotis es Eetamur deuoti Se religiosi vi in ipsam trinita
tem credamus, ct confiteamur etiam voce quod credi
mus:haec utique gratiae dei tribuunt, dei munera agno-seunt:ab ipta nobis non a nobis esse testatur. Nunquid autem quisquam eos dicturus est ita cosessos istam dei
gratiam. vi auderent nebare eius praescientiam , quam
non talum docti sed indocti etiam confitentur Porro
si haec ita deum nouerant dare ut non ignorarent eun
daturum se esse prxscisse,de quibus daturus esset no P tuisse ne ire, proculdubio nouerant praedestinatione quam per Apostolos praedicatam contra nouos h reti eos operosus dili entiusq; defendimus: nec tamen eis obedientiam praedicatibus,& ad eam scut quisque poterat feruPer hortantibus, ullo modo recte diceretur, Si non vultis obedientiam ad quam nos accenditis, in nostro eor de frigescere, nolite nobis istam dei gritu praedicare qua deum dare fatemur, quam Se nos viciamus hortamini. Quamobre si re Apostoli & d ctores Ecclesiae qui eis successerui, ebsque imitati sunt, utrunci; faciebant id est de dei gratiam Quae non seram Edum merita nostra datur,veraciter praeuicabanti & pia obedientiam praeceptis salubribus instruebant: quid est uδd inuicta conclusi violetia veritatis recte se isti nostri dicere existimant: Et si verum est quod dieitur des raedestinatione beneficiorum dei, non est tame pbeuis praedicadum Praedicadum est prorsus, ut qui habet
aures audi edi audiat .mis aute habet si non accepit ab illo qui ait Dabo eis cor cognoscedi me,& aures audientes Certe qui no accipit, reiiciat:du tamen qui capit, sumat & bibat bibat de vivat. Sietat enim praedicada est pietas,ut ab eo qui habet aures audiendi, leus recte cinlatu repraedieIda est pudicitia, ut ab eo qui habet aures audi edi, nihil genitalibus membris illicitum perpetre tum praedicada est charitas, ut ab eo qui habet aures audiendi deus & proximus diligaturiit a de praedicata est ista peraestinatio beneseiorum dei ut qui habet aures audiendi, no in seipso,sed in domino glorietur. modautem dicut, non opus fiuisse huiuscemodi disputatio-
nis incerto minus intelligentiu tot corda turbari, quoniam non minus utiliter ii ne hae definitione praedestia nationis, per tot annos defensa est catholica fides tum contra alios tum maxime cori a Pelagianos tot catho- Plieorum & alioru de nostris praecedentibus libris: multum miror eos dicere, nec attendere ut de aliis hie taceam ipsos libros nostros Se antequa Pelagiani apparei re coepissent,coscriptos de editos, de videre quam mulistis eorum locis futura nescientes Pelagianam hiriam, eredebamus prcdicando gratiam qua nos deus liberata malis erroribus Se moribus nostris,no praecedentibus bonis meritis nostris,faciens hoc secuncium gratuitam misericordiam suam. od plenius sapere coepi in ea Libra. i. disputatione qua seripsi ad beatae memoriae Simplicia. Sim uia. num, Episcopia Mediolanensis Ecclesiae, in mei eois eo patus exordio. quando de initium fidei donum dei esse cognoui de asserui. id aute meorum opusculoru fie-quei ius& delectabilius innotescere potuit . qui in librieofessionum mearum. cum Se ipsos ediderim antequa
Pelagiana hqrias extitisset,ln eis rarte dixi deo nostro. ad saepe dixi Da quod iube S iube quod vis .Quae mea id, io. Duerba Pelagius Romae .cum a quodam fratre comisco- filiis, e
pomeo fuissent eo praesente commemorata, ferre non ib.
potuit,' contradicens aliquanto comotius, pene cum ii.
560쪽
C eo qui illa commemorabat id vero nobis
orimitus & maxime deus iubet, niti ut credamus in tu
Et hoc ergo ipse dat, si bene illi dictu est. Da quod iubes. Et i n eisdem etiam libris quod de mea eoueri ione narraui, deo me conuertente ad eam fidem quam miserrima & furiosissima loquacitate vastabam, non e ita narratum esse meministis, ut ostenderem me fidelibus S stidianis matris meae lachi mis ne perirem sui tis crimem se eon essum t Ubi utique praedicaui, non solum auersiam sic recta fide sed aduersas etiam rectae fidei deum sua
gratia ad ea conuertere hominum voluntates. De proficiente porta perseueratia quemadmodum deum ro- Dixerim ili se itis d: potestis recensere cum vultis. Omnia ita que dei dona quae in eodem opere siue optaui,siue laudaui, suis non dicam negare sed dubitare saltem audeat deum daturum se esse praescisse, & quibus daturus merit, nunquam potuisse nesciret Haec est praedestibnatio manifesta & eerta sanctorum: quam postea diligent has & Verosus cum iam contra Pelasianos disputaremus,defendere necessitas copulit. Didicimus enim singulas quasi haereses intulisse Ecclesae proprias quae,stiones,contra quas diligentius defenderetur seripturari diuina . ii iam si nulla talis necessitas cogeret. id autem coegit loca scripturaru quibus praedestinatio comendata est, eo piosius S enucleatius isto nostro lab
re defendi, nisi qu)d Pelagiani dicunt. gratiam dei secundum merita nostra dari: quod quid est aliud quam
gratiae omnino negatio Haec ergo ut ingrata deo semilia destruatur. gratuitis dei beneficiis quibus liberamur inimica A: initium fidei. ct in ea usque in finem perseuerantiam secundum seripturas, unde iam multa diximus, dona dei esse defendimus: quoniam si a nobis esse dicimus initium fidei, ut eo caetera dei dona mereamur accipere concludunt Pelagiani gratiam dei se-eudum merita nostra dari. Quod ita exhorruit catho- li ea fides ut damnata timens hoc Pelagius ipse damna- uerit. items si dicimus i nobis esse perseuerantiam nom. stram non a domino respondis illi,ita nos a nobis ha bere mitium fidei sicut finem: se arbumentates, multo magis nos habere a nobis illud in itium fidei si a nobis . habemus permanere usq; in finem: cum perficere quam inchoare sit maius ae se idem idem concludunt gratia dei secundum merita nostra dari.Si autem utrunq: dei
dono est, & hce deus dona sua, quod negare quis pii teste daturum se esse praesciuit praedestinatio praedic
da est, ut possit vera ciet gratia ,hoc est, quae non secundia merita nostra datur insuperabili munitione definiat, b. ec D di. Et ego quidem in illo libro euius est titulus, de corarumne et reptione S gratia, qui sussicere no potuit omnibus dic alia. c. c. lectoribus nostris: puto me ita posuisse donum dei esse etiam perseuerare usq; in finem, ut hoc antea si me non fallit obliuio, tam expresse atq; euid ier, vel nuscuam, vel pene nusquam scripserim. Sed ita haec non dixi,vino ante me nemo dixerit. Beatus quippe Cyprianus in oratione domini ea sicut ia ostendimus petitiones nostras ita exposuit,ut in ipsa prima petitione perseuerant iam nos diceret poscere: id nos orare asserens, licendo Sancti fieetur nomen tuum: eum iam in baptismate sancti Reati fuerimus ut in eo quod esse coepi ni is pers ueremus. Videant tamen ii quibus amatibus me ingratus esse no debeo. sui praeter hoc quod in quaestionem venit,omnia mea sicut scribitis, se profitetur amplecti:. videant inqua, utrum in primi libri posterioribus Dratibus, eorum duoru quos mei episcopatus initio antequam Pelagiana haretri appareret,ad Simplicianu Me diolanesim Episcopum seripsi rema erit aliquid quod L lvocetur in dubium gratiam dei non secundum merita It v. i. a nostra dari: & utrum ibi non satis egerim etia initium simpluia. lfidei esse donum dei:& virum ex iis quae ibi dicta sunt,
non consequet et 'luceat, imi non iit expressum etiam lusque in finem perseuerat iam no niti ab eo donari, sin in os praedestinauit in suum regnum & gloriam. Deinde ipsam epistolam quam iam contra Pelagianos ad santam Paulinum Nolanum Episcopum feci cui epistolae
contradieere modo caperunt. nonne ante annos plurimos edidi i Eam quoque inspiciat quam dedi ad Sixtum Romanae Eccletiae presbyterum, quando aduersus Pelagianos acerrima conflictatione certauimus: S talem reperient,sualis illa est ad Paulinii. Vnde reeolant ladutrius haeresim Pelagianam iam ante aliquot annos ista dicta esse atque conseripta quae nunc eis displicere miradum est: quavis neminem velim se amplecti olimnia mea, ut me sequatur, nisi in iis quibus me non e rare perspexerit. Nam propterea nune iacio libros ire quibus opuscula mea retractanda suscepi, ut nec mei'
uim in omnibus me secuti, fuisse demonstrei sed proficienter me existimo deo miserante scripssse , non tarmen a perfectione coepisse: quandoquidem arrogatius loquor quam verius, ii vel nue dico me ad perfectione sine ullo errore scribendi iam in illa aetate venisse. Sed interest quantu ct in quibus rebus erretur, & quam ficile quis a corrigat,vel quata pertinacia sui, defendere conetur errorem. Bonae quippe spei est bonio, sit ei, si e proficietem dies ultimus vitae huius inuenerit, ut adiiciamur ei quae proficienti desuerunt.& perficiendis puniedus potius iudicetur oci rea ii hominibus qui
propterea me dilexerunt,quia peruenit ad eos antequam e diligerent, aliqua mei laboris utilitas, nolo existere ingratus: luato magis deo, quem non diligeremus, nisi prius dilexisset nos.& fecisset dilectores suos quoniam charitas ex ipso est: licui dixerunt quos secit magnos
non solum amatores, veru metiam pr dicatores suos.
id est autem inhratius. quam negare ipsam gratiam dei dicendo eam secundum merita nostra dari modin Pelagianis fides ea tholica exhorruit quod ipsi Pelagio capitale crime obiecit. quod ipse Pelagius no qui dem amore veritatis dei, sed tame suae damnationis ti more danauit. isquis autem dicere gratiam dei se eundum merita nostra data, sicut catholicus fidelis ex
horreri nec ipsam fidem subtrahat dei gratiae qua misei biricordia consecutus est ut fidelis esset. Ae per hoe graeliae dei tribuat perseuerant ii proq. usque in finem, qui misericordiam consequitur, qua poscit quotidie ut nainferatur in tentationem. inter initium autem fidei,
perfectione perseuerantiae, media sunt illa quibus recte viuinius quae ips etia donari nobis a deo fide impetra te consentiunt. id cautem omnia initium scilicet fidei S eaetera usq; in fine dona sua, deus largiturum se voeatis suis esse praesciuit. Nimiae igitur contentionis est. praedestinationi contradicere, vel de praedestinatione dubitare. ae tamen non ita populis praedicada est .vt apud imperitam vel tardioris intelligentiae multitudinem redargui quodammodo ipsa sua praedicatione videaturiticut redargui videtur , prahientia dei. quam cert negare no possunt,si dicatur hominib'. Sive cur ratis siue dormiatis,quod vos praesciuit qui falli no piii est, hoc erilis. Doloii autem vel imperiti mediet este tiam utile medican una se alligare ut aut non prost aut obsit:sed dicendum est, Sic currite .ut comprehen