Xenophontis Operum Xenophontis Oeconomicus, Apologia Socratis, Convivium Hiero, Agesilaus ... Xenophontis operum tomus 5

86쪽

an EPAT Ora Σωκράτων δ αξιον μοι δοκῶ ι α μεμνησειαιως ἐπει- κλή εἰς τὴν ἰκην, ἐβουλευσατο περιγράφασι μεν περὶ τούτου καὶ ἄλλοι, κὰ πάντες ἔτυον της μεγαληγορίας αυτos ' ω καὶ δηλον, τι

87쪽

86 APOLOGIA εσθαι, πως χτι υδἐν ἄδικον διαγεγένημαι-ῶν ' νπερ νομιζω μελέτην εἶναι--λιστην ἀπο- λογιος. 4rE- δἐ αυτον πάλιν λέγειν, Ουχ ορας τὰ χθηναιων δικασrηρια - πολλακι μεν ουδενἀ3ικουντας λόγου παραχθέντες ἀπέκτειναν, πολλάκι δἐ ἀδικουντας η ἐκ του χόγου οἰκτισαντες η ἐπιχαριτως εἰπόντας απέλυσαν, χλὰ ναὶ μαχια, φα-- αιτον, καὶ ἰνὶς ἐπιχειρήσαντός μου σκοπῶν περὶ της σπολογιας, ἐναντιο ειαι μοι το δαφονωκ. 1μ δε αυτον εἰπεῖν, Θαναστὰ λέγεις, τον αδ ωιρι--αι, θατμαστὸν νομιοει - κάλτου λου δοκῶ ἐμε βατιον εῖ, α εδη τελευταν οὐκ σθα, οτι μέχρι μεν τουδε οἰδενὶ ἀνθρώπωνυφειμηναν

στερον ἐναι, καὶ ων ἔμαθον ἐπιλησμονέστερον. ε

- α νυν κατακριθὴ μου, δηλον οτι ἐξέσται μοε

88쪽

φῶς η, ιις νομίζει μοὐς οὐ νομιζω ἐπεὶ μαάν με ιν ταῖς κοιναῖς πταῖς σιρὶ ἐπὶ τῶ δημοσίων

89쪽

περ ἐγώ φημι, υτ πάντες κοὐ γουσι κοὰ ναμ ζουσιν. Psa' οἱ ἐν ο νον τε κώ φημα καὶ συμβόλους τε καὶ μάντεις νομάζουσι τους προ ιιώνοντας Πναι ' ἐγὼ ει τουτο δαφόνιον καλὴ καὶ οἶμαι -- ονομάζων, κοὰ ἀληθέστερα ινοσι

τερα λέγειν ων τοῖς ορνισι ανατιθέντων την

90쪽

SUCRATIS. 89των ἶνεῖλεν ο ἁπόλλων, μηδένα εἶναι ἀνθρωπων Ῥου μ ε ελευθεριώτερον, μηr δικαιότερον, μη τε σωφρονέστερον. 15 2ῖς δ' αἶ αυτ ἀκούσαντες οἱ ὁικασταὶ εr μαλλον θορυβουν εἰκότως, αυθις εἰ- πεῖν τον Σωκράτην χλλὰ μείζω μεν, ἰνδρες, ἶπεν ο θεὸς ἐνaρησμοῖς περὶ Λυκουργου του ακε - ὁαιμονιοις νομοθετησαντος, η περὶ μου. ἐγε-

τἱζω, ποτερα θεον σε εἴπω φανθρωπον ' ε δεθεω με οὐκ εἴκασεν, ἀνθρωπων δ πολλοι προε- κρινεν Περφερειν. Θως δε υμεῖς μηδἐ ταυr εικῆ

πιεῖτε, ων εἶπεν ὁ θεός. 1 6 Tἰνα με γαρ ἐπιστασθεησσον μου δουλευοντα ταῖς του σώματος πιθυ- υἰαις; ιν δε ἀνθρώπων λευθεριώτερον; ος παρουδενος ου τε δῶρα υτ μισθον δεχομαι. -και τερον δἐ τινα αν εἰκόrως νομίσητε του προς α παρόντα συνηρώοσμένου, ς των αλλοτριων μηδενος προςδεῖσθαι Σοφον δἐ πως ου αν τις εικότως αν- δρα φησειεν εἶναι ος λοτουπερ ξυνιεναι τα λεγό-Mενα ρξάμην, ου πώποτε διέλιπον και ζητῶν καὶ

ἐπόνουν, Ου δοκέῖ μῖν και τάδε τεκμηρια εἶναι, τοπολλους ε - πολιτα των αρετης φιεμενων, πολ- λους ὁ ξενων, ε πάντων προαιρεῖσθαι μοι ξυνε ναι Ἐκείνου ὁ τι φησομεν αἴτιον εἶναι του πάντας ειδέναι, τι γληκιστα χοιμι χρηματα ἀντι διδόναι, μως πολλους επιθυμεῖν Ῥοι τι δωρεῖσθαι