PII X Pontificis Maximi Acta, Volume 3

231쪽

- 220 -

α IV. Hac ratione adscriptos posse quidem ad indines prom0veri. Cum tamen nemini sint cito manus imponendae, α ossicii sui noverint esse Episcopi, in singulis casibus pedi pendere, an, omnibus attentis, clericus adscriptus talis sit, qui tuto possit absque ulteriori experimento ordinari, an potius oporteat eum diutius probari. Et meminerint quod et sicut se nullus debet ordinari qui iudicio sui Episcopi non et sit utilis aut necessarius suis Ecclesiis V ut in cap. I 6, 8688. 23 de reform. Tridentinum statuit; ita pariter nullum

Q esse adscribendum novum clericum, nisi pro necessitate et aut commoditate dioecesis.. V. Quo vero ad clericos diversae linguae et nationis, α oportere ut Episcopi in iis admittendis cautius et seve- rius procedant, ac numquam eos recipiant, nisi requisi-α verint prius a respectivo eorum indinario, et obtinuerint α secretam ac favorabilem de ipsorum vita et moribus ins -κ mationem, onerata super hoc graviter Episcoporum con-α scientia.. VI. Denique quoad laicos, aut etiam quoad clericos, . qui excardinationis beneficio uti nequeunt vel nolunt, α standum esse dispositionibus Const. Specululares V, quae, . nihil obstante praesenti decreto, ratae ac firmae semper

et manere debent π.8ed pluribus in locis mos iam pridem invaluerat ut

quaedam litterae quasi cardinatorias, seu mcorporalionis aut meat nuncupatae, laicis quoque traderentur, eodem

serme modo ac pro clericis fieri consueverat: quibus litteris Episcopus originis laicum suae dioecesis subditum dimittebat, et ius nativum, quo pollebat eum in clericalem statum Dj0jtjrso by. de

232쪽

adscribendi, in alium 0rdinarium transferre eique cedere videbatur; et vicissim hic illum suscipiens eum proprium subditum sibi sacere, et qua talem ad primam tonsuram etss. 0rdines prom0vere libere posse arbitrabatur, quin aut ratione domicilii aut ratione lamiliaritatis subditus sibi esset iuxta Constitutionis e Speculatorea γ praesoripta. Porro evulgato decreto A primis a, de huius praxis legitimitate disputari coepit, et plura dubia hac de re ad 8. Sedem delata sunt. Quapropter de mandato S8iui quaestione semel et iterum in hac S. Congregatione examinata, tandem die 15 Septembris I906 Emi Patres censuerunt, permitti posse, si Sanctitas Sua id probaverit, ut praelatae litterae, quibus lateia propria dioecesi dimittuntur, ab 0rdinariis concedantur, earum vi extradioecesanus fieri proprius valeat Episcopi benevoli receptoris, et hoc titulo ad clericalem tonsuram et ad fg. 0rdines ab eo promoveri; dummodo tamen:

et pro determinata dioecesi concedatur.

ricis ineardinandis statutae sunt, et superius sub num. ΙΙ, IU, IV et V recensentur; et servato quoque decreto 4 Vetuit , disi 22 Decembris 1905 quoad alumnos a Seminariis dimissos.

latore8 γ requisitum, praestandum esse ante clericalem innsuram. Verum cum obligatio permanendi in dioecesi non pr0pria, eique in perpetuum serviendi, ante mai0rem aetatem non sine dissicultatibus et periculis suscipi possit, cavendum Dj0jtjrso by. de

233쪽

esse ab Episcopis ne ad clericalem tonsuram admittant qui

Facta autem de his omnibus relatione 88mo D. N. Ρi0Ρapae X ab instascripto Secretario in audientia diei 16 Septembris 1906, Sanctitas Sua deliberationem Emorum Patrum pr0bavit et confirmavit, mandavitque ut evulgaretur per litteras S. C. Concilii, ut omnibus ad quos spectat lex et regula esset, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, die 24 mensis Νοvembris 1906. ' VINCENTIUS CAED. EP. PRAENEsTINUS, Praefectum C. DR LAI, Secretariu8.Dj0jtjrso by OOQ le

234쪽

gh m illud voluptatem Cordi Nostro comparavit, M-

chiepisc0pos et Episcopos Austriae e Vindobonensi c0nventu, quem N0stri etiam auspicii felicitate praeeunte peregerunt, cogitatione et animo Personam Nostram esse complexos datisque nomine tuo litteris, gratulandi attulisse caussam variam et multiplicem. Quo quidem in perurbano ossicio amorem in primis probavimus, voluntates erga Ms informantem vestras: propositum deinde laudavimus omnia servandi fideliter, quae sint documentis commonstrata Nostris: studium p0stremo vehementer placuit, a vobis sedul0 impensum ut quae adhuc praecepta per Nos sunt ad amplificandum religionis bonum, usui adiungeritis. 0pera ista c0nsiliaque universa meritam a Nobis praedicationem et Dj0jtjrso by. de

235쪽

merentur et habent; quippe si gratum est percepisse iam

fructus, haud minus iucunde contingit posse alere serendarum spem utilitatum. Hoc autem e frugiferis propositis vestris eligimus quod maiore contentione stagitemus, scilicet ut a sacra iuventute recentius sentiendi cogitandique morem arceatis, religioni, auctoritati, institutioni adolescentium adversissimum. 0mnia Vero, quae deliberando spectastis aut praecepistis, fortunet propitie abundeque Deus: votorum in eo summa est ex animo Nostr0 profluentium. Testem propensissimae voluntatis et pignus caelestium gratiarum Apostolicam Benedictionem tibi, Collegis per Austriam tuis, populisque cuique Vestrum concreditis peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud 8. Petrum die ran, mensis N0vembris anno mcccen, Pontificatus Nostri quarto.

236쪽

SANCTAE ROMANAE ET UNIVERSALIS INQUISITIONIS

Feria IV die 5 Decembris I906.

x mariavitarum sacerdotum secta quae ab aliqu0t annis n0nnullas Poloniae dioeceses infeliciter insestat, in eam paullatim devenit obstinatam pervicaciam et insaniam, ut iam Ap0stolicae Sedis p0stulet extremas c0siroitiones. Haec enim secta, cum in exordiis suis simulasset singulare studium gloriae divinae, mox spretis Episcop0rum suorum moniti0nibus et correctionibus, spretis ipsius Summi Pontificis primum paternis adhortationibus, tum severioribus commin ti0nibus, spretis quoque censuris in quas n0n unam 0b causam inciderat, tandem ecclesiasticae auctoritati se penitus subduxit, agn0scens pro capite laeminam quandam Feliciam, alias Mariam Franciscam Κ0gloKsha, quam sanetissimam matrem dicunt, 88. Dei Genitrici sanctitate parem, sine cuius patrocinio nemo salvus esse possit, et quae delegavit I0annem Κ0 lini, ut suo nomine tanquam Minister generalis totam Mariavitarum societatem regat. Cum igitur constet praedicta totius societatis capita, Ioannem ΚοWalfhi et Mariam Franciscam Κ0gloKska, etsi iterum iterumque monit0s in suis perversis doctrinis et molitionibus quibus simplicem

237쪽

multitudinem decipiunt et pervertunt, obstinate persistere, atque in censuris in quas inciderunt sordescere, haec Sacra Suprema Congregati0 8. R. U. I. de expresso 88mi D0mini Ν0stri mandato, ne quis, cum detrimento salutis aeternae, ulterius communicet operi a mulignis Ioannis ΚοWalini et mulieris Κ0gl0Wsha, declarat atque edicit dictum sacerdotem Ioannem Κ0Walfhi mem0ratamque Meminam Mariam Franciscam Κ0Zl0WAha, nominatim ac personaliter maiori subiacere exc0mmunicati0ni, amb0sque, e gremio Ecclesiae Sanctae Dei penitus ext0rres, omnibus plecti p0enis publice excommunicatorum, ideoque Ioannem ΚοWalfhi et Mariam Franciscam esse vitandos ad pilari disere. C0mmittit insuper RR. ΡΡ. DD. Varsaviensi Archiepi-s00p0, Pl0censi, Lublinensi, Kieleensi aliisque, quorum laris interest, Episcopis Polonis, ut, nomine ipsius Sanctae Sedis, declarent singulos et omnes respectivae suae di0eceseos sacerdotes infami sectae Mariaviticae adhuc addictos, nisi infra viginti dies, ab ipso praesentis intimationis die computand0s, sinoere resipuerint, eidem excommunicationi maiori, pers0nali et nominali, pariter subiacere eademque ratione

vitandos esse.

Praelaudati vero Praesules magis ac magis satagant egrege suo fideles, a sacerdotum Mariavitarum insidiis ac mendaciis misere deceptos, admonere non amplius Ecclesiae Sanctae Dei genuinos esse posse filios quotquot damnatae sectae Mariaviticae scienter adhaereant.

238쪽

HABITA IN C0NSISTORIO DIE VI DECEMBRIS ANNO MDCCCCVI

obis oum animo reputantibus quid hodie potius cum

amplissimo coetu vestro communicaremus, nihil occurrit, quod s0llicitos magis habeat, nisi ea acerbior in dies rerum atque hominum calamitosa procella, qua catholicum nomen miserrime affigitur. Equidem hoc maxime tempore Ecclesia sancta naviculae illi est verissime comparanda, quae in medio mari operiebatur fluctibus. Attamen minime nutat fides Νostra; quin imo firmissime persuasum est, nuno qu0que nobis adesse Christum, qui maturo opitulandi momento, surgens imperet ventis et mari, atque optata fiat tranquillitas magna. Interea, Venerabiles Fratres, tametsi magnis premimur aerumnis, solatium non deest Nobis, grande illud quidem planeque mirandum, quodque vel ipsi stupent catholicarum partium osores. Concordiam inquimus singularem, qua universus coalescit Episcoporum ordo, atque Nobiscum est coniunctissimus. Una enim omnium est conspiratio, unus c0nsensus cum Pastore summo, Christi in terris Vicario; ut nemo sit illorum, qui insigne illud Augustini verbum iterare non gaudeat: Roma loquutu eat, cauam Mea esu. Sicubi vero Dj0jtjrso by. de

239쪽

turbulentis inimicorum ausibus sacrorum Antistites acrius vexantur; e0 ceterorum Episcoporum videmus 00ul0s anum0sque o0nverti addereque fratres fratribus solatia amicus, ut scilicet malis ne cedant, sed stent sorti0res t0rtoribus. Pater sancte, qui illos posuisti regere Ecclesiam tuam, eustodi in aeternum hanc V0luntatem cordis eorum lUtinam porro ad praeclarissimum h0o Episcoporum su0rum exemplum catholicus etiam populus c0mp0natur ubique lId utique toto Nos pectore exoptamus, id toto nisu hortamur, ut fideles suis 0mnino consentiant past0ribus, nihilque antiquius habeant, quam illorum nutu duci suasuque moveri. Postulat hoc quidem christiani nominis ossicium; sed postulat m0do impensius religionis bonum; ut videlicet, ubi christianae rei oppugnati0 iam premit, constanti sortitudine superetur; ubi vero parantur religioni insesta, catholici, partium studiis animorumque dissensionibus generose dep0sitis, qui quid leges sinunt nec christiana conscientia prohibet, idt0tum audeant ut ea feliciter avertantur. Haec ad commune solatium atque ad animos excitandos visum est significare: nunc vero ossicium exigit, Venerabiles Fratres, ut nonnullarum viduitati ecclesiarum, imprimisque

inelitae Sedi Patriarchali Hierosolymitanae latinae, quae per obitum Venerabilis Fratris Ludovici Pimi vacat, provide mus. Ad quam, re mature perpensa, Venerabilem Fratrem Philippum Camasset, Archiepiscopum Naxiensem, destinare placuit. - quae huius antistitis in Apostolicam Sedem sit

voluntas, quae sint multarum ornamenta virtutum sustus

240쪽

nandis praesectus. Tum vero, per annos quindecim, Collegio Urbaniano Rector eum laude praefuit, inter Pontificiae Domus Antistites merito cooptatus. Illum demum, ante annos duos, Archiepiscopatu Naxiensi Ν0s ipsi auximus. In quo administrand0 quoniam egregie se probavit, de eo ad latinum Hierosolymitanum Patriarchatum evehendo cogitavimus. Quare auctoritate 0mnipotentis Dei, Sanctorum Apostolorum Ρetri et Pauli et Νostra, electionem facimus de persona praedicti Philippi Camasset, quem absolvimus a Vinculo, quo tenebatur, Ecclesiae Naxiensis, ac transferimus ad Patriarchalem Ecclesiam latinam Hier0solymitanam, praeficientes eum Patriarcham et Pastorem eidem Patriarchali Ecclesiae latinorum, prout in decreto et schedula consist0rialibus exprimetur; contrariis quibuscumque non sistantibus. In nomine Patris et Filii qi et Spiritus 's Sancti. Amen.