장음표시 사용
441쪽
σαλπιγγολογχυπηνάδης - Σισυφίη.proprie de fluctilbus navem agI- antibus, transi. οἱ νω σεσαλαγμένος mei tuu Arsis Epigr. 69, 1 eir. μεθυπληξ). σαλπιγγολογχυπηνάσης σάλπιγξ, λόγχη, πήνη tima
hasta barba horridus, nomena Aristopnane inventun ad irridendos eos, qui speciem horridam atwae ferocem inani ostentatione prae se ferrent. Aristoph. Ran. 6s. σαμφώοας σά quo nomine Dorienses litteram σίγμα nota-lbant teste Herodoto I 139)equetus M littera1n σάν niori inustan oestat Aristopli. ETIR. 603, Nu D. 122. σαο κασμοπιτυοκάμπτης σαρκασμός, πίτυς καμπτειν qui liιdibundus irridensque pinus ectu, inerum Σίνιν Πιτυοκάμπτην Se rael iens, qui poterat mιrvare trahes assctat ab alto ad terram late Sparsiιra corF0ra pinus OV.). Aristoph. an. 966.
quem frustra sollicitaverat insidias struxit Euripides fa Du-lai Σθενέβ. scripsit, Dino mero Proeti iam non ', sed Aντεια s 160 vocatur. Aristopn Ran. 1043 1049.
cinationes Sibyllinas Onc piscere, oracuviis dementer oblectari Aristopli. quin 1. Σεκενήτης incola Sicini, parvae igno Ditis inter ev- clades insulae, quae lunΟἰνοίη, postea Σίκινο a Sicino Thoantis Lemnii Oenoesque Vmpnae filio, appellata esse dicitur . Iol. 2, 1. Σεληνiαι αἰγιαλος Σαλαμῖνος πλησίον της λεγομένης 2 ροπαίου κρας senoliast.). Aeschul. ers. 303.
σιμβλευειν σίμβλος αἶ-τeario pes c0ndere; εμβολα σιμβλετε δῶρα μελισσῶν rostra navium tanta an minearia mei continemu. pigr. 110, 3. Σισυ.ίη γαῖα appellatur terra Corintnia a Sisvpho, Aeoli filio, qui plaJTam sive Corin-
442쪽
versibus quaesita elegantia elaboratis cis Hor epist . II
catur. Aristoph. Miu. 560. τιλλο pater Sophoclis, poetae tragici pigr. 52, 1. σπαργανιῶτης σπάργανον fasciis, pannis lineis invialiι-
λάσσει 1MT. stillare, per stillas manare. Pigr. 114 4.στἐμφυλον στέμβειν, στείβειν) olivaratn e re8Sarun re-ιiquiae, fraces retrimenta Ari-Stoph. quit. 806, Nul). 45. Στησἐχορος ΗimeraeUS, poeta lyricus, aequalis tyranni Phalaridis, cuius dominationem versibus impugnavit eis sabula, de cervo et equo apud Horat epist. I 10, 34 sem .in; Stesiehori graves Mnenae Hor. carin IV 9 8 epio caraninis onera H Sustinuerunt primus dicitur strophis, antistrophis epodis carmina, composuisse τὰ τρία Στησιχόρου). Nobilissima erant eius Ἱλαυπέρσις ef Παλινωδία, retractatio illa, a si . cum ob Helenam contumelioso carmine
laesam lumina amisisset, visum re euperstas traditur eis. Hor.
Catanae annos octoginta quinque natus circ. a. 55 a chr.
seriis Arist. Ran. 1178. στοματουργός et i os agi-
443쪽
tui, exercet; de volu dilitate linguae risiopn Ran. 26. στόμφαξ στόμφαζειν - κομ
administratione pistrinum videtur comparasse, unde etiam
mors enarratur Arist. Ran.1293.
Attico, qui erat tribus Aeana antidis Aristopn Nub. 156.
444쪽
m attetis ollis constat, epitheton τόρευμα. 41 3
galeae ad similitudinem o- meraci τετράφαλo SiV τετρα - τάληρος siciale formathun. Batracliom. 256. τευτλio de nut a εὐ- τλον beta; λευκὰ . betae albae es, 'rapido referrentur in remediis, 1uibus Poeta se pristina tragoediae tumorem ac pondus allevasse praedicat, cfr.
Plin. H. x 19 8, 40 Oetae a colore duo genera Graeci fα-rnira dist erentia est eandidissolvi reos nodice, nigris in- Moeri Aristoph. an. 942. Tt9ηκητειρα τιθηνητήρ - τιθήνη net triae, de terea altrice. Epigr. 1, 1. τιμαοηος--MIS Iariiceps,umremcibilis, dilendet s. Hym. Hom. r. i. Tιμοκοίων poeta Rhodius, aemulus Simonidis ei, mi versarius hemistoclis v. Supra P. 187): Pigr. 32, 2. Tεμόμαχος Byzantius pictor floruit aetate Caesaris dictat. qui nobilissima eius opera, Aiacem et Medeam 80 talentis emisse sit Veneri dicasse traditur. Epigr. 10ι 1 8. Tinων μισάνθρωπος, Atiae-niensis, VixisSe perlubetur temporibus belli Peloponnegiaci.
445쪽
transi. - τρίβων veterator Aristopn Nudi 260. τρεzzυ tertia pars vλης Atticae quaternas naueriurias continens priscariam quattuor tributim erant duodecim trit-tyes et duodequinquagintRναυ
Hes. Oper. 2, 20 Aniuea'. 2, 2.
446쪽
sus: τὰ πετρώδη καὶ αἰγίβοτα χωρία φελλίας εκάλουν. Aliis est Φελλεύς nomen propriuIn: Φολεγάνδριος. 415 τόπος της ττικῆς τραχὴ καὶ
filius Eryxidis maioris, Omonolluatione infamis Aristopn. Ran. 934.
447쪽
legandri, exiguae prope elum inter Cycladas insulae: Gιδη
ναοὶ mssieta BRDI'. 8, 1 6. Φυλακiσα Aegineta, tilius LiampOms, ne vos eleonici, ha- ter minor Uyincae; nolatis Pancratiastes complures victo-r1as rettulit, in quibus duas Istnmias Carmina ei scripsit Pindariis innua. IV et V prior Ptivlacidae victoria Istnmia celebratur Istnna. V. Piud. 6,
clavis aeneis cornpacti S; r. δόρυ dicitur ista, qua Banae cum filio e naare VeneDatin . Simonid. e. 4, 7. χαλκη μυια ιροca aenea, nomen lusus puerilis, qui a veteribus sic describitur: ταινία τῶ ὀφθαλμὼ περισφίγξαντες τὰς παιδός, ὁ μεν περιστρεφεται κηρυττων - λκη, μυιαν θηράσω, o δ' πο- κρινάμενοι θηράσεις, αλλ' συ λή, ε ι σκυτεσι βυβλίνοις παίουσιν, ως τινος αυτῶν λάβηται Caran. Optil. 4. χαλκογένειος γενειον - χαλκόγενυς cui enae, nιilae Sunt aeneae, per aetasnoramne navium rostris dictum Epigr. 110, 1.
448쪽
νειστης editor Aristopli. Nub. 240 2 ο χρησάμενος - ὁ δανεισάμενος actitor Pliocul. 12, 1.
Gelous ad Helorii in admodum adulescens contra SFracusanos pugnavit in Gelone Dinonionis filio, qui uni a b ippocrate betaurio equitibus 1 nepositus eria. Inde cui Gelone SVrnensas mi ravit UXO- remque illius sororem duxit; nec uniis familiaris era. Gelonis 1 rutri Hieroni, qui una Acina iii bis praefectum elegit; res Aetnensi uin per aliquod tempus adininusravit,
rules Chi ouili victoriae, altera Nemeaea, alter Sicyonia, Pindare celebratae Suut Pind.5 7. χρυσάρματος αr rato curru
449쪽
i. q. κεραμεοῖ fictilis, testaceus. Aristops Nub. 1474. χωλοπo olini claudos facis, si sit; si vocatur impulea
450쪽
De accensu. Aeole βαρυνtικοί retranunt accentum a fine vocis , 4 1 priores syllabas, quoad per ultimae cim Intitatem licet: χαλκος, λευκος ὀράνω, νάντιος, ανδρων, λάθεσθαι, ελθε, βεβλωμεναι, αυτικα. GeTauntiri tamen vulgarem norinam in se vandis praepositionum et coniunctionum tenoribus.
Asper alienus est ab Aeolum ψιλωτικῶν Sermone via grapropter a sis retinentur litterae tenues, quae Vulgo ante vocale aspere instriactas in aspiratas transeunt: δυ, να, πποι,
κατυπερθεν, πίκεσθαι - ἐφικέσθαι , υτ στερον S. 11, 2),
Pongum Demaens est pro vulgari , velut gra1 in prima declinationis terminationibus: στέγα, φώνας, μαινόλα, ὀρφαν quae, αυτα μαχαίτας; 27.