Animadversiones de febre petechiali

3쪽

SACRA NATALICIA

DIE XXII. NOVEMBRIS ΜDCCCXVIII.

RITE P I E Q U E CELEBRATA

SIMULQUE PRAEMIA

COMMISSIONIBUS VICTRICIBUS DECRETA NOVASQUE QUAESTIONES PROPOSITAS

RENUNTIAT

MEDIC. DOCT. ET PROF. P. O. MAGNO DUCI BAD. A CONSILIIs AULARACADTΜIAR H. T. PRO RECTOR. IN SUNT

5쪽

Quam CVLLMNIUs, ΜΛcBR1Di Us, Jo UBERTUs , RERGIUs aliique dixerunt sententiam. Petechias nonnisi secundarias, tanquam aliorum morborum et speciatim festiri iam nervosarum vel putridarum symptomata, esse, eandem pliarimis adhuc recentiorum medicorum probari eo magis miror, qtio accuratius mihi iam a Bons Ento , gravissimo huius moi hi scriptore, demonstratum esse Videtur, primarias peteChias re vera Asse, negarique eas minime posse. Argumenta autem praeci ptia, quibus hic Usus est . ut ostenderet, petechias primarias esse, haec fere sunt: l. inia

quit, petechias, quando epide mice aliquo in loco inciebres- Institution. medic. pract. Vol. II. S. CCCIX sqq.

6쪽

cant, non raro soli larias et sine febre arat alio morbo, a quo poniere queant, Vogori Solere, atque interdum ali in ando prius, quam si bris 'Ccedat, or impere. Il. morbum istum

nasura sita ad cutim Contendere, Non Seoris atque alios vere exisanthematicos , Sic ut Citius Vel serius in ea sese prodat, neque Ulla interdum arte impediti, qrio minus cutim petat. Il I. febrem, qMam sibi petechiae adjungant, variam et multiplicem esse. IV. pet echias, praeterquam, quod in oria Dibus aut certe pliarimis a grotis prodeant, maturius etiam in singulis, plerumque videlicet circa quartum diem. interindum qrioque citius, Se exserere, rarissimo. et ViX MNqUBm, nisi a nomalae fuerint, Hltra soptimiam eria pere CUNCtBri, Securidarias et symptomaticas Contra minito rarius paucioribusque in aegrotis, imo sorius admodum et morbo utpliarim iam

provectiore jarnqiae ad finem Vergente appareret postremo pet chiarum eruptionem facilem, regri larem, perfectam plerum qu P, in benigno videlicet morbo, bonum Eventum sortiri, contra difficit ira, imperfectam, ano malam, aut seram nimis

earum Ap parili otiem, aut praepropere Eva UeSCentem. Arit ea.

rum desectrim, regressumqtie ante debitam morbidi fomitis exspirationem flanestissimis symptomatibris Carisam praehere, idque sanes de peste chiis symptomatio is assii mari non posse; praetorea etiam celta petechiis istis stadia pεrcurrenda esses atque ultra ea morbiam, ubi simpli-X. PDrus et regyalaris sit,

non nisi rarishime produci. Ego vero non Solum rationum

7쪽

momentis, quibus BURSEMUs usus est, adducor, ut primarias pote chias esse Credam, sed ipse et hoc anno et proxime praeter lap*o pete chias hic grassantes vidi. , quae primariis exanthematibus simillimae essent; de quarum indole et cura deinde pauca in medium proferre constitui. Alii contra non solum pete chias primarias in Terrim natura esse putant, sed Vel ipsum typhum contagiosum pro febre pelechiali habendum esse contendunt. Haec sententia novissimo tempore praecipuo a Cl. Hi ΜLYo' ejusque discipulis WEDRΜΕYRRO et B RcKRRO pronuntiata est. Quin et B RcRER Us febres bilio as a Tisso ΤΟ egregie deis Scriptas et alia; huc referre non dubitavit. Equidem rion negaverim febres, quas plures medicorum

nerVOSas ex Contagio Esse putant, et qHibus nomen typhi contagiosi imponiant, saepe re vera peteChiales esse. Ne Uinti quam vero Concedere possUm , t phiam Contagiosiimet febrem pete chiale in unum erandem qile mori, ram osse' Nam etsi pete chiae typho contagios O tion raro Superveniant, Cl. Hu FEL AND s Ioiarn. d. pract.Heilla. 18 15. X. P. 4O sqq. os, Diff. de febre pelech tuli. Gotting. I 812. 4.

Gotting. 18il. 8.

8쪽

non tamen perpetuo in hoc .PParent, sed saepe potius alia exauthemata, et quidem praeter illud eXanthema, quod Oxb. HILDANARANDi I sententia typhi proprium est, inprimis

miliaria et c. Deinde hoc maxime considerandum mihi esse videtur, verum typhum contagiosum Semper morbum graviorem esse et, etiamsi initio inflammatoriae indolis fuerit, quod saepe ita se habet, lamon serioribus stadiis in febrem neIUOSam abire; febrem contra pete chialem, etsi saepe typho Contagioso similem, aeque gravem et malignum, non rctro tamen et mitiorem, benignum et neutiquam nervosam indoisiem exhibentem, neque pariter contagiosum morbum esse.

Ceterum qui typhum contagiosum pro febre pete chiali habendum putant, iidem in eum errorem inducti sunt, ut Scripta, in quibus de typho contagioso agitur, ad febrem

petechialem referrent. Ita Cl. Hi ΜLYUs, WH DEMET ERUS etBECRER Us praesertim b. HILDENARANDIUM in praecipuorum scriptorum, qui ex professo de febre pelechiali egerint, numero retulerunt, etsi hic exanthema typhosum a pete chiis distinxerit, has vero ad eXanthemata symptomatica reserenda Esse et plerumque tantummodo exanthemati typhoso velut εYAnthema parasiticum sociari contenderit, easque igitur in libro suo clarissimo de typho Contagioso dunta Xat obiter, Usher den anslechenden Typhus, ate Auit. P. 50. sqq.

9쪽

quatenus symptomata typhi sint, consideraverit, neutiquam vero primarias pete chias agnoverit Iam febrem petechialem hic grassatam quod adtinet. Ea sub finem ae atis anni 1817 coepit glisce te, frequentior in ea urbis parte, quae Nicro fluvio alluitur et ab hoc menqe

Nla o illius anni pluviis immodicis maxime aucto in Undationem Passa erar. Etiam aestate illius anni coelum apprime nebulosum, pluvium et saepe ventos iam, minus Uero Calidum flait. Subs cuta autem est hyems minus frigida et ii i-tio quidem sereno coelo insignis, mense Februario et Martio Ueio valde pluviosa, tu qua quoque morbi inflammatorii

) Cum Hildenhrannio convonit Cl. RTUs grus f Woson der EXanthum e. I. t h. Das Fleckent tener o dex die Κriegspest , p. 56sqq. ) , Typho contagioso nomen febri A maculosae impo. Suit, Et utrum que secutus est Cl. RAIM ANNUs Handbuchder speciellen medicinis chen Pathologie und Thsrapte, L. a. P. 7 sqq. et P. 65 sqq. . REUS SI Us vero vel in eo lapsus est , quod ST RACKII descriptionem Petechiarum ves rarum ad typhum Contagiosum retulit c p. 59 sqq. . Ipse quidem STRACKIUΜ potius a vero aberasse putat, dicens: , , STRACK veris,, wechseli aussallend das pigentliche Exanthum dies ero Κranklieit mit den Petes chen, einem hi oss Zufallige n. sΤmp- ,,tOmali Cheri Hautaus schlage. Seine hegrongten circumscrip- ,, tae) Flechen sind offcnbar nur Peles chen, und nur hey

10쪽

solito minus frequentes et graves erant, ita ut speciatim pexis ne timoniae rarae essent atque ad earundem curum una et non larga venae se Clio sufficeret, diam contra frequentiores eysent febres catarrhales , quae facile in nervosas abirent. Verum febris pete obialis non solum sub illa aeris constitutione urbem no tram infestavit, sed et sequentibus anni temporibus, licet eorum ConStitutio mutata et iani Verse praeia calida et siccissima fuerit, hucusque perstitit, quod et in aliis epidem iis observat lam esse Notum est. NONNUNqURIN et contagio in eos, qui diutius cum aegrotis verSarentur, prOpagari Visa est.

Incipiebat vero morbus a lassitudine, laborum taedio,

sellist ist. Sed vehementer fallitur in utraque adsertione. Nam utique verae et primariae pelechiae discretae et circumscriptae esse soloni atque hae ipsae non raro miliores sunt; cum contra diffusae rariores sint et potius ad secundarias et symplomaticas pertineant atque iure Triagis exitiosae haheantur, quod non solum ST RACKIO, Sed etiam Buns R1ol. C. g. CCCXLI. et mihi quo QMe CX perientia comprobavit.

Coni, quae infra de Prognoti in febre pete chiali dicuntur.