Apomnemoneumata

5쪽

ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜ ATA.

EX RECENSIONE ET CUM ANNOTATIONIBUS

DIDOVICI INDORFII.

MDCCCLXII.

7쪽

CODEX Parasinus . 3O2, aena A. ΓXi, OmoVcin US, Oranae Uaartae, pagini praeter Septem prima non numerata 295 Omplexu Varia opuscula theologica, quae recensuit Gallius Recherches historiou8, 9eostraphiqueS, etc. PariS. 8a I, Ol. I, P. 38 Seli., iiii de eodena dixerat euvres conifletes de Xenophon, Ol. 7, Part. 2, p. 9 Seori. et aliquot eis folioni , qui Diis Xenophontea continenti ir, Speci usina aeri incisa ex ni Duerat inter poclimina codiciana p. 3-8, piisculis illis ineolo icis post Octavuna, inde ab

soli 154 ustio ad 178 b, interpositos liabet Xenopnontis Coin-ΠientarioruIn iuro primum et Secundunt inScriptos T των του ξενοφωντος πομνημονευμάτων, i Drari in pSa inscriptione peccanto Secundo autem illonim opusculorum SuDScriptum μηνιμαρτίω επινεμήσεως ἔκτης ἔτους ς - ς. Qui annus quum sit nisisti I 278, et omnia quae OGlex OImplectitur calana tantuna aut atra-ΠJonto, non ianu Ieserant, non erat quod Gallius loco prioridia Uitaret Catalogi nunc li Uriam seculo undecina ascri Dentis dicium falsiini esse etiai de Xenopnonteis. Collatus primum iniustitia divardi divarcis de quo infra dicam, deinde a Gallio, Ita eos lenaum in Su penitus excussus est a Fr. DiiDnero, viam liarum rerun peritiSSinao, eadem sagacitate qua alter Parisiniis B. Hujus autona lidi lectu difficillimi propter scripturam impeditam et coimpendii resertam, qualis esse Olet seculi sit, et nunc qiuidem etiana saepius detritam aut exesaIII, accuratissimum eXni Dei apograpniani Vindo Donensis apud Lam Decium Bi Diioin Caesareas Vol. 7, p. 74 n. i, stilii 24OD-266b ergo totidem fero quot arcuetVpum, OmpleXUS i Drum priuium et Secundum, nariaceus qiuidelia, sed antiquus et diligenter scriptus. Xcerpti e eo nonnullis a Martinosio Di Diiotnecae tum custode factiS, pariterque nonnullis ex alio Cusdem Dibliotnecae n. XX, apud Luna Decii inai Did. p. 25 O, qui iuros quattuor continet, Sus S Ernestus in

editione quinta Lips. 772. Utriini sue ego quoque ad particulana

quandam accurrat naDe collatuΠ1 Sed varietate am Doriau paria a

8쪽

i PRAEFATIO.

tor at si alioriim init utilioriim apponere onsitio. Illud tarmen inihi notanduim est quod quiana Ernestus I, 2, 24, in Vindo Donensi

deos in A. Parisino, unde ductus est, nunc aut Emesti uisumque Vindobonenseu permutantis aut, Si deest in n. i ii Drarii esse

errorem.

B. Parisinus 7 O goSSVpinus, forinae octavae soliis III complexius ii Dros quattuor, iiDus Vina aversa ua, Xenopnontis ex Diogene excerpta, acceSSit Correctore eXpertus est plures, qu rum ego et memoravi co ectiones, ubi non nimis leves viderentur,ot udi fieri potuit, distinxi tantiarii recentiorem et antiqDiorem, ut socerat DiiDnerUS. C. Parisinus 1642, Olim Paeni accurathius descripsi praesation ad Historiana Graecam p. iv, Di lix L . Integriam contulit Gallius, go auten iterum a iiDner inspectum raro memoravi, pariterqDe ceterOS 10 Gallius contulerat, PariSinos 1643,

se scire qui sit scripti iras integras xlii Duerat, sed etiam in se-loctis qui Dusdari locis V inspectorrem alior In octo, PIOrmn Unus oliva Dibliouioca ducuna Ur Dini, Signatus . 63, in cliarta Om-DVcina, exaratus circa Sec. iv. Altera duo iDliotnecae Vaticanari unus olim Francisci iactam Patricii Vonoti, set athlas Fulvii Ursini, amDO Xarati 1rca, Sec. XV, Signati n. 6 I9, 336. uinῬ1 asServantur in M. Messice morentiae, Sc cliari. Seculi XV, . 164a, folio; nart. Alienaselis Apostolii Sec. XV, 11. 6 3 DEO; pap . Sec. Vi n. 645 n. I94, in Ia' , Donne notae Sec. iii n. 74O. 'Ernesto, quiana quintum hunc liDrum ederet, Ut Supra dixi, Runnkenius, qui in annotationibu ad 1, 2, 48 D a 4 6 7, 5.2 6, Ι, 27, etiam S. Leidensem quendam memorat, suppeditaverat non soluit diversuui ab noc Loidensem e Vossianis copiis ' sod otiam alterum ex Di liotnec Moernaanniana ' crius 'oxcorpta incii Dro tertio desinere' quantumvis Ermosius dixissolin praefatione p. viii, nitidomnus in annotatione ad 4, 3 8, idoni quod Runnkonius ex se cossice Excerptorum e Xenophontis Momor. quem apud Meernaannuit evolverit V asseri impudentis impostoris ad stamentum ' δε και τον έρα μῖν φθόνως ουτω πανταχου διαχυσαι, υ μόνον πρόμαχον καὶ συντροφον ζωῆς, ἀλλα καὶ πελάγη

9쪽

π a δι αυτου, καὶ τ επιτηδεια αλλος ἰλλαχόθι καὶ ε αλλοδαπῆστελλόμενος πορίζεσθαι, πως ουχ περ λόγον ανέκφραστον. )i10 lwrwiura Supplenmentura serio Imentarunt Bunnicentiis et alc-kenarius. Adlam pretii esse illa Vossianas copias ita est manifestum, ut nec lacunati a illo 2 9, 5, expletam VerDI αυrῶν τινα, u Di Imulto plura excidisse videntur, nec lic*1id haDet sive peculiare sive cuin aliis li Di is o nune ullius esse fidei ver D dixisse sussiciat. Ex iiDris scriptis vero, tanquam ignotis, stactae sunt arietate a D nonVna ascriptae Imargini Juntinae et a Villoisono curii Moisicio comit unicata, de qua dixi praes ad AnaD. p. Vii, et a

Petro Victorio margini Aldina Monaconsis, de via dixi praef.

ad Hist. Gr. p. vi a eodenaῬ1 margini Florentinae Ἀπομνημονευμάτων . 55Ι USO curatae et 1 eadem servatae Di DiiOtneca Monacensi, tum a P. Pitnoeo Aldina Bodlonae, de qua dixi

praef. ad AnaD. p. vi deni rite a Tl1. Hutchinsono Stephanianae a. 58I, item Bodle lanae, marginiDus, mas editiones dixi Pith et Mead Ascripturi enim altemus p. 412 initi Ἀπομνημονευμάτων Variae suae in nargine adscribuntur, lectiones e Sto,ittentonecimn conmmunicavit Ricardiis Mead Ἀρχίατρος, collectae hιnt V Quod ab IIutonius no factum esse colligitur ex ascriptis soli ante tituluui iani recentiori veltas istis notis ho Hutchin-

Sed nomis quoque Drorum ego ram tantum feci hentioneni, uui soli aliviaid veri parrae Derent, pariterque editionuui Juntinae a. 1516 et Aldinae a. 15 25, Parisinarum lium priuii et secun tin. 5 I, 3 pud De0Dum Bogardum, et omniuua 1attuor a. 559, apitit Martinum Itiveneni, denique interpretationis Liatinae a Bes- Sarione lactare sec. 15, et primum aedita, Rouiae apud Arioltum do Tran0, 5a I, 4-Qui multo ante codicum superstitum aetatem plura et ampla libro Xenopnonico fecerunt excerpta Euse Dius et Ioannes Sto-baeus etsi perutiles sunt partim ad vitia illoriiu tollenda partim ad lacunas nonnullas eXplendas, deua tamen codicum, ribus ipsi uterentur, eandem fere suisse ostendunt conditionem quam etiam papuris Vperideis demonstratam vidimus. Nam et formae Atticae novitiis introductis penitus in liuris eorum erant Dolitae et otiosorum lectorum annotationes, quali Dus ne illi quiderii carent papyri ipseque contaminato conleci ad 4, 2, 3 e marginiDUS antiquioris exemplari in ordinem receptae, tua tanquam indigna Xenopnonte notavi I, 3, 13 Ισω δε καὶ οἱ Ε τε τοξόται

10쪽

δια τουτο καλουνται τι και πρόσωθεν οι καλοὶ τιτρωσκουσιν. Et 2,

I, O Μαρτυρεῖ δὲ και Ἐπίχαρμος ἐν τωδε,-και ἐν αλλω δε τόπω

τινες και ιππον και βουν τω βουλομένω δικαίους ποιήσασθαι πάντα

μεστὰ εἶναι των διδαξόντων, nisi ni fallit mucavellus, quum dosintilla in codico A facile credan etiam cetera nurius generis additamenta modo breviora modo longiora, qualia et ego et alii depre-nendinaus, si illi hos locos excerpsissent, pleraque apud illo qu0que fuisse comparatura Sunt enim talia Imagnam parten satis antiqua, et quod codicum Xenopnontis pariter at pie alioruui plu- mimoruna in pleris pie consensus Uuit, ex uno quodaui Alexandrina vel Pergamenae vel alius culusdam iDliotnecae codice cum

tot aliis vitiis, de qui Dus partim grammatici aliique Scriptores, ut Galenus, partiua iiDram in codicia ui su0scriptioni Dus con paemantUr, in cetera Omnia propagata Naim ut hodie Aesonvii, Sopnoctis, Apollonii Rnodii, Atlionaei et aliorum uno singulomaui utimuride digno codice, ita Xenopnoniis non minus quam lat0nis Scripta pleraque ex uno sunt codice ducta jam graviter cori upto et interpolato non tantuni nainori Dus illis additaimentis, sed otiam multo ampliori Dus qui Dusdaim, de qui Dus Dim mini est dicendum. Quod nim in alii Xon pnontis scriptis factum, ut partim interponerentur in re ingenio aut aetate em valde essent aliena, ut in Historia Glauca triplo perinde inepta cnronologia, in AnaDasi cormputationos itineris aliaeque praeposterae animadversiones, partina in no addorontur aut initio praeligerentur appendices et prooeimia, de inii Dus illo ne cogitare quidem potuit, ut in Cyropaedia alienissimus a iiDri consilio, quale prooemium declarat,

Epil0gus, in negetico praeter ineptuni epiloguu non minus

ineptum prooemiuua, quae omnia quo Asculis ante codices superstitos fuerint illata testantur scriptores, qui si utuntur tanquam Xenopnonteis, deni factum esse etiam in Dis de Socrate comuaentariis magis Iminusve aperta produnt indicia. Prauauua eniim quum grauiuiatici hos quoque commentarios in Euros quattuor divisissent, ut inde a carmini Dus Homericis pleraque antiquiorun Scripta ampliora, qualem in partes divisionem alionissit nana fuisse a illis Ostendit Geomius Corno vallus is vis Musui classici voluimine secundo, id una in no Xonophontis libro accidisse vid0tur quod in Ana Dasi, ut aut a ipso qui uin incipiattuor dispesceret grauiimatico aut ab alio non solum prooemia iiDris qui Dusdaui praefigorentur, sed etiana ipsa eorum initia prooemiis illis accommodarentur. Naua ut prorsus absurda sunt in narratione