Antonii van Goudoever Oratio de Francisco Petrarcha, literarum humaniorum seculo XIV. instauratore praecipuo ..

5쪽

Haec est prolecto rara nostrae aetatis estas ut non tanti in disciplinarii et sum , vel in etiam iterarum Humani vacomplura praesidia detecta et allustrata sint, mininia oribus incognita et liscura essehi.

milia etiam , quae vel dissicultatibus vel tentapori lauris ecta et intemissa jacinant, ii, vo ardore suscepta sinit et profligata Nova sunt etiam et inexspectata Literam et Ustoria. rum subsidia allata vel ostensa , quorum vim Parum Iam animadvertere, Parum augurari quodammodo possin s. . . I Quas

6쪽

Qu.ui1 -h Iam temporum fortunam ne exaggerasse videar, mecum reputetis, orientales linguae, eaeque recenti e euaui, quostium atque ardore, hodie, in patria quoque

Stra, a viris doctis excolantur, ut sontem

rerum gestarum , disciplinarum , artium et i terarum nobis a nant, vi huc usque ia tum non praeclusus luerat. Qui μ' mecum Anglos illas et Francos et Germinos admis tur, qui omni cura et labo, id agunt, ut ad antiquissima Asiae et Alricae monimenta aditum muniant, qua de re superiores es ne simaverant quidem, vel laboraverant frustra Nec opus est, ut Fransorum in Aegyptum expeditionem hic memorem, aut Anglorum immensum in India imperium, ut vobis, tendam, quae quantaque noxa inde antia quitatis exploriindae exstiterint praesidia. Malo. Obiscimi ex risiue inis tram rvam transire, et eorum motis attingere, qui sit gulari es exuat atque indefesso lis . Te, rescriptos antiquorem Ibros e latebrarum tenebris eruere nobisque repraesentare

anotati sunt, eo quidem cinii exitu, ut haudia ea nobis reddiderint,i quae ostra adhuc d -

, sed

7쪽

siderata et quaesita saerant utque spes assit -

geat , ut ves ipsi. ---- exmupli incit liknova antiquitatis monimenta detegant, quae mis diu, eheu in ter aristatuerunt, vel sit stitiosa serioris aevi bactarie arein suppres. LIIanc igitur nostri seculi rationem, quoties nescio quaenodo spmite ea se ravi osserunt tempora, quibus seculo XIV et XV. immortales illi viri exstiterunt, qui humamin iis instauraiores recte celebrantur, quique a sipiorum nisi Graecorum Romanorumquererim, Domini, quae in orarum opera procul dubio maximam partem interiissent. Ilarum igitur in literas merita cum aetatis nostrae studiis inventisque compa s Ouistargmentum, de quo nunc dicerem, mihi maerendum esset, ab ipsis ius viris repetendum illud arbitratus sum. Et quandoquidem in iis Petrarcha, principem lam occupat, eque persona mea, neque sili es o, humanit et bonis literis consecrato alienum duxi, si hunc mihi eiusque in Uteras inertia, dicendi materiam eligerem. Dicam igitur δε ει timciso Petrarcha iterarum rium morum,

quod

8쪽

Quod dum ago, vos rogo Α Α Η Η. ut auerim mihi benevolasque mentes praebe etas, non quidem argimi erui noritate, vel alta inum,meae ficiat se exspectatione; sed ipsius ouatoriis sin male atque inomini 1. - . n inuri auim abest, ut tumidam vobis Petram aetias a lalumem recitare sim, vel eius t-r eduli emivire, ut eloquentiae lauta Prota, id potius aevum sim, ut ostendam,

quibus animi ingeniique dotibus saeritura

clitus, ut melioris rationis auctor esse Posset; desnceps ver 'ius merita recenseam et msimul indicem, quam vii praestantia, minxin aequales tum in posteros habuerit.

Vere Cicero dixit, adolescensiae a dii ,

tanquam in herbis, significare, quae virtutis .maturitas et quamae fruges industriae sint sti iturae 1 . In rem praesentem igitur ut v niamus, ipsum emtinuo eum cham eontem--plari habet: et sero contemplari in mem, de quo valuit omnino Caesaris illud de Bruto: nio orio scena πια sui nescios erum quidquid ovit, Oul iuva, ehementer. 2 Ab infantia enim tuli id ita te ductus, altum quendam

montes in Nemausi ricinitate adscendendi,

9쪽

non quiexit, qui, uilium perficeret. Pio vero magis sodales dissuadebant, eo acrius cupiditas mendi augebatur Pastor etiam istis convexa montis ei obrius , quo magis peric la praerupti et invii montis ostendebat, eo alacrius adolescens pertendebat. Verbo nurulis periculis, nulla molestia, nulla corporis at Maone, musis monitis a pro Mis deterritus recessit, desaec rem periecisset, laso ais illud reputans: is ris oportet ' a

tempore , puer a patre ad Clau- vallem adductus , naturae Pulchritudine et amoenitate ita sili commotiis, ut ad solum quasi amxus Iacrymabundus staret immobilis.

Quod quidem spectaculum tantam rim in eius animum habuit, ut, per totam vitam, ille terram ipsi, praeter omnes, angulus rideret, si, ut ipse ait, nullius locus aut phasoti ei tribueret, aut stimulos acriores dat et ad magnos labores si sipiendos. 4 Neque lacorim tantum amoenitas, verum eum quidquid pulerim et de riua esset,

10쪽

Q singulari inem animinexercebat ut

mo illud ardor amaret et prDSequeretur u

que a m ille et atauratims sensus animam asyludet metiitque alacritatem eo diaret atque servorem, qui sublimia quaeque gignere solet. Ita Lauram putaterrimam, illi

lierem , ut prilii III adspexerat . quemadmodum

Plures ante eum, ita ipse mimio ejus amore deperibat, sed quod Petrarchae imprimi, amor ille non languescebat, etiamsi sibi persu vium haberet, eum Omni spe esse destitutum non totiescebat etiam postquam latis Lavia Sue nuerat, nec infelix requievit unquam Astidem ille timor, eum a vulgi consortis segregavit, et dux , ut ipse latetur, viarium omnium in senti ingenio calcar admovit ac semisopitum animum excitavit 5 . in cum sive natu me impulsione, seu parentis hortatu libros Ciceronis in manus sumsisset, 6 ecce quem S giae lans in ausae valle adeo commoverat quique Laurae veri raptus,

Arsi ut ad mugno pinecivae meos spari ardore Ciceronem eo laxus est, cuius lectione satiari non potuit, nec emi minus, quam