Dissertatio inauguralis juridica De fideiussione in diem quam praeside prorectore Academiae D. Andrea Elia Rossmanno ... defendet autor et defendens Iohannes Elias Lilien Erfurt. Thuring. D. 26. Novembr. anno 1743

발행: 1743년

분량: 19페이지

출처: archive.org

분류: 상속법

2쪽

GENEROSISSIMO DOMINO

DOCTISSIMO RESPONDENTI

PRAESES.

Ingenii tui elegantioris, quod a natura & industria habes, indicium, multis, praeter eXamen rigorosum, ordini nostro iuridico dedisti speciminibus. Nec abludis hac qualitate ab eo, quod familiae tuae, ex quibus multi iam prodierunt heroes in sago atque toga, proprium atque hereditarium videtur. Presibenim pede colligis doctissimi parentis fratrisque, qui summum honorem in orbe litterato iam consecuti sunt, vestigia; hinc praemium laboris atque virtutis iuste postulasti: cuius causa Tu iam nunci dissertationem, proprio marte confectam, ad defendendam exhibes, quae,quamvis non ad magnum opus eXcrescat, tamen gravitate rerum, quod ei plagulis deest, compensat. Pertractas in ea fideiussionis materiam nec minute nimis,aut plus aequo subtiliter . sed ad paucadusta atque utilia principia materiam reduxisti diffusam,atque ob neglectam divisionem iustiorem, intricatam. Qui ita procedit adiumentum affert disciplinis, quae gener

C liora

3쪽

liora desiderant. His vero generatim inventis atque abstractis, haut dici potest, quantum proficiat esusmodi regula universalis, ut multas conclusiones,bona methodo concludendi instructi, inde deducere, scientsgisque sine usso fere negotio ditare,& litigantibusCavere possimus. Factis, Respondens doctissime,lasce nobilioribus perge, ut opera tua, quod optat Pater, quem Veneraris, excellentissimus,incrementa capiant scientiae. Nunquam patiar, ut obliviscar Tui. Respondentis aestumatissimi, utque detrectem tibi , quae postulas, officia. vale, & patrem tuum ICtissimum ex me officiosissime saluta. Dabam Edilangae d. IX. Kalend. ' Decembris: . . MDCCXLII L .

4쪽

FIDEJUSSIONE IN DIEM.

VMξNSSIONEM , accessbrium obligationis

principalis, creditores meticulosi,quibus semper in ore: fidei rarum faedus, pepererunt. Putant nempe, fidem, si non m debitore prim. cipalii, tamen in eo tutam esse, qui sin iubet in eum. , casiun, quando principalis debitor a nexu se haut ibberare possit. Cum vero apud Jcios non leuis quaestio sit: quamdiu fideiutar in nervi cnm creditore manere debeat Z a) hinc est cur argumentum de fideiussione in diem excutere nobis suscepimus.

O tamen ordine tractatio sis non destituatur, pauca de obligatione, ut principali fideiussionis, praemittere necessum duximus. OBLIGATIO es -- .f. Ad

A cersitat ne to CARPZoV P. v. Constiti soleret ι adeo sit, pragmatica XIX. D. I. qua de licteratione . sanctisne hare: di putatisηemmeiosioris exsolutionis prem- optu habere existimet, IOH. ga'ne, lascio ipso, lagratiam , ΚOPPEN Decis. δο. n. 3. Abitori, a credistore dia,OM MEVIVS ad Ius Ditie. L. me ab merpretibus di prior m. r. f. '

5쪽

cessitas moralis alteri aliquid praestandi. FIDEIVSSIO vero est aeresis alterius obligationi , ut creditor intuitu aestatis nis eo securior sit. a uandoquidem vero in oblisatione, nisi pura sat dies inesse potest, F) ubi praestatio vel ex die vel in diem cunfertur; igitur dies in fideiussione, ut cum tuo principali conveniat, reperitur. q. III. NEC tatio huius divisionis deficit. Praestationes enim statim ac promista sunt, exiguntur, ex V luntate paciscentium, ipso die initi nexus, si obligatio PuRE inita: Si IN DIEM ubi vel praestatio continuanda ius 6. Jahre i Vel intra temporis spatium semel suscipienda , intra sex annos , Annen 6. Jahren , ultimus additur dies, ut eo veniente finiatur,nec ultra

ne, quod rideiussor facta proinrogatione ad usuras nun is

neatur.

Obuαι-- fere prataeorealias ta aut enim dies imbis est,aut conditio, avt -- dus, ari accesso. I. i. circa diem duplex infestio clunam vel ex die incipit Obligatio, aut eonfertur in diem. Eassiet veluti calendis Martii dare spondes, euius natura haeest . ut rate lem non exigatur. Ad diem alitem usq; ad Kalendas dare bonaes. Plaeet etiam ad templa obligationem reo, tui non posse: Gη magis quom ligatam. g. 2. 1. de V. G. Omηis stipulatio aut me, με In diem, aut sub conditionest.

6쪽

eum porrigatur praestatio v. g. si quis ab hoc die, usque ad Kalendas Januarii vel intra hunc terminum

. Qiquid dare spondet. - Daedam vero praestationes hoc modo differuntur, ut ex DIE, h. e. eo veniente, peti possint, e. g. ad Kalendas Martii dare spondes, ibi itinnita locutio , ubi dies etiam prorogari potest. In illis praestationibus, quae pure atque in diem promissae, . dies cedis &-ultimus vero dies finiendi nexus ergo adiectus est: in eis,quae ex die constitutae,' dies cedit solum a die initae obligationis ; venit autem die solutio nis faciendae causa praefinito. b) Ceterum, quamvis in conditionato nexu,seu modali, obligatio adsit; tamen praestationis dies pendente conditione nec cedit nec Venit. of. IV. HAEC omnia notissimi iuris sunt. Haut tamen obligatio omittenda est divisio obligationis, hactenus in materia est porro verfideiussionis admodum neglecta, in a maritam & M- UirmatiVagativam. Praestatio nemee cuius mentionem in defi

nitione obligationis S. II.) secimus, tam late patet,

6 Aut si maui, ubi Ialsum

praestationis eum fine adiecibi ultra terminum prae statio prorogari non potest. Ubi vero initium praestati nis absque sine,ibi infinita Ioia tio . .rgo terminus in eo 'casu prorogari potest.

ψ L. eti3. de V. S. Cedere diem viscat incipere deberi peca niam, venire diem signiscatem duem venise, quo pecudia peti ph P. Vbi pure quis simputat u fuerit , cessie M --nte dies. ubi in diem. cella dies . sed nondum venit. GOED DEUS de eοηtra0.es

eL IR CARPE. P. II. C.

19. D, 3. o L. eit. mi sitib condἱtione . neque cest neque venit dies pendente ad ic conditione insta s. U. rationem dabimus. Diuitigoo by Go le

7쪽

ut non solum in se contineat actionem alterius Gmmissivam, cum qua motivum connectitur ad expediendum; sed & omissimis, cui motivum ad omittendum iungitur, seir, quod ad idem recidit: praestatio est vel ormativa Vel negativa. a Qui enim a damni illatione se abstinet, praestat aliquid omissione actus, ad quod . per obligationem tenetur: qui vero solvit, quod de bet , commissione ossicio suo satisfacit. q. V. Antiatis MAGNI tamen reseri,ut haec divisio coniungatur, distinctionis cum ea praestatione, Cuius dies cedit vel venit ad diem qui Scilicet: in omni obligatione assirmativa vel dies cedit cedit S. - vel venit: at in omni obligatione negativa nec dies praestationis cedit nec venit, sed conditionali S. III. similis est. Cum enim assirmatio certi quid ponat: negatio Vero omnia removeat; pr. metapnys hinc' in obligatione assirmativa dies certus est , qui cedere& venire potest: in obligatione vero negativa & conditionali nihil certi inest; ergo de ea non potest dici, quod dies cedat yel veniat. Sic in obligatione negativa fideiussor tum demum ad aliquid praestandum assi. stringitur, si a debitore principali contra prohibitionem aliquid commissum sit. . f. VI. Deelsis necessario ad quaestionem nostram deciden

q-Moab. dam praemissis, paulo propius ad thema accedamus. Quaeritur nempe: quamdiu nexus inter creditorem Batquen XoΗLFR Exerest. Iuris.

quo connectitur motivum vel

expegiendus est 'ei inter Merendust. Unda nata e

divisio ' obligationis in

8쪽

, atque fideiussorem durare debeat ξ & respondetur siaut fideiussio est rara, eaque, vel m diem Vel ex

in diem, nexus inter creditorem & fideius rem elapso Adie solvitur. Si fideiussio ex nexus inter fideiusso-λrem & creditorem, etsi prorogatio debiti,inscio fide- Aius re,debitori a creditore concessa sit, tempore ela-ἡpso adhuc durat: si obligatio est vel conditio- sinalis, termino elapso modo a negative obligato ni--hil contra prohibitionem commis tum sit, cuius fa- Actum fideiustar omni tempore praestare tenetur

itidem ac ea, quae in diem, solvitur. S. VII. ' .

PROBATIO harum assertionum facilis e Teditu piobatiosi est : Nempe is,qui fideiussit in obligatione affirmati- primi Ast

seva in diem liberatur a nexu cum creditore inito, sta- seriti istim ac dies praefinitus venit, quamvis a creditore de bitum prorogatum sit. 6.VI. Cum enim dies hic dae obligationis adiectus,non vero Qtutionis faciendae,

S. III.) hinc fideiustar prorogato debiti termino, λ

ve inscio eo, .sive sciente, modo non consentiente, id factum, a nexu cum creditore inito, liberatur. a

f. 32. GAlta practicari o ser v. t. N. O. XXX. n. In SCHlLT. Em XVVL D. 263. Loeator si fideiu res a con ductore acceperit,sinito tempore exspiratae ieiusso, licet eonductio & pignora continuentur. L. 13. f. II. de locM.

9쪽

6. VIII. Probatis NEC magis probatio afferti secundi deficit. Ἀ- sim di ς' xi enim: Quia omnis fideiussor ex die in nexu cum ' μ ereditore manere debeat, quamvis prorogatio debiti inscio

commentiis c. r. IV. ad L. I. de loeato eundum qui Meiussit pro conductore quin quemlum, elapso eo tempore, si diutius mMet Madιctor is conducto pressio,Melastor non tenetur, stricet ratione futurorum amorum, belle tammteaetar rati e praeteritorum,

quia ad eertum tempus stiluse se videtur. Ergo tempore H

Aredactis obriste vor inn

10쪽

inscio fideiussore,a creditore facta sit. Cum enim hic dies, qui post contractam fideiussionem cedit, sed non venit, solutionis faciendae seu differendae causa, non finiendi obligationem adjectus sit: f. III. & perseorogationem huius praestationis infinite exigendaea φe qui cedit & venit exactio non tollatur; hinc fideiussor etiam innexu manet.

aut dem teretern Ialire hergiesset; und dann die ,,Rechte hiar verordnen, ,,quod fideiussio AD TEMPUS facta,lapso tempore,extinguatur, licet vel maxime principalis oblitatio prorogata saerit, vel ulterius duret. L. I. c. locati. CARPTP. I. C. 19 Des mi. 3. N

est. tit. destitus. n. s circa . cum prorogatio vel extensio obligationis principalis fide Iussores haut obliget, quippe qui expresse in prorogationem quoque consentire deis . hant. BRUNNEM. ad I. 13. . vlt. locat. n. 32. so Istgestalten Sachen nach der Herr Obtiste Caius Ottilius vorden Ober-Einnetimer Eu Σah-len nichi schuldig, und hanalso von der Finanaienis Cimmer mJt Bestand Rech-tens nichi belanget uverden,

S. IX.

Speciosam ut solet, rarionem addit FABER in cod

L. S. Ti. an desin. 2s. n. quod fideiussor grata mente id accipere debeat,quod ta dius ad solutionem urgeatur. Discirco by Cooste

SEARCH

MENU NAVIGATION