장음표시 사용
681쪽
praeceptionum id genus est, ut a reliquis Atheniesis Isocratis scriptis minit ne abhorreat. Haec ille: at ego contra sernao- Ium eius quaeda In habere dico in quibus ni ininae ciuia Atheniensis Isocratis sermone conueniat. Nam v se adue bio A alta , pro an, cui iis alibi a nae fit Inentio, tacearn cinae scrii in quia in alia exstet lectio, ut ibi te ira doceo gion dicit ubi ta tantuna inodo habere locum a-
pini Atheniensent Isocratem posse pag. ia huius edicionis, -- ὼ δὲ λίm mniς φαυλας ξιδεχεπο s. - τα προ τῖειν. At in l/olybio huc particula Aon usu in quem sortasse ab usu in Isocrati, siccii luvocasset nae saepe obicritasse nunNni: sciit L illud -μου , ad uerbialit cr positu
itia ictu in tuisset de hoc loco i ii est inpranao huius opusculi lirnine, τε- νον
terea sunt cliuorunda in Veinoria in constriactiones quam quae Isocraris is culo dari illis sol rent : ut o νμῆ, ἴργν ἴλ
es pag 8, qvis in lio crates huic verboς νεο dat tu uni tribuat: sicut N ab alio p in ria tribui victrinus. Dubito et uin an mu ita super uiuo tu iactuna reperiat irrapuit Isocratem ut initio hianis opusculi habemus. Stitit veris & pleonasnai, quos cui nata fert sententia a nec Isocrates sibi concessisset, nec illius seculi aures ferre potui sent. Ex horitat nutauro est, in ipso Ilimine, ἀλλ' ο τως - τοτ mo Q 1 -ουδαῖοι πεφυ/ ναι δόξουσi. Ac
dcre si bciae nacimini Isocrates solet. in etiam ipsius seritionis structura in longe esse alia in quὰna apud Isocratena, ficile anim uiuertet cliui unu cuni altero diligenter cons ret.
Qtius clubit voces hoc in opuscii loquani plurimae sunt,praesertim cona postae,cpiae nusquarn apud Isb crateni coniparenti Ac sunt certe vocabilia cluet hac in re perspicaces indoi cni alii potius seculo, quod Isocrateo posterius fuerit, co- uenientena, prae se scire t icit E iii dieabsit. Cuiusmodi sunt φιλο- γαιος &φιλο-
προσηγvia. Neque tamen hoc ita dico quasi LCA aut R censeri de heiti ina imo vero non talud ira ὰ Graecae linguae puritate ea hami abhorrere, sed ei
multu quoque ornana elui afferre existi- nao: utpote quae de compositas autern potissi in uri loquor; docta SP in agrio iudicio praedita audacia ab Isocratis posteris excogitata suerant. Hanc autena audacia ἡ s culo in seculi ina in agri ac ma gis creuisse fiteor: sed si iti ut et itin illi iacturn quod ad hanc re linrcibatur, inagis ac magis, quo longius ab antiquitate recedebatur, decreuisse ilico.Libuit aute hasce in eas circa sermonent hui in scriptoris obstrirationes in
exempli nn et ana proponere ex antinis sermonis alioriana cluorundana s cripto. riuati lusi ex tali exa in ine aliae talo controiursiae tolli possint.
Vcrdin, ut ad V Vol filina redeam, cliniis gentis ut orationi, in hoc esse opusculo contendit, quod a ciliquis Atheniensis Isocratis scriptis dicit aut cim, a reb-qulI, tanqualm non libitas illi in & hoc
reat: utinaque de praeceptionibus di cat : illud qui lena pratis latis nae resutasse fiteberis , ut spero : ad praeceptio-Iacs autena clii nil attrii et, sicut pili rina asesse Isse crate dignas iasi inficior, ita nonnullas de rebus leuioribus esse pirio qui ut eius grauitati conuenire dici possint: qui Mana et D in quae eius seculo sociasse Iuliuis ac conanaodatae finge aut minus necta,mae vialem queant. Scio tamen alio tui duos proxunc sequentes libellos atrioritate ni huic dare videra pocse: ver una de illoriana quoque amore aliquid dubuationis niihi subortuna isse in proxina Psequente Diat tabe docebo.1 N v N c, tanquana ex ab uitilanti, si qui dena satis validis usus v leor argu rnentis ad probanduin quod dixi auto- . ritate Harpocrationis prina dira , deinde& Dionysii Halicarnasi ei nitar. Ille in-
non Isocratein Apolloniaten ta P Q; en Utam, his usum esse verbis scribit. Exitant avi ena haec pagina sexta. Veriina huic lisco opponere velit sertasse contentiosus alicitiis aliuni eiusse
γγ σπις: quae leguntur non procul a
682쪽
principio huius opusculi. Animaduer-
tertilii in est a me in posse hunc locu in alteri opponi, lubd i re ς, ut in cςteris locis, sine a uetione illa vocabuli A, - λωνιάτως, dicariar : ac fatendunt vel illic non ab Harpo Pratione, sed al3 alio, clui non iti sciri illi prisco Isocritti Miscri
bulum lio is unctui vel bi ob aliquo clatra diurn suisse. Nisi quod hic, ut illic,
adiectu non est, oblivione ipsius Harpo crationis cotigisse quis existina a re in alit. Vtrociataque aute in se res imodo habeat, vi lenius non an ina aduertisse Mil-retum, posse locvrn hi inc alceri opponi.nulla in enini hians sinentione in ficit.
tus fuerit Iibellus iste, possit oriri controuersia : sciat etiam nul hi nasci potest de loco que in Dionysus afferi: qu uim uidlochis in Oinna una oculos statina incuserat, in nostro ad Denaonicum opuscu- pag. huius editioni sexta, circa principi uti κόπω γίνου φιλ προσηγο- ρος,τ οε λαγ dc προσηγρος. Qui sutra in haec quae adiicit Dionysius lis quae ritu
Quunt ergo nullti de his rebus dubitatio Glinclitatur, supcrcst tant si in ut iudicemus viri potius ὸ duobus posterioribus adiudicandus sit hic libellus. Mur tus qui dein illi Isocrati cuius naetionem iacit Dionysius adscitiundu potius censet, postquam enina illurn Dionysii ipse
qui Mitte locum proposuit, addit Harpocration lairicia quid si ἐπακτάς ἄρκος , id est, delatu in iusiura luna, expolrens, Isocratem Apolloniatent , esus de quoad naus libelli autorem facit: at is veteris illius Isocratis auditor fili, ut apud Suidaeli. Sed magis me ea quae supra recitaui
verba Dionysi Inouenta ac nae quoique in hac esse sententia fiteor: verum qua nullani ille rationein asserat, ego duas ast tri posse existimo. Prior est, verisii naule non es Ici Dionysi ina Halicarnasseunt, taluum vir una, di ta in diliget cin tali uni rerum inquisitore iri, potitisse hic fallisip scrtitia quum is quem auto reni libri illiusisse si ribebat, non sollini aetate sua unu rei, sed etiana sodalis eius esset: at lusi l curia vult licet cita aut orent; EA
craii, Lao dii ipitio, taricilia in rein non s.llini controuersia carentein icti notis snaana choret. Posterior a fateria ratio
est, quia quo loripus S vetustissimi Isocratis seculo ab iit hic Isio crates Dion ysii& Echecrnis sodabs, eo verisimitius est illud opusculuna ab eo scriptuna esse:& clii ille propter illa quae in eo anima lucri cnda esse is xi. D Tirvio quoque moueri possi controuersia, vimina is esse debeat Parae ness, an Paraei ac sis. A c siciat in praecedente , Dionysium qui lena ab una stare parte , Harpocration ena ab altera, Vidi naus, ita & hic accidere. videnatis. Dionysii Henina , τη-n5
appcllari posset, ut paulo post dicetur a
m aliis postiana, hoc opusculunt pro oratione sabendi ina esse, & O Lati Oriena ad Demoni cuna vocari debere. Epistolae e-
nitri potius quὶm orationis sorini praese fert. Ac titulus qui a veteribus huic o
683쪽
ti lios, imagis aptξ sonasse vocari posse epistolas: praesinuntie priori vitici iii agis conuenire nonacia epistolae .
r MAGi mirum posse inultis vi deri scio quod n unc de aliis duobus Opusculis ilicain, quae illud ad Delmoniciana proxime sc iuuntur: suspecta vide. licet fuisse Se ipsa tanquam nonaen auto ris inentientia. Mouisse autena illos existimo cli in aha, lax non miniis aduer- έus hos libellos quina prini si illuna obiici possent, χhoc qui scin non anat in , conuenientilis suisse illi , de optirno reipubl. stitu, quim de regno optime ad-niinistrando, praecepta tradere: ac facilius illae quam hic prcceptiones et iis fidea lectoribus ini petrare potuisse, clubd il lic multo magis quam hic ducena habere ex Persentia in posset tiun vero quod a niuitis Graecis scriptoribus cliti alionili vitullo cratis librorunt nictionen iaciunt, ritilla in huitu fieri viderent. Ego xero, liuod ad priorern illana Olbiectione na attinet, parili ea in cise ponderis existimo prae hac quae asserta pOLset: hoinini & in dento cratia italo, re democrati an nitrifice laudare solito, non solli in indecens seis vix citana fas essetitis monarchiaria laudibiis extollere, e lisque literaruna nionurnentis imandare.
Quinetialia naaioris ista obiectio p5. deris esset, ponderis sui opinor esset, itiod orationis quae Nicocles vocatur, repugnantia quaeda in loquatur iis quae in Areopagitica leguntur. naim ibi scri-
psisse dici potest, si ab unius eius idnu uecalamo profect us est victi ire locus t
hic esset , allegare quod in Nicocle legitur, exisse crateia in altilitum esse quomodo a liministranduin regni II esset. id enitia obitaret quo ininus It sponderetur, unianae caeteris duobus, cyrorutacta est ineutio, aut etia in vi una E tribus aliis suisse illunt Iii crate t Nain alii
qui tern duo ad notitia tiostra peruenerui: veritin fieri potest vi teritu aliquis atque adeo &citi artus Uri ii nos lateat. o. tarne hac quaestionern in inedio relinquens, hoc tantuna dico, eande de in Euagorae enc Oinio qtiani in illis dii ob libellis haerere vidcra suspicione: lti odia intra opusculi ilia ab Harpocratione illi lino hoc rati non uno in loco adlat-lt tu in praeserti In cluuiia hoc Nicoclifilio dicatu M, & in ipso linii ne ab illo co-
pelleriir. Me ininu porro ide Harpocration, n ιέ, cuius da orationis Antiph5tis Myς Κικοκλέα: cluic si clue hic lucrit.2 I ADDAM vero&hoc, illa opuscula, a quocunc uescripta sint, cilla ira nini cluaestionem, uti dixi, in nuctiore. Iin quo naagis apte, nico quidem iudicio, epistolas, quana orationes, Vocalumim: praesemiax lue priori imagis conuenire nomen epistolae vita tri: sicut & illi ad Demoni cuni libιllo conuenientius esse iudicavi. Nec veronio uere hoc Citieri quana debet, qu5d in Nicocli ligi miis, τον α ότερον λογιν, ὼς δ:ηπον-I κώπα ἡκουσατ ν ἐχιδνον, αδει Σπιδε πιο εγώ m, mλελθεῖν. Neque enina hic Mγν necesse est oratione in interpretam . ea qui lena significatione qua Isocratis orationis
voca in iis, A aliorum qui oratores appellantur: sed latὸ accipere possurnus, ita ut is etiam qui in sua epistola de re aliqua disserit, de ea Mγo Iπιῶ dici queat.
684쪽
Quarta classis ab eo inscripta suit, ii 'φύτου στὶιμ δεδι νι 1: Latine, uno qui- dein in loco, Euana, Hasiis foren sum
rationum: at inaltcro, Quarta classis iu- Hiram igito scis autern viro inque eadem illaim cuius antea inentio iuna secia in phiboliani sed eum Maecialium orationum potius quana iunio tu dicere debuisse, existi in o. Atque haec sunt de quibus te, quod attinet ad haruni oration una in certas classes distributionem, ino iuriduua pu taui. De non ullis autem quae priuati in ad quasdam orationes spectant,anae ins quelit ilius moniberis: si tamen prius de autore orationis ad Demonicu verba secero.
eiu de inque orationis nunc veniens, a Paraenesi ad Dei nonicum initi una suini qua in ta ineri vocandana epistolana polim quana oratione niihi vi lem dixi, sed ita ut ad ea quae Diatribe pratria de aliis duob' eius titulis scripsi, lectorE renaitia. Secundo opusculo post haec verba , Προς Nικοκλέα. in 'itibus clana exeinpl. subuingitur, Mι του λαλάγειν , in aliis, αεβασ1λ. M. Sed in Nicocle, pig. 28
quod attinet, β o Q. suspectunt quidem esse naihi, dicere vix ausi in: sed hoc salte indica, perinde videri intelligendunt ac si si ripisi esse, ς αγα ς coincim, aut etia ML τ ι ς tamM M. Opusculo quod proxunc sequitur hoc, ac veluti capulat uni huic eri titu- his est Nι, λῖς: in culinis di vero libris
hic tituli is ni ininaξ nailii placet, cluuna 6 άου πιαῖ λόγου appellatio tarn latEpateat, ut non minus couenire prae cedeti potuerit. Ex eo autem ipso quem paulo ante ex pag. 28 attuli loco titiatum elicere aptassii olim quis possi, istu, του,Τίνα δῶ πιιῶν τrtu m. Nam polt allata inde veri a se iuuiir, τοὶ iv -
exposuit m p κις-ςρ ιις versi nimini inἡ dubita in eli citi in inurandum sit in αφcἰς γ si abiungit, παρ' ΙΑΜ Φι- α . Exstat auteni hoc participium pag.huius editionis 's. Atque ut ibi leginata, Φιλλα υ apud Harpocratione ira, sic N in αριθμαν. Dion usi ita Halicarnaiaseus de hac ipsa oratione loque iis c nisi Scepistola vocari potest, aut etiam debet: eo laineri excepto liod epi: calx sic is
vocatae fuerunt: sed hae 6 Φιλίππω α-cendae sunt Dionysius aut cim 3 9ι,s
685쪽
Excipst illani ad Philippum orati
γ es: S quidem Dionysi una Halicaria asseum ita voranum audi nitis ubi eius ar
ν. Sut porro qui Archi lana uin inlcri plana suisse hanc oratio irem dicit, clud dvel habita idem vel haberi potuerit ab
Archida ino apud Lacedaenaonios. Quarum rationum posterior quide ira rnilii probatur: at prior dicere cliuod minime verisnaile sit videtur. A Philostrato A chidamus non inatur: qui hoc in spatevlogio earia ornat, gomet II 'Gκροτοκ
Areopaguina oratio aliud nolneri
quod si latino non habet: scii rant lini α-
ρειοπαγιροικὼς λόγος a Jrqcis itidean vocatur. Interpres senatoriam si ire cc seriarn, aut de corrigenda&Ordinanda republi. ca, dici posse existimat. Scopus enirn e-im, de Limina est. ἔτι δε αἰαῖ ὀχλοκροὶ Ἀνώα α Hελόνας με - μαίεινδε πικρο ἔαν. Exili imatur ametia vocata ibisse Areopagitica haec oratio, iubd ab Isocrate in ipso Areopago habita fuerit: sed fieri etiana potest in eo qui dena iv dicio) ut a dignitate & praestantia nonaelioc constatu uta sit: tanquana digna quae vel in inedio Areopago haberetur. Si ede oratione quae Archulamus inscribitrer, creta itum est a qui biisdam , si e esse dictam clutid Archiclaino conueniens esset, ac digna quae ab eo apti it Lacedaemonios laal eritur. Subiungitur orationi Areopanticae
quidem ab Aristotcle hoc nomine vocatur. Vnde aurem nornen hoc illi da turn sit, ex arnamento Dion usii Halicar
nasset intelligi potest. In quibusdam li
Oratio inscripta EVagorae enco misi,
pellatum ut etia in interpres annotat. Mirum est ured eum scripsisse ea de illa ii
rationi quae Nicoclo appellatum acu reor ne nicinoriae lapsu factum hoc sit. At huic orationi cluae Evagoras vel EVagorae enco tritu dicitiar, posse con-
nire, ex eius arguimento necnon ex iis
quae in ipsa oratio tu scribuntur, disci
Sicut utilana ex EVagorae en cornio aliquid asseremita, citabant litterisiani Isocratem in Evagora, breuitatis gratia, sic etia in Isocratena in Helena, pro illis veri is, in Helenae en contio. Itidenaque Ne in seqirente en contio Busiridis in os fuit ut Isecrates in Busiride, pro illis verbis, Isocrates in Busiridis enco nato, cita
Panathenaica oratio vocatur ista, nullaque alio, ut Opinor,nona ine: sed quum interpres in dubio relinc luat , an ita vo cata su ex eo clii bd in festo cui nonaen Panat laenaei, habita est, an verbclubilmbrata Adi: G - μ ρει Ἀμ- υταλέ- non dubiuna eli quin priori illi ci) ino assentienduin sit potius, & qii in hoc posterius ni in is ruticulἡ ne vicani ridi.cula mirnis subtilitate 3 sit excogitatum
Pro his verbis Q re p.ῶν legi uir etiam cἰς τὰ ωptas : sed sicci tutius scribi: ur.
In reliquis orationibus aut lata illa alit rara est tituli lintersitas: sed quod attinet adorationem illini quae hic-ςET', - ναμ inscribitur, an ini aduertendunt estus de quo lector monitus a me ibi fuit: ne elin titulus esse Vocabulu - προς existimetur, ut in qvibus da editioni lius pro titulo positum suit: unde mana au&in hanc eistionem eadem vox, ac sii perposita sitit, tanquana titulo unicuique paginae: clusi alioqui ipsi orationis principio verus p fixus fuisset, Wρς ET 'θι -
- . Nisi quis malu ut ibi dixi τ'
tigisse pirio ut pro epigraphe huius orationi, sit habita: Mibd in quibus lani exeniplaribus scriptu sit,Tn E p N I n i ozΗ A MAPTTPOΣ: alui uis autern illini Π acceperit pro Is' id est vel : quii in linet accipiendu pro articiato praepositivo s.
686쪽
Isocratena Diat tabe I I I I. . '
tinentibus, i Dionysio Halicarnasseo praetermissis.
i Dio Nusius Halicarnasse smulta apvit Isocratern Se merito quid Ei sunt ni opere latulat: sed ita ut nec quae reprehendat, defint. Verrum laudatio deqira prius diu an I inulto latius patri. ita
halid tantii in eius doctrinam & eloque-tiani sed inores etiam lamlat: repretunsio item autem iluod attinet, ea non circa alii ut qtiam nescioqirant eius in suo di di penta Ot κρηλαν utar eni in hoc vecto, quonia in araxinu contunire vicietur ei quod ille exprimere velle videtur, etiamsi eo urini ais vcri sit; versatur: ut ex altera parte huius Dia tribra patinit. Qtium autem non sollini in esus vita O aliis pictis lire locis eius clo litentiam laudet, eum clium naihi innaona sum-ret orditum se luar. tas mi ivtur in
ωο-τας. Mirari aute in quis possit huc
tu inprii num non ranun tabita P. linis ratione, sed prout inmoria senes sit, sicut modo di iram propono locii: idque dilabiis de causis. Vna est , Proclhaec poetica striactura ita emimaποι--ω quatia compositionem interpretari ni alim : alioqui nec eloquutionem
incere dubitauinis niri in Isocratectu ini in quibus lani alii exstare viileais turn altera , qu bd ean contra in Platoner prestendat, in sua ad Cn. Pompeium eis pistola, qua illi respondens, stram de Platonis eloquutione cuiniit ille ab e γυ- prelienum conquerebatiar sententiam proseri. ReprehenGautem cinquit 3 Pla
tonem. non tanquam unum quempiamὸ
μαι. Est aurena valde notanduna illud οὐχώς ς ουν ταi ac si diceret, Si quis
Escriptoruin vulgo, scu E vhulgaribus scriptoribus vel, si quis E iampno scriptora grege, aut gregariis scriptorat iis, si sost ita loquii soc peccasset, ni ereri venia vultra posset. Illud autem bMν luitumorem quod propriἡ sonat tu in Iasum ut quida ira interpretari: res pinies ad tu missi epithetum, quod Anti cho labatur. Et haec quidem Dionysiu M. ve-rdm aliquis pro illo res di ndere poterit, idcirco reprehenes eo Platonῆ, quod hac in re nuris uni, sicut Isocrura,& quidarn alii, minini Etenuerit. Ataliae hoc ex iis lix proximἡ lactu urit tu apparet, in re λ ορο ρίοις τινα ποιοῦν ἰοδεωτα. Vt aut cin illo nolim Isocratis laudes ex Dionysio persem uar, an in duertendum est,eu alibi, vidi licet ut litullo mινγαώς ονομ αγν, illitas stylo με αλο πέπεια tribuere: quae appellatio cita praecellentilius optirnἡ conuenit. Ad ornariun tutem orationis eius quod attinet , ves potitis ornanaen in varia, non potuit sua ni de illis na Etena nobis aptius aperire, quὶm ea citra Vtitur c5paratione
nis, cona positionem seu loquutionem caelatis& tornatas op ribus con parat.
687쪽
lairiles illae ' s lite ira cius Orationibus tribuit, non talia ad et Q quin ora in , Plautitiir, ted ad ea quae ab eo ilicitiatur, respiciens 'Naua de consilio quod illon Archidanici dat Lacedaei non iis, loqu&, scribit, Haec enim xo Linerimoniis planx piato enina G Λακεδα μyνίας μ νιν eun
scripsisse 2 sita alim quoque C, ciae, atque
abi, qui sit tuitarum, pyid turpe, quid
Plenim ac meum Chusippo ct C, antire
mutuiri vi letur, ut in sequutibus osten
bivulendesieri in iis lib. sed quod dixi .eu initio huius seri nonis ipsis illi L tatas verbis si lira ex parte videnti sistet Ga
nae dictu scias velim, propter illa vesta,
quin hic ea dein de re loquatum e qua re in illo alaro loco: ubi suae philosophiae, id est ei in chlani προειλε , mentionern facit. De qua philosophia in Diat tibequinta dicturia, sunt: alia etiam multa quae ex Diotivsio, iis quae attuli a clues possint, apud eum videnda tibi relin- qciens ac praecipua tibi propositisse con
nis e s structura in seu coni pocilis ner
probet, hoὸ nouitatis thulnim reprehedere, nis quis non oροτητος, sed M, A τος , malit legere) de simile in pictori esse adderet, qui usdem vestibiis ac scibi, picturas omnes ornaret. Ornia citi ini aiebat eius orationes eostem tropos fabere coiia periet aui . Atque itis subiundit Hieronyini philosoplai de eo dictis insuper iis Horationibus,bclle quidem eo posset si,sed non etia in concione posse ita ut decet pronuntiari. Et at ii ritis pbit, metionem iterum facit earuna no-
688쪽
minasin s ratiam 'miarum re esura see rat,videlices antistes ian,pari sol eia: de paronaceos n. Quibus subiungit,si tamen illa fghrarum genera non carpere, quum iri ulti &hiltorici& oratorestis usi sint rationena lati litam stoicialis ornare volentes sed ni natu ira earum usui Tantariique ad exempla veni ris, ea ex Panegyrico quenim, adiciaόν ανλοπιν appellat, ut est,celeberrinna in illa in oratione depromit in ab hoc loco inci
tii in irae trahi uni via uita Oratio tris alteri
putaret aliud hoc verbῖ hilari, p ris si,
illana velletist Edere . Nam x Fahitis' a thagnoscit in hoc dicto, suantum si , inessemper eperire mitrasis, vocans tamen 'diceam, . Nec vero dis qεφειν -- tum dicit Dion usus, sed etiarnm -
γ esse. Fabius contra posui . tilil, o a x, In concionibus quidem etiana simi ster exilentia qilaeilani & contraposta deprehedas. idern ali, scribit, Gratiam
is cedi e paribuit cotrariis acquirere. Quύ
DVs .as,.. aca in ciuia loe respicit oppositione in ciua res rebus Opponuntur.
Veruin, ut longis, in illa Dibtiysi fiare prehensione progressiari cibiungit, l- socruein tolerari potuisse, si hic laltem
ari . at si in topia cito is sede in mutent, haerere desinent Aac autem mi
ei rei,dina d. in tenere sciret, nequaquavi: crius perrexissct, ac tolerari certe hue
689쪽
viseni est, id est neptet cuiusdam affectationis: atque adeo mPs qua.n aliud quidquam eorum quae a Dionysio r prelunduntur, repreliensione discum. Inepte enirn, vel potius ineptissinae, di- ni esset pro --οες όμυα. t duo lacri imo disconueniret cuin προαγήμαι, id est, ut non modo essent partia, seu honioeoteleuta cetiarnsi
cliti lam inter liqc discrinien constituuti sed etiam ab eadem prς positione utrunque inciperet. Sed mea editio statim ostendit, fidena Dionysio, aut librario cuius aranu exscriptus fuit hic eius liber, mininu liabendam esse. Nam in ea s-
De hoc quidem certe ei assentior, ista,quq alioqui ornamenta orationis Ucnt,& aureon ulcerent , contra ob ni iniam frequentiam, eas possc ostendere.Scimus
enim esse ubique verum istud, Ne quidniniri: nec minus veri: dici, allegoricereia in loquendo aut nimisi in sci conuerit: iuxta illurn quoque versiculis Grς-ciarn,i Hἰμίλιος π Wλεον εφNec vero Dionysius tithai reprehe-dit eum hoc nornine, sed Fabius quoque reprehenes ait: Scribit enim, in compos-tione adeo ditigens tmra eius reprehendatur. I a vi in clueso nobis hic relinquat, an & ipse sit E numero repreliensoriam Geram notas augere duintationem hic eiusdem locus potest, Magnae vel ribus curae fisit, gratia dicendi Eparabiu --ιrarus assumere: Goroas, in hoc 3mmodi cus, copiosus utique prima aetate scrutes=it. Neque enim inunodicum, sicut&Gorgiam, Bisse scribit, sed tat una copion. Et quid E hoc ab eo restringi etia,Ob serit idu est, tuu addit,pmina aetate. auod optinie conuenit cum eo quod scri trit Dionysius, orationes ab eo sub vitae fine scriptas, minus esse Meρικά ς, utpote persectani prudentia 1 longa aetate adepta . Fortasse autena illa, τ, εἰσ1μωρο-
δας , verti ex Horatio possent, ininus iuuenantur Ceterlina, qtramuis ita de I secrate scribat, fateor tarmen, eum, ubi, de iunctura loquens, quaedam exein plaeorum quae in illa animaduerteila sunt, attulit. Dere , Nimi ire non immento in hac Gratulat omnes scrutem um,praeopu que Theopompum. Idena scribit, plures eruditorum aliam esse licendi rationem, aliam scribendi, putauisse: ac rursus, alios ad componenduna optimos, actionibus usoneos non fuisse, ut Isocratem. Vnde & Ciceroneni iacente audimus, euna forensi luce caritisse. 3 INτER I L L A autem quae Di nysius Halicarnasseus ad vita in Isocratis pertinentia onai sit , naena ora talia sunt quae de eius senectute leguntur, clim pud alios, tu iri vero Ciceronena,in libro
De senectute. Est etiana inquit quiete& pur & eleganter actae aetatis placida ac lenis senectus. Qualem accepi naus Platonis, qui uno & octogesi ino anno scribens, in Oriuus est: qualem Isocratas, quieuin illarum qui Panathenaicus inscribitur, quarto&nonagesimo anno laipsisse dicitum vixi que quinquennium postea. Nisi potius scribendum est, viaxisseque quinquenniu postea. Menti ne aute ipse aut Isocr. aetatis sitae facit citica principi uin hunu libri,ηγοῖ - inquit ουχ ἀγρτειν οὐ πι τοῖς ἔπια τῶς απι- νηκοντα - τίμαρ- , - εγώ τ λψω γεγανως, οὐθ' ο ς πῖς ἡδ1 παλιας εχυσπι πιινγ ναόπιν ἔπι λέγιν. Ac miruin est Ciceroneni ita loqui, quam se nonag
fimo annostri dicitur, quum ipsemet
Isocrates de se hoc testetur. Nisi sorte Ciceroni hoc in inelite ira non venisse putandum est. Praetereundum autem nonem eum, quamuis ita de sua aetate loquutus lare si Isocrates, tamen circa finem huius ipsius orationis dicere se triennio tantlim a centum annis alusse. Caeterii in si de senectute Isocratis verba fecisset Dionysius, deaue usquae tam senex praestitit , mentio tacienda simul fuisset eius miod non semel illi via venit, ut vi delicet delirare putaretur. I egimus ni in in oratione ad Philippum, pag. 8s, circa finem, eυτυς α πλαγ - ψη MP
nio delirarem. Sed animaduertere debuit esse ellipsin ante particuli In se . ideoque, verbo αεπλώγnuis significatione suam relinquens,ita locum hunc reddere, Vsiqueiato obstuporiri sis ,verentra nepra
senis Mirarem. V ei, ne praeserario mente
rnotin essem. Ouinetiam alibi rei huius mentione ni cicit, & quidem vecto traa- proprio utens : id est, quod Latino delirare respondet. Locus est in Pana
Vbi tamen obseruandu lcripsit te si lacus mendo carcia nonλων. sed U-ληών. In quo aliquis tortasse vocas, alo praepostionena extenuandi vitra haberesespicetur. In illa auteni ad Philippum oratione non dubitat suani in senectute
690쪽
etiam prans A. profiteri. Postquam
enim dixit de Paris rica oratione loquens,se non ignorasse hanc orationem aetati suae naininis conuenientem esse,&alutis etiam in conini odiam praevidisse: tandem se adeo in ipsa etiana senectine fuisse φιλόπιμον scribit ut eorum quae de terreret illum poterant, rationem mininis habuerit.Eius verba sunt, 'ομως δεγὼ πιάσας - τας τας δε ρέας μερο - ν ούτυς PH γήρως γέγονα φιλό=sς,ολ- Πλ ληθῆνM - τῶς προς σε λεγ νοις
&c. Vbi naininae placet, cum interprete
iuri Au reddere acer: scit propriana eisgnificationein relii, luenda in censeo: quum huiusmodi φιλοπιψα naaximam sit c iusiui in senectute pcrmanentis mγαλοφει πάι ς inclictu: qua alioqui&in aliis quodana loco lauditerra cinn au&mus. Iam vero Sc circa principium Panathenaici inulta de sua senectute verba faciti sed ibi eius incommoda nolle sedissimulare oste sit, qua inuis alibi squod sciana in minime de illa conqturatur. Incipit alitem ab illis quae senio tribui solant epithetis: scribens, ' ρύτω πιι τὸ
stra prato ita vita con Immorat, quae
felicem illaria redit illissi: circi poterant.
sed ita ut cum illis cenare pom qui ad
seminam Grea horum virunqueselicitarem peruenerunt) drinde earum quas vita pesulatsci. statum tantum, ut nun quam usia re camerim ex tu piae intra mediocritatem Gnsistunt, neqiu quin v seu qui predentia praedit t,comvsiactibi apud eunt lescit da Glinquorquitius earn quam dixi de sua senectute querina Oniana subiungit. Neii iuvet o haec tant diri aptus e uim legas velim,&obstrues, ina hac in oratioru tu ira in aliis. Inde enim multa de viri tanti vita,
quae cognitu lienis linia sunt, iis quae ά Dionysio scripta sunt, adiici pote
obseriratu prae aliis digna videntur. 2 ETRICA Q v AE D A M E I v s D E M, AE I T i- dein obseruatu prae aliis digna videri possunt.
1 M A x x M A M suisse cognitionEIsocrati politicae scienti qua in ipse nobis permitteret politicana philosophia in appellare existi nouit Dion usius Halicarnasseus, ut ex aliquot eius locis colligere possvinus. Inter illo, aut cin praecipuus est ille, ubi autor est iis qui dant operam ut eam mentiam seu facultati in vocatenina mλιπικήν δ ναμιν sibi cona patent,& quidem non aliquam eius pariena,sed uniuersam, hunc scriptore in sena per in manibus habeant. Puro enirn deesse άuante vel post iso. Sci ibit autem initio vitae ipsius Isociatis , fuisse primum qui se contulerit ad hanc scientiani & Gέε- ρις MN ac moeu Nγ u relinquens, τιὸ π ιπυμ aniplexus sit. Ex hac auteni scientia consequi aliquem quemadar
duin ipse Isocrates scribit, vi possit & deliberare & alloqui & agere quae sunt utilia. Hoc autem & Periclξ sibi apud Thucydidem tribuere scismus, quum dici , ος οὐδενος οἴWH ἡ μων σώαι γούναψ τε τα δέον ---ἰρubicone. ταῖτα. ac perinde esse ac sile nulli in iis quae ad politicam scie-mni pertinent, cedere diceret.Voca utem non sollina Eἱ πολιτ1καν Γεις μου, sed etiani His seimκἀν φιλοπφίαι , cd n alibi, tuna vero in iis quae de priscis oratoribus ad Ammaeu scripsit. Nec dissilio