장음표시 사용
11쪽
liber ii lus citi uultis: Deipit liber V. de idio malibus. Statim post haeelii toris in inutio itinis scri litui est Imipitini liiiii secundi elistri ntiae verboruni et noni iritim : uni reliqua Par columnae acu relicta, indemann. p. 176. Deinde r. 14. Cornelii Frontonis libellus de differentiis vocabulorum, usque ad verba honorat uni est. v. Pulschium p. 219 1 ad 204. Post haec r. lo demum extant a Iune VerSantur in quaestione. De Iuthus haec Iannessi usa , Libellus Iemetris duas quidem paginas integras, Sive illuatuor colunHIas, et ut videtur, taliues lini eo inpla etens modo duarum paginarum interiores duas tantum columnas exhibens reliquis in te inias aevo dilapsis. Praefixa haec erba Liber Sancti Colunibani. Incertum, an S. Columbanus opusculi auctor indicetur, an liquod S. Columbani Coenobium, ad quod liber spectasset Equidem prior Opinioni ave leui tu ut quia . Coli in banu Idura carmina scripsit, inque humaniori lius litteris, pro ea temporuin conditione, non mediocriter versalus suit: tum . quia verba, ut sonant, alius Stam, qu3m ueram Sententiam exhibent, tum denique, quod libri possessio loco plane inopportuno indicaretur. Sed haec videant, quibus vacat et lubet. uctor quisquis ille sit ab Saturnio ersu opuscuhim suum iis; reditur. Postea sequitur Frontoniani libelli altera pars a p. 220 ad p. 2214. Putsch. --Quue quasi discerptio, verba sunt Iannellii - et hic ratio libelli, non scriptoris librarii culpa est facta, sed librarii compactoris, qui me nil ranas versas non adversas inscite collocavit. Qui hunc codicis condicionem consideraverit, desinet mirari, cur nec O.
Pierius Cum inius Cosenlinus, qui primus Charisium edidit, nec quisquam post cum caput illiti de metris cura sua dignatus sit. Iam aut soli ista hede mulcata ab extricandis Obscurioribus litterarum ductibus absterrebant, et codicem iam Cumini ne late mulihilum suisse ipsius diserto testimonio docemur ' - , aut,
leti ea tuus , Ol PS Se illa in arte in Perditam , Eed in eo dice sinistro disiectam. Ipsum illud thora sci luod teste lati itellio in eapolitatio eo dice ea laudit quae apud Latinos masculina . apud Graeco seminina fiunt , in eorundem nurnero extat a P. En illic lier. p. 104. ni Si quod vox Graeca, ut saepe alias , exeidit. Et apita illa Incerti ab Isousque ad Isi, ex Cliarisio deseripla esse eo antrinatius contendimus , eum et ipsa ex ο- dic olim obleusi , saec. VII. vel VIII. citaractere langobardico scripto, ediderint, ii Hloboiienses. Spectine u ius codicis ad calcem na lectorum additur eunt Cliarisiani
eo dicis scriptura ii ire Cori Ordat.
' Quotquot in bibliothecis apograpti a Charisii latent, certum est ex eodem sonte
eaque verior videtur caussa, in eundem illi errorem inciderunt quem Iannellius, ut nomen Sancti Columbani summo blio perscriptum in eam partem acciperent, ei ut opusculum illud vindicandum nec quicquam cum Charisio commune habere iudicarent. Cui sententiae praeter Iannellium defensorem exortum esse M LLEn s nos docuit Λngelum Antonium Scottum, Aeapolitanum, qui ediderit libellum sic inserit, tum Memoria sopra tin eo dice alimpsesto della ea Bibliotheea Borboniea. Isiam vero inscriptionem aliorsum Spectare et Iannellio suboluit nec praeteriit lx ni liniLΜ. Iam quod Iannellius Ierba ipsa priori sententiae, quae Sanctum Columbanum auctorem acit, favere opinabatur, id contrari est 'emo enim unquam vel scriptor et librarius auctoris significationem eo modo ex- lusit possessorum ita solent. Ion urgebimus, quam sit incredibile, sanctum Iiominem iam reconditae eruditionis plenum de Versu abstrus commentariolum scri-liere vel potuisse et voluisse. Ioc igitur tenebimus , fuisse codicem coenobii alicuius aneli Columbani Aec id onge quaerendum. Quid enim obstat, quominus de sumi geratissimo illo obiens conitemus Cuius cunctos paene codices ostendero hanc inscriptionem Liber S. Colum mni de Obi vetusta manu alli tam testes habemus cum alios tum A. Maium Praefatione Ciceron de Rep. p. XLII. Moser. ec id explicatione caret, quod loco non suo verba ista Scripta Sunt. Denique omnem de Charisio auctore dubitationem eximit accurata computatio XIEBEvnu, qui
in litteris ad Lindem annum datis Bonna die XXIV mensis Augusti MDCCCXXVII. haec disseruit vid. indem anni Praestit. p. XI. Es in vortiande de ors lebi dril te ualernio, voraus die rei ors te Bilcher und das ieri soWei es inde Λusgabon stetit. De Tile de lectione stetit, at custos, unien aus de IelZlen ei te des rition ualernio. om vierten ualernio indori ei Moppelbluiter
derivata esse. Duo memorat annellius . . insignita Mineris X et X. Alterum teste Iannellio praeter libros Cliarisii eontinet in sine 'adnotiata quaedam de Saturnio UerSu, et de Rhythmo et de Metror pauca lamen, tilpote quae ix duabus nec integri passivis contineantur, et plurimis lacunis hiautia et manca Auctor incompertus, eumque adhuc tu ipsa uischi Syllos o fendere nou datum. Non vidisse Ianneuium, fragmenta illa esse Cliarisiani oporis Nos si de hoc codice iam eo tempore certiores saeti sui SSemus, cum ad II CELLEnc scripsi ii iis, ut hoc quoque apographum Saeculio, exploraret, rogassemus. Nunc xv eul ii ii in hoc ossicium bonarum litterarum eatissa Su Seepturum confidi miis. Ceterum ibi arivs cum Sancti Columba ni mentione in secerit nullam , clii id de verbis illis veteris libi statuerit manifestum est.
12쪽
erti alleii , enti eder cluso ei te nil triue, de das riuo nil terte uar in os Qualornio numlieli das iusserste Paar Diali 1 undi selii geriiss ob cibo Iiluit titulo setiit, odor nil vn re icti nichi ii ni scheidon. Es sebit also asses as Si in lidialis ver ei clinis de filiasten I: uelis eira ut clitus his au das Capite de versibit sinden, o Von de Schliis et halion is l. I as obtende de metris Murde votistiindi Oer sein , veni nichi die in II id iste de Blalles i. e. pino Collini ne , bo erissen lire. I a Capite de disterentiis solite nu das de diomutibus soli: en 'Oniit V an filial: t. VIalii tria nobis obsistunt, quae nisi reniola suerint antea, sacileni cursu ni videntur turbare posse. enape negotium tuli in illiti sacessiverit, quid sit, quod Cliarisius videatur 'ersu Saturnio pro secliis esse et deinde quid sibi velint verba ista, ita apographuin i l LLEn Subscripta stetulit, De Ityllinio et in tro Has qui deni dubitationes facile componas. Ex ipsis enim iis quae Gramintilicus deversu Saturnio disserit, certis si iturin est, alia mitis altilis, quod erat de Metria, et plus lute absumpta esse vel hibito pelli culpa amissa. Illa aulem verba non aliuni
in finem fuisse identur addita, quam ut custodia in Oc Pssent. Ea nil iii ob caussam in ullima asstina qualeritionis tertii de Lectione Scriptum SSera flatur Ati ii ii tuis 'similii in tui iani de versu alumii aliis iliae metit Exposuisset, saluus suisset, si tum demum ad ili xllimi molirique explicatio item delab Ietur. Tertiuiti tuaerat quispiam cur in schedis 3IULLI Uni non compareat si aginientum illud de versibus, quod bdit ii ii iiiiii s. IIO noti descripsit Mi LLLLia quod in solo versu Saturitio dolixus erat vel quod id post Ait nimiium iam legi ii ii tolerat. Anni demiserabili sorte olii filius haec narrat vir Iu aesta litissimus iii mari: in apo'rali hii, ostri , Da Iilat is durelialoine Oelier uni cliemi che Reai et ilicii seli itide- se ilicho ex Orden . lii Ieseben voti de febr ebrii eris en christ. Darum lethon
ii iii ille illinii si uiti olieris hae dein cops alitia receii sentur: De rhyt 1 D. De metri versiliciatione. De basi. De pedibus. De versibus. De metris. Et custodem illii in De Lythmo et metro his reptionare suspicere. Verun sarta lecta. id elice sit: nisi ea hut librariuς, folium istud - nam i I, utamus quaterni oti m complecti capita Omnia litae suere inter primuin et ullimum I e rhythmo et de metris. ' Oseel ubulatur usii de illo, ia quis hinc indicis illius fidem labefacta ie
Hunc antequam singula verba Charisiani commentarii Xculiamus, proli unies paucis admonere, quid inter Charisianam ceterorumque Grammaticorum de versu Saturnio doctrinam discriminis intercedat. Igitur reliquis Grammaticis omnibus in eo convenit, ut legitimam statuant esse Saturniorum forma in hanc
Eaque doctrina lios Bent letum opus cc. Philoll. p. 275 sq. Lips ab Hermanno communita Elem. Doeir. Ieir. i. Gl sqq. ab Omnibus laene viris doctis propnnata est isi quod ILLLLLni et in annotatione Varronis III, 1. p. 40. et Sul,l,lementisonia. Festi p. 59s, sqq. hanc normam ita Suscepit, ut non ullicere
tamen ad varietates numerorum explicanda. iudicaret Iustuu me, modo unum observaveris ac tenueris, supprimi Posse theses omnes, exemtu ultima, maxime Denultima Quod non dubitandum, quin JILELLEnc ita intellectum voluerit, ut the Se non plane abesse posse censeret sed inatore vi arsium desectum illarum oblitterni i compensarique non non Opere discrepent ea quae Graia ortus decrevit
post Noeni librum de sermone Poeli. Incor. p. o 4 sqq. At Charisii sapientia ab omni istius doctrinue similitudine lam remota est, ut in novam plane terram nec ullius ille tritam pede tibi subit, delatus ideare uic mobi. Saturnios ingerit
versus lono alios, ultra vulsIarem modum ita productos, Vix ut charia regia comprehendi potuisse videanturo artificiosissime ex diversorum pedum Ordinibus conssa tos idque a poetis lyricis et ranicis non et ustissimae memoriae. AILB IIRIL autem
testimonio Grammatici abusus videtur . eum hanc inde sententiam 4mbibit, ut istos versus pro priscis Romanis Fricis vendi laret . admirabili inrt' varie 'alis atque excultis, quos usque ad medium saeculum septimum D. C. I Oetae a lini rusurpaverint, videra ist. Rom. I. 275 Verba tisa supra opponebamus l. o. quo iudicio nostrum ni lii trium longissime separamus Etenim hoc dubio caret, singularem istam Charisii doctrinam prosectam esse ab eorum VerSibus Ioetarum, qui se lotos ad Graecorum imitationem contulissent Nec quidquam ex Saturniis lem ipori huc apud cillos resedisse lutes Laevium enim ex Alexandrinis poetis cum
armumenta carminum, si recte coniicimus sumpsit, clum imitatus eorundem artis1-eia metrica est am quod Hormannus XI p. 619. apud triscianum VII, p. 75s pro vulgari scriptura Livius in Sereno restituit ex codicum vestigiis
Laevius in Sirene eique poetae hunc versum concedit Saturnium: Cirem nunc. Laertie vela ara re Ithacam, ut demus nomen poetae Scite esse repositum, at quis praeStabit, Versum illum esse Satur-
13쪽
nium et non artificiosioris melli rustulum Ennium Ver Saturnios versus procudisse quis si hi persua lebit aeris suamet ipse vineta cecidisset, si rudes illos numeros sibi exiscidere esse passus, Iut quidem in Livium aeviumque decantata illa superbius iactasset: Scripsere alii rem
Versibu quos olim Fauni Datesque canebant, Cum neques Musarum Sco 3 uos quisquam ut erarat, se ilieti studiosus erat
Ante hienc . . . Nos ausi reserare.
Attitis autem , qui Enni ae late provecto alus est, usus ille quidem est versu a luris ni vulgari, sed ut velerem morem triumphalium litulorum a maioribus sancitum servaret Testis Schol. obiens in Ciceron. r. pro Arellia p. 5 3l Oreli. Hic Brutus Gallaecus fuit cognomento ob res in uis 3 ania non minus strenue quam feliciter gestas.
Eius etiainoi omini blicatus Attii poetae tragici extat liber, ciι ius plurimos versus qrtos Saltirnios a 3 3ella verrint, vestibido Martis sui3erscri 3sit Brittus Quem praeterea Saturnium versum a Varrone de L. L. VII, - ι. p. 150. I ueller sumptum ad Attium rettulerunt, de quo loco quidam deliramenta profuderunt, sed ipse Grauertus I. c. p. 277. incautius iudicat is ab interpolatoribus Varroniani libri Allio assignatur praeter fidem vetustatis. Quae cum ita sint, nos hoc intellisIamus, numeros implicatiores, paene dixeris Pindaricos, eosque brevium syllabarum concursu liberioreque pedum diversorum coniugalione adeo legem carminis obvolvere visos esse, ut metrici Latini parum callidi et rei nox itale in transvorsum rapti unum Saturniorum nomen is norantiae suae sussus;ium arripuerint. Et sunt vestigia quaedam in reliquorum Grammaticorum de versu Saturnio disputationibus, quae OsSint arguere Videri, non Prorsus solitariam Charisii doctrinam suisse. Cum enim sensissent illi Occurrere veris Sus Saturnios, qui a norma sua aliquantum abluderent, erant qui Versum tanquam I rotea quendam omnes duodecit Pedes admittere opinarentur, V. Iar. Victori n.
III, 13, 3. p. 192. Gaissord. qui inde imi omnes Graminaticos sit 3er hoc adhuc non parvam litem esse allirmat. Adde Censorinum Fr de Ieir. II. l. p. 407. ais s. Cum aliis a Graecis poetis originem versus repetens lilius Fortunatianus , . p. 525. Iostri autem antiqrti ait , ut vere dica in qtιod a pluria
ret, Si Suria eis nori Observata lege nec ιno 9enere custodit inter se versus;
sed Praeterritia in quod durissil/is fecerunt, etiarn alios breviores, alios Ion viores
inseriteritat . Idem altero loco II, 27. p. ol. Et his versit obse irrit quibusdam Midelitr, thia mssitu et sitie citra homines eo ruebantiιr. Sed cum lilius priore
loco subiun Nil tu vix iii venerim a mi Metuit in quos Ino Xer tris porterem, patet, salius esse, omnes istos nutus ad vulgarem versum Saturnium alligare et in eam sententiam discedere, ut Charisianae doctrinae ne obscuram quidem umbram in reliquorum decretis pellucere fila luas. Chari ius autem cui doctrinam istam area nam acceptam reserat, vix coniectura
assequi licebit on ipsius cerebello nutam iuratus dixeris Erat enim tomo is, qui vix ipse supra vult iis sapere ausus aliorum bona in horrea sua congereret Sic ut . Iodestum et Comminianum maxime sectatum esse constat Qui num de metris scripserint incompertum nobis Possis Hes M. Ter. Varrone rauctor' eorum quae de versu Saturnio Charisius excerpsit cogitare Certe Varronem, licet is sere aequalis suerit Laevii, non dedecet haec eruditio, quae adeo non de trivio hausta est ut vel libros sive lii: neos seu linteos adierit. ec magnopere reluctantur verba
illa de Ling. Lat. 11, 56 Sed hoc vix explicari possit, quod is, cui permulta ita
sunt communia cum Charisio, ut alter alterum compilasse planissime depreliandatur nam uter utrum disceptant Diomedes, nihil plane reserat eorum, quae nune
Charisio debentur uni Quo dissicilius est Charisiani fragmenti nodos solvere, cum eo adminiculo carendum sit, quo in Grammaticorum potissimum peribus emaculandis paene semper magno cum emollimento utimur Igitur iam iliarisium Gru stillatim lustrabimus Audendum enim est sortiter, vel non adiuvante Venere.
I. De versu Satimsio. Sittit item Saluam ii itinum dent in et sentiri dentimpedit)n , in ilibris siricliter novit in gemis pedum est et ipsitin netron. De tribit nihil iraecis itit eoqtte nomen a uius itiitem St. Locutus erat Grammaticus in iis quae perierunt de aliis versibus, in quibus similiter novit in geritis 3edit in esset. Quales illos Versus dixerit ambiguum est. Conieceris asynarletos aut comicorum innumeros numeros. Illud autem genus pedum cum et histi in ametron esse docet, occurrendum opinalioni cuidam vanissimae videmus. Elenim cavendum est, ne quis sententiam Grammatici in eum intellectum prave esse clat, quasi versus illi omni numerorum arbitrio exuti licenter vagi uitaverint. Secus esse dem laciunt ipsa exempla politissimorum poetarum, quae statim post in versu Saturnio excitantur. Scilicet minus teretes aures Romanorum modulatio versuum ex diversis ordinibus artificiosius compositorum temere allebat.
Quid, quod ex Rufini Commenlariolo de Metris Comicor. I, 50 p. 537. novimus
14쪽
extilisse qui Mn Suram esse in fabulιs, hoc est μειρον, Terentii et inuti ne eeteroruni contacorum et tragicorum Prorsiis PsIarcii Z ueni tui hin illiculum errore in castit: at et Priscianus de vers. Conticor. p. 10. Miror quosdam vel abnentire, esse in Terentii Dimu diis intra . Uc ea quasi arcana quaedam it tib. utinibus doctis semota sibi Solis esse cognita confirmare. I id F, M. hi de Veteribus Plauti Inter iretibus Disputationem p. q. Tam ille pluto itinoistrose uni et minus rara ne ira deceperint, Plis Dirabitur, Cliarisium et quos luces habuit litubasse in diiudican iis Fricorum ira II te oriani die lium eris paullo in Aole liti O-,ibus Aa in Comicis raIllicissIue universe metra Sse et ipse cuin prudentissimo tuo illi censuerat Cliari Sius, teste utino itu p. 579. Cliarisii soli lentium de ori , in versus septenarii ullulit . uelani illam a Varrone Consur eunde p. sis de metro Bacchico. pSe Plautus. Iuem admiramur eximium labria versuum non dubitavit in Eliis Irani male illo apud aullium Ioel t. xli. I, 24. quod apposuerat r. Varro in libro de poetis primo, pro literi: Postquam mortes datus Plautus, comoedia iuvet, Scena est deserta, dein nisus, Ludu Iocusque Et munieri innumeri simul Omnes collacrumarunt. empe si cum versibus ieroicis certo quodam in ipsa varietate tenore decurrentibus conat,ararentur Plautum initatus Ausonius Icilγll. IV, 4 3. Ienandri abulas commendans ne Iioli irae ciliit:
Innumeros numeros Oelis accentibus esser.
Quod quale esset sensit Ios Scalii: eris usonian Leell. II, 17. p. 19O'ὶ Vel
sic Plautinos cuin salibus numeros IIoratii proavis mirili e laudatos esse a tetur iniquus ille iriorum Ii Oelaruni censor et a Graecorum muli ditiis semotorum. Idem
Ioralius, qui iii re hilocli epodis eo telisiumque poetarum exiguis strophis Latio ostendendi. acquiesceret. Pindaricum volatum reformidaret ipse aliis Missua-
' Dicit inter alia liae cci Intelligit solutos Coinoediae ersus , qui urit quidem numeri; nam Suis pedibus incedunt sed nou eri uineri , quia legibus Soluti. Ita Ioratius cum Scribit num iisque eitur Lege sollitis , intelligit haud dubie innumeros numeros Pinditri. Eiusmodi autern est , imo liberior comica poesis. Quare et tu Epitaphio Plauti per in ira neros numeros Comoedia intellissitur. - 1usonius Meuandri dra
tio uria ιος. Adde his quae Bergulus disputat Commentali de Reliit Com. it. Antillo p. 117 sq.
deret, ipsum poetam Thebanum finxit per audaces illiyrambos tineris ferrile se solutis. Quod qui interpretalionis lenociniis emolliunt, videant, ne dum a poeta suo errorem propulsant, eodem irretiantur ipsi. Quid apertius, quam ipsivali Morali visa esse liberiora metra Pindari omni vinculo ei)is exenipla Quonive in incitatissimis dithyrambis modum tenuisse in consessis est. Aec negligenda nobis ad Muri Victorini similis vox I, 2 9. p. 66. Cui mei lyricum cum
metro subsistiat, potest tamen videri extra legen metri esse, civi libero scribentis arbitrio per rhythmos exigitur. De comicorum nutem tetris ipse Quintilianus, sobrius homo, sed qui antiiIuorum lioetaru in virtutes non aequa lance ponderaret, perverse iudicat Inst. Orat. X, 1 99. In comoedia maxime claudietimus, licet Terentii scripta ud Scipionem Africanum referantur; quae lamen in hoc genere sunt eleg intissimus et plus mlhuc habitur gratiae, si intra Nersit trimetros stetissent. Ob cuius iudicii levitatem merito optimus vir vapulat Bent leto Schedius male de metris Terent. p. IV. II is satis cautum videli Ir, nequis mentei Charisii in eam partem dehonestet, a qua supra dehortabamur Versus esse Laevianos, itianos, Ennianos non negavit, Sed Vera ratione eorun parti in perSpQ clx novum genus Pedum id que ametron commentus est. Pergit Charisius, eo raptius esse nomen Saturnioru in ' empe quam is lormn VerSuum, qui, cum et ilis genus pedum ametron haberent, tamen id non statim nomine ipso prae se ferrent. Vult enim, nisi fallimur, hoc , Saturniorum appellationem monstrare versus antiquissimos et rudes. II. Et solent esse summi terregiorum senum demim, sequentes quinum denum , quales sunt ter regio Phoenicis L aevii principio priuine des Erotopaegri iou. In his ut haheamus ubi pedem figamus, ante omnia de significatu Voci πτερυγιον quaeratur necesse est. Et omnem lapidem moventibiis in Deniem Venere varia, sed quod plane satisfaceret nilii l. Primum arripies amus Veni Ithoenicem
ad quam ipsa terygii commemoratio vocabat , cui iis este Ierodoto II, o. τα ut εν χρυσόκομα eae et τερῶν etiτεουγων boni librii, c δε ρυ Θρ Sed huic opinioni Charisii verba obstant, qui, si phoenicis πτερυγι cc in Oml arationem ad 'hibere volebat, non poterat quales sunt scribere, de versibus locutus. I ac igitur sententia valere iussa devenimus ad Simiae aliorumque lusus lexandrinorum, qui a versibus longiusculis orti paullatim numeros in varias species figuratos conciderent vel contra, qualia carmina ex lant Simiae uis , πελεκυς eiusdemque
15쪽
Sed licet eiusmodi πολυ πλοκα μιέτρα a Laevii ingenio haud aliena dixeris, lamen
vix reperimus , quo artifici Pterygiorum Vocen cum ista coniectura conciliemus. e quorsum verba solent esse spectent exputes. Restat igitur, si recte iudicamus, unum hoc ut πτερυγω terminuni quendam ieelinicum itiisse intelligamus, quo paries nescio quae carminum Jricorum Stendantur. Profecto mirum reliquorum magistrorum altum silentium Varie quidem vis illius vocis tracta est, vide IIesychium . . Ιτερα γω μιέρος τἰ του υμου καὶ του πνευμονος του λοβουτά κρα και του ci τος το ανω καὶ B, ct τά κατερω Θεν η cc κcc τῶνιματιων. Idem S. V. II τε Ουγιον ' ακοωτηριον, πτεουε urSus Ιτερυγες - μεοος χιτῶνος, τα πεί τα κράς πεδα. Vide IntPP. et . . et s. v. Θετταλικαὶ πτερυγες Quanquam Si πτερυγια Sonabant τά ἄκρα, rurSus haec quae tandem dicantur, et ipsum tenebricosum est, cum Praesertim summi et sequentes Plemygiorum numero pedum distinguantur. IIaec i quisquam in clara luce ponat, nisi novi bnies aperiantur. Etenim in iis quae Seiri nequeunt, tantundem sapi-
Sed si modo illa sententia aliquam speciem probabili lalis habet, deserenduvidentur supplementa lacunae Ii LLEno ad mar rinem apo Iraphi nostri nota laci inplemygio )hoenicis Lael vius in principio pri viae des Eroto 'aequion. equeambiguum est num Principio Primae de Cum Ptemygio amice Oeat. Quanquam cum temygii signi licatio haudquaquam clareat, res in m di relinquenda e t. Certius videtur nisi inari posse, primae recte restitutiani esse. Iani si aliud quodvis carmen ei lasset Grammaticus, praeter consuetudinem indicaturus erat Ordinem, quem id in libro suo leneret. Primo loco posita carmina lyricorum poetarum saepius laudantur, ut nacreontis. Aempe praestantia sua enitentia. Et ortasse Laevianus Plioenix propter innulare melli Ienus primarium locum ibi viii dicaverat. Est auteni cur de Laevii loco ex lenebris protraclo nobis gratulemur. Elenim poesta Laevianae ratio licet coniunctis mullorum studiis et maxime industria et eruditione A. et cherti cuius De Laevio poeta commentali Ones recusa sunt in Poetarum Latinorum Reli I. p. 19 - ΒΗ - clariore in luce posita sit, multa tamen Supersunt, quae hodieque obscuriora esse suteare. Et ei chertus quidem p. 40 Lae ianoruin Erotopaegnion bane suisse descriptionem probabiliter disputat, ut singulus quisque illius operis liber Silogen breviorum compleeleretur poematum quae Laevius ipse, seu rerum raelatarum Seu numerorum habita ratione , in unius corporis speciem coniuncta libri nomine in lucem edidisset.
une eum Phoenix Laevii da vocetur, et Gellius Alcestin armen appellat , carmina Laeviana apparet lyrica suisSe Sque Varii modis deducta. rgu montaqualia suerint cum ex fragmen iis quodammodo auguramur, tum titulis carminum docemur Iovimus enim Adonidem , Alcestidem quam Glum ius de Eurip. Λleest. p. 55. comoediam suisse perperam Statuit, Centauros, ortasse Ino, Sirena certo Laodamiam, Protesilaum et Protesilaodamiam, de quarum inscriptionum vi quaesivit Vei chertus p. 30 sq. Sed cum praeter Charisium scriptores Laevii carmina ita citent, ut aut nullam omnino operi Erotopaegnion singulive carminis notationem addant, aut solo Erotopaegnion nomine contenti sint, aut deis iiique unum carminis litulum ascribant omiSS Erotopaegnion mentione bene factum, quod Charisius Phoenicis appellationem cum Erotopaegnior commemoralione copulavit. Aegre desideramus libri assignificationem. Nec ea in lacuna intereidisse videtur. Quid si omnis liber Phoenix, Singula autem carmina da vocabantur Compara quae ei chertus p. 52 sq. de Centaurorum titulo exposuit. In hanc sententiam si lutum esset e conferre, OrSilan PateSceret, qua rationeptemregii nomen cum uincim primae des iungi potuerit Sed fallax hic eampus
Laevium eximium diversorum metrorum artificem fuisse ex reliquiis carminum quantumvis paucis intelligimus. Veluti Erotopaegnion complura carmina dimetros iambicos habuerunt, ut D. I. p. 45. eichert. , r. III, p. s. D. IV, p. 45. , D. X, p. 76. , D. XIII, p. 79. ceti. Sed iambicum trimetrum clodum monstrat se. IX, p. 75. trimetros dactylicos, ut videtur, D. VII, p. d. anapaesticos dimetros Icestidis fragmentum p. 56. et D. III, p. 44. Glycone sunt r. in c. I,
D. 49 Supersunt refractari quidam versus, quo artificioSiores numeros habuisse Charisii monitis arrecti haud temere credimus ).' Addemus per hane opportunitatem Dagmentis meieberto collectis locum Laevii, qui non est ab hae quaestione alienus. til. Fortunat. I, 4, 6 p. 319. Reliqua pars hendeeasyllabi Lepidum novum libellum Anacreonteon facit metrou, octo syllabarum iambicum ab anapaesto incipiens, quale est illud apud Lepidum:
Revocandum esse Laeυiuni in Leindi locum , quod fugit vel Berghium testimonio Gram. matici nulla mendi suspicione usum Anacreontis Reliq. p. 49. , arguit alter intili locus I, 4 Id. p. 20. si aetas illud ex Lepidiano metro ad hanc leuem
16쪽
Sei nihil tim lini istana ieinorix coniunctius quam uestimonium iri sciani II, p. 712., qui liae liabet: Laevius in o Lymetris:
Dinnes sunt lenis syllabis versi. IIo carmen Osannus nati. p. 9 lyrici generis suisse suspicatur, Odarum s vl- IOIrei fortasse coni Plexum. ex cuius prooemio haec sumpta sint ait Erotopaegni On corpus recte , ut utamus, rettulit ei cherius . G2 os hoc maximo iuvat. quod Laevium videmus ipsum de metri Suis haud Dia quam trilis et commuis nihil principio carminis lectore admonuisse. Lae ius autem cum expeditum numerorum cursuin illi cilioribus metris et quasi confisan Osis lardasset idemque sermonem ascivisset. sat robis; inem antiquitatis tenaciter On Servaret. Promptam explicatio item habet . cur carmina ipsius Graeculis Λ ἰessii paullo delicatioribus et qui knacreontis Ititentibus Meliciis assuevissent, implicata a. i. asperiora et Graiae spiritu Camenae carentia, videri potuerint, octi. Ait addes memorabile testimonium Porphirionis in I orat. Carnam. III, 1. 2. Laevius Lyriea ante Ioratiun scripsit, sed videntur non illa Graecorum lege ad lyricum charaeterem exacta. Itudem appellat incertus Grammaticus in E ichense Id. et End- licher 'nall. p. 35. Lectum Soneminens, sed Pud rudem, h. e. Laevium 1 r. Erotop. III, p. 44. Quid quod Laevius id ipsae sensisse videtur Aam cum in versu apud Festum p. 270. 20. II ueller. dicit: Seabra in legendo reduviosave ostendens, non improbabilis est peracuta G. I. Ossii suspicio, poetam suamet ipsius viliave ami ' vel lectoribus in introitu alicuius libri carminisve excusasse, , 'ei-cclier t. p. 75 Sq.
vio neque Alcesti di magnopere avet Quare meae eum Mete horto. Hermanuoque Praes. Alcestis. XVIII. de Laevio cogitemus, loque eum Glumi, de Alcest. i. εἰ.de Enniana, si dis placet , omnedia Alcesti do. Ennii quidem nomen constanter gervant codices inspeximus duos in bibi otii est Wolfenbuit Ianala quorum alter saee. X. liabet rLunius in Telestide comoediti alter saec. XV. Ennius in Helestide comedia. Sed a vero aberravit G Berni, ardymist Lili. Rom. p. 20 . , cum versum Senarios duculenti S Simos, quos aniluam ex Terent illa Naevia , itant Nonium et Isidorus emendatius
saer litos illos A. in ei ne hi in Menandri Beli q. p. 75. . Laevio tribuendo. coniicit.
Ex comoedia aliqua esSe non potest ambigi.
Bodonii dum est ad Phoenicem. Quod carmen quale tractaverit argumentum vix potest anceps esse iudicium. Etenim si reliqua Omnia, quorum paullo est alior extat memoria, Erotopaegnion carmina in argumentis amatoriis constiterunt, quae ex historia subulari repetita more poetarum lexandrinorum varie exor-Data essent, nee Phoenici nomen aliorsum spectare tui censebimus. Quod carmen ex ipsius Λmyntoridae narratione quae est Homer Iliad. I, 443 sqq. maleriem sumpsisse certum Videtur. Oetae tragici idem argumentum pertractaverant
Io Chius, v. 'leber ding. Frr. Ionis p. 55 sqq. Euripides, et ex Romanis Ennius. Qui omnes I Omericam narrationem de amore Phoenicis in pellicem, cui se instigante matre ' indulsisse non ess at Homericus Phoenix, ita deseruerunt, ut Phoenix alter quidam IlippolStus celebraretur. Sic Euripides αναμιάρτητον εἰςάγειτον Φοινικα. v. clioli. Iomeri l. c. et pollod. III, 15, 3. e conse Vale ho-narii Diali ib. cap. XXIV. p. 26 sqq. Iatthia Frr. Eurip. IX, p. 239. et Vel cherunt de Tragoed. II, p. 05 sqq. Quos imitatus Laevius descripserit
artes pessi eis castum invenem rustra lentanti S, POS apud patrem mynlorem sceleste criminatae, quasi ipse se corrumpere conatus Sset. Sequitur, ut hinc colligamus, verba Laevii a Charisio apposita proloqui pellicem, quae Veneri , dominae suae ac magistrae, diem plenum hilarulum se dicaturam polliceatur. En ipsa verba: Venus, amoris altrir, genetrix cupiditatis, in quam diem plenum hilarulumi praepundere fas est opitulae tuae ac ministrae.
Sic, eliam si quaedam nostros emendandi conatus respuerunt, Sedecim pedes, ex Grammati eorum quidem mente, emergunt. Absque Charisio esset, quis non haec in exigua rustula dissecaret, talia:
Quod in codice scriptum est praeprendere, qua id medela ad reliqui sermonis
concinnitalem retrahas vix inveneris. Iam quae sponte cui Vis occursant Praeponde praependere, prae Pudore non quadrant. si sorte profvndere Ialet.' Malo de iero IIomerico sollicit Sosiphanes et Aristodemus versum 453 ita de
17쪽
e Statim post inter fas est et sese est dubius iaereas Certum est quoi JIL LL ius in maro in reposuit opitulae Paulus est i p. 134, 1 l. hit illus Iuppiter et se vi Hor lictus est, quasi Pi lator. 13enique item inutivum illuc hiluruluui prodit Laevii telicias. luarum amor cum Catullo Plautoque Pi Communis. Comia pares e. IV. p. 44. nanu lascivula ac tenellula D. III. p. 49. Trochiscili, radiculae: r. l . . . q. tardini e uiui Aenio manciolis vel nurniculis tenellis p. νη; miserulo obito 1 . l. p. d. ii an Iuam ii ipsum Vocabulum quo te loquimur, ne Cicero repudiavit nil it. XVI. 11 Atticae quonian hilarula est, saviunt des in dat iliari sermone.
. ranimaticus cum ite a turn iis quinum lenum Senum V denum Plium praeiscipiat rationi congruum Si latuere allata S Se ex eo lem poeta liversae mensurae
exempla. In ea sententia facile confirmamur eo, quod quae sequuntur Hillo cum praepressis vinculo eo haerere lintei Quae fortasse si sunt scribe nil a Tani etsi neutiqua ni quid foret ex avida grat' dura fera asperaque fantula nolui de domnino acci 'cre SuPerbo.
Si haec rectis incedunt alis, pellicem et ipsam haec proloqui illi persualleas, quae ex ancilla paxilla et immiti de superbi Plioenicis in se animo nilii satis
certi extorquere potuisse conqueratur. AO labilis est cumulatio illa in ninio Ira - iter commoto avidia gravi, dura, fra asperaque Ila Solent et alii vel ustiores poeta nomani et Plautus saepenumero. Celerum Similem numerorum complexum
ουδε με cίΘει βαρεῖα τηλοθεν αυdce. Festinamus a lolliunt Charistius haec aere reli luerat: II. Aia phales in rata oediis nonnun piam incidere veteribus olent, ut Ennii Attiique , de ptibus aemu nihil sane praecipitur. Attii ex Epigonis: Quid istoc nata τ unicii est dentun . . cel br . . . . Prome . . . to expete timida me tecto excies Vel hic alius, Sed iam Amphilo e uni huc vadere cerno et nobis datur bona pausa loquendi in tempus
imi ulcerosa sunt prioris versus Attiani membra quam quae malis Tacilem me telam recipiant niversae sententii loci manifesta est Quanquam si verba
qnata at timida recte haberent, de patre aliquo filiam suam compellante sermo esset. Scimus aulem, itii sabulam de cognomine Sophoclis expressam fuisse, auctore Cicerone Opt. Gen. r. I. Lnde prosectus et cherus noster, quem honoris caussa nominamVS, in Praeclaro pere, quo omnium sabularum tragicaruma rigumenta elicissime adumbravit, I, p. 269 sqq. comparatis utriusque poetae a mentis sabularum, quarum alterum fuisse titulum Eriphyle fuisse commodes latuit, in his tragoediis necem matris Eriph Flae a silio lemaeone ex mandatis patris suasuque et hortatu pollinis Delpliici perpetratae fuisse repraesentatam defendit. Iaec si vera sunt, quis tandem natam suam per illius sabulae decursum niloqui potuerit, ei re esticias. Quare, donee meliora doceantur, vitiosam Ioci scripturam ita emendamus: Quid istoc gnate mi timidam me tecto excies. Ut liae verta redeant ad Eriphylam ab Alcmaeone oras vocalam Alcmaeonem cum matre altercantem introduxerat Sophocles V. Melcher. l. c. p. 275. IIaec si concesseris, habebimus quo reseramusottianae si bulae ragmentum 10. apud Bothium, servatum id a Nonio s. v. evectorare p. 16 5. Mercer Allius Epigono
Eloquere propere ac λavorem hunc meum ex Iectora.
Quae Eripliyla Charisianis illis in summo pavore essust statim subiungere potuerit. Paullo aliter et cherus p. 275., qui lemaeonis verba ad Amphilochum silai arenoscere videbatur. Erit qui litterarum lacinias apud Charisium maximeque illud expete ipsum illum Versum monstrare coniectet. Sed etiamsi scriptura odicis difficillima hic illic mire depravata est, veluti statim post quod pausa esse debebat, Nars scriptum est, hanc lamen legem sanciamus, ne quis aleam coniecturalem audacius ludat. Quid in lacuna scriptum suerit, Oedipus aliquis coniectet. Hoc videmus, versu molli pariter ac Laevii alterum ingressum habuisse a basi cumana crusi, eundemque toga Oedicis numeris fuisse erminatum. Tandem aliquando in locum planiorem nisi sumus, sed ut rursus dubitationum quasi fluctus oboriantur. Leviter corrupta sunt priora alterius exempli, acile illa Noniani testimonii auxilio redintegrandas novissima vel plane desperata vel dubia. Quae nos eruere potuimus, haec fiunt: Sed iam Amphilochum lium vadere cerno et nobis datur bona pausa loquendi in emims obviam.
18쪽
onius . 1 3. 6. Pausa est quies alicuius rei Attius Digono:
Sed iam fmphilochvni huc vadere cerno et nobis datur bona pausalo luendi. Quos numeros, nisi nunc a Charisio admoniti essemus, anapaestos logaoedicos esse crederemus Iam eorum, qui FralImenta Veteruul Oelarum scenicorum collegerunt licetilia in hi quo Iue ila grassata est, vix ut irae temperes. Ita enini
Sed iani Amphilochum v vadere Cerno et loquendi pausa bona nobis datur. Quae temeritas iam altas allices egit, ut ι Othius, cui est r. I. p. 99. ne verbo quidem veteris scripturae diversita leni commemoraverit. deo indulti labilis illa lubido visa. Omnino, dicendum enim est, saepe sacit indignationem nudacia hominum doctorum incredibilis plane, qua Latinorum poetarum frustula in ordinem scilicet cogunt. Celerum et cherus p. 275. lcmaeonem in illa verba erumpentem facit, cum is de interimenda matre dubius Dalrem mphilochum, tanquam Orestes 1-
Iaden suum. appropinquantem conspexiSSet.
His utcunque profligatis ad ultima proi redimur, quibus Orit: in alionem nominis Saturniorum ex diversorum aram malicorum sententiis complexus est Charisius. Resident in verbis ipsis aevi quidam : mentem scriptoris nobis Videmur percepiSSe. Scripsit igitur Charisius, in quantum mos intelligimus, haec :IV. nos Saturnios nonnulli vocatos existimant, vel quod eius emporis ram- perili adhuc mortales huiusmodi versus eris vi te gantur Saturnus sa
in Ddale . . . eis solemnibus diebus cecinisset, vel piod eo levi defuncto απο Θεωσις hac dictione sit celebrata, cuius exemplum adhuc ligneis libris reperitur. Inter tres arammaticus, si recte sentimus, Saturniorum originationes optionem dat. Aut enim de nomen accepisse, quod pristini mortales et Saturno reII nati huiusmodi versus condita post frumenta lusibus dedit his vocibus cluserint Saturne, Saturne aut quod ipse Saturnus festis diebus talia cecinerit aut denique quod eodem de lanci et in coelum deorum asello αποθεωσις hac dictione sit celebrata. In altera ori II inatione fortasse licet ulterius pro Iressis mentem Charisii accuratius definire IIirum enim, ni haec litterarum elementa D in dat eis ad halia
ducant. Quae sollemnia in honorem Opis coniugis Saturni, institula celebrabantur tertio die Saturnalium, vid. Macrob. Saturn I, 10. eoli. Varr. de Ling. Lat. VI, 22. p. 32. et II artunt; de relig. Roman. II, p. 12 o. Poterat igitur sic sere scriptum esse : vel quod Saturnus primo tempore in halibus, eoniugis sollemnibus diebus, cecinisSel. Itursus in his Charisius a reliquorum Grammaticorum narrationibus mirifice recedit. Festus p. 525, 10. ueller Versus quoque antiquissimi, quibus au nus fata cecinisse hominibus vi letur, Saturni appellantur nar Victori n. III, 13, 1. p. 190. vi versu prisca apud Latium aetas tanquam Italo et indi- qenae uturnio sive Fauni nomen dedit, cli. lil. Fortunat. I, 3. p. 25. Idem lilius II, 27. p. 551. Saturnio metro primum in talia usi, lictum autem a Saturnia urbe vetustissima Italiae. Idem II, 7, 2 p. 553. Aut sumunt nomina a tempore, ut Saturnii, quo ει eo tempore primum in Italia usurpati sunt, quo Saturnia urbs erat. Diomedes III, 54 57. p. 495. Saturnium in honorem clei Naevius invenit. cro in Horat. Epp. II, 1, 153. Saturnio metrotis sunt veteres Latini sub rege Saturno et postea longo tempore. urelius Victor Orig. Urb. Itom. IV. Hoc genus metri in vaticinatione Saturniae primum ro-ilitum est Eius rei Ennius destis est, cum ait, Versibu , quo et q. . . t Charisii sententias singulatim expendamus , primae suus esset honos, Si de veritate istius eph Smnii constaret. In comparationem cum alia fluunt, lum Graecorum Ιοβακχος, 'Υριέναιος, Αἴλινος, Λολινος, similia, quae noui in carmiunm ab ephymniis sunt orta. itera originatio non est incognita Graecis, ut carmina in dei alicuius honorem inde dicta assirmentur, quod ipse deus primus talia cecinisset, veluti Λpollo Paeanem. In tertia, qua inter deos relatus Saturnus Versibus Saturniis celebratus dicitur, maxime animum advertunt ultima cuius dictionis in exemplum a thue ligneis libris reperitur Libros ligneos qui commemoret aeque is lorare latemur atque illud, quales eos nobis mente informemus fuisse. Contra in ore omnium sunt libri lintei, de quibus ex Livio salis constat. Aisi quis ad custodiendam manum librarii auxilium petet ex Plinii testimonio Vat. His t. XIII, II, 21. In palmarum foliis primo seriptitatum , deinde quarundam arborum libris postea publica monumenta plumbeis voluminibus, mox et privata linteis confici coepta aut eris. Quanquam quos Livius ex uberone et Macro Licinio, a quibus erant inspecti, tu subsidium vocat linteos libros, ad Monetae Servatos, magistratuum exhibuisse annales videntur, se Liv. IV, 7 15. 20. 25. Wachs-
19쪽
m ulli. Iist. Bom vetust. p. 1 Sq. Frid. Lach In ann il Fonti Liv Iii 2 sq. et Graus iunio it t. et Fragnini Vett. UiSt. Itom. p. 25 sq. Vern mox poclem Livio cogit oscimus Illi ros inle D apud Samnites qui, una res sacras conluviserint Charisianae nemoriae Succinunt. Iarrat , 53. ad bellunt Romanis inferendum exercitum Samnitium omnem ad quiloniam esse indicium t adhibitas esse Deorum etiam Opes, ritu quodam sacranienti vetusti quasi initialis militibus. Pergit: ae libro vetere linteo lecto sacrilicatiun . sacerdote vis Paccio quo Iam homine ut agno natu qui se id acriant Petere assia nabat e vetusta Nainnitium liqione. Praeterea carmina ibrilina linteis extis perscripta suisse auctor est xmmaelius Epi fili. II, 54. His si quis meliora, certiora, ad persuadendum aptiora in medium attulerit, ei vel elicitatem suam oratulabimur vel in I eni doctrinaeque asces sum mill mus. os tantum abest ut nobis valde blandiantur, ut confiteamur ultro . multa nos falsa protulisse, perpauea Iera, Plura Veri non absimilia. Aimirum et nos, gens bilologorum litteratum Iut eo lumen cluemuS, ιδμιεν ' ευθεα πολλα λεγειν Ἀτυμο ατιμ ομιοῖα.