Anecdota sacra et profana ex Oriente et Occidente allata sive Notitia codicum Gralcorum, Arabicorum, Syriacorum, Copticorum, Hebraicorum, Aethiopicorum, Latinorum. Ed. repetita, emendata

발행: 1861년

분량: 273페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

192쪽

oditus textus nostro anteferendira videtur. imae oee ione data tu textu eius leui de parentibaceolendis libri an Ang. Maio primum e litoloeum eum aliis multis ab ipso vitiose ex eodie deseriptum eomoui Edidit enim ille g. s. 1 οὐκ

193쪽

In antiquis libris sempus a raro clarae memoriae Zactar Conr de iselabacti olim congestis iisque post ex legato Ioli Christopti. IVolsi in bibliothecam publicam civitatis Hainburgensis translatia insignem locum obtinere fragmenta unciatiuus ueris aeripta opistulae ad Hebraeos, inter viros doctos dudum constat. Iam enim Bongelius. Neistemus, est,acenius in codicum Novi Testamenti eatalo pun receperiint vide apud Graeab eodd.epist Paul M. M. passim in rem craticam converterunt, atque anno 1800. iugulari libello tractavit Henr PM. Conr Henice ). Nuper contulit etiam vir cl. Sani Prid. --s, elles, suaque mecum comutunicavit. AEquidei fragmensis istis in prioribus editionibus

194쪽

meis Novi Testamenti nondum eum suo aigna sunt locum adsignavi nec magia singularerii curam adnibui. Quam iniquitatem quo plenius conigerem, anno superiore ipse pr osectus sunt Hanthii rgum ut cum ad eodicen evangeliorum H, oui criticis diei solet, tum ad Uuon-Daehinna epistulae ad Hebriteo fiagmenta novum attuli a conseri om. Ac do illo ouidem evangelioriam coaleo, aut multo saepius lectionis bonitato excellit ouam ex imperiecta Volsit ollation disei potuli, nunc non antii et dicero uicani in nova quae sit prolo est editione mea Novi Testamenti critica Ussen Dacniana vero fragmenta, olim insignita inter

Uneni acnianos coulce nr. 2, nunc M. M. inter Hambiu genses, nauci indigna videDantur Quae tota, tranfiseri Derentur senecivo ederentur. Qtiam editionem ex senem nieis anto

monses Himio paranti' contigit ut Londini viderem fragmenta utriusquo ad Corinthios

epistulae adnoxamariolino codici 5613 Plut XXXIV. Η , do qui Dus iam Oriostiae hius

in oditione sua. Novi Tostamenti secundi pag. XXV stin cod. 64. innotavit naec , Comparans qua de noe fragmento abhinc anat 3 insonodis meis notavi eum elegantissima fragmenti Uuenbaoniani supra nr. 53 descriptione Honriana, summam utramininus Inern --inamini similathusinon nou mirari non possum Uira pie agmenta ad eundem eo licena deperditum pertinuisse, saltem ab eodem iiDrario scripta esse videntur. Certe pares ou Iuno sunt et aetate et praestantia. Qua de re Oriosbaelitum non errasso intellexa. Quant- quam enim inter utraciue fragmenta hoc interest ovo Imanaburgensia versibus 45 Lon sinensia versibus M ouavis pagina scripta sunt, tamen Iesiciua omnia tantopere Conveniunt ut duDitari neciueat ali odona ea homine et emem aetate et ad idem exemplum exarata esse. Utriuiuo inini textum habent dulibus coluitanis versibusque eiusdem long tudinis lis cluna, totum rubro non atramento scriptum, scripturam nulla re siversam compendia scripturae eadem, eandem accentuum spirituumque rationem, iota semel adscriptumi sibi vero omissum, an lena interpunctionen cum iii, lem quos vocant arabescis', atque idem etiam textus ingenium. Accedii idque maxime singulare ac grave est, quod Lonilinensia

soli idem in inscriptione alterius opistulae , a Corinvios alictum habent quod in II aDurgensivus praepositum log tur ad Hebraeos epistulao ἐκτεθ- ώς ἐν πί- . Quae quum ita sint, utraque Dagmenta eiusdem plano corporis membra videntur esse, quanavis miserat

vereum numerias passim enim in anti piis ituris similis invenitur versuum varietas, quenI-

admodum in codices timenti Suri rescripto paginis plerisque vereus unus et quadraginta vel via traginta vel quadrainta duo scripti sunt, in episti vero Petri prioro quadraginta Rex. Ceterum quod attinet illud Ara iasaias is, is, iod et epistula ad Hebraeos et altera ad Corinthios in titulo expressum sient, non equidem Honiuo sentior de charactere scripturae quasi codicillari intellegenti'. Potius ita existimo, suisso olim continuo epistulae

Inmaniburg foliis est . UMis XIII, 2I in Londin. Diamst 2 Cor. I. I. ' Vide inprimis Da 7 7 7 et: Vide l. l. p. I. .-- enim . . . in re seraptoria de cossimilis usitari, eo lieillos vero tui pravi tor in et orienistium quidem praeeipue puniceis purpureisque at ilia deauratis litem vel si ari vel

195쪽

textu praepositam epitonio quam argumentum dicero solent. Quod quamquar postea malueriincomitiem, tamet inseriptio mansi Broviter autem dicam piae ratio sit inter ipsas membranas veteres et editionem nostram. Singulas voces parvo intervallo seiunxinitis id cum in maiorem si 'ilitatem logeniti tum ad codicia similitudinem saeiuni est, quamquam ibi intervalla modo magis modo iniuria appatent, aope otiana nulla sunt. Unumquemque versum ut in codico aeripuisos redes linius huic singulae textus scripti columna duas in editione paginas estu iunt. Compendia vocum ea sua linea transversa, insig'iiuntur, ut Ov πρα, χρο πιο -- - tu et oi diligenter retinuinatis; in vero passim syllabae, exeunte maxime versu, compendio scribuntur absque linea transversa, ut4ω, ais es ab nostr column 2 Vers. 3. . - - in δελ- θ, in motrio oves in arriam et triet ervivii , κω, eas plene e si- Minus Aeeentuum ea spiritum signa, tantopero ad similitii linerest odicis a novis consorenata sint, observato etiam loco quo sunt posita, numnouam ea in re script ab non eonstat siui, collato aesimili nostro perspicuum erit. Curiose etiam providimus no stecontus

sitit spiritus ponoretur ubi in ipso codie Mest. Nec raro enim desunt; vio cum a soluentis negligontia tum a lego certa vel consuetii sine prosectum est, temtulInodum praepositiones et coniunctiones aliquot plerumlio vacant signo Iis tantum locis soliorem Londinensitani A. 2 Cor. 10, 16 M. 1, 8 sqq., 20 sqq.xuui duDitari nequit quin signum a librario posituri post evanuerit, restituendum curavimus. In interpunctione exprimenda omnia opera data est ut recto distinguerentur puncta pro loco quo collocata sunt diversa modo . onim ad caput litterae praecedentia positum est, modo ad medium modo ad podem, quomini quod su diserinien constat. In L.ondinensiuus Dagniensis ubi spatiun vaeuum reliquimus, scriptura periat prorsus nisi quod siquot locis propterea cerisi nequit quod membrana non satis pellucida obtegitur Ninil eiusmossi in Hamuurgensibus Meldit istis enim multo plus dotrimenti Londinensia passa sunt, agglutinata illa quidem tantiam per se inutilia codici enariaeco recentiori in sponto et ad finem. Ceterum collicem cuius nao ad nos fragmenta perveneriin saeculo non scriptum puto Seriptura aliquam similitudinem naue rationis Oraocsto Copticae. Quam in rem conser taestinue quod dedimus tali. IV loeo I eum tabula nostra I. M. in voliouus cum ab III nr. IV in Monuni saer ined Nov. Coll. Vol. I. s. etiam inoli in Prol M. pag. XXXIV sq. de ea scriptiua liximus.

peram Di etiam solitos esse doeemur ut itaque librairius noster, dum epistolana ad Hebraeos a eapite vilealem non summa tantiam eum et ine, verum etiam einnatari vel minio, quod plane insolitum erit in huius generis et omnino privatis libris, describendum sumebat a titulos pineterea, quod pollueidum mnuo eat, aureo liquore ob lueo in inu i honoris inuasa hoe a se saetum, totumque librum ως δε Ἀν--, innuiuam reάμμα βασίλειον, rivo ad rescripti saeri inclar, exhibitum esse, simiueaase videatur. ' Etiam Helar. I, 4. In letot e, quo loco salsus est in us eui pro leto, et videDatur ae et e aeriptum emo Rara sunt vitia, ut ἄφλἀπ έ- 186, 35.

SEARCH

MENU NAVIGATION