Ailiou Dionysiou kai Pausaniou onomata Attika. Aelii Dionysii et Pausaniae Atticistarum fragmenta; collegit Ernestus Schwabe. Accedunt fragmenta lexicorum rhetoricorum apud Eustathium laudata

184쪽

ὁτι γ κυκλον λ περιπόρφυρον μίτιον καὶ χιτῶν γυν&ικεῖος,

185쪽

δ Α χρ4σι fuerit antiqua, dubium est. Attuli, viod neque p. Ath. cf. l. l. p. 298. C neque apud veteres de h1St. nim agente Simile quicquam indagari p0tuit. 146. y cf. D. 230, not. 3. σκαφίον. Conv Et M. 313, 5b, sed ita, ut ἐν χρω Παραπλευσα et locius Thrigyd in irinibus mss. desciat praeter Fl0rentinum A. Mid Mel. p. 98 et tertia glossa. ἐν χρα κεκαρμένος adhilleatur, quae redit ap. iiid Liex Bactim. 223, 4. Od. l. 3. ' Conu HeS. R Cf. hryn. iob. p. 60 P0H. II. 33, qui ex herecratis Fugitivis vocem laudat. Schol. Thuc. H. 84 Suid. ενορφ παραπλευσαι, quod atticiSta-rum 8Se censeo, cum εἶδος κουρῆ ad Thucydidi locum minime aptium asserati ir, cf. Stud. Llips. IV. p. 101. β C0nu Hes. Ex B. A. 46, 17. κεχρωθαι σκορπίω ἀντὶ του πε- πλζγίναι πο σκορπίου καὶ συν τῆ προθέσει ἐγκεχρίσθαι Dionysium σκορπίον Vocem non Olbiectivo sed subiectivo sensti adhibuisse perspi

cuum St.

147. Totum locum verb0tenus praebui Suid et Et M. 315, 37, qui sui finem adicit . υτως ευρον ει το πρῶτον λεξικόν ἐν ε τῶ δευτέρω ευρον ουτως' ὁ ε τρος ὁ επὶ των διάμων Sylli. 0rr. δωδίμων καὶ τ4ς τοιαίτος παρασκευῆς. VτορικV. f. Heyden p. 208., qui Pausaniam alter0 loco adllibitum esse putat. Breviora es. Ammon. p. 48. Valch. cf.Eust. 1766 43 1874, 32 773, 40). Fontem cogn0sces fuisse Pamphilium ex th. IV. 171. B. cf. Naber. Pr0l. p. 21.), qui ipse Artomidori Arist0phano glossas exscripsit, cf. alch Acin. p. 3. Pr0l. p. 66. Vecta, quae vocula lis Seductus, ipSius Aelii putaveras, χρῆσιν Artemidori exhibent, quae per Pamphilum et Dionysium ad Eustathium tranSuiigravit.

187쪽

ati refert.

189쪽

157 3 Pausaniae d0ctrina fore i Toλερε recturrit ap. iii l. s. v. In carmine autem non nσασθαι exhibetur, parili ante επὶ τῆ ἀποτροπλ λοιμῶν es. Seh0l. r. q. 25 e Κρήτης Ἀθηναῖος εν ω περὶ των 19 ἐν σι θυσιῶν fons huius explicationis iisse tri litur. Iam veterem fuisse d0ctrinam docet Plut Thes. 22, pii eisdem fere verbis ea tem d0cet atque Patiganta 8. - Αltera doctrina, si iam optiuiam halbe ap. Schol. Ar Eq. 725, contractam et corruptan vides p. Sch0l Ar Plut 1054. Suid. l. 2. 3. Hes. - Tertia doctrina p. . . 246, 27, quae ex parte congruit cum Schol. Dem. Patm in Buli de corr. helten. I. 149. ' Cum εἰρεσιώνη voce confer Phot Hes. S. V. πυανοι, EuSt. 254, 37. 948, 28. Poll. VI. l. th. IX. 408 A. XIV. 648 B., qua ex voce Πυανόψια 0men traxisse veteres locent. Cf. HeS. Harp. cui in septa tym0l0gia a voce Πανόψια tracta adscribenda est, s. not. 3, non I ychirgo, litPrelle Gr Myth0l. . p. 262. 0t 3 voluit).' Sin diibi alteri atticistae attribuerula, cum concinat Et Gud. 170 14. Et M. 303, 18, cuius glossa ut Mili Mel. p. 10 testatur exlexico rhetorico petita est Quam glossam multi locis cum Pausania