Animadversionvm liber in Nonni Dionysiaca. By Petrus Cunaeus

221쪽

r, T A VI Issaninio nostro&poetarum carminibus neque hoc vitio illis datur. Sed si quis in aqua cum delphinis eum conferat, aut velocius natare dicat ludibrium debebit. Quare recte Aristoteles, si L. Docuit,inquit,etiam mendacia alios dice re, ut Oportet,Homerus Qusd ille, sicut omnia, divinitus cs,Ao do tacti vocat:quia fallit Ad cuna ratione. Quod sit forte id ad hippopotamum referas, multo majores nugas egeris. Nusquam enim in mari ille, neque Neptuno tribuitur scd Nilo Deo. Sicut in antiquo numisiaetate imperatori Adriano sub Nili figura. Est praeterea tardum animal, requod capite bovem, rictu excepto de aliis quibusdam , reliquo corpore suis obessitatem repraesentat. Vnde quidam bovcm,

222쪽

rsi DAN HEIN stareti,deducatur. Cum ver, o Aesa etiam laeter, linervam aut is est,nihil nobis aliud quam admirationem relinquit, quomodo fieri possit, ut qui Graece aliquid didicerit, iam in crassum cr- rore impingere potuerit is et Atae enim, si illius

usum admittimus, erit, ii rei geo: Tegum et taphta 'AE' Vas rem olim. Et actionem ipsam denotabit. In curuli certamine heroes tam pro ilias, tam crebras oratione habent, ut non in certamine ancipii versari, sed in foro nec Ne no-

esses videantur. Homerus, cur nolum est,eminentem in planicie locum petam ac nassai: Vocavit , ille vero eminentem faciei partcm, ptari meo: citet . , qua sibi a collim faciei dicas vccare ausus est. Ita enim in lilii:

Quod de Cyclope si loqueretur frigidum tamecsset nunc autem plane ineptum fgo&tu. quicunque Graece intelligit, oA. tiresi se a G-caria diceremus, ille vero paulo post in luctae certamine, etiam anxta non dubitavit di.

M, μιν A. Vbi mi Tri TAoico res luco et Teleta . Moris erat apud veteres, ut qui victus esset, manum attolleret: qDod Cc ime dies si cree Graeci, Latini vero dare, dedere , aut etiam tollere manum dicunt. Sicut Cicero apud Lactantium elegantei,

223쪽

t li

hISSERT ATIO. ros ganter,cum in gravissimo, quem ex stinere filiae

conceperat, dolore, victum se a fortuna fateretur, do, inquit,d manum ion. Hoc ille ineptis sanae dixit, sese, scires etc rix o artari quod vincentis est, non victi aut adhuc ccrtantissia tem Sed totam hujus moris descriptionem audiam US.

que usurpati: aut discrimen utriusque e periri. 5ed quomodo dixit, sibi Ocior: cppam et pro quomodo enim prius in venerunt istum morem si nondum erat Deinde pugnantilla directe, prius fuisse inventum, i posteris fuisse in 'entum. Sed putavit sty idem esse, quod a Abh , vel meter. Hoc enim vult, Non tam enim rarus in obtinebat, quem n perp(seri inveneiant. Sed ibique toto libro uno demistice , Aci cum Homero ordincia in certaminibus servavit, quem non sine optimo judicio Smyrnaeus mutavit. Cujus librum qui volet cum Homero isto comparet Videbit ubique purissimam de inihil minus quam 'ο οσι μεν ι

224쪽

ὴ μηνάαν. Solus enim fere inter posteriores pure Graecis lat. Oppianus enim elegans poeta saepe Au no . Quod nec ipse Caesar Scaliger tam magnus admirator illius notavit. Qui de Graecis poetis mallet nonnunqua aliter judicasset. Haec nunc obiter sufficiat dixisse: omnia enim ne in uno quidcin libro annotare visum fuit: majoris enim otii esset. Qui superiori aetate dubitarunt de Paraphrasii in euangeliit D. Ioannis, eju de- ne esset auctoris, mirum est in tam perspicua luce caligare potuisse Omnia enim similia aut potius eadem epitheta, tumor, sophistica dic edi ratio. Qua cum ante nos tot eruditi viri immodicis posteritati laudibus commedarunt,potivi cadore suum nobis, quam judiciu probar ut Ante omnia tamen insignis et Oiri videtur,id tentare velle quod per rei naturam fieri vix potest. Nam cu illud Euangelium plane stat Ause: ita AE,

ncq; iam narrationibus, ut reliquoria, quam perpetuis constet enunciationibus quibus qui pollentes dissicile sit invenire,nihil majori cum periculo tentatur, qua poetice Aprimere, quae vix aliter soluta oratione exprimi possint. Quem

Dc. Qui locus suavistinae me o rei e Geneseos principio: d simul praeter exspectatione aliquid

continet, Uod cum eo pugnat. Nam cum illic esset, E γα χ getro veterum ci et indici et dicrum S rum, ille codem

225쪽

DIs SERTATIO.

eodem principio usus, exceptionem de Iudaenignotam, Ecclesii necessaliam proponit,cuna inquit, Bb et E Abat,no cro h c iis . Hoc

prata captum autem eo erat iritius quia totum Geneseos libru ut veteris testam ei reliquos

sicut Hebr i, etia Graeci a primis libri vocibu E vocabat. Adde quod antiqui x Et pro

ec ab en dictum notant. cque nobis placent qui in voce ista argutatur. Ccrie suavissima allusione est usus, quasi diceret, inprincipio, cum omnia ferent,no ebat obcsederat. Eis autem in divinitate aeternitatem praesupponit. Neque dicitur quando incoeperit, qui erat, cumricli sua ferent. Certa enim temporis denotatione, quo creata coepertat esse,ante tempus ostenditur fuissse,qui tum non incoepit, sedcti Deo Deus crat. ut si dicam, omnia cum fierent, Deus erat. Hoc loquendi genus pia sorte intentione, sed praeter Euangelistae mentem interpolavit, cum et maxitribuit epitheton, quo non aliter quam 'reli, sic fuisset dictum, tempus denotatur, quo coeperurit omnia esse, excepto illo per ita facta sunt qui e , deo vos misi negatur. Ita enim inquit: Quod non exprimit mentem scriptoris qui hoc'ult simpliciter, crum si favi emotis revi seoc, si in mali, i Ahoc Aa Non enim quae Lur,

quale sit principium in quo Sermo erat sed ne-dio at III

226쪽

aos DAN Hriis irgatur in principio esse factus, quia erat. Qiaare cum dico, in principio sui si xc Ac ex nihil de principio dico, Inale sit illud sed contra diri, etsi Ac edico,eo tempore fuisse propter Iudaeos, de

inexpugnabilitcr Otra divinitatis: etcostis essecundae peisonae oppugnatores A ternitas enim

praedicatur e , Ac E. Nam qui ipso temporis principio fuit, quando non sui: Quo respexit

Iohannes,cum allusione ista est usus. Nam principium illius csse incisabile, certissimum quideest,sed non illius loci. Neque pertinet ad men-icin Evangelistae Hostcs autem veritatis ita sunt oppugnandi, ut divinum verbum est et rep& incorruptu servetur. Rursussimplici Cinna m cpexpcnc est illa,= sic vo Ac profecto nihil dicitur de Deo, sed divinitas tribuitur et Zο- cui nihil majus potest tribui hinus aulcinnihil debet. Ille vero dixit, Quod est minus. it: am si dixisset,

V on enim filii personam qui ab aeternosuit g nitus: cujus hoc est propium, a patre distinguit,sed natu iam Utriusque unam cile ostendit, hoc est divinitatem Quae enuntiati,in te; uentu epithetis ursu mutatur, quod proprietatem continet secundae in deitate personae, cum divi

nitas impliciter filio tribuatur, licu paui. Qui

227쪽

non tam bootii: est, quemadimodum a Non novocatur, quam ejus dena nai uiae Aa ec r,diciat veteres, pubis, ton . Rursus cuna Luangelista dicit, etsi A sitiro si mro,quod Apostoliis, Ursiis 1 rebro cxm, i,ille minus dixit: Vivere enim me esse amici alicujus causa quo e discrimine,aut medici, quo e gravissumo morbo sum ereptos dicam non autem, me ab eo factum ireatum esse. Deinde illa omnium rerum divisio, in avrere, Arrcsediret, no est plena: quia tantur1ύn: et xsia, hoc est, ut Theolo' loquuntur,inferiores in creatione naturas acu cetiam includit. Ne vivere quidem incorporea dixerina, si vera est Narianeten dc finitio,

minit Galenus, de qua librii scripserat Heracli tus. Quare melius Apostolus ad Colosi cap. i. vers. S. in divus Aerari, alii in bi: fci rhoe rerum dividunt universitatem. Nec id quidem tulerim, vocem Aces in aliam mutari Quandoquide ictu inventi no potest. Vt apud Latinos apud quos tam e vocem Sermonu linguae desectui donamus. Ille aut ep.ύθονV aVita

228쪽

Valde incircumspecte in purissimo castissimo sensu foedissima usus est metaphora, cum de re Venerea, et E di it,qua vix in profano scriptore serio feram. Mulia enim a rebus honestis desumpta, etiam obscenitatem auget In isto versu, rupta re araci i υἰυγκ aes V, neu iis, Quod

229쪽

quod tribuitur servatori nostro, excusare ausim. Quomodo enim divina in eo natura humana aule ecrata ea vocata Primo enim se s ιν intensione denotat, quae nulla est in divinitate. Ideoq'i, ne ipsum quid Iovemire Ee Homerus vocat,sed fluviuna alique aut urbe,cujus denotat praestantiam .Qtiis enim ferret Deu aut divinitate valde divina vocari Spe aes aute homo dici non potest, sed imago hominis. Aliud est enim homine esse, aliud homini simile. Vt omittam, qua incaute vocem addiderit, eo s. Quod etiaconvenit Diabolo, qui es es: p quotidie, humana naturam nunquam astium it. Certe periculosum est ne quid aliud dicam,ita loqui. Neque satis, ut semper circumspectus epitheti promus suittacum Christi servatoris nostri epitheto, in quem visibiliter Sp. sanctus descendit, ejus

Nam si sic di aut se by dixisset,serri forte potuisset. In Nathanaelis confessione, quod sanctissimus Euangelista dixit, retra ire rem sto

Mala legerat Ecclesis do es,qui prudete op-di s yonunt,

230쪽

roa DAN HEIN si Iponunt, Nathanaelis,quae hic legitur,consessionena, Petri, qua Matthaei cap. XC extat. Alter enim, inquiunt,ut Deum,alier ut hominem G.

sesius est. Neque enim regem Israelis, sed universi esse dixisset,aut Ecclesiae su(:quod nonduim didicerat. Ex profectus ergo sui modulo locutus est. Recte D. Chrysostomus: odivis A me reusta bio si h Are pesvetera i .-λον. Quod ex sequeribus probat, quibus Christus ad divinitatis suae cognitione, tanquam di cipulum &tyronem eum deducit. Quomodo edigo addit, non tantum Dei filium sedet A =essse quod longe a prima illa Nathanaelis cognitione erat remotum, ut pote ultimui maximunostrae initiationis mysterium. Haec in uno capite hoc est, ex insint iis pauca Reliqua tibi, mi Cunaee, permittimus qui fortasse etiam hic modum excessimus. Sed profecto tuus: praeclari instituti tui amor, ita me abripuit, ut quo sim provectus ipse non senserim Quare vicissim critiuum,a qui boniq; qc consulere, si alibi memoria erravit, meminisse,amplius undecimum agi annum,cum auctorem istum vix tractavi.