De L. Annaei Senecae epistularum loco observationes

4쪽

tne internet Archive

in sto ad

5쪽

dNIVERSITATE LITTER RIA RIDERICIANA AEALENSILII VITEBERGENS CONSOCI TAPER IEMEM

ANNI MDCOCLXXXXIIII MDCCCLXXXXVA DIE XVI. M. OCTOBRI MDCCCLXXXXIIII AD DIEM XV M. MARTII MDCCCLXXXXV

PUBLICE DIVATIMQUE

INSUNT

GUILELMIlITTENBERGERI DE L. ANNAEI SENECAE EPISTULARUM LOCO OBSERVATIONES.

7쪽

UNIVERSIT TIS RIDERILI NAE

T RECTOR

CUM SENATU

S. D.

duae dissensio pauli supra hanc memoriam mutum antiquitatis Graecae et Romanae StudioSorum mentes animosque mirum in modum tenuit atque exagitavit, de philologiae vitae finibus recte constituendis, eam constat coniunctis,inuam fuisse eum artis epigraphieae initiis atque incrementis. Nam non modo idem qui contra Godos redumiermanuum acerrime tutatus est sententiam quae non patiebatur philologi offieium angustis artis eriticae et hermeneuticae finibus includi Augustus sectili, etiam inseriptionibus recte uti primus docuit, sed nulla ex parte dubium est quin propterea potissimum tantum momenti tribuerit monumentorum epigraphicorum cognitioni, quia non contentus ea quae seriptores traderent recte intellexisse, etiam earum antiquitatis Graecae partium, quas illi aut silentio transiissent aut leviter modo attigissent, ceuratiorem notitiam desiderabat. Pridem illae acerrimae lites contentionesque compo8itae sunt atque etsi in universum Boeelchium rectius sensisse hodie inter omnes prudentes convenit, tamen vix a ne vix quidem intellegimus, quo pacto hoc opinionum discrimen tantas turbas tantamque invidiam excitare potuerit. Etenim in exercenda arte non nimium eius momentum esse ponte patet, quoniam neque totius antiquitatis Graeeae et Romanae cognitio una esse potegi sine ausiuratissima librorum antiquorum interpretatione, neque haec sine illa. Sed utut hoc At inscriptiones quidem plerumque non emendandorum et interpretandorum scriptorum antiquorum cauga tractantur, iure meritoque, siquidem alia est praecipua earum utilitas. Cave tamen nimis contemptim de eis existimes, quae in illo quoque genere bona habent. Atque ut alia mittam in praesentia, haud raro accidit, ut locus quidam scriptorigveteris propterea summa laboret obscuritate, quia res ibi commemoratur cuius forte fortuna nulla alia mentio in omnibus Graecorum Romanorumque litteris aetatem tulit. Ac nonnumquam lapide aut tabula ahenea ex tenebris in lucem protracta subito omnis illa obseuritas discutitur.

8쪽

Cuius generis exemplum a nullo dum interprete quantum sciam expeditum hi paucis tractare

liceat.

L. Annaeus Seneca philosophus in epistula octogesima tertia ad Lucilium data, quavitae quotidianae ordinem et rationem illi exponit, de currendi exercitatione haec verba

hiomon ocimiis. Nulla est in libris manu scriptis lectionis discrepantia; sed quae traduntur, tantis laborant difficultatibus, ut vix mireris fuisse qui de corruptela cogitarent. Emendandi sane conatus non feliciter cessit; nam si missas facimus, ut par est, ineptissimas quasdam antiquissimarum editionum interpolationes, ex recentioribus duos modo hanc viam ingressos videmus. Ex quibus Fickertus quidem valde suspectam iudieavit hanc scripturam, sed nihil aliud se extricare ingenue professus est Matthiaeus vero quum primo ερον se. romta rescribere conatuSesset, postea ad reliquorum interpretum rationem se accommodavit. Namque longe maxima pars editorum interpretando, non eniendando loci difficultatibus succurrere studebat. Qua in re tamen haudquaquam convenit inter eos, sed in duas partes discesserunt, quorum duces ac Signiferi exstiterunt Marcus Antonius Muretus et Iustus Lipsius viri clarissimi. Ae Muretus quidem cum asseclis femininam die etivi ερα , formam nominis quod est γραμμii ellipsi explieant sed de huius lineae vitae natura rursus in diversas partes discedunt, eum alii de sacra quadam linea verba faciant, quae in medio stadio fuerit, alii similitudinem atque imaginem a calculorum ludo repetitam agnoseant. At contra illos quidem, quorum in numero ipse Muretus est, iam ipsius breviter sed verissime monuit, de eiusmodi linea nihil usquam traditum esse. Nam linea quidem re illi in stadio nonnunquam commemoratur v. Lips ad Seu ep. os), sed ea neque sacra voeatur neque huc omnino quadrat, quippe quae finem cursus sive metam significet, cum Muretus potius in medio cursus spatio illam suam sacram lineam fuisse finxerit. Adde quod tota res incredibilis est ac paene ridicula. Nam ut largiar causam aliquam cogitari posse, cur medium cursus spatium linea obducta significaretur, etsi ego quidem nullam eius instituti utilitatem perspicio, sic quod Muretus excogitavit ab omni probabilitate plane abhorret, ideo ancipitem fuisse certaminis eventum, quia uterque cum ad illam mediam lineant pervenisget, prae a 33itudine amplius pro eurrere non quivis Set Anceps fieri potuit certamen eurAus, quia uterque simul ad me tam perveniebat; at propterea neutrum curgorem victorem evaSisse, quia defatigati cursum perficere non potuis8ent, per se inauditum St. Verum enimvero hoc idem utrique cursor in eodem temporis io eique vestigio aecidisse, atque insuper in eo ipso, quo totum stadium medium dividitur, id quidem omnium absurdissimum At. Cave vero Muret sententiam ita emendare oneris, ut felicia illa linea media reieci ιεραὲ γραμμ ν ipsam metam interpreteris. Nam id quidem sponte patet, ambiguum certaminis exitum nullo modo his verbis molam affla tis ' enuntiari potuisse nulla adiecta eius rei mentione, in qua totius sententiae cardo vertitur, nempe utrumque simul ad finem cursus perveniSSe. Tot tamque gravia argumenta sunt, quibus Muret interpretatio refellatur. Neque vero multo feliciores fuerunt, qui ab eadem voeis recasem ellipsi profecti calculorum ludum hic tangi sumpserunt, ut Rutiliopfius fecit. Sane eis non fingenda fuit sacra linea, ut Mureto,

ιεραc.' Vides hanc imaginem ei accommodatam esse, qui in summum periculum adductus iam eo deseendit ut extremum auxilium experiatur. Sed id neque omnino in cursus stertamen

9쪽

eadit, neque unam habet similitudinem eum eius condicione qui certamine ad irritum redacto neque victor neque victus discedit. Ut igitur utraque ex his interpretationibus singillatim suas habet easque gravissima, difficultates, sic aeque in utramque cadit quod neque a Muret neque a quoquam alio observatum esse plane miror Quis enim unquam de eo, qui lineam cursu attingit, hac locutione uti potuit aut Graece aut Latine, ut eum lineam Foeero Trottar diceret Quae cum ita sint, plane abiecta vocis rρα , iiii ellipsi videamus, quid de ipsi iinterpretatione statuendum sit. Qui memor loci Polybiani, de quo infra dicetur, primus vidit hic morem coronas certaminum ancipitium deis consecrandi tangi. Sed quod unum in Mureti interpretatione ceteroquin perversissima laude dignum est, quod femininum adiectivi genus satis sollerter explieuit, id apud Lipsi iam desideratur. Namque is rectius masculino ερυν(su. στεφανον) Surum fuisse scriptorem concedit, sed propter latini Vocabuli Oronti genus femininam adiectivi formam praelatam opinatur. Quod etsi nonnullorum Senecae editorum plauSum tulit, tamen omnino incredibile est. Si fluctuabant hominum doctorum piniones, donec propter aliorum testimoniorum defectum ex solis Senecae verbis res diiudicanda erat. Sed ecce iam compluria monumenta epigraphie reperta Sunt quorum ope accuratius quid rei sit perspicere liceat: I. Mense Martio anni MDCCCLXXVIII Olympiae ex maceria Bygantina protraeta est basis marmorea integra, quae in latere sinistro titulum honorarium Smyrnaeorum continebat iudicantem huic basi impositam fuisse statuam Ti. Claudii Rufi Smyrnaei pancratiastae a popularibus ipsius erectam. Fronti vero et dextro lateri incisum est plebiscitum Eleorum de

eiusdem Rufi honoribus editum a me ex Rudolfi ei lii apographo Areli. Zeltun XXXVI p. si No. Iii. Purgoldius lapide denuo examinato paene ubique ellii lectiones confirmavit, atque inde in Sylloga Inscriptionum Olympia earum quam propediem editum iri speramus titulus repetitus

est . III No. i. Quod decretum ut est mirum in modum tumidum et verbosum, si tamen caugam honoris satis perspicue indicat. Etenim Rufus Olympiis in certamen panerati descenderat, atque etsi numquam sortis beneficio ephedri partes nactus erat, sed per omnes gradu Scertaminis corpus fatigaverat, tamen omnium victor exstitit usque ad illam extremam congreSSionem, qua cum uno reliquo advergario iam de ipsa corona depugnandum erat.' Quae eo dissicilior erat, quia ille alter, qui ephedrus fuerat, integris viribus utebatur, quum Rufus priorum certaminum laboribus defessus esset. Tamen singulari pertinaeia luctationem in noctem usque protraxit '' itaque effecit ut ancipit eventu uterque certamine desisteret. Iam ad hanc rei gestae narrationem in extrema decreti parte, ubi honores in eum collati enumerantur, hisce

etoo res t uoti . mi sine dubio non hieron feeit . sed victus est in illo supremo certamine. Idem apud Pausaniam V, , de alio incratiasta, Callia Didymine . Atheniensi narrastir, qui tamen postremo vicerat. Vides egregiam laudem pancratiastarum itemque sine dubio pugilum et luetatorum)fuisse certamem in noctem usque protraxisse Lepide hanc laudem in acerbissimam singularis tarditatis irri

sion convertit poeta, cum eam in cursorem tranSferret, Anth. Pal. XI, 8b I Nυκτα ιέσην Ποίη, 'ρεχων nori

10쪽

2. In Ephesionum theatro oodius effodit tabulam cuius inscriptionem ip3 princep8 edidit, Ephesus App. VI p. to n. 2o:

Pleraque editores expediverunt, sed de eorum, quae litteris diductis Xprimenda euravi, restitutione desperantes in scriptura minuscula illos versus miserunt. A tamen res implicissima At re es tuosii hic breviter seribitur pro rectίδα,1 πυθικων. Etenim leges certaminum inferiis nobilissimis Graecorum cum aliis rebus diversa suisse satis constat, tum puerorum aetatem neutiquam ubique ab eodem anno initium cepisse. Qua in re quum reliqua omnia certamina sacra se ad illorum quattuor antiquissimorum et nobilissimorum leges accomodarent'), factum S ut hie illic commemorentur id Zδε v I siικοι Syn. I. Or. 3ss, sqq. OO, Sqq. Suida s. v. Παναθηναια , Oλυμπικοί Syll. I. r. goo,63, Πυθικοί Syll. I. O. 3sb. 8 sqq.). Neque vero minus certum est, in eis quae has vostes proxime excipiunt nihil aliud latere quam illam ipsam de qua nunc disputamus formulam. Iam tria sunt, ni plane fallor, quae haec monumenta epigraphica conferant ad Senestae locum recte intellegendum Primum enim traditae lectionis fidem adeo confirmant ut omnis