Quibus de causis Ovidius ab Augusto relegatus sit

2쪽

Class

5쪽

OVIDIUS

QUAM

AB AMPLIsamo

6쪽

y a c

9쪽

Quemadmodum nos temporibus otiosis suavia Ovidii Nasonis

musa delectavit, ita sere semper sors illius poetae animum

nostrum valde commovit Honoratus a populo romano, a

viris illustrissimis, ab ipso Augusto amatus ab uxore dilectissima et a caris amicis vir splendidissimi ordinis gratissimaque ruens vitae conditione - relegatus subito ad extremos imperii romani fines mollis poeta, tenerorum lusor amorum ad rudes barbaros; quique sugax rerum, securaque in otia natus ' ad inhospita litora onti Quid mirum, quod causas quaerimus, quae tam repentinam tantamque fortunae vicissitudinem adduxerint. Qua in quaestione annales rerum romanarum illius temporis frustra evolvimus nemo auctor vitam Ovidii scriptam mirimoriae prodidit, vix ac ne vix quidem nomen ejus apud Scriptores aequales commemoratum invenias. Quo majorem gratiam poetae habemus, quod ipse in carminibus multa ad vitam suam illustrandam notas reliquit cir imprimis rist. IV. 10. Causas autem, cur relegatus sit, ne Ovidius quidem enarrat immo vero tantum abest, ut aperiat, ut diserto

dicat , ita tegi caeca condita nocte decet.'

Attamen in Tristium libris et in Epistolis, quae ab Ovidio

ex Ponto scriptae nobis exstant, tam multa ejus obscure dicta de hac re reperiuntur, ut maximae conjecturarum varietati locus datus sit. Ρermagnus numerus eorum est, qui hunc in modum. quibus causis Naso omos missus sit ab Augusto, adhuc conjecerunt sententiasque ediderunt; neque tamen ulla exstitit,

10쪽

quam cum omnibus dictis poetae conjungi possit et rem

difficilem ad omnes numeros PersolVSt. Qua cum ita sint, nosmet ipsi curam nostram diligentiamque hanc in quaestionem conferamus ut quoad de hac re judicare possumus, eras relegationis causas emspiciamus. Ac primum quidem, priusquam opinione perlustremus, quas viri docti adhuc proposuerunt de hac re, et antequam nostram ipsorum sententiam proferamus, varia quae apud Ovidium obscure dicta reperiuntur, conserenda nobis aecurateque perpendenda esse identur, ut, unde omnibus conjecturis exeundum sit, principium teneamus.

Viam, quae hac in quaestione ingredienda eat, poeta ipse demonstrat, Trist. II. 207-212 verbis:

, Ρerdiderint cum me duo crimina, armen et error,

Alterius facti culpa silenda mihi . . . . Altera pars superest, qua turpi crimine tactus Arguor obscoeni doctor adulterii MCarmina, imprimis quam scripserat Artem amandi alteram suisse causam, cur ab Augusto relegatus esset, Ovidius satis superque affirmat. raeterquam quod fere totus seeundus Tristium liber in redarguendum hoc crimen ad Augustum scriptus est, triginta quinquo ejusmodi locos, per Tristium Epistolarumque libros sparsos, enumeravimus. Atque argutum se esse adulterii quasi doctrinae Arte sua animia juventutis insitae, praeter locum supra laudatum diserte dicit

Quid tamen hoc prodest, vetiti si lege severa Crodor adulterii composuisse notaso Resutanda nobis esse videtur, qua haud pauci virorum doctorum adhuc ducebantur, opinio Artem amandi non veram suisse alteram exsilii causam, sed tantum simulatam ab Augusto, horum maxime Ovidii verborum auctoritate muniti:

Epist. ex. . H. 9, 3:-Neve roges quid sit, stultam conscripsimus Artem;

annocuas nobis haec vetat esse manus.