Chr. WasI Senarius, sive De legibus & licentia veterum poetarum. ..

81쪽

Ovid. Metam. s.

Huic Meiau. Ecl. 6. clamassent, is litus 'la 'la omne sonaret.

Notandum Pronominate, te se ante dictionem k vocali coeptam, sive ponatur, seu mente tantum percipi possit saepius attrahere, ut in istis Anastrophis ederga tederga, se-

Erator, Miui intuta e domum recipi suam. His exeinolis in icti voces autoribus priscis librariorum audacia male insultas ejicere poterimus Minas versuum pr*ruptas, velut parietinas desuo' pendentes, vel ruinas derisicentes suspenus auribus, non ne quodam vetustatis horrore tuto praeterire. Meminerimus interim aliam Dramaticae Pomesios aliam Epicae rationem esse Heroum vitam illustrat co siliorum iactorumque supra vulgi captum praestantia 'decus

orationi addunt figurae insolentes Comicis autem sermonis ordo nativus Et genuinus imprimis quaeritur Colloquium imstituunt pro re nata cujusque generis proprium Artis opinionem etiam ultro a se remotam cupiunt. Forensibus periculis timidam, scrupulosam in verbis struendis diligentiam condonemus. Intra domesticos parietes moleste loqui nec occupatis vacat es nec rusticis aut rudibus datur. Agit Pater cum nlio, Dominus cum servo, vocibus non ad sonum compositis, quam umis, o ut impetus fert, gravibus di copiissis. offrusiunculas literariam, credo, perhorrescet. Quin, mores aperte, quin assectus libere, scomnia promit, ut ex animo potius quam belle loquutus videatur. Per nos igitur liceat vominibus ex plebe populariter loqui. Quid quod hinc vario sermoni simplicitatis quidam color accedit unde rebus ad

vivum fictis, Minter se cohaerentibus sua conciliatur fides,&tanquam sub judice testimonii parum meditati compositique pondus venustioribus igitur Poematum has maculas, ut supra diximu , loco quidem nyersperseruntvi ex arte, non ita saepe

fateor

82쪽

C. 4. Hiatu Helerum Poetarum risiteor, sed ut appareat studio fictum Huj odi licentiam

ex parte saltem, cum res ultro eam suaderet, novis max,

me emendatis Poetis hoc ipso capite vindicavimus, satisque

ni fallor praestitimus adeo ut pro materiae tenuitate metuere habeamus ne viris eruditis nimium diligentes existimemur. potius qtiam operae parci. Dabit interim Lector, ut spero, non gravate veniam auctoritatibus ubertim perscribetidis, ne quod a protrita hodiernae consuetudinis orbita paululum deflectit, continuo singulare iudicetur. Quamvis autem ynaloephae neglectae sedes magusas persequi plus in se laboris, quam acumi us continere videatur.

paulo fortassis acrius aciem ingenii intendat, oportet, qui cum vaeribus Grammaticis causas repetere paulo inius stu e bit, cur vocales quaedam natura longae, positione corripia tu aut contra, cur aliae syllabae natura Neves, itidem pos . tura producantur quot nurilis hoc eveniat inter ipses metriscos non lavis est dissensio Hephaestion tres omnino statuit, Marius victorio sua tuor Charisius quinque, Donati autem editio, ejusde monterpres Sergius ob vel novem

casus assignant, tu quibus hoc eveniat ne tamen in omnibus exemplum satis lucidum adserunt illud praeterea sere ab omnibus supponitur positione ante consonantes duas , vel unam duplicem, in diversis dictionibus, post brevem, a fine Prioris vocalem , aeque validam esse ad necessitatem ejus extendendi tempore atque si in una eademque voce sequeretur duplex aut binae consonantes in utraque divisim sedem haberent. Caeterum hoc inter omnes convenit Trimo, breven natura vocalem, quam muta vel f semivocalis, ante Liquidam posita, Ἀμφαφ' ter sequitur, an pitem reddi- Secumo pco probant autoritatem, qua vomites longae,' dii'thongi tam apud Latinos, quam Graecos, pro arbitrio breves esse possint, si modo subsequens dictio a vocali, ei diphthongo incipiant illud obiter hic interponere liceat angustius illis fidem regularum patere, quod nihil aumritatis ultra Virgilium afferaut ii te quidem, ut vetustissimus novorum P riarum, ita veterum recentissimus caut satis, nec

, sue

83쪽

sine miro quodam artificio vetustatis consuetudinem sibi non

raro servandam putavit, plura tamen utriusque regulae testimonia ex priscis autoribus prioris quidem in superiori tractatus hujus Capite hujus autem alterius in hoc ipso quarto capite, quod nondum absolutum est, in medium produximus. nec hoc tantum vim obtinet in diversis dictionibus verum etiam tam diphthongos, quam vocales corripit in syllaba ejusdem vocis proxime sequenti, apud Latinos aeque a Graecos cujus rei fidem inferius capite undecimo firmabimus. Tertio, tum brevis syllaba, finiens par morationis, antecedit vocalem, ut in muris, anceps M. di citer hoc comtingit: si brevis vocalis praecedat vocalem qui casus in hoc ipta capite non semel occurrit ubi hiat in suo. Diast Rin secum rahit aut rursus, si prior laetio in syllabam bre--m consona finitani: desinat s posterior autem vox auspicetura vocali, in Caesura pedum Ed si accidere, in omni semipede, statim in sequenti capite pluribus ostendemus accedit noc quoque, quod ibidem probabitur, quod artium scriptores

vix assequuti sunt syllabam brevem sive vocali, seu consonante terminatam, ubi dictio cum justo pede absiluitur, aliquoties produci sive id propter pausam contingatu seu metro justo, quamvis id non sit ultimum, in Versu concedatur. Quarto, si, post consonantem brevem, . liter succedat. ut terga fatigamus hapaci quam licentiam, ex veteribus, Eodem capite, plenius demonstrabimus, non in Cae surista II inm, verum etiam in metris Cum dictione absolutis sumi nonnunquam. Veteribus enim modo consonans, modo aspirationis 'nuda duntaxat credebatur nota. Idem, quem supra memoravimus, Charisius, Quinto loco brevem asserit dichronon, seu ambiguae quantitatis fieri, si eam . consonans sequatur cujus tamen rei autoritatem non attulit satis firmam quod Lectori, modo consulatillum si initium operis, constabit poterit tamen, si non psegebit eum caput decimum quartum nutus operis perstringere, argumentum satis validum inde petere ad illud probanaum, ex ambigua hujus laterae pronunciatione. Sexto demum loco Donatus in editione prima inmat,

84쪽

. si comptam vocalemduae consonantes excipiant, Mariam pris L Litera sit, breve quae praecesserat, in mediam trantire. quod duobus exemplis, quum astruit, a positione debili peti 'tis , non omnino extra dubium posuit. Protulit enim, Ponitest i sibi qui quavi unde spissa eam vel scissa alibi, ex Horat.ρr.emrajcriba putamus nos magis idonea potestatis hujus literae imminutae testimonia produxisse, in Capite secundo. Septimo, Cum pronomen C liter terminatum vocalis subsequitur, complures Grammatici volunt illud esse anceps. authore Virgilio cui Hi de me in quantitate varie ponun-- tur: Hi erit, Hoc erat sic interim arguunt; si nec substituatur versum vitiari nos tamen capite non extremo testes

produximus, circa hanc conjunctionem, quod extendi possit, non modo Maotum ter de Manilium iterum, verum etiam Martialem Statium autores non D sordidos mod dicunt usitatius produci, res aliter se habinnam apud veteres Hic, illic, isthic nisi cum correpta sint, quantum memini, senase per adverbialiter sumuntur quod virkii aliquando produxit Mopter crassitiem soni factum recte autumant, velut incce,

Octavo, Quum correptam vocalem duplex consonans sequatur quod firmant inde probatum eunt quod reperiantur in exitu Heroici versus nemorosa ac nthos sis litora Xerxes sed haec, diversis dictionibus posita, propter distantiam , non necessario operantur ad ullam omnino positis onem validam . . Nono propter ambiguitatem apud Latinos quae Io garum brevium vicem sustinent ab ἐώ - ἐῶ miro furgebat Eoo . alibi, Eoasque acies item sumbosus Orion: os ei

ori citoris . Sint qui affrmant Decimo idem mutingare quum brevem continuo, in eadem voee, sequatur liquida, ut Melas. Undecimo,'irum eadem vox apud classicos autores variae quantitatis yllabam exhibeat ut apud Virgil. Sidonius, It vis a martialim Batavus cui tamen autori ne subscribam per omnia, facit r. 19. In isti iis orasita musto cadis. G H. Misi

85쪽

s De Licentia C. Matus

idni variet syllaba primae proximi inquies. Ne id cuidem Hispano concedam, prohibet Ovidius Epistola seu si gia ad Tuticanum de Ponto . a deo . Duodecimo, per Systolen & Diastolen cujus rei causas ad proximi capitis finem penitius inquirere ita emus.

CV M syllaba natura brevis extra Positionem, quam vocant figurate producitur ECTASIN dicimus. Primus hujus im- muttitatis honos Carsurae deiertur. Ea est concinna versuum partitio per voces absolutas in semipedes impares. Haec quais tenus temporis quaestum facit in Senarium non cadit, cum Iambus abrevi auspicatur ad aptam tamen numerorumco clusionem vocum inter se converi non minus in Senariis roquiritur quam Hexamex is quo cursus eorum S rhythmuste vior perficiatur. Affectionem omen istam in justis pedibus patiuatur. Contra Trochaici in absolutis pedibus 1llabari produci non requirunt, cum Trochaeusin brevem s,llabam Asinit Caesuram autem cum Diastole nonnunquam admittit semel apud Graecos legisse inii semipede memini. Aria pharies mi.

Plaut. Menaechm. adi. Pomm aliquid priusquam percipit insania. . u. 3M LGlor a 3 a.

86쪽

Ectasis nurum Poetarum s

M. Opt. 3487. Sed hο primum me expurgare tibi voti me infamam. 1 3 semipede Id 3s n. sis embit uxor quoquo etiam, siquis emptor veneris. Productionem brevis syllabae, in vocibus in justum pedem desinentibus, etiam Senarium recipere modo posui. Exempla subjicio in primo pede.

M. aut 3 3 o. Si quid jusfimile forte aliquando evenerit M. n. I a I. Nuper. I frater aliquantulum adram est aridis Hic periodo aut spiratione mollitur Allia cominate sequente. PMuri captis prohar. Ut fit, in bello evrtur alter fisus Extra pausam Homerus niu , pede Plauti Bac. I a Ir. LMissere barbaro Potitio.

87쪽

m Licentia. C. E M

umbrae ninno cedite cervicibus.

Potuit plus jam sum libera quinIuemvis m, . Id cureuLo a 44. ωοbula nutrix fuit Arabastrolo. Ante vocem inaspirota exorsim. Visurius Flaccus Arionautis.-Gn . tremuere rogi ter orruit aether. Hi Simpliciter Titinius Seiana. μ quirim, recla dueere fana mussit. In s. pede Fullonis. Pormicae η per mire t rustiesr homo Nobilis Tetrametri ambici dichotomia, seu bisegmentum, de quo in superioris capitis ituri meminimus, brevemIyl- DV m saepenumero proaucit. Plaut. Amph. x et a. ibi sent intacontigit, utolui poteramur domum.

Sine ultro veniat, quaeritet, desideret, expectet. Diximus ii Iambis Caelitrae locum non esse sed Ectasin in solutis pedibus tantum extare. Contra in Trochaicis Eoas sin Diuilia πιν orale

88쪽

C. Ectasis Heterum Poetarum. si ad esuras tantuinii stquere, justo pedes nihil omnino

laedere. Quod ad Heroicum carme attinet, ut ejus usum hoc etiam in genere leviter perstringam, inter melioris seculi Poetas non nisi in Caesuris hanc Diastolen reperies, ubi mora quaedam in transitu ad diversam vocem sensim sine sensu intervenit. Apparet autem Figuram hanc non mu1qnam de industria quaesitam tam 1 Graecis quam Latini Ornamenti puto, aut delectationis causa, live ut Lectoris, opere in longius progresso subinde lassi fastidium detergerent. Virgilius enim in Proprii si ad libitum fictitiis Nominibus, cum vocabulum accudere ei esset integrum, quod debili saltem positione muniretur, non id semper facit, is autem Homeri aliorumque Graesorum vestigiis insistit lan:

89쪽

Virg. m. o.

f. y Atque Getae, utque Heseus, atque Actia Orithia De Caesura quid addam iis, quae in Grammatica nobis publice recepta vulgo innotuerunt iisque quae de Hiatu Superiori capite an di in undecimo semipede apud Graecos reperiri Hom. B.43 - , An leniri pausa majori m inorives ante vel post Parenthesin HVH. eiri.

11. confidant si unius amor e moenia ondant. An etiam in alternis confabuletionibus; an Interrogatione

Miae oratis equidem S iri onoedera velum M ante aspirationem 3 Catuli de nuptiis Pelei x erid.

m batis λιmanos non des exit hymenaeos. Item polysyllabi Hesiod Scuto Herculis Διογ τ', α ροτέ Io irem κροτε θν λασν. nec Graeculis modo, aut

90쪽

cmuribus, ribipampinis irat,iri a summo. Propter Mimina quae vim habet Iliteriectimus

Horat Sat. 13.

Plaut. Asinar ara a.d me iratus tetigerit , iratus vapulabit. Id Menatam. ς aras.