Aeschyli Persae : recensuit Johannes Oberdick

1쪽

LIBRARY

4쪽

Ex Aeschyli tragoediis, quae ad nostram memoriam manserant, aes instinia est Persarum labula. am enim sub Menon quem in 76 4 - anno G2 a chri archontem Mino Diodorus' est testis, a poeta doctam ess in id scalia in cod. Mediceo perscripta scimus. Neque vero multo anto quas ad Salamina cum ab omnibus Graecis tum imprimis ab Atticis praeclara erant gestae res a Phrynicho poeta ad scaenarum actus compositae erant in Phoenis sis, qviis sub Adimam, qui DL 75. - anno 476 a Chri in os tum gessit, thesiis acta esso veri simile est. Pl tarchus onim memoriae tradit, illo anno a Phrynicho sabulam aliquam esse datam chorumque a hemistocle exstructum. Inde autem quod Phoenissae, cum in iis Letoria navalis ad Salamina reportata describeretur, in rebus sit, Themistoclis tractandis maxime versata sunt, e cogique potest, eam ipsam suisso sabulam, quas sub Adbmant acta esset. Cuius tragoediae argumentum simplicissimum suit Acta enim est res Susis in nobilissima Persarum urbs Eunuchus quidam qui stragulis tegebat solis emim qui i Diod. XL52. a Plut Them. e. 5. Mium λει φρεάρως - , pisum;

5쪽

bus, cum Xerxes abesset, regni pax miratio erat demandata, prologum recitarit, cuius prinum versum Glauciis Reginus' memorias mandavit:

, τάδ' ἐστι Περσῶν των πεια βεβηκύτων c. Choram autem constituit poeta ex Phoenissis mulieribus, quarum mariti Persariun classi attributi contra Graecos profecti

erant ' Quare cum Phrynichus Persarum cladem statim in initio dramatis enarrasset emis locum resiquisset actioni, tragoedias argumentum in solis lamentationibus

et carni Inibus lugubribus positum fuisse apparet. Dulcedine autem suavitateque carminum politissima arte pedi sectomim maximo insignem fuisse Phrγnichum omnes aucto

res consentiunt.' Quam novicti tragoediam Aesculanii, cum Persas scriberet, imitatum esse Glauciis Remus, moria prodidit in muro qui fuit -- των ἀρχαίων honπων

τε καὶ μουσικῶν.' Et id quidem Aeschylus ipse apud Aristophanem praedicat, se carmina a Phrynicho confecta imblanda sibi proposuisse eaque Armosiora reddidisse, quod quodammodo ad Persarum v. v. 126-139 2b6-290 r

serendum esse coniectura assequi licet. 8M cum actio a Phomelio institui esset simplisimini atquo res ab uno

' es. Argumentum Persarum in cod. M. traditum.' Aesesin Pers. . 418. 889. Arist. Vesp. 219 μέλη ρνιομελισιδωνοφρυνιχηρατα, quibus verbis significat poeta Phrynichi carnaina in hoeni8sis expressa. Φρύνιχος ο dyήγετο Ἀπφλας πο*της, ο θραψε δραμα φοινωσας, ἐν ἐμνηται Σιδωνίω9. τὰ δὲ μέλη - ω τη γ λυκύτητα ποιπτου. Aiλως. τι δι' Mδματος καθόλου μὲν b Φρύνιχος ἐπὶ με

6쪽

vactor ageretes, Aeschylus non solum iam ad ipsam pedi sectionem tragoedia aperuit cum alterum adiiceret actorem et diverbium inveniret, sed ut Phidias simulacra ex auro eboreque auit, in quibus cum summa sormarum maiestate

praeclara inerat pulchritudo, ita ille tragoedias scripsit et argumenti dignitat insignes et dicendi gravitat cum

summa venustate coniuncta. Quam eximiani poetas artem iam in Persarum sabula manifestam esse et perspicuam quis est quem sugere possit γ.2. Cuius tragoediae chorus ex duodecim Persarum senibus constitutus erat, nobilissimo loco natis, ad quos Xerxes, cuni in Graeciam abiret, mirum administrandum detulerat Dramatis autem personas ita duobus actoribus

impositae erant, ut protagonistes nuntium et Dareum ageret, deuteragonistes tossam et Xerxem Fabula Susis acta est ante regiam, quam scaena monstrabat. Ex media porta

qua aditus in regiam patebat Mossa prodiit in proscaemum, cisis in dextra paris tumulus Darei fuit Umbram autem Darei per ianuam pensilem d-Hεσμα in summum tum

tum machina aliqua 'subito sublatam eodemque modo ex oculis spectantium ad ea quae infra erant abstractam esse veri simila est.' Per dextrum ostium chorus in orchestram

escendit ab lao parte notius et Xerxes in scaenam progressi sunt. Ubi sabula peracta est, Xerxes, quem chorus subseliebatur, per mediam portam in regiam

Processit. 3. Constat Persarum fabulam, cum prius Athenis in scaenam delata esset, iterum Syracusis actam esse δυεδιωχ' , quam in urbem ab Hierone, et artificum et poeta

7쪽

ram benevolo patrono, arcessitus erat poeta. Ubi Simo, nido et Pindaro, qui et lati a nobilissimo illo rogo invitati tum temporis Syracusis vitam degebant, familiarissime est usus.y' Quem tum quidem inter annos 472 - 469a Chr. in Sicilia suisse indo intellegi potest quod anno 468 a Chr. Sophod es, tum admodum adolescens, cum eod palma certarus Persarum autem mula pisisquam

iterum ageretur, et retractatam a poeta et emendatam esse veri simile est eamque ita commutatam usque ad nostra tempora manasse. Id quidem constat iam veteres grammaticos duplicem fuisse Persarem recensionem Suspi

catos esse. Ad Aristophanis enim verse, et es in aris laguntur 1028, 1029

' Paus. I, 2, 3. U Huc pertinent, quae apud Pindarum leguntur OLI IMολαίζεται δὲ και--οῶς ἐκ - , ista καὶ με φίλαν δρες - θαμὰ τράπεζαν. ii Phitarchus Cim. 8 Sophoclem memorat primis oeulis, quas Omierit, victoriam reporiasse ab Aeschylo. Quae tragie victoria in marmor Pario ad Ol. 77, 4 refertur in a. 468 a Chr. 'ogistro autem anno DL 78, - 467 a Chr. Aeschulum Thebaidem uilogiam Athenis docuisse in ditasealia cod. Med. traditum est Ia Eandem loci traetandi viam ingressit milius in scriptura περὶ daρείου putat latere περὶ Λαωκου, quem in principes Persamin ad Salamina intersectos refert nuntius v. 30η.

8쪽

Praelauo. VII

bus hypomnematis conflata esse nemo est qui non intellegat. Maximo vero Herodici verba corrupta ess apparet Sed qua in re omnes scholiastae haecitant, eum in Pera uia quas astatem uterit Darei mortam durunt non

commemorari neque chorum manibus collisis exclamare ιαυοῖ, non est cur eam omittamus. Nam inde quod illam

rem Atheniensibus risum movisso Aristophanes auctor est concludere possvinus, Aese lini labulam, cum iterum d ceres, et retractasse et correxisse Fueriintricidem homines docti qui putarent, illud εαυώ ex alia Aeschyli tragoedia sumptum esse, ut ex Phineo elcherus, ex Glauco Gruppius, ex Phoenissis Vaterus, qui φοινόσσαις pro ινεῖ leg . vult

proten ad Euri sed omnia ista prorsus repudianda

9쪽

viii Praenala. esse patet. Praeter hunc locum duo alii sunt in quibus duplicem suisse Persarum recensionem perspici potest.

Athonaeus enim III p. 86 B haec habet: ἐπύio δ' DΠυσαι τὰ νήρει τους ἐν Περσαις τινὰς Dindoinus νησους νωι τρύφους *vov. Qua cum in Perias non legantur, Α Ηeckerus ἐν Περραφόσι pro ἐν Πέρσαι scribi vulti Burneius tent da metris Aeschyli pag. 44 ea post vG

τυυε Pers. v. 900 inserenda esse opinatur, emannus de Aesctiyl psychost. p. 15 postis. 16. Sed laustra hac in re homines docti laboraverunt. Deinde in schol. Hermogen.

Mis Aneta graec. p. 1073 ex Aesestyli Persi aDrtur vocabistunt υις quod ibi non invenitur. Quar, c rus Nachir p. 178 et Langeus -Plaggerus inpist erit ad

G Hermannum illam vocem ex Glauco depromptam e sarum qu nomine totam Hlogiam comprehensam esse putant. Sed hae omnia vana esse neque ratione disputata nemo non videt.

4. Una cum Porsis Phineus et Glaucus subiicis

commissa sunt quas Προμηθευς σατυριῶς sequebatur, sius πυρκαεὼς quo nomine hoc drama satyricum appestat Pollux X, 64. Persas autem, Phineum, Glaucum, quem Potniensem fuisse et in libris Laurentiam recentioribus memorias

est traditum et indo colligi potest, quod a ra mula, lino inscripta oratim χος Πόντιος, haud dubio in cis asinimeranda est, argumenti perpetuitat arte inter se comiunctas fuisse neminem fugero potest qui severarum legunt quibus Aeschylus in formandis trilogiis usus est, non sit

ignariis. Et in prima quidem sabula Phineum vatem quem Salmydessi in urbe Thraciae regnasse Appollodorus auctor ur L iveis escherus docuit non solum Argonautis viam descripsisso qua in colchido prevonirent, sed etiam bella posterioribus temporibus inter Asiae populos et eos

10쪽

Praelatio. Ixqui uropam incolebant oritura vaticinatum esse. Cuius tragoediae quod unicum ad nos pervenit stamentum'

plorantis depromptum sit vix dubitare possumus. - Den, quo in tertia trilogiae sabula res ad Plataeas gestas tractatas esse et ex iis qua Pers. V. 796 seM. Dareum dote sis in Graecia relictis dicontem saucit Aeschylus et ex ειν

mentis hamis tragoediae dilucide apparet Aptissim autem huc rettulit; iphalus, quas Herodotus IX, 20, de pro lis equestri memoriae mandavit ab Atheniensitiis mini M,

sisti Persarum duce commisso. Quo in proelio cum Ma- sisti clades inde nata esset, quod equus eius telo transfixus corrisit, facile fuit ad credendum Glaucum illum Taraxippum,

quem daemonesu Potniis inBoeotias urbs oriodum yin ludis Isi lanicis certantium equos consternam putabani3', illius rei auctorem fuisse limus Atheniensibus haud dubiam vi.

ctoriam peperisse. Optime autem ad haec conveniunt ea quas ex Glauco Potniensi ad nostram memoriam mans mini. Orationi enim qua Athenienses ad sortiter pugnandum admoniti sunt, attribuendus est versus, quem schintiastes ad Platonis ramum ' auidit: ἀ- γαρ ἄνδρας οὐ μένει λελειμμένους. Titan pugna ipsa hisce describitur versibus:

Athen a Gi. F. De Glauco Potniensi haec tradit Probus ad Virg. Georg. III, 267. Potnia urbs est Boeotiae, ubi Glaucus, Sisyphi filius et Meropes, ut Asclepiades in ρ φλυμήνων libro primo ait, habuit equas quas adsueverat humana came alere, quo cupidius in hostem remorent et emiciosius. Ipsum autem, cum alimenta defecissent, devoraverunt in udis stinebribus Peliae. cf. Paus III, 18, 9 V, 7, 4 Apoll. I, 9, 3. III, 9, 2. λη Paus VI, 20 9. Herm. de Hippodromo Olmp. pag. 400 opive lam VH.