Griechische Philosophie die ältesten jonischen Denker und Pythagoras. Noten von Eduard Röth

11쪽

γενόμενος διαδοχος καὶ μαθροῆς, αρχήν τε και στοιχεὶον εἴρηκε

τῆς αρχῆς λέγει δ' αἰτῆν μήτε νωρ μήτε ἄλλο τι τῶν καλουμένων εἰναι στοιχεiων, ἀλλ' ἐτεραν τινὰ qvσιν ἄπειρον, ῆς ἄπαντας γίνεσθαι τοὐς ουρανους καὶ zοὐς ἐν αυτοῖς κόσμους.

12쪽

τῶν ἄπάντων υπολάβοι μων εἰναι qvσιν αόριστον καὶ κατ' εἰδος καὶ

κατὰ μέγεθος, συμβαίνει δυο τὰς ἀρχὰς αυτρο λέγειν, τήν τε

του ἀπειρον ψουσιν καὶ τον νουν, ώστε φαινεται τὰ σωματικὰ στοιχεIα παραπλησέως ποιων Ἀναξιμάνδρ*. Dadurch alter gera se, dass inan i in Anaximandrisclien ἄπειρον in-

14쪽

αλλοιουμένον του στοιχεων τρο γένεσιν ποιεI, ἀλλ' ἀποκρινομένων

καὶ εἴς τινας ἀποκλεισθεισης κυκλους υπομῆναι τον ξλιον καὶ τὴν σελήνη καὶ τους ἀστέρας. 0rigen. philosopli. o. 6: τα δὲ ἄστραμνεσθαι κύκλον πουρὰς ἀποκριθεντα του κατὰ τον κόσμον πυρός,

περιληφθέντα δ τπο ἀέρος. 1313 Plut . plao. III, 16: Ἀναξίμανδρος τὴν θάλασσάν φησιν ειναι τῆς πρωτης τ7ρασιας λειφανον, ἐς τὰ μὲν πυτον μέρος ἀνεδ ρανε το πῆρ, το δὲ ἡπολειφθὸν διὰ τὴν ἔκκαυσιν μετέβαλεν. V l. Alexand. in Meleorol. Il, i init p. 91 a, unten. 1323 Diog. Laert. II, 1: μων δε τῆν γῆν κεχθαι κέντρον

15쪽

κυκλων καὶ τῶν σφαιρῶν, ἐφ' ίν ἔκαστος βέβ κε, φέοεσθαι τρος ἀστέρας ). Elien so Wortlicli ubere instimulenti Plut. de plac. philosoph. II. ις. b. 0rigen. plillos. c. 6. B.: τὰ δὲ ἄπιρα γέ σθαι κύκλον πυρὸς, ἀποκριθέντα του κατὰ τὸν κόομον πυρὸς, περἁηφθέντα δ'υπὸ ἀέρος. ἐκπνοὰς δ' ἡ πάρξαι τόπους τινὰς αμώδεις, καθ' ους φαίνεται τα ἄστρα. διὸ καὶ ἐπιφρασσομένων τῶν ἐκπνοῶν τὰς ἐκλεωεις γίνεσθω. την δὲ σελήνην ποτὲ μὲν πληρουμένην φαίνεσθαι, ποτὲ δὲ μειουμένην κατὰ τὴν τῶν πόρων ἐπίφραξιν ξ ἄνοιξιν. c. Galen. hist phil o. 15, F.: Ἀναξίμανδρος ἴδιον ἔχειν αυτῆν τῆν σελήν ν φῶς εἴρηκεν, ἀραιότερον δέ πως. d. Plutarcii de plac. phil. II: κέ. Ἀναξίμανδρος κύκλον σε λήνης) ειναι ἐννεακαιδεκαπλασίονα τῆς γῆς, ῶ ερ τὸν τον ήλιον

e. Ibidem κά: Ἀναξίμανδρος τὸν μὲν ξλιον ἴσον τ)ὶ εἶναι, τὸν δὲ κύκλον, ἀφ' οὐ τὴν ἐκπνοὴν εχει, καὶ ἐφ' οὐ τμρεται, ὀκτωκαιεικοσαπλασίονα τῆς γῆς. Denn in dem vortiergelien- Duiligo 1 by Corale

16쪽

πτοτάτων ατμῶν του ἀέρος ἀποκρινομένων καὶ ο ταν ἀθροισθῶσι

κινουμένων ' νε τὸν δὲ ἐκ γης ἀναδιδομένης ἔκ τῶν ὐφ' ῆλιον - ἀστραπὰς δὲ ὁταν ἄνεμος ἐμπίπτων διi στῆ τὰς νεφέλας. Aelinlioli Plui. piae. III, 7, 3. Senec. nat . quaesi. II, 18, 19.141 Cio. de nai. deor. I, 10: Anaxiniandri autem opinio est,

nativos esse Deos, longis intervallis orientes occidentesque, eosque innumerabiles esse natandos. Ebenso Stob. ecl. phys. p. 56: 'Aναξ

17쪽

νίους θεούς. 143J Theodor. ferin. V, p. 545: Ἀναξιμένης καὶ Ἀναίμανδρος .... ἀερώδη τῆς ' Iῆς τὴν φυσιν εἰρήκασιν. 1443 Simpl. in phys . sol. 6: Ἀναξίμανδρος αρχὴν εἴρηκε τωνοντων τὸ ἄπειρον, εξ ῆς ἄπαντας γίνεσθαι τους Ουρανοὐς, καὶ τους ἐν αὐτοις κόσμους. , ἐξ ῶν δὲ ὴ γένεσίς ἐστι τοῖς ουσι, καὶ φθορὰν εἰς ταυτα γίνεσθαι κατὰ τὸ χρεων. διδόναι γὰρ αὐτὰ τίσιν καὶ δίκην ἀλλήλοις τῆς ἀδικίας κατὰ την του χρόνου τάξιν , ποι τι καντέροις Ουτως ὀνόμασιν αυτὰ λέγων.

145) Vendi in Tenneniann's Gesolliciale der Philos. , s. Thi., pag. 68, Νole. 146) 0rigen. philos. c. 6: λέγει χρόνον, ώς ἄρισμένης τῆς γενέσεως καὶ τῆς Ουσίας καὶ τῆς φθορῆς. 147J Stob. ecl. phys. I, p. 416: Ἀναξίμανδρος .... φθαρτὸν

τὸν κόσμον.

ἄπειρον φάναι τὴν πῆσαν αἰτίαν ἔχειν τῆς του παντὸς γενέσεώς τε καὶ φθορῆς. ἐξ ον δή φησι τους τε Ουρανουe ἀποκεκρίσθαι κάὶ καθόλου τοὐς ἄπαντας ἀπείρους ἄντας κόσμους .... ἀπεφήνατο δὲ τὴν φθορὰν γίνεσθαι καὶ ποῖ, πρότερον τὴν γένεσιν έξ ἀπεμρου αἰωνος ἀνακυκλουμένων πάντων αὐτων; vgi. Nolo 120.

150J Suidas s. v. Φερεκυδης : ἐζηλοτυπει δὲ τὴν Θάλη- τος δόξαν.15 l) Suidas s. v. Φερεκυδης : Φερεκυδης, Γάβιος, Συριος ' ἔστι δὲ νῆσος μία των Κυκλάδων η πιρα, πλησίον Λήλον . rQΘεDuiligo 1 by Corale

18쪽

δὲ κατα τὸν τῶν Λυδῶν βασιλέα 'πινάττην ρ ῶς συrχnoνεῖν τοῖς ζ σοφοῖς, καὶ τετέχθαι περὶ τπιν μέ Dλυμπιάδα . διδαχθῆναι δὲ ὐπ αντοὐ Πυθαγόnαν λόγος ' αὐτὴν δὲ Ουκ ἐσροκέναι καθ - γητήν, ἀλλ' ἐαυτὸν ἀσκῆσαι, κτησάμενον τὰ Φοινίκων απόκPt φαβιβλία . πρῶτον δὲ σνrrραφην ἐξενεγκεῖν πεζ0 λόγον τινὲς ἰστ ρουσιν ' ἐτέρων τοὐτο εἰς Κάδμον τὰν Μιλήσιον φερόντων ε κάλπρῶτον τον περὶ τῆς μετεμφυχώσεως λόrον εἰσηγήσασθαι. ἐζηλ τυπει δὲ τὴν Θάλητος δόξαν ' καὶ τελευτs υπὸ πλήθους τ ιρων. ἔστι δὲ απαντα, α συνέγραψε, ταυτα ' πιτάμυχος, ἐτοι Θεοκρασία,

ξ Θεογονία . ἔστι δὲ Θεολογία ἐν βιβλίοις δέκα, ἔχουσα θεῶν r

Ἐλληνες ἐστορουσι καὶ Φερεκυδης ἡ Τυριος leg. Σοριος κάὲ Πουθαγόρας ἡ Σάμιος, καὶ Ἀναξαγόρας ἡ Κλαζομένιος, καὶ Πλοτωνε Ἀθηναῖος πρὸς τουτους Αἰγυπτίους ἐξεδήμησαν, θ εολογίαν καὶ φυσ ιολor ιαν ἀκριβεστ έραν μαθήσεσθαι

παρ' αυτῶν ἐλπίσαντε ς.

153J Strabo. I, p. 18 A. B: 'sῖς δ' εἰπεῖν, ὁ πεζὸς λόγος --μημα του ποιητικον ἐστι ' πρώτιστα γὰρ ῆ ποιητικη κατασκευηπαρῆλθεν εἰς τὸ μέσον καὶ εἰ κίμησεν. ειτα ἐκείνην μιμουμενοι, λυσαντες το μέτρον, τ'Cλα δὲ φυλάξαντες τα ποιητικὰ, συνοραψαν οἱ περὶ Κάδμον, καὶ Φερεκυδην, καὶ 'Eκαταῖον. 15 4) Suidas s. v. 'Iστορῆσαι : 'Εκαταῖος Μιλήσιος πρῶτος ἐστορίαν πεζῶς ἐξήνεγκε, συγγραφὴν δὲ eine uvissensoliasti tolle Abliandiung) Φερεκύδης ' τα γὰρ Ἀκουσιλάου νοθεύετο. Vergi. Diogen. Laert. I, 1l6: Gῶτον Φερεκυδηνθ φησι Θεόπομπος πρῶτον περὶ σεως καὶ θεῶν Ἐλλησι γράφω. Plinius unit Apuleius nennen denPherehydes geraderu den erelen Prosaiker: Hist. nai. VII, 56: Prosam orationem condere Pherecydes Syrius instituit, Cyri regis aetate, historiam Cadmus Milesius. Apul. Flor. 2, p. 352: duin etiam Phe-

19쪽

Νolen 155 - 160.

reordes, Syro ex insula oriundus, qui primus versuum nexu repudiato conscribere ausus est passis verbis, soluto loquutu etc. 155 3 Porphyr. de anlr. NI inpli. o. 31: τοὐ Συρίου Φερεκυδον μυχους, καὶ βόθρους, και ἄντρα, καὶ θυρας, καὶ πυλας λογοντος, καὶ δια τούτων αινιττομένου τὰς τῶν ψυχῶν γενέσεις καὶ ἀπογενέσεις.

Aelinticli Probus ad Virgil. ecl. 6, 3l : Plane trinam esse mutuli 0riginem . . . sonSentit et Phereor iles . . . Ζῆνα, inquit, καὶ λθόνα καὶ Κρόνον, ignem, terra in ac tempus significans; et essea et lier a filasselbe Was er vortier ignis nannie, die geislige Leben hrasti Zeus) qui regat terrain, qua regatur tempus, in qua universa pars moderetur. Dass die se Drei galli iter Urprincipien von den spateren Neuplatoni Lern herrulire und von itinen viellach aus die litterenNachricliten versat schenis uberiragen ivorden seὶ , Wurde Schon im

20쪽

Nolen 161 - 166.

νδωρ φασὶν διναι. Aehnlioli Tret res ait Lycophr. 145, ad verti. δηναιῶς Ἀλός, i. e. παλαιῆς ΘΚ.άσσης : παλαιὰν την Θάλασσαν λέγει διὰ τὸ πρῶτον εἶναι στο ιχ ε ῖον, κατὰ Φερεκυδην καὶ Θαλῆν. 161J Sexl. Empir. pDThon. lavpolupos. III, c. 4: Φερεκυδης μὲν ὀ Συριος γῆν εῖπε την πάντων ε ιναι αρχήν. Idem a lv. phys. IX, e. 5, s. 360: Φερεκε δης ἡ δεζριος γῆν ἔλεξε πάντων εἶναιαρχὴν καὶ στοιχεῖον. In diesen Angaben Wird, Wie oben Νolis 157.

re hi des vor) ώς εἰκὸς τουτο ἐκλεξάμενος παρὰ του υσιόδου, ουτω